MasukShare
Kabanata Ikadalawangpu
Terakhir Diperbarui:
2022-08-16 20:38:07“Ma!” tawag ko kay mama na kasalukuyang nasa labas ng presinto, napalingon siya sa gawi namin kaya naman napabilis ang paglakad ko papunta sa kaniya. Ang hawak-hawak kong si Jun ay tumahan na.
Nang lumapit ako kay mama ay mahigpit niya akong niyakap, sa yakap niyang iyon ay sunod-sunod ng dumaloy ang luhang kanina pang bumabadyang tumulo sa aking pisngi, my heart felt warm as well suffocated. Nanghihina ako sa nangyari, nanghihina ako sa kalagayan ni mama.“Ang papa… Ang papa mo…” paulit-ulit na sambit niya, marahan kong hinagod ang kaniyang likod. “Nakulong siya… pinakulong…” aniya ngunit hindi niya matuloy ang sinasabi dahil sa paghikbi.Narinig kong tumunog ang cellphone ni Dave, napalingon ako sa kaniya. Kunot noo niyang pinapakinggan ang kung sino mang tumawag sa kaniyang cellphone. While Syrien stayed silent while watching us.While watching the tragedy that happened to my family.Pinanunasahan ko ang a
Bab terbaru
Along Pangasinan (tagalog version) Ikadalawangpo apat
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at bakit ako narito sa law firm ni Dave. I was mindlessly going for a jog this morning and then found out that I was already at his law firm that is a few kilometres from my condo unit. Natanaw niya ako mula sa balcony ng law firm niya habang sumisim ng kape sa tasa. Hindi ko alam kung aalis ba ako o papasok sa loob. Kung papasok man ako sa loob ay wala naman akong naisip na agenda sa kanya. Nagulat ako ng lumabas si Syrien sa law firm niya, gulat din siyang makita ako. Mukhang wala pa siyang tulog simula ng umalis sa condo ko. “What brings you here?” Hindi ako agad umimik sa tanong ni Syrien, tinanaw ko si Dave na wala na sa balcony at ilang minuto lang ay na labas na siya. “Were you still in contact with him?” Ayun agad ang lumabas sa bibig ko, hindi siya halos makasagot. Was I betrayed again for the second time? “We just met last year.” Dave explained. “For the past seven years, I haven't been in touch with him, just last year.”“H
Along Pangasinan (tagalog version) Ikadalawangpo tatlo
Hindi ako halos makapaniwala sa nakikita ko ngayon. Just Dave formally introduce himself in front of me? Like nothing happened between us in the past fifteen years?! I refuse to hold his hands and look at Hance confused. Ito ang hahawak ng kaso ko? I don’t think he will win this case, I'm pretty sure that he is swearing me to hell. Nagtipon ang lahat sa sala ng condo ko habang abala ako sa paggawa ng inumin para sa kanila. Hance is currently busy entertaining the guests while I’m busy making their drinks, when I finished they started discussing the case. Tahimik lang akong nakikinig sa kanila. Ang mga mata ko ay nasa inumin at paminsan-minsan ay sa papel na hawak nila. Dave jotted notes in his notebook binder while his apprentice Atty. Caldivar scribbled on the Ipad. Everyone was very attentive in the discussion, while me, currently lost on my thoughts. Ang daming tanong ang nasa isip ko ng makita ko siya, ngunit alam ko naman na hindi na kailangang itanong pa ang mga iyon, per
Along Pangasinan (tagalog version) Kabanata Ikalawangput dalawa
Agad ko chineck ang profile ng comment niya at nadismaya sa nakita. It wasn't him, it was from a fan of mine, who appreciates my songs. Mabilis ang pagkauwi namin sa Pilipinas, sinalubong ako ng mga fans na tawag ko ay dishwashers dahil sa Joy ang pangalan ko. They gave me a lot of things, such as teddy bears and clothes. Some gave me food and cute things.Madaling araw palang pero ang dami na nag-abang. Hindi nagtagal ang pakikipag-usap ko sa mga fans dahil may aasikasuhin pa akong endorsement mamayang hapon. Hance reminded me to sleep and get ready before the contract signing of my new endorsement. Halos hindi ko na nagawang kamustahin ang kapatid pagkauwi sa sobrang pagod, hindi niya na rin ako makausap dahil abala siguro siya sa kaniyang projects sa kaniyang school. Hindi pa nag-iisang oras ang tulog ko ng may tumawag. Galing iyon kay Syrien, kaya kahit hindi ko maibuka ang isa kong mata dahil sa antok ay sinagot ko pa r
Along Pangasinan (tagalog version) Kabanata Ikadalawangput isa
Dalawang taon simula ng magkacollege ako ay wala akong ginawa kung hindi mag-aral ng mabuti. Sa dalawang taon na iyon ay napabilang ako sa Dean Lister, hindi na ako nagtaka ro'n. Knowing that i put all of my hardwork and perseverance to finished my school task. Hindi na nakakataka, pero hindi ko rin maiwasang mangamba. In the past 2 years, inabala ko rin ang sarili sa paghahanap ng trabaho. Syrien build a coffee shop near at my university. Kaming dalawa ni AC ang empleyado na nag-aasikaso tuwing umaga, sa gabi ni naman ay si Kuya Renz at si Syrien kung may libreng oras. "Joy! Paturo naman ako sa solution nito. Nakakabobo mag engineering pwede bang maging patatas nalang?" Natawa ako sa sinabi ni Claire, isa sa kaklase ko. Pumayag ako sa gusto niya, mabuti na lang at wala gaanong customer sa coffee shop at hindi ako gaanong napagod, kahit papaano ay nakakapag-isip pa ako ng maayos. Ang kapatid kong si Jun ay kahit papaano ay nakakarecover na sa nangyari sa mag
Along Pangasinan (tagalog version) Kabanata Ikadalawangpu
“Ma!” tawag ko kay mama na kasalukuyang nasa labas ng presinto, napalingon siya sa gawi namin kaya naman napabilis ang paglakad ko papunta sa kaniya. Ang hawak-hawak kong si Jun ay tumahan na. Nang lumapit ako kay mama ay mahigpit niya akong niyakap, sa yakap niyang iyon ay sunod-sunod ng dumaloy ang luhang kanina pang bumabadyang tumulo sa aking pisngi, my heart felt warm as well suffocated. Nanghihina ako sa nangyari, nanghihina ako sa kalagayan ni mama. “Ang papa… Ang papa mo…” paulit-ulit na sambit niya, marahan kong hinagod ang kaniyang likod. “Nakulong siya… pinakulong…” aniya ngunit hindi niya matuloy ang sinasabi dahil sa paghikbi. Narinig kong tumunog ang cellphone ni Dave, napalingon ako sa kaniya. Kunot noo niyang pinapakinggan ang kung sino mang tumawag sa kaniyang cellphone. While Syrien stayed silent while watching us. While watching the tragedy that happened to my family. Pinanunasahan ko ang a
Along Pangasinan (tagalog version) Kabanata Ikalabing Siyam
Nanginginig ang kamay kong nilagay ang cellphone sa bag ko, bigla nablanko ang utak ko sa gagawin. Iniisip ko na lang na umuwi at hindi alalahanin ang entrance exam dahil sa sigaw ni mama sa telepono na nakapagpakaba sa akin. Napatingin sa a kin si Dave, napakunot ang noo niya. Alam ko sa mga oras na ito ay namumutla. Hindi ako mapakali at gusto ko ng umuwi sa mga oras na ito. “What happened? Mukha kang kinakabahan…” Nag-alalang sabi sa akin ni Dave, hinawakan niya ang kamay kong nalalamig sa kaba.“Gusto ko ng umuwi.” Iyon lamang ang nasabi ko at tumango siya. Kinausp niya sila Syrien, hindi ko na lamang pinagtuunan ng pansin iyon dahil sa kagustuhang umuwi na kaagad ng Pangasinan. Lumapit sa akin si AC at niyakap ako, pati na rin si Syrien at Tyra. “Saan ba Dave ang sakayan rito papuntang Pangasinan? Yung isang byahe lang sana para hindi nakakapagod pang maghanap ng sasakyan…” “
