Share

Alipin Ng Tukso
Alipin Ng Tukso
Author: LiaCollargaSiyosa

Kabanata 1

last update Last Updated: 2025-03-07 17:01:34

Larkin POV

Napahirap kapag birthday mo at naghanda ka. Lahat ay luto at kilos mo. Umaga palang ay nasa palengke na ako para mamili ng mga pagkaing lulutuin ko. Namili ako ng pang-bobopis, sisig at pati na rin mani na masarap ilaga. ‘Yan ‘yung mga pulutan na masarap talagang kainin kapag umiinom.

Nagluto lang ako ng pancit at spaghetti para sa mga bisitang pupunta na hindi naman din umiinom. Hapon palang, nagpuntahan na ‘yung mga kapitbahay kong marites, marisol at tolits. Sila ‘yung kauna-unahang kumain ng handa ko. Lahat kasi kami dito ay kapag may birthday-han ay wala ng imbita-imbita, automatic ay darating sila para lusubin ang handa mo. Okay lang naman, masaya nga kapag lahat ay magkakasundo, ang maganda naman sa mga ito ay may dala silang softdrinks, o kundi naman ay isang pileng na saging.

Nung mag-agaw na ang liwanag at dilim, start na ng party. Sa probinsya, hindi talaga masaya ang birthday kapag walang tagayan. Sa harap ng bahay ko dito sa LJS Street, nag-iinuman kami ng mga kaibigan kong bartender sa pinagtatrabahuhan kong bar, kasama na rin ang ilan sa mga tropa ko rito sa lugar namin.

Kani-kaniya na kaming hawak ng bote ng alak, may kanina pa namumulutan kasi masarap daw ang mga niluto kong pulutan. Well, normal na lang sa pamilya namin ang masarap magluto. Walang hindi sanay magluto sa amin. Nagtataka nga lang ako kung bakit ni isa sa pamilya namin ay wala manlang naging chef. ‘Yung panganay ko kasing kapatid ay nasa ibang bansa, doon na nag-asawa, piloto siya roon. Yung sumunod naman na babae ay singer sa Japan, at iyong sumunod ay doctor naman sa Canada, at ang bunso, ako, heto, bartender naman sa isang bar. Sa lahat ng magkakapatid, bunso ang hindi pa successful. Sawi pa sa lovelife, napakamalas. Sayang ang pagiging magandang lalaki ko at pinagpala kong alaga. Matagal nabakante simula nang lokohin at ipagpalit ako ng ex-wife ko sa mas mayaman. Pinagpalit ako sa mayaman pero pangit naman.

“Tol Larkin, ang guwapo mo, malaki katawan, may edad na, pero bakit hanggang ngayon wala ka pang asawa?” Tukso sa akin ni Levi sabay tawa ng iba pang mga tropa ko.

Napatawa na lang din ako at saka uminom ng alak. “Wala e, sinayang ako ng ex-wife ko, pare. Pinagpalit ako sa mayamang pangit.”

Nagtawanan tuloy lahat habang may pumalakpak pa. “Tangina, kaya pala. So ano na ngayon, puro kamay mo na lang nagpapaligaya sa ‘yo?” muling tukso ni Levi. Napakatarantado talaga.

Tawanan na naman tuloy ang lahat at mas malakas pa ngayon. Putangina, hindi na ako nakasagot agad dahil ako man ay natawa sa sinabi niya. Ganun na nga ba talaga ako katagal na walang babae sa buhay ko? Halos nakalimutan ko na ang pakiramdam ng may kayakap sa gabi, ng may humihiling ng atensyon ko, ng may nagpapaligaya sa akin bukod sa sariling kamay ko.

Nagpatuloy ang inuman namin hanggang sa lumalim ang gabi. Isa-isa nang nagpaalam ang mga tropa at naiwan akong mag-isa sa bahay.

Sa totoo lang, hindi naman akin ang bahay na ito. Binilin lang ito sa akin ng pamangkin kong si Moreya, na ngayon ay nasa ibang bansa na nagtatrabaho. Matapos akong palayasin ng ex-wife kong si Vitorie, dito na ako tumira. At kung tutuusin, mula noong nawala si Vitorie sa buhay ko, parang sinuwerte ako. Hindi ko alam kung malas siya o ako ang malas sa kaniya, pero tila mas suwerte na ako ngayong malayo na siya sa akin. Kasi ang bahay na ito, binigay na sa akin ni Moreya na pamangkin ko. Mahal na mahal ako ng pamangking kong iyon, kasi nung bata pa siya, pinaka-favorite ko ang batang iyon. Sa totoo lang, sampu lang ang agwat ng taon naming mag-tito, kung titignan ay para nga lang magtropa kami. Ang bata kong tito, tito na ang tawag naman ng mga kapitbahay namin ay Tito yummy kasi marami sa mga tagarito ay crush ako at pinagnanasahan. Simula nung mag-ayos ako, magpalaki ng katawan ay marami sa mga kapitbahay namin ay na-appreciate na ako.

Pero, puta, hanggang ngayon ay walang nagkakamaling pumasok sa buhay ko. Halos isang taon na rin ata nung maghiwalay kami ng asawa ko, tapos heto, wala pa hanggang ngayon. Nakakasawa tuloy ang puro pagma-masterbatë kaya nung nakaraang buwan, bumili pa ako ng laruan na magpapaligaya sa akin kung minsan kapag hindi ako makatulog sa gabi. Ginagawa ko iyon kasi ang sabi nila, kapag nagbuhuhat daw sa gym ay nakakaliit daw ng pagkalalakë. Kaya sa isang linggo, naglalaro talaga ako ng at least dalawang beses para kung sakaling totoo man ang kasabihan na iyon ay ma-balance ko pa rin. Ayoko namang lumiit ang titë ko, isa ito sa masarap na maibibigay ko sa magiging babae ko, kaya dapat lang na daks lang ako habangbuhay.

Pumasok na ako sa loob ng bahay. Tangina, ang dami kong kalat sa labas, pero bukas na lang ‘yan. Lasing na ako. Sinarado ko na ang gate at ang pinto. Tumuloy agad ako sa kuwarto ko, at humiga sa kama ko na hindi man lang nagbihis.

Bago tuluyang pumikit ang mga mata ko, napahagikhik pa ako. “Soon... makakahanap din ako ng babaeng para sa akin. Babaeng suwerte sa buhay ko. Babaeng magpapaligaya sa akin sa kama.” Napatingin ako saglit sa kamay kong may kalyo na. “Sa susunod, bibig na ng babae at butas niya ang magpapaligaya sa akin, hindi na itong kinakalyo kong kamay.”

At dahil birthday ko naman, regalo ko na sa sarili ko ang paligayahin ang pagkalalakë ko ngayong gabi. Kinuha ko ang sëxtoy sa ilalim ng unan ko at saka ko ito nilagyan ng langis na pampadulas. Binaba ko ang suot kong short at briëf at saka ko sinalpak sa malaki kong pagkalalakë ang laruang iyon.

Pumikit ako at dinama ang kiliti at sarap na dala ng laruang iyon na hugis bukạna ng babae. Unti-unti, nagalit ito at lalong namaga. Dati, sinukat ko ito. Kung hindi ako nagkakamali ay halos seven inchës ito nang sinukat ko ito nung highschool pa ako, pero ngayong may edad na ako, baka nasa nine inchës na nga ito, e. Bihira ‘yung size na mayroon ako kasi ‘yung sa iba kapag tinatanong ko ay halos nasa four inchës lang o five inchës.

Mabilis na dahan-dahan ang pagtaas-baba ng laruang iyon sa sarili kong alạga hanggang sa manggigil at masarapan na ako. Napapanganga at napapa-ungöl ako ng mahina habang dinadama kung gaano kasarap ang kasikipan ng laruan na iyon na kapag nakapikit ako ay iniisip ko na pagkababaë ng babae ang nagpapaligaya sa akin.

Hanggang sa maramdaman ko na lang na pumutok na ang kạtas ko. Ang dami na namang lumabas sa akin, ramdam ko ‘yung mga talsik sa tiyan at mga hita ko, ang init din ng pakiramdam ng mga itlog ko na pinagtuluan ng marami kong katạs, kaya pagkatapos nun, tuluyan na akong nawalan ng lakas. Binaba ko na lang sa kung saan ang laruan na iyon at saka ko na pinikit ang mga mata ko. Nakatulog ako na nakabuyangyang ang kabuhayan ko. Okay lang, wala namang makakapasok sa kuwarto ko dahil naka-lock ang pinto.

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Sab Vareigh
thanks Ms a. abangan ko to araw²
goodnovel comment avatar
J.C.E CLEOPATRA
wow, kaabang abang ito ms otor
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 184

    Khaliyah POVKanina pa ako nakaupo sa wheelchair ko, nakaabang sa labas ng terrace ng ikalawang palapag ng mansyon. Mula rito, tanaw na tanaw ko ang ginagawa nilang lahat. Kita ko ang training field, na kung saan ay doon nagaganap ang araw-araw na pagsasanay ng mga tauhan ng papa Yanu ko. Kahit na masakit pa rin ang kaliwang balikat ko, kahit hirap pa rin akong itayo ang kanang paa, gustong-gusto ko pa ring manood. May kung anong sigla sa dibdib ko tuwing makikita kong gumagalaw nang sabay-sabay ang mga katawan nila, bawat kilos na eksaktong-eksato na halos walang sablay. Ang gagaling. Kung hindi lang sana ako na-operahan, baka kasama ako nila Yanna at Rafe doon.Naalala ko, dati, kapag nanonood ako ng ganito, nanginginig ang mga kamay ko. Para bang may gustong kumawala mula sa loob ko. Halo-halo ‘yun, takot, kaba, at minsan galit na rin, lalo na nung mga raw na sina Bok at Bak ang nagte-train sa akin nung inakala kong patay at wala na si Larkin. Inaamin ko, malaki rin ang naging tulo

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 183

    Khaliyah POVIyon ang unang gabing matutulog ako sa tabi ni Larkin mula nang magbalik ang mga alaala ko.Tahimik na ang kuwarto kasi anong oras na rin. Maliwanag ang ilaw sa lampshade sa tabi ng kama ko, ewan ko ba, simula nung magka-amnesia ako, ayoko na ng madilim ang kuwarto, nasanay na akong ganito.Ramdam ko ang lamig ng aircon sa balat ko, pero mas ramdam ko ang init ng katawan niya sa tabi ko. Hindi kami magkadikit, pero sapat na ang lapit niya para maramdaman kong totoo siyang nariyan. Totoong kasama ko na talaga ngayon.Nakahiga ako, nakatingala sa kisame, habang siya naman ay nakatagilid, nakatingin lang sa akin, ‘yung parang ayaw niyang ipikit ang mga mata niya, baka mawala ulit ako.“Okay ka lang?” mahina niyang tanong.Tumango ako. “Okay lang,” bulong ko. “Kahit pa paano ay kalmado na.”Hinawakan niya ang kamay ko at marahang pinisil iyon. “You don’t have to pretend.”Napatingin ako sa kaniya. Doon ko na napansin, may konting luha na pala sa gilid ng mata ko. Hindi ko na

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 182

    Khaliyah POVPagkababa ko mula sa van at nakita ko ang mansiyon, lalo akong nalungkot, dapat kasi ay kasama ko nang uuwi ang mga kaibigan ko, pero hindi, ako ang umuwi, sila naman ang pumalit sa ospital.Imbis na masaya, malungkot pa rin. Hindi matigil-tigil sina Amedeo sa paggawa ng masama, walang pahinga, walang palya. Mukhang hindi siya titigil hanggang hindi kami nauubos.Nasa gate pa lang kami nang makita ko si Larkin.Napatigil ako. Nakatayo siya sa may hagdan ng mansiyon, maputla, puno ng band aid sa mukha, may benda din sa noo, at balot ng gauze ang isang braso niya. Pero kahit ganoon ang ayos niya, kahit halatang galing pa siya sa malalang pangyayari, nandoon pa rin ‘yung ngiti sa labi niya. Malamlam na ngiti. Halatang pagod. At mukhang sawang-sawa na rin sa mga problema. Mabuti na lang at pogi siya, kahit pa paano, hindi halatang stress.Napatulo agad ang luha ko paglapit ko sa kaniya. Wala pa akong nasasabi, wala pa akong nagagawa. Basta’t nakita ko lang siya, parang nabun

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 181

    Khaliyah POVDalawang araw matapos ang operasyon ko, pinayagan na rin akong makauwi. Pero hindi pa ako puwedeng tumayo, kaya’t naka-wheelchair muna ako. Sa totoo lang, hindi pa rin ganap na komportable ang katawan ko, pero hindi ko maipaliwanag ang saya ko nang marinig ko kay Papa na uuwi na ako ngayong araw. Parang gusto ko nang makita ang lahat, marinig ulit ang ingay sa mansiyon, at higit sa lahat, makita si Larkin.Maaga pa lang, dumating na sina Yanna at Beranichi. Si Yanna, may dalang pagkain at may kasama pang rosas. Si Beranichi naman, hindi magkamayaw sa kakuwento tungkol sa inihanda raw na welcome back party nina Ipe, Uda, at Poge sa mansiyon. Pero tila hindi na suprise ang atake na iyon dahil nabanggit na nila.“Sa wakas, makakauwi ka na rin, maalagaan ka na rin namin, gaya ni Larkin,” masayang sabi ni Beranichi habang tinutulungan akong lumipat mula kama papuntang wheelchair.Natawa ako. “Kaya nga, Beranichi, sobrang na-miss ko kayo,” masaya kong sabi sa kaniya habang hind

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 180

    Khaliyah POVHindi ko alam kung dahil sa gamot o dahil okay na talaga ako. Ang saya, magaan na kasi ang pakiramdam ko nang magising ako. Dagdag na rin na nasa maayos, maganda at tahimik na ospital na ako. Inilipat na ako dahil baka makita raw ako ng mga tauhan ni Amedeo. Mas delikado kapag nangyari ‘yun.Dito, nasa isang private room ako. Mabango ang paligid, hindi amoy ospital na gaya ng dati kong nararanasan. Dito, parang hotel, pero may IV line sa braso ko, at may benda sa binti ko.Saka ko na lang naalala, na-operahan pala ako.Napabuntonghininga ako. Wala na akong nararamdamang sakit. Wala na rin ‘yung pakiramdam ng pamamanhid o kirot. Kung tutuusin, parang ni hindi ako na-operahan.Bigla namang bumukas ang pinto at pumasok ang isang nurse. Maputi, may lahi, at parang beauty queen kung ngumiti.“Good morning, Ma’am Khaliyah! How are you feeling today?”“Okay naman po,” sagot ko agad, pero napangiti rin ako. “Parang wala lang. Ang gaan ng pakiramdam ko.”“That’s good to hear. You h

  • Alipin Ng Tukso   Kabanata 179

    Larkin POVPagdilat ng mga mata ko, malabo at halos parang naliliyo pa ako. Bumungad agad ang hindi pa magandang pakiramdam ko. Marahil, marami siguro sa dugo ko ang nawala.Tumingin ako sa paligid, wala na sa lugar kung saan ako nawalan ng malay. Kilala ko na ang kuwartong ito. Nasa clinic ako ng manisyon nila Khaliyah.“Gising na siya,” dinig kong sabi ng boses ng lalaki. Hindi ako puwedeng magkamali, si Rafe ‘yun.Tumingin ako sa gilid ko. Doon ko nakita silang dalawa ni Yanna.“Oo, gumalaw na siya, Rafe, gising na nga siya.”Pinilit kong gumalaw. Mabigat pa kasi talaga ang ulo ko. Ang katawan ko, parang lumulutang sa hangin, umaalon ang paningin ko.Dahan-dahan kong iminulat nang buo ang mga mata ko. Pero, kasi nakapikit pa rin ang kaliwa, namamaga siguro. Pero nakita ko si Yanna, nakaupo sa gilid ng kama, habang si Rafe ay nakatayo sa paanan ko, nakasandal sa drawer.“Mabuti at nakatakas ka sa kanila, kundi, maagang mababalo si Khaliyah,” sabi ni Rafe na tila may halong pang-aasa

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status