Kabanata 57

PINUNASAN ko ang tumakas na luha sa aking mata habang nakatingin sa apoy na mula sa mga mamamayan kong nasawi, pito sila, tatlo ay mga binatilyo. Nagsisisi ako na nahuli ako sa pagdating upang tumulong, kung nandoon lamang ako simula umpisa ay makakaisip agad ako ng magandang estratehiya upang mabilis na magapi ang mga kalaban.

Ngunit wala na akong magagawa dahil nangyari na iyon at hindi na maibabalik ng pagsisisi ko ang buhay na nawala sa amin. Kailangan ko na lamang tanggapin ito, mabigat man sa aking kalooban.

Lumingon ako kay Matias na kanina pa nakatingin sa akin. Sa lahat ng nilalang dito ay siya ang higit na nakakakilala sa akin kaya alam niya nararamdaman ko ngayon.

"Kailangan nating lumipat muli ng bagong kuta," mahina kong wika na siya lamang ang nakakarinig.

Marahan siyang tumango. "Ganoon na nga. Para sa kaligtasan natin."

Muli akong bumaling sa apoy na may lungkot ang mga mata.

"Umaasa akong hindi na natin pa iiwan ang palasyon