All Chapters of "Alipin Ng Bulag Na Pag-ibig": Chapter 1 - Chapter 10

"W-A-G!" Halos hindi ako makahinga habang pinipigilan si Darvey. "V-Virgin pa ako! Wala pa akong alam sa mga ganitong bagay!" Paulit-ulit kong sinabi 'yon habang tinutulak siya, pero parang wala siyang naririnig. Mas nangingibabaw ang init ng halik niya, bawat dampi ng labi niya sa balat ko ay parang nilulunod ako sa isang pakiramdam na hindi ko maintindihan. At kahit anong pigil ko, unti-unting sumuko ang katawan ko—hindi na kayang labanan ang sarap na gumagapang sa bawat himaymay ng laman ko. "Oooohhhh... f*ck, Darvey..." Ang pangalan niya ang lumabas sa bibig ko kasabay ng malalim kong ungol. Hindi ko na alam kung saan ako kakapit—buhol-buhol na ang mga daliri ko sa malambot niyang buhok, sabunot ang naging tanging paraan ko para kumapit sa realidad. Bawat galaw niya, bawat haplos, ay parang kinukuryente ang kaluluwa ko. Hanggang sa… "Aaaahhhh! Aaahhhhhh!" Paulit-ulit ang ungol na lumalabas sa akin habang ramdam ko ang dahan-dahang pagpasok niya. Hindi na salita ang lumalabas

DARVEY: POV “Cheers! Woohooo! Congratulations, Pards! Wala ka nang poproblemahin ngayon sa mga magulang mo, ‘di ba?” malakas na sigaw ni Drick habang tinutungga ang alak. Halos mabasag na ang boses niya sa tuwa. “Yeah, that’s true, Pards,” sagot ko, ngiting-ngiti habang nakatingin sa kanila. Para bang ang liwanag ko, pero sa totoo lang, gulo lahat sa loob. “How about that girl?” sabat ni Cindy, sabay lingon sa direksyon ni Rheana. Napatingin din ako. Nasa kabilang mesa siya — mag-isa. Tahimik. Para bang hindi siya kabilang sa selebrasyong dapat ay para sa kanya rin. Ang mga mata niya, malayo ang tingin, parang may sarili siyang mundo. Pero nang tumingin siya sa akin, ngumiti siya. Mapait. Pilit. Ngumiti rin ako pabalik, para lang hindi mahalata ng iba. “Honey, napag-usapan na natin ‘to, ‘di ba? And you agreed,” malambing kong sabi kay Cindy. Pero sa ilalim ng lambing na ‘yon, alam kong ako mismo, hindi ko naiintindihan kung anong klaseng laro ang pinasok ko. Tahimik pa rin si Rh

"Dala mo na ba lahat ng gamit mo, Rheana?" tanong ni Sab habang inaayos ang bag na dadalhin niya sa trabaho. Mahina ang kilos ng kanyang mga kamay, parang bawat galaw ay may nakatali. Hindi pagod ang dahilan — kundi ang bigat na hindi mabibitbit ng kahit sinong maleta. "Oo," sagot ni Rheana, pilit na hinahabol ang sarili sa paghinga. "Dinala ko na lahat. Nakakahiya naman kung pati labahan ko, iiwan ko pa sa'yo." Pinilit niyang ngumiti, pero nanginginig ang labi niya — alam ni Sab, alam ni Rheana, at alam ng apat na sulok ng lumang kwarto na iyon. "Ganun ba…?" Mahinang sambit ni Sab, at bagama’t nakayuko siya, rinig sa boses ang pagbasag. "Ibig bang sabihin nito… wala ka nang balak bumalik sa boarding house?" Ilang segundo ang lumipas bago tumugon si Rheana. Tahimik niyang tinignan ang pamilyar na paligid — lumang kurtina, plastik na aparador, sahig na may gasgas, dingding na may naiwang tawa at iyak nila sa mga nakaraang taon. Para itong larawan ng lahat ng hirap at pagsisimula nil

“Wow! Ang laki ng bahay! Ngayon lang ako nakapasok sa ganito kaganda at kalaking bahay!” Halos hindi ako makapaniwala habang nakatitig sa mga makinang na dekorasyon at marangyang sofa. Ang saya-saya ko, para akong bata na may bagong laruan — kaya hindi ko napigilang tumalon-talon sa sofa. Biglang napahinto ako nang mapansin kong nakangiti at nakatitig sa akin si Darvey, ang aking gwapong asawa. Napangiti rin ako, pero nahihiya ako sa sarili dahil halatang napapansin niya ang pagiging childlike ko. “Sweetie, lets go. Akyat tayo sa second floor. Ililibot kita sa bahay natin,” malambing niyang wika. Wala akong nagawa kundi sumunod sa kanya, puso ko’y kumakaba. “Darvey, tayong dalawa lang ba ang nandito sa bahay na ito?” tanong ko, medyo nag-aalangan. “Yes, of course. Tayong dalawa lang dito,” sagot niya nang may ngiti. “Eh, nasaan ang mama at papa mo? Hindi ba sila kasamang naninirahan rito?” “Nope. Nasa America sila, sweetie,” mabilis niyang paliwanag na may bahid ng pagsisinungal

"Usapan sa hapagkainan" Mrs.Gonsalo: Hijo!''At cindy.. ' Kaylangan pagbalik namin ng inyong ama galing america,Ay may madadatnan na kaming apo.''Hindi pwedeng babagal bagal kayo!'' Darvey: Hahaha! Nakay Cindy na po yan, Mama' Kung magpapabuntis siya kaagad sa akin. Hahaha!'' Cindy: Hahaha!''' No ,mama' Si Darvey po ang bahala sa aking pagbubuntis. Mr.Gonsalo: Ikaw talaga,''Honey' Bakit mo ba sila minamadali . Darating at Darating din yan. Ang mabuti pa ay ,kumain na tayo at nang makaalis narin tayo rito. Inaabala natin ang araw ng bagong mag-asawa eehh!'' Paano sila makakagawa kaagad ng baby. Mrs.Gonsalo: Tama ka ! Honey' ,,, Lets eat. Pagkasabi iyun ni Mrs.Gonsalo ay agad nang natahimik ang lahat at nagsimula na silang kumain. Habang masayang kumakain ang pamilya Gonsalo,kasama si Cindy. Meron namang pusong,durog na durog na sa kanyang kinatatayuan. Ni hindi na niya kayang kumilos sa kanyang pagkakatayo. ('Parang gusto nang humakbang ng mga paa ko,papapal