4.everyone

Ayyy! Grabe ka talaga, Rheana! Hindi mo man lang ako nagawang yayain sa mismong kasal mo! Ang daya mo! Tampong wika ni Sabrina, halatang naiinis ngunit may halong pagkatuwa sa tono niya.

I-kaw naman, sabat ni Rheana na may malikot na ngiti sa labi. Wag ka na magtampo, libre na lang kita. Anong gusto mo, Sab? Hinarap niya si Sabrina at tumitig nang matagal sa kanyang palasingsingan, parang may lihim na ipinapahiwatig sa titig na iyon.

Ahh, ang ganda ng wedding ring mo. Napahanga si Sabrina, sabay tanong nang may halong disbelief, Totoo ba talagang ikinasal ka na sa kanya?

Wala ka bang tiwala sa singsing na suot-suot ko ngayon, Sab? sagot ni Rheana, halatang may kumpiyansa habang pinagmamasdan ang kumikislap na singsing sa kanyang kamay. Ang ganda, di ba?

Ikinasal nga, ibinalik naman dito sa lumang boarding house! pabiro at may bahid ng pang-aasar na tugon ni Sabrina. Ano kaya yun! Tila inaasar niya ang kaibigan.

Huh! tumugon si Rheana nang medyo napaatras ang balikat, H-hindi niya ako binalik, kukuha lang kaya ako ng mga gamit ko. Nakakahiya naman kung pati bra at pnty ko ay bibilhin niya, diba?* Halos ipagtanggol ang sarili. At saka, babalik siya bukas para sunduin ako, at titira na daw kami sa bago niyang biniling bahay, paliwanag niya nang may halong pag-asa sa tinig.

Napansin ni Rheana ang bahagyang paglubog ng pang-ibabang labi ni Sabrina, tanda ng kalungkutan na agad niyang pinawi. Nilapitan niya ito at inakbayan nang parang magkapatid, isang pagdamay na sagisag ng matagal nang samahan nila.

Ganun talaga ang turingan nila, parang magkapatid na.

Wag ka nang malungkot, Sab. Dadalawin kita palagi rito, at dadalhan kita ng masasarap na pagkain, promise yan. Nagpakita si Rheana ng masayang ngiti habang pinipilit mapawi ang lungkot ng kaibigan.

Hindi naman ako nalulungkot dahil iiwan mo na ako rito sa boarding house... halatang may lungkot sa tinig ni Sabrina.

Eh ano pala kung ganun? sagot ni Rheana, medyo nag-aalala.

Magiging mahirap na kasi para sa akin ang bayarin sa boarding house, bayad kuryente at tubig. Ako nalang ang magbabayad ng lahat iyun, huhuhuhu! iyak na halatang naguguluhan si Sabrina sa responsibilidad.

Boba ka talaga! tumugon si Rheana nang may katuwaan, Akala ko nalungkot ka kasi aalis ako. Hindi pala, dahil pala dun sa mga bayarin kaya ka nalungkot. May halong pagtampo ngunit puno ng pagmamahal ang tono niya.

Jowk! Ness...! masaya ang tono ni Sabrina, Syempre malungkot ako kasi iiwan muna ako. Alam naman nating dalawa na ang lalim na ng samahan natin, marami na tayong pinagdaanan, hanggang makarating tayo rito sa Maynila. Malungkot ngunit puno ng pag-asa ang mga salita.

Tama ka... maikli at puno ng pang-unawa ang sagot ni Rheana.

Biglang tumahimik ang paligid. Tila ba parehong nilulunod ng lungkot ang kanilang mga puso, kaya't naghintay silang pareho kung sino ang unang babasag sa katahimikan.

Hanggang sa si Sabrina ang unang nagsalita.

Rhea... Anong balak mong gawin ngayon? seryoso ang tanong ni Sabrina, na para bang sinisira ang sandaling tahimik.

Paano mo ipapaliwanag ngayon sa mga magulang mo ang tungkol sa biglaang pagpapakasal mo, Rheana?

Napahinga nang malalim si Rheana bago tumugon, halatang nag-iisip nang mabuti.

Saka ko na siguro iyan poproblemahin. Nandito naman tayo sa malayo, hindi rin naman nila ito malalaman, Sab. Nakangiti siyang pilit na nagpapakalma. Kami nalang ng asawa ko ang pupunta dun sa probinsya kapag nakausap ko na si Darvey tungkol sa pamilya ko.

Uhmmm... buntong hininga ni Sabrina.

Congratulations pa rin sayo, Bestfriend. Mag-iingat ka dun ha pag-alis mo bukas. Mamimiss kita, Rhea. Wag mo akong kakalimutang bisitahin dito aah. At sabihan mo lang ako kung may problema ka sa lalaking iyan at susugurin ko talaga siya, Rhea. Sabay tingin ni Sabrina kay Rheana, puno ng pagmamahal at pangamba.

Na-iiyak tuloy ako, Sab... Saad ni Rheana, habang mahigpit niyang niyakap ang bestfriend. Dahan-dahan silang nag-iyakan, dalawa na silang nagsasalubong ng luha at damdamin.

Samantala, Kaganapan Sa Under Construction

Masayang umuwi si Cindy dala ang mga magagandang salita na binitawan ni Mrs. Gonsalo, ang ina ni Darvey.

Maaayos ko na rin ang bahay na ito sa oras na makahingi ako ng malaking pera sa mama ni Darvey. Puno ng pag-asa ang kanyang tinig. Tiyak na matutuwa si Marco. Matagal-tagal ko na rin siyang hindi nakikita. I’m’iss him. Na mimiss kaya niya ako? tanong ni Cindy sa sarili.

Mag-isa lang si Cindy sa kanyang malaking bahay, na under construction pa rin. Buti na lamang at buo na ang first floor kaya may matutuluyan siya kahit papaano.

Kumusta na kaya si Marco? tanong niya sa sarili habang napapa-isip.

Si Marco ang dati niyang nobyo, ngunit naghiwalay sila dahil sa pagiging mawaldas ni Cindy. Dati silang nagsasama, at isang engineer si Marco.

Malaki rin ang sahod niya, at ang bahay na tinitirhan ni Cindy ay ang pangarap nilang bahay para sa kanilang pamilya. Ngunit hindi iyon nangyari, dahil umalis si Marco biglaan para sa isang malaking trabaho, iniwan si Cindy mag-isa habang nasa konstruksyon ang bahay.

Ilang buwan o taon din siyang nawala, ngunit tuloy-tuloy ang pagpapadala niya ng malaking halaga para sa bahay na iyon. Ngunit nang bumalik si Marco at nakita niyang wala pa ring nabago sa bahay, nadismaya siya.

Wag mo akong iwan, Marco! Please, stop! sigaw ni Cindy, puno ng lungkot at pag-asa.

Mahal kita Cindy, pero hindi ako babalik hanggat hindi mo natatapos ang bahay na ito. Sobra na ang perang ipinapadala ko sayo! Kaya kung gusto mong magkabalikan tayo, ayusin mo ang bahay na ito! Wika ni Marco na tumatak sa isip ni Cindy.

Bwsit!* pag-iisip ni Cindy, Bakit ba bumabalik-balik pa ang mga alaala na iyan? Kung talagang mahal niya ako, tatanggapin niya ako kahit sino pa ako! Hindi yung iiwan niya ako at isusumbat niya ang perang pinapadala niya buwan-buwan!

Uhmmm... hindi ko na rin siya kailangan ngayon. Kaya kong ipagpatuloy ang bahay na ito, at kasama kong magpapapatuloy si Darvey Gonsalo.

Na-iinis lang ako sa kanya! Bakit ba kasi hindi ako ang niyaya niyang pakasalan? Palagay naman ako agad!

Kaso ayaw talaga niya akong pakasalan. Selosa ba talaga ako?! Kaasar sa sarili, nag-iisip kung saan kaya nanggaling ang babaeng pinakasalan ni Darvey, para siya mismo ang kumalas at pakasalan si Cindy.

Hanggang sa makatulog na lang siya sa kakaisip.

Habang si Darvey naman ay nagtungo na sa bagong bahay na binili niya noong nakaraang buwan.

Ahmmm! Hindi ko lubos akalain na kasal na ako ngayon at dito na kami titira. But it’s okay, malayo sa mga tao at kapitbahay. Wala na ring magiging problema kay Rheana dahil mabait naman siya at understanding. Baka kahit magdala pa ako ng ibang babae rito, ay okay lang sa kanya.* Napapangisi habang nag-iisip.

Salamat na lang talaga at si Rheana ang pinakasalan ko. Kunting lambing lang sa babaeng iyon, kuha ko agad ang kiliti niya. Talagang paty na paty sa akin ang aking asawa.

ASAWA?! ulit niyang sambit na parang hindi makapaniwala.

Nakakatawa naman talaga. “ASAWA!” tumawa nang malakas si Darvey, Talaga! Hindi rin ako makapaniwala na magpapakasal ako nang ganun kabilis. Napapa-iling siya habang pinag-iisipan ang biglaang pangyayari