"Wow! This place is great." ani Mhelrose.
"Oo nga."
Pagkababa pa lamang ng sasakyan ay agad na nagtungo ang magkakaibigan sa reception ng napili nilang Wavepool and Beach Resort sa Batangas. Dahil nakatawag na at nakapagpareserve na ng 2 rooms si Jigs ay madali na lang silang na accommodate ng nasabing resort. Pagpasok nila sa loob mismo ng resort ay hindi nila napigilang mamangha sa ganda nito. Hindi mawala ang excitement sa kanilang mga mukha. Sa tapat ng kanilang magkatabing rooms ang Cabana Cottage na part na rin ng kanilang privileges.
"Kumain na muna tayo. Mainit pa rin naman para lumangoy." suhestiyon ni Bing.
"Tama! Gutom na nga mga alaga ko." ani Jim.
"Ang sabihin mo, sadyang matakaw ka lang." sabi ni Mhelrose hapang inilalapag ang gamit sa upuan sa Cabana. Ang iba naman ay inaayos na ang mga pagkain sa mesa. Halos mapuno ang mesa ng iba't ibang pagkain.
Nang matapos kumain at makapagpahinga, nag - unahan na ang mga kasama sa pagpunta sa wavepool. Parang mga bata lang. Pinili ni Athenang magpaiwan sapagkat wala pa sya sa mood lumangoy. Nagkasya na lang siyang pagmasdan ang nagkakatuwaang mga kasama.
"Hindi ka ba maliligo?" Tanong sa kanya ni Jigs na nag - aayos ng pinagkainan katulong si Eden na tinatakluban naman ang mga pinaglalagyang tupperwares ng mga pagkain.
Umangat ang kilay niya. 'At kailan pa nagkasundo ang dalawang ito?'
"Mamaya na lang ako. Tinatamad pa ako eh." aniya.
Nakita niyang umahon sa pool si Enzo. Namumulang iniiwas niya ang tingin sa binata. Bakit ba kasi ang hot at guwapo nitong tignan.
"Hey, AJ.. halika na.. promise hindi malamig ang tubig."
Inirapan naman nya ito.
"Wait lang. Itatabi ko lang ito." sabi niya tukoy sa hawak na cellphone. Inilagay niya ito sa bulsa ng dalang backpack.
****************************
"You fooled me Enzo! Grabeeee.. ang lamig!" aniya habang niyayakap ang sarili. Ramdam nya ang pangangatog ng tuhod sa sobrang lamig.
Natatawa lang na inakay sya nito sa tabi ng pool.
"Gusto mo na bang bumalik sa Cabana?" seryoso nang tanong nito.
"Sige." Marahan naman siyang tumango. Nang makarating sa Cabana ay kinuha nito ang suot nitong jacket knina at isinuot sa kanya.
"There.. hindi ka na lalamigin. Maya - maya na lang tayo bumalik doon pag medyo mainit init na ang tubig.
"Thank you."
Bagaman may suot na jacket ay ramdam pa rin ni Athena ang lamig kung kaya't naisipan niyang magpalit na lang ng damit.
"Punta lang ako sa room namin ha. Magpalit lang ako ng damit." paalam niya sa binata.
"Go ahead. I'll just wait for you here." bahagya pa itong tumango sa kanya.
Agad akong pumasok sa room namin upag makapagpalit na ng damit. Mabilisan ko itong ginawa upang hindi mainip si Enzo. Nang makatapos magbihis ay lumabas na rin siya ng silid upang puntahan si Enzo sa Cabana.
Natanawan niya itong tumitipa sa screen ng cellphone nito. At dahil masyadong nakatuon ang atensiyon sa cellphone ay hindi nito napansin ang kanyang pagdating.
'Miss you Enzo. See you later.'
Ang mabilis na nahagip ng kanyang mata sa screen ng cellphone ng binata.
Bahagya siyang natigilan sa pagbati sana niya dito. May bahagyang kurot siyang naramdaman sa kanyang puso.
"Athena! Enzo! Lusong na kayo dito." tawag ni Jigs sa kanila.
Napalingon si Enzo sa gawi nya. Itinago nito sa bulsa ng bag ang cellphone bago lumapit sa kanya.
"Kanina ka pa ba dyan?
"Hindi naman. Kararating ko lang."
******************************
Natatawang pinagmamasdan na lamang ni Athena ang mga kaibigan na kasalukuyang nagkakasiyahang magtampisaw sa tubig lalo pa sa tuwing inaabangan ng mga ito ang pagdating ng malakas na wave mula sa pool.
Sinasabayan pa ng mga ito ng pagbilang ang pagdating ng wave. Mula roon ay muli niyang binalikan ang pagbabasa sa story ni Cupid at Psyche sa Greek Mythology Book na likha ng writer na si Edith Hamilton. Naroroon na sya sa part kung saan nawawalan na ng tiwala si Psyche kay Cupid sa kabila ng kanyang pagmamahal dito dahil sa pambubuyo ng kanyang mga kapatid. Parang siya lang din sa kasalukuyan. Mula sa nabasa sa cellphone ni Enzo kanina ay nawala siya sa mood na makijoin sa mga ito sa pool at hindi niya maiwasang mag - isip at magduda. Pinagalitan niya ang sarili niya sa pag - iisip ng masama. Kilala niya si Enzo mula pagkabata. He showed nothing but goodness. Siyempre hindi maiwasan ang kaunting tampuhan pero maliliit na bagay lang. 'You and your dirty mind Athena' paalala niya sa sarili bago muling ibinalik ang atensiyon sa pagbabasa. Maya - maya pa'y nahook na siyang muli sa nobela.
Makalipas ang ilang oras, nakita niyang pabalik na sa Cabana ang mga kaibigan.Sa tagal ng pagligo ng mga ito sa kanina sa dagat at pool, namumula na ang mga balat ng mga ito.
"Kainan na!" ang sigaw ni Jim na akmang dadampot ng binalatang mangga.
"Hep, hep, hep.." tampal ni Mhel sa kamay ni Jim upang pigilan ito sa pagdampot ng mangga. "Maghugas ka muna ng kamay."
"Tama.. aayusin ko muna ang nakahain at cake para maawitan natin ang Birthday boy." ani Eden sa mga kasama.
Tinulungan naman nina Karren, Bing at Athena si Eden sa pag aayos ng nakahaing pagkain. Samantalang naghuhugas naman ng kutsara, tinidor, pinggan at baso sina Mhel, Miles at Mhelai upang may magamit sila sa pagkain.
Nang ganap na maiayos ang mga pagkain at kagamitan sa mesa ay agad na nagyaya na si Eden nang pagkain.
"Kakain na.!" agad namang nagsilapitan ang lahat. 'Hindi naman halatang gutom.'
"Pero bago iyan.. siyempre magdarasal muna tayo sa pangunguna ni Bing. Right Bing?"
Nagsimula na si Bing ng pagdarasal at sinundan naman ito ng pag - awit ng Birthday Song para kay Jigs.
"Maligayang bati!
Maligayang bati.
Naghihintay sa iyong pakain
‘Wag lang sanang ipahabol
sa inyong alagang aso.
Dahil sa noon lamang isang taon
Nangyari sa may bakod ni Diego Hindi na nga kami tumuloy.Pantalon ng kasama namin
ay nangatngat pa ng aso.
Magkanda luha naman sa pagtawa ang mga kababaihan nang maalala ang pangyayari nang ang pantalon ni Jim ay nangatngat ng aso noong nakaraang kaarawan ni Jigs.
************
Nagpatuloy ang tawanan sa paligid ng Cabana. Si Jim, namumulang parang kamatis, ay napakamot na lang sa ulo habang pinagtatawanan pa rin ng barkada.
"Ano ba 'yan! One year na, hindi pa rin kayo maka-move on sa pantalon ko," reklamo niya pero halatang aliw din sa pagbabalik-tanaw.
“Sayang ‘yung pantalon mo, branded pa ‘yun, di ba?” hirit ni Karren habang sumisinghot sa kakatawa.
“Branded nga! Pero ng aso,” dagdag pa ni Miles, kaya’t muling nagtilian ang mga kaibigan.
Habang lahat ay abala sa pagkain at kulitan, napansin ni Athena si Enzo na abalang-abala sa pag-aasikaso ng lahat—kumukuha ng drinks, nag-aabot ng paper plates, at sinisiguradong masaya ang lahat. Tila natural lang ito sa kanya, pero hindi rin nakaligtas kay Athena na bawat ilang minuto, ay sumusulyap ito sa kanya at ngingiti.
Maya-maya, kinuha ni Enzo ang phone niya. “Smile, guys!” sigaw nito habang nakaangat ang camera at nilagay sa timer.
Inilapit niya ang braso kay Athena at marahang hinalikan ito sa sentido, sabay bulong ng, “Para sa collection natin.”
“Game! Three… two… one!”
Click.
Nakuha ang perfect group photo—pero sa mismong frame, kapansin-pansin ang ngiti ni Athena habang nakasandal kay Enzo, at ang tingin ng binata na punong-puno ng pagmamahal.
Pagkatapos ng photo, tumayo si Athena para kumuha ng tubig. Hindi nagtagal, sumunod si Enzo at iniabot ang isang malamig na bote.
“Inunahan na kita,” aniya sabay kindat.
Athena ngumiti at inabot ito. “Wow, boyfriend of the year,” biro niya.
“Alam mo na ‘yan,” sagot ni Enzo, sabay akbay. “Mahal ko eh.”
Napailing na lang si Athena habang nakangiti, pero halatang kinikilig pa rin. Naglakad sila papunta sa may garden area sa gilid ng resort, kung saan medyo tahimik at malayo sa ingay ng grupo.
Pagdating doon, nagtagpo ang kanilang mga mata.
“Masaya ako na kasama kita rito,” bulong ni Enzo habang inaayos ang buhok ni Athena na bahagyang tinangay ng hangin.
“Masaya rin ako. Parang ang gaan lang lahat,” sagot ni Athena habang hinahawakan ang kamay ni Enzo.
Tahimik silang naupo sa batong bench sa ilalim ng puno. Dinig nila ang alon at ang malalayo ngunit masayang tawanan ng barkada.
“Naalala mo nung una tayong nagkita? Akala ko ang sungit mo,” bulong ni Enzo.
“Eh kasi ang yabang mo noon!” tawa ni Athena.
“Tignan mo ngayon, ikaw na ‘yung hindi ko kayang hindi mahalin.”
Athena napatingin sa kanya, at bago pa siya makapagsalita, dumampi na ang mga labi ni Enzo sa noo niya—banayad, puno ng pagmamahal.
Hindi man sila magarbo sa PDA, sapat na sa kanila ang mga simpleng sandaling ganito. Tahimik, magaan, totoo.
***********
Pagbalik ni Athena sa mga kaibigan agad siyang sinalubong ng maingay na tawanan ng grupo. Halos hindi siya narinig ni Bing dahil sa sobrang lakas ng tawanan nina Jim at Karren na nagtatalo kung sino ang mas mabilis lumangoy sa kanila. Bumalik na rin sa pool sina Miles at Jigs para sa isang last round bago mag-sunset.
Pag-upo niya sa isang sulok ng Cabana, lumapit si Enzo dala ang isang cup of coffee.
“Alam kong paborito mo ‘to,” anito habang iniabot iyon.
Napangiti si Athena. “Salamat. Kailangan ko nga ng pampatanggal ng inis sa sarili ko.”
Umupo si Enzo sa tabi niya. “Inis? Bakit naman?”
“Wala. Masyado lang akong paranoid minsan,” sagot niya habang hinihigop ang juice. “May mga bagay na hindi ko naman kailangang pag-isipan pero nai-stress ako.”
“Is this… about what you saw sa cp ko kanina?” tanong ni Enzo, mahinahon ang tono.
Napatingin si Athena sa kanya. “So nakita mo?”
Tumango ito. “Yeah. Hindi ko naman talaga tinatago ‘yun. Pero… baka mali ang pagkaintindi mo.”
Tahimik siyang tumingin kay Enzo, naghihintay ng paliwanag.
“Yung message na ‘yun... from my cousin. Si Camille. Yung pinsan kong laging nagpapasama kapag bored siya. Nasa Batangas din siya ngayon, may work trip sila. She wanted to catch up over dinner later. Kaya ‘See you later,’” paliwanag ni Enzo, diretsahan ngunit may lambing sa dulo ng kanyang tinig.
Bahagyang namula si Athena. Napayuko siya. “Grabe. Ako na talaga ang maldita. Ako na ang selosa.”
Natawa si Enzo. “Athena, it’s okay. I like it when you care.”
Tumingin siya kay Enzo, at sa wakas, ngumiti siya ng maluwag. “Sorry, Enzo. I should’ve asked.”
“Hey, we’re a team, remember?” Enzo held her hand gently. “I won’t always be perfect. Pero sana kapag may duda ka, you talk to me. I’ll do the same.”
Tumango si Athena at pinisil ang kamay nito. “Thank you for understanding. At saka... thank you for being here.”
Sandaling nagkatitigan ang dalawa, at kahit maingay sa paligid, parang silang dalawa lang ang naroon. Sa di kalayuan, ang araw ay unti-unting lumulubog na sa dagat, nagpipinta ng kulay kahel at rosas sa kalangitan.
“Gusto mong maglakad-lakad sa tabing dagat?” yaya ni Enzo.
“Sure,” tugon niya.
Magkahawak-kamay silang lumakad palayo sa Cabana. Sa bawat yapak nila sa buhangin, tila unti-unti ring nawawala ang bigat sa puso ni Athena. Walang ingay. Walang tensyon. Tanging si Enzo lamang at ang dahan-dahang alon ng dagat ang kasama niya.
Napakunot ang noo ni Martin habang nakaupo sa gilid ng sofa. Marahang ibinaba niya ang kanyang eyeglass at hindi makapaniwalang tiningnan ang suot ng anak nilang si Martheena. Darna costume. At hindi lang basta Darna—Darna na may two-piece at kapa!There goes his overprotective side again.“Why is she wearing those things?” madiing tanong nito sabay lingon sa kanyang asawa.Napailing si Athena at muntik nang mapatawa. “Why? Isn’t she lovely in that costume?” sagot nito habang pinipigil ang sariling humalakhak sa reaksyon ng asawa.“Nandoon na ako, pero hindi ba parang... kitang-kita naman katawan niya diyan? Kulang sa tela. Wala na bang iba?” balik-tanong niya, halos pabulong ngunit punong-puno ng pag-aalala.“Ha? What do you want her to wear, Bananas in Pajamas?” kantiyaw ni Athena habang tinutulungan si Martheena mag-ayos ng headband.“Athena…” napahilot sa sentido si Martin. Hindi na bago ang ganitong usapan sa kanila, lalo na’t pagdating sa mga anak, lalo na sa kanilang unica hija.
🎵 So as long as I live I’ll love you...Will have and hold you...You look so beautiful in white... 🎵You look so beautiful in white tonight.Sa mismong pagbugso ng musika, bumukas ang pintuan ng simbahan. Mula sa altar ay hindi mapigilan ni Martin ang mapalunok, habang nanatili siyang nakatayo sa gitna ng dambana. Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Parang huminto ang mundo sa kanyang paligid. Ang bawat nota ng awitin ay tila ba inukit para sa sandaling ito—para sa kanila ni Athena.Humugot siya ng malalim na hininga, ngunit para bang nabawasan pa ang hangin sa kanyang dibdib nang sa wakas ay lumitaw ang kanyang bride. Nakaputi. Mala-anghel. Ang kanyang pinakamamahal. His dream walking toward him.Athena looked ethereal—serene and luminous. Her veil cascaded like silk water behind her, while her white gown hugged her form in graceful elegance. Pero higit pa sa kagandahan ng suot nito ang kinang ng mga mata ng dalaga—mata na punong-puno ng pag-ibig, pang-unawa, at tiwala. Para bang si
"Love, okay ka na ba? Let's go. Tayo na lang ang naririto. Besides, Martheena is waiting for us," mahinang wika ni Martin habang hinahaplos ang likod ni Athena. Sa likod ng kanyang tinig ay ang pagkabahala at labis na pag-unawa sa bigat na nararamdaman ng kanyang asawa.Hindi agad nakasagot si Athena. Nakatitig lamang siya sa marmol na lapida sa harapan nila, tila binabasa ang bawat letra ng pangalan ni Enzo na nakaukit doon. Kumirot ang puso niya sa alaala ng mga ngiti, tawa, at mga matang minsang naging mundo niya. Bago pa siya tuluyang lamunin ng damdamin, marahan siyang tumango.“Martheena... oo nga pala. Naghihintay ang anak natin,” mahinang bulong niya.Pero bago pa sila tuluyang tumalikod, hinawakan ni Martin ang mga palad ni Athena, saka lumapit sa mismong puntod ni Enzo. Tumigil ito sa harapan ng lapida at huminga nang malalim."Enzo," panimula ni Martin, bahagyang nanginginig ang tinig, "words are not enough para masabi ko ang pasasalamat ko. You saved my wife. You saved the
I guess I'm down, I guess I'm down, I guess I'm down… To my last cry…Tahimik ang paligid ngunit dagundong ang bawat pintig ng puso ng mga nagdadalamhati. Wala mang salita, ramdam sa hangin ang bigat ng pagkawala. Ang mga pag-iyak, mga buntong-hininga, at ang mga matang punô ng luha ay tila musika ng kapighatian sa sementeryong iyon.Hindi mo kayang patahimikin ang puso ng mga nagmamahal. Hindi mo basta-basta malilimutan ang isang taong gaya ni Enzo.You cannot put a good man down—even after his death.His memory lived on in the corners of every heart he had touched. Sa bawat ngiti ng kaibigan, sa bawat abot ng tulong, sa bawat salitang puno ng pag-unawa—Enzo had always been there.Sa loob ng buhay niya, hindi siya naging makasarili. Lagi niyang inuuna ang iba, ang kapakanan ng mga mahal niya. Kahit pa kapalit nito ay sariling ligaya. He loved selflessly. He lived sincerely.But fate, cruel and unrelenting, had its own plans. At sa gitna ng gulo, siya ang naging biktima. Hindi ng
“Aj!”Napapitlag si Athena sa narinig na tinig. Dahan-dahang umikot ang kanyang katawan at nanlaki ang mga mata sa pagkagulat—naroon si Natalie, nakatayo ilang hakbang lamang mula sa kanya, nanginginig ang mga kamay, at may baril na nakaumang sa kanya.Ang lamig ng hangin ng dapit-hapon ay biglaang napalitan ng malamig na pawis sa kanyang batok. Ang paghihintay niya sana sa jeep papuntang San Diego ay nauwi sa isang bangungot na hindi niya kailanman inasahan."N-Natalie... a-anong ibig sabihin nito?" pautal niyang tanong, nanginginig ang boses, habol ang hininga. Hindi niya maigalaw ang katawan sa takot. Parang may humigpit na gapos sa kanyang mga binti.Kaibigan niya si Natalie. Matagal na silang magkaibigan. Siya nga ang ninang ni Sabina. Noon, magka-kamay pa silang umaalalay kay Enzo sa kanyang darkest days. Pero ngayon, ang parehong mga mata ng kaibigan ay puno ng luha—at galit."Inagaw mo siya!" sigaw ni Natalie, basang-basa ng luha ang mga pisngi. "Inagaw mo siya! Homewrecker! An
All her life, she was craving for love and attention.Bata pa lang siya, ramdam na niya na hindi siya katulad ng iba. Habang ang ibang bata ay sabik sa yakap ng ina o hirit ng halik ng ama, siya—wala. Walang Mommy. Walang Daddy. Wala ring yakap. Walang halik. Ang mayroon lang ay malamig na hapunan, tahimik na gabi, at ang paulit-ulit na tanong sa sarili: "Bakit ako iniwan?"Nang mapansin ng kanyang lola ang kakaibang ikinikilos niya—biglaang lungkot, panaka-nakang pagkabaliw sa saya, matinding iyak pagkatapos ng halakhak—dinala siya sa doktor. Diagnosis: Bipolar disorder. May mood swings. May depressive episodes. May hallucinations. May impulse control issues. Pinayuhan sila ng gamot, pero sa huli, iniwan din siya ng mga magulang niya. May sarili na silang pamilya. May sarili na silang mga anak—at hindi siya kasali roon.Naulila siya nang tuluyan nang bawian ng buhay ang kanyang lola. Naiwan siya sa piling ng isang kasambahay na binabayaran lamang para "alagaan" siya. Wala siyang tot