Kabanata 5

Khaliyah POV

Matapos kong basahin ang kontrata na ginawa ni Tito Larkin, hindi na ako nagdalawang-isip pa. Kinuha ko ang ballpen at mabilis kong isinulat ang pangalan ko sa papel. Pagkapirma ko, napangiti ako nang hindi ko namamalayan. Sa wakas, makakasama ko na siya sa iisang bahay. Makakasama ko na si Tito Yummy.

“Anong nginingiti-ngiti mo diyan?” tanong ni Tito Larkin habang kinukuha ang kontrata mula sa kamay ko. May pagkamasungit siya minsan pero ayos lang, mapapalambot ko rin ang puso niya.

Napakurap ako at mabilis na pinigilan ang sarili kong magpakita ng masyadong excitement. Excitement na baka may chance na maranasan ko siya sa kama. Sa ibabaw ko, habang kinakabayo ako ng husto. Argh! Shit, ngayon palang ay sobrang wild na ng mga naiisip ko. Nakakatama siya, sobra!

Sorry, Moreya, pero trip ko ang Tito Larkin mo. Baka maging tita na niya ako soon at nakakatawa kapag nangyari ‘yon.

“Wala lang po, Tito. Natutuwa lang ako na safe na ako rito.” Sinadya kong ibahin ang rason ko. Hindi ko naman maaaring sabihin sa kanya na tuwang-tuwa akong makasama siya, hindi lang bilang tagapagligtas ko kundi bilang lalaking kinakatakaman ko ngayon.

Huminga siya nang malalim bago itinupi ang kontrata. “Anyway, sa ibang araw na natin aasikasuhin ang papel ng kasal. Ang mahalaga ngayon, wala nang makakaalam kung nasaan ka.”

Tumango ako. Alam kong hindi magiging madali ito, pero ito na ang pinakamagandang paraan para makaiwas ako sa kasal na ayaw ko. Hindi ko mapigilang sipatin si Tito Larkin. Kanina ay topless siya pero nung gawin niya ang contract ay bigla siyang nagsuot ng sando nung lumabas ulit ng bahay niya.

Kahit simpleng ganun lang ang suot niya, hindi mo matatakasan ang presensyang dala niya. Maskulado ang mga braso niya, matikas ang tindig at kahit laging seryoso ang mukha niya, hindi ko mapigilan ang paghanga ko sa kanya. Talagang tito vibe na talaga ang trip ko, confirm na confirm ko ito kay Tito Larkin.

Napasunod na lang ako sa kanya papasok sa bahay. Pero pagpasok namin, nanlaki ang mata ko. Magulo ang buong bahay.

“Tito... Ano po ‘to?” Napanganga ako sa dami ng kalat. May mga bote ng alak sa lamesa, nakakalat ang damit sa sofa at ang sahig ay puno ng kung ano-anong kalat.

“Birthday ko kasi kahapon,” simpleng sagot niya bago umupo sa isang upuan. “Hindi ko pa nalilinis.”

Napatitig ako sa kanya, hindi ko sigurado kung biro ba iyon o hindi. Pero nang makita kong seryoso ang mukha niya, napalunok ako ng laway kasi mukhang magiging alipin na agad ako. Inaantok pa naman ako at gusto kong matulog.

“So... anong gagawin natin?” tanong ko kahit may kutob na ako sa sagot niya.

Tumingala siya sa akin at bahagyang napangisi. “Ikaw ang maglilinis. Simula ngayon, alipin kita kasi nakapirma ka na sa contract.”

Nag-init ang mukha ko. Alam kong kasama iyon sa usapan namin, pero hindi ko inasahan na agad-agad ay ipaparamdam na niya sa akin iyon.

“Pero—”

“May problema ba? Kung may reklamo ka, puwede ka ng umalis.” Bahagyang tumuwid ang upo niya habang tinatapik-tapik ang kontratang hawak niya. “Pero kung gusto mong manatili rito, alam mo na ang gagawin.”

Ang sungit talaga ni Tito Yummy.

Huminga ako nang malalim. Gusto kong umangal, pero wala akong karapatan. Ako ang nagdesisyong pumirma. At isa pa, hindi rin naman ganun kasama ang sitwasyon. Tutal, willing naman akong gawin ang kahit ano, makasama ko lang siya.

“Sige po, Tito. Ako na pong bahala rito.”

Ibig sabihin ay tapos na ang pagiging princessa ng buhay ko. Magiging alipin na ako ngayon, alipin ni Tito Yummy. Masaya sana kung pati sa kama ay aalipinin niya rin ako. Gusto ko rin nun, tangina.

Tumayo siya at nilampasan lang ako. “Mabuti. Maglinis ka na, pagkatapos ay magluto ka ng tanghalian at hapunan. At huwag mong kalimutang palitan ang bedsheet sa guest room, doon ka matutulog.”

Binigyan pa niya ako ng isang tingin bago tuluyang pumasok sa kuwarto niya. Naiwan akong nakatayo sa gitna ng kalat.

Hindi ko alam kung matatawa ba ako o maiiyak sa pinasok ko. Pero sa huli, isa lang ang naisip ko—

Para sa akin, sulit pa rin ito kasi natupad ang gusto kong mangyari na makasama siya sa iisang bahay.

Habang nagsisimula akong magligpit, hindi ko maiwasang mapangiti. Ang hirap ng trabaho ay wala lang kumpara sa tuwa ko na makasama siya. Kahit pa alipin niya ako sa bahay na ito, kahit pa pagalitan niya ako araw-araw, basta’t siya ang kasama ko, wala akong pake.

At least, dito, kahit hindi niya ako mahal... nasa tabi ko siya at malaya ko siyang mapagnanasahạn. Bukod doon, maikakasal pa ako sa kaniya. Bongga! Sana may honeymoon kapag kinasal kami, pero sure akong wala kasi ikakasal lang naman kami sa papel. Matalino rin siya. Alam niyang puwede siyang makulong kapag kinupkop ako kaya nag-isip siya ng ibang paraan para mapatuloy pa rin niya ako sa bahay niya. At sure akong nasilaw ko siya sa mga sinabi kong baon ko. At handa naman akong mapagka-sugar baby, basta paligayahin niya lang ako sa kama, go ako, laban ako.