"I HATE THIS! Bakit ganoon si Mama? Gumagawa na lang siya basta ng sariling desisyon," naiinis na sabi ko sa sarili. Lukot na lukot ang mukha ko habang pabalik-balik sa paglalakad.
"What's wrong, Xander Luis? Kanina pa kita hinihintay sa ibaba. Hindi ka pa rin nagpapalit?! You're still wearing that dirty uniform, huh?!" Mama said.
"So, bakit? Tutuloy ba tayo roon? No way, 'Ma!" galit kong piksi sa Mama ko.
"Here we go again! 'Di ba tapos na nating pag-usapan 'yan? Ba't nagkakaganyan ka na naman?!" mariing sigaw ni Mudra.
"Whatever!" Nanggagalaiti kong sabi.
Pero Lalong lumapit si Mama. Tumunghay pa siya at lalong nagalit sa akin.
"Hey, young man! Don't act like that again. I don't want to see you mimicking like that!" galit na galit na sigaw ni Mama.
"And one more thing, Xander Luis. . ."
Napalingon ako kay mama. Seryoso siyang nakatingin sa akin.
"Don't spoil this night. Kung hindi. . ."
"What, 'Ma?"
"Iga-grounded kita. Hindi ka puwedeng lumabas! No horse back riding at rancho."
"No way!" I said.
"So be good, huh? Bihis ka na, sweety!"
Iyon lang at lumabas na siya.
Ugh! That ugly woman! Pero joke lang! Hindi ugly si mama, ah? Maganda nga siya at sexy, eh.
Artista siya sa panahon namin. Tama, year yata 'to ni Marcos. Dyahe, ba't mo naman kami nilagay dito, author? Nakakatakot kaya 'yong mga panahon ni Marcos.
But kidding aside . . .
Actually, kanina pa kami away nang away ni Mama. Mabuti at lumabas na siya at tumahimik na rin ang silid ko. Anong pinagtatalunan namin? Tungkol lang naman sa nalalapit niyang kasal.
I don't like the idea. Grabe talaga!
Five years pa lang patay si Papa pero heto si Mama at mag-aasawa ulit. Naman! Bakit?
Bakit?
Napabuntong-hininga na lang ako. Kailangan ko nang magpalit kagaya nga ng sabi ni Mama. Alas siyete ang usapan nila ng lalaking iyon na magkikita kami sa bayan.
Tingin ng damit. Tapon sa kama. Kuha ulit sa kabinet. Tapon sa kama.
Dyaraaan!
Ayan, sa wakas, nakapili na ako. Tinapuan ko na ulit ng tingin 'yong ibang mga damit ko sa kama. So, ano naman kung makalat? Andiyan ang mga yaya. Ligpitin na lang nila, tutal binabayaran sila ng Mama ko.
Ano raw? Bastos ko ba? Totoo naman, eh, malaki ang sahod nila.
Sa huling sandali ay tiningnan ko ang aking sarili sa salamin. At, naman, ang guwapo ko! Anak mayaman talaga ako. Saan ba kasi ako nagmana? E 'di sa mga magulang ko. Artista ang mama ko at dating gobernador ang nasira kong ama.
Nakasuot lang naman ako ng polo shirt at khaki pants na tinernohan ko ng walang kamatayang leather shoes.
Uy! Huwag niyong small-in 'tong sapatos ko. Mahal kaya ito? Sa mga branded shoe store lang meron nito noon. Mga may pera lang talaga ang nagkakaroon ng leather shoes noon. Kahit tanungin n'yo pa ang mga lolo ninyo.
'Yan, after a million hours, de joke lang! Fifteen minutes lang naman. Lumabas na ako ng kwarto. Nakita ko si Mama at napailing ako. She's smoking again. Nag-umpisa lang naman siyang manigarilyo nang mawala si Papa.
As if naman hindi pa nakaka-move on.
"Mama. . ."
NAKITA KONG lumabas ang gwapo kong Unico Hijo. Napapailing siya na parang sanggol. Bago ako tumayo ay bumuga muna ako ng usok mula sa pipa ko. Sosyal ako, eh. Nag-umpisa akong mag-smoke nang mamatay ang asawa ko. Mga limang taon na rin ang nakalilipas.
Sa totoo lang, masaya ako dahil patay na ang dati kong asawa. Strikto kasi siya. Cold as ice. Hindi siya sweet. Hindi ko nga alam kung mahal niya ako. O minahal man lang. Pinagkasundo lang naman kasi kami ng mga magulang namin. Mabigat ang mga kamay niya at everytime na nakagagawa ako ng mali . . . kahit maliit na bagay lang ay ginagawa niya akong punching bag.
Kaya nga madalas akong um-absent noon sa mga taping. Suwerte siya at hindi ko siya hiniwalayan. Guwapo nga siya pero sadista naman!
Ibinaba ko ang hawak kong pipa at masuyong hinipo ang pisngi ng anak ko. Ito lang, ito lang ang naging maganda sa pagsasama namin ni Franco. Si Xander Luis, ang gwapo talagang bata.
Magiging artista rin siya balang araw tulad ko.
"Ma, hindi na ako bata."
"Nah. . . Eh, sa gusto kitang ganituhin," malambing na sabi ko sabay pisil ko nang mariin sa pisngi niya.
"Ma! Stop that!" Mabilis niyang iniiwas ang mukha niya nang may dumaang maid.
"Ano ba, anak, bagets ka pa naman, ah?" Hinimas-himas lang niya ang pisngi niya. Mamula-mula pa ang pinisil ko.
"Napaka-sadista mo talaga, Ma!" reklamo niya.
Napadilat ako at saka itinago na ang pipa ko. I tapped his head just like a dog.
"Ma," Xander complained.
Pinandilatan ko lang siya. Para kaming bata. Hindi naman halata, 'di ba? Close kami ng anak ko na parang magbarkada lang.
Lumapit si Yaya Doreen.
"Madam, si Don Armando po, nasa kabilang linya. Gusto kayong makausap."
"Okay, sasagutin ko."
Binalingan ko si Xander.
"Xander, mauna ka na sa kotse. Pakisabi kay Mang Dionisio, ihanda ang kotse at tayo'y lalarga."
"Yes, mama," tila wala sa mood na sabi ni Xander.
Aba, at may gana pa siyang gumanyan? Kinuha ko ang telepono at kinausap si Armando, ang mapapangasawa ko. Ang landi ko ba? 'Di, ah! Excited lang!
"Hello?"
~~~~~~
"HELLO?"
"Yes, honey blood? Handa na ba kayo ni Xander?"
"Yes, honey munch."
"Good! Hindi na ba galit si Xander dahil matutuloy na ang kasal natin in the third time?"
"Naman, I already fixed it. Hindi na niya puwedeng kontrahin ito. Takot lang niya."
"Bakit? What did you do, honey blood?"
"Basta! Tell ko na lang later, honey munch. Oh. . . I miss you."
Hindi naman ako nakapagsalita agad dahil sa sinabi niya. Kinilig kasi ako roon.
"Honey munch, still there?"
"Yup, so, pupunta na kayo here sa resto?"
"Oo, sige. Ibababa ko na ito. I love you."
"I love you too, honey blood."
Nang matapos ang phone conversation namin ng babaeng aking iniibig at malapit nang makaisang-dibdib ay marahan kong tinapunan ng tingin si Armina. Nasa tabi ko siya at prente lamang na nakaupo.
Ang ganda ng anak ko. Dalagang-dalaga na at the age of sixteen. Marunong na siyang mag-ayos kahit walang inang kinalakhan. Idagdag pang parati pa akong busy sa business namin outside the country at sa rancho.
Mahinhin siyang tumingin sa akin. "Why, Dad?"
"Nothing, dear. Masaya lang ako dahil simulat-sapol ay hindi ka tumutol sa kasal namin ng Tita Ysabellita mo."
"Nah, Dad. Ba't ako tututol? Mabait si Tita Ysabellita, sexy pa at ang ganda ganda niya! I'm one of her fan in showbiz."
Dahil sa sinabi ng anak ko ay natuwa naman ako nang husto. Nginitian ko na lamang siya at saka pabirong ginulo ang buhok.
"Dad!"
YEAH, I'm with my father here lang naman sa resto. Italian restaurant, actually. Hinihintay namin si Tita Ysabellita at siyempre ang nag-iisang anak niyang si Xander Luis Montenegro.
Oh, I hate that man. Magkaklase kami since elementary. Ewan ko kung kilala niya ako pero sa tingin ko ay hindi na. Never nga niya akong kinausap at ganoon din ako sa kaniya. Never akong nag-insist ng usapan. But one time, it did happened. Yes I did, but not in purpose, ah!
FLASHBACK . . .
Naglalakad kami noon sa flag pole with my pretty clasmates.
Eh, pretty naman talaga kami, magaganda kaming lahat. One of my friends saw him sitting at the bench kasama ang mga loko-loko niyang barkada. Bale, lima sila, two girls and three boys. Kasali na roon si Xander. Tumigil sa paglalakad sina Mikaela at Luisa. Siyempre napatigil din ako.
"Why?" I asked.
"Can't you see, Armina?"
"What?" I frowned a bit and look around.
"Ang gwapo talaga ni Xander, Friend," Luisa said.
"Duh, gwapo? Mas gwapo pa nga ang tatay ko riyan, eh."
"Ano ba, Armina, bulag ka ba? He's God damn hot! Lahat yata ng mga kaklase nating babae may gusto sa kaniya," kinikilig na sabi naman ni Mikaela.
"So?"
"So?!" malakas nilang sabi na halos hindi makapaniwala sa akin. Sa wala naman talagang epekto sa akin si Xander.
"Stop staring, girls. Alam ninyo, panget ang ugali niyan. I swear," dagdag ko pa.
"Weh? May gusto ka rin sa kaniya, 'no?" pang-aakusa ni Luisa.
Nanlaki naman bigla ang mata ko. "No!"
Napalakas yata ang pagkakasabi ko kaya nagsitinginan lahat ng mga dumaraan sa amin. Isa na roon si Xander Luis. Dahan-dahang lumapit ang grupo nila at sa mismong pagtapat niya sa akin ay tiningnan niya ako mula sa ulo hanggang paa.
Nang magtama ang aming mga mata ay nakaramdam ako ng biglang kaba. "W-What?" nauutal kong sabi.
"Ms. Nobody," he said in cold voice. He smirked at me and then said, "Ang ingay mo." Then, naglakad na sila as if nilagpasan lang ako.
Ano daw? Nobody?! WTH!
Hindi ko iyon matatanggap. Ms. Nobody raw ako? Ano 'yon, walang katawan?
HAHAHA. JOKE!
Pero nabubwiset ako sa totoo lang! Ang yabang niya!
"Hey you!" pahabol na sigaw ko sa kaniya. Pero nainis ako nang hindi man lang niya ako lingunin. "Hoy, lalakeng malaki ang sira sa ulo!"
Tapos dahan-dahan siyang napalingon. Iyan na naman ang cold eyes niya. Kakata-cute! Dahan-dahan siyang humarap at naglakad pabalik sa akin.
Geez! Natatakot ako, at ang bango niya! Ang guwapo niya!
Shit, bakit napapansin ko pa iyon? Tinitigan niya lang ako. Ang tangkad pala niya? Hanggang siko niya lang ako. Nako naman, malamang! Basketball player nga pala siya.
"What?" he said.
Iniiwas ko ang aking paningin. Tapos bago ako tumalikod ay may ibinulong siya sa tainga ko na aking ikinamula ko.
"Zipper mo, bukas," nakangisi niyang sabi at tumaas-taas pa ang kilay niya.
Namula lang ako that time at mabilis na itinaas ang zipper ko. Dyahe! Nagpahabol pa siya! Nakalayo na ako at malapit na sa kaniya nang marinig ko ang pang-aasar niya.
"Pink, huh," he said while grinning.
"Pink, huh. Pink, huh." Parang sirang plaka na paulit-ulit na naririnig ko sa utak ko.
Urgh! Most embarassing moment ko iyon. First time kong mabosohan. Actually, kasalanan ko rin naman dahil hindi ko chineck bago ako pumasok ng school. Pero naiinis talaga ako.
Badtrip! May araw din siya.
Makakaganti rin ako!
EWAN KO, pero parang may kung anong nangyayari kay Armina. Nagda-drugs ba siya? Ba't nakangiti siya nang walang dahilan.
"Armina," I said.
Tila naman nagising si Armina at umayos.
"WHAT, DAD?"
"What are you smiling at?"
"Nothing, Dad, just remembering something."
After ten minutes of waiting . . . dumating na sila Tita Ganda with her cold monster son. Grrr! I hate him. Sana hindi na niya maalala.
"WHAT A RIDE!" reklamo ko habang nakabusangot na nakatingin sa bintana. Habang nasa biyahe kami ni Mama ay panay pa rin ang dada niya, as in. Ang ingay! Sumasabay ang bunganga ng maganda kong ina sa kotseng kinasasakyan namin. Nang hindi na ako makatiis ay sumigaw ako para tumigil na siya. Napamulagat lang siya. Habang ako ay nanatili pa ring nakasimangot. 'Di na yata mababago ang ekspresyon sa mukha ko. "Mama, relax, malapit na tayo," I said. Ngumiti lang siya at hindi na umimik, at last. NASA ITALIAN RESTAURANT na kami kung saan magmi-meet ang pamilya namin at pamilya ng mapapangasawa niya. As if naman I care? Pero kailangan kong umaktong ayos lang sa akin ang mangyayaring event kahit deep inside of me, I want to ruin it. Kasabay niyon ang pagtawa ko nang parang demonyo sa isip ko. Napatingin ako sa gawi ni Mama. Nauna na pala siya nang ilang pulgada. "Son, What'
GEEZ! Ilang araw na ba ang lumipas? Isa, dalawa, seven days? Bale one week na pala? Geez! One week na pala. One week nang magulo ang buhay ko. Magmula nang mai-settle na ni Dad ang tungkol sa kasal nila ay naging busy na siya. Lagi naman siyang busy, pero mas grabe ngayon. Halos hindi ko na siya nakikita sa mansyon. As if naman, napakalawak kaya ng mansyon namin? Six-storey kaya iyon! Parang 'di na nga mansyon ang matatawag sa bahay namin. Palasyo na iyon! Joke. Napailing-iling ako, lalong sumasakit ang ulo ko. Masyado na akong stressed-out. Isa pa ito . . . itong balitang kumalat. Tungkol lang naman sa pagkaka-involve ko kay Xander Luis Montenegro. Lalo akong nawalan ng gana, paulit-ulit na lang kasi. "Hi, Armina, ang suwerte mo. Magiging future stepbrother mo si Xander Luis." "Wow, Armina! Pakibigay nga ito kay Xander," dagdag suhol pa nila sa akin kahit halata ang kaplastikan nila. Nakakagigil, as in! Tsk! A
WAAAHHH!!! Ang sarap ng tulog ko, ah. Ano na bang oras?Oh, geez! 9 A.M na, dyahe! 8 AM ang usapan namin ni Armina. Tiyak na sasabunin na naman ako niyon nang walang banlawan. Nagmadali akong tumayo sa kama, hinayaang nakasabog ang unan at kumot ko. Binuksan ko agad ang kabinet ko, kalkal na naman ako ng kalkal. Parang basurahan lang. Kinuha ko ang bagong bili ni Mama na shirt at shorts. Simple lang na navy blue Gorgiano shirt at shorts lang ang pinili ko. Dali-dali akong pumasok ng banyo.After 15 minutes na pagbabad sa shower ay lumabas na ako ng banyo.After 5 minutes, nagsusuklay na ako nang pumasok sa loob ang maganda kong ina.NAKATATLO na akong katok sa pintuan ng anak ko nang ipinasiya kong ipihit ang seradura ng pintuan. Nakita kong nagsusuklay ng buhok ang guwapo kong anak. Pakanta-kanta pa siya, tila masayang-masaya."Hi there, Luis! Saan ka pupunta? Wala akong natatandaan na may lakad ka,"
December 19, 1970, Saturday. HERE I AM now in the living room listening to the cassette tape of my Dad. Pinapatugtog ba naman niya ang old time favorite niyang "Still" by Rico Puno. Ewan ko, ba't gustong-gusto niya ito. Sabagay magaling naman talaga ang local artist na ito.Nakakatawa nga siya kapag kumakanta sa enteblado. Todo birit kasi!Sumunod na isinalang ni Dad ang kanta ni Elvis Presley entitled "It's now or never". This is my one of my favorite, too. Guwapo nga kasi. Bukas na pala ang kasal nina Dad at Tita Ysabelita.Ooops! 'Di na ko nasanay. It's been a month mula nang tinuruan ko si Xander sa reviewer niya. Mula noon ay 'di na niya ako inaaasar masyado. Ewan pero namimiss ko ang pang-aasar ng todo ng magiging stepbrother ko.Sa tuwing magkikita kami sa school ay kakaway lang siya at babati ng konti.IYON LANG.Haist. Nakakamiss ang dating Xander Luis na mapang-asar!
“YES, this is my wedding day!”Nasa harap ako ngayon ng malaking salamin habang inaayusan ng mga sikat na hair dresser at make-up artist sa panahon namin.8:00 A.M. ang oras ng umpisa ng kasal ko kay Armando. Ang saya-saya ko. Alam ninyo ‘yong feeling na ikaw na ang pinakamasayang babae sa buong mundo? Na finally makakasal ka na rin sa pinakamamahal mong lalaki? Kahit na kailan ay hindi ko ito naramdaman sa una kong pinakasalan. Ayoko na ngang maalala, naiinis lang ako. Nagpatuloy pa rin sila sa pag-aayos sa akin.After nilang mailagay ang lipstick ko ay lumabas na sila para maisuot ko na rin ang wedding dress ko. Napakurap ako nang ilan beses sa salamin na nasa harap ko.Ako ba ‘to? Chos! Alangang iba?! Napailing-iling ako. I love the style of my wedding dress. Empire cut na itinahi pa sa Europe at gawa ng favorite kong best friend na si Hannah David. Yeah, i
SA WAKAS ay natapos din magligpit sina Yaya Trining nang pumarito ako sa ibaba. Tumingin ako sa relo kong suot. "It is 7:00 in the evening na," I stated.As I watch everyone na naglilinis ng paligid ay mabilis kong tinawag ang pansin ng matandang mayordoma na matagal nang naninilbihan sa aming pamilya."Imelda, pakiayos na lang ang mga dapat ayusin dito. Asikasuhin ang dapat asikasuhin. Bahala ka na sa mga bata. Limang araw din kaming mawawala ng Ma'am Ysabellita mo," maikli kong paliwanag. Agad namang naintindihan nito iyon.Dahan-dahan akong pumanhik sa itaas. Nadatnan kong nagsusuklay na ng kaniyang mahabang buhok ang pinakamamahal kong esposa. Narinig ko rin sa cassette stereo ang musikang pinapatugtog niya . . . ang "You and I" ni Frank Myers.I just kiss her forehead. I wanted to tell her something. When I dropped my lips to hers . . . she just closed her eyes instantly. I want
ISANG KATOK ang pumukaw sa aking pagkakatulog. Mabilis akong napabalikwas kasabay ng paglibot ng paningin ko sa paligid.Nagulat ako nang mapagtantong ako’y nasa aking silid pa rin. Kagigising ko pa lamang.“It means, lahat niyon panaginip lang?” ang tila wala sa sarili kong sabi. Kasabay niyon ang pamumula ng aking magkabilang pisngi.“I-it’s a bad dream,” I finally stated. But deep inside, kabaliktaran niyon ang aking nararamdaman.Parang totoo . . . na kasama ko siya sa napakagandang lugar na iyon. Ang lugar na parang paraiso.“Hinding-hindi ko malilimutan ang panaginip na iyon. I swear,” mahina kong bulong sa aking sarili.Muling nabaling sa ibang atensyon ang aking pag-iisip. Naulit ang katok sa aking pinto. Kasabay niyon ang pagtawag sa aking pangalan. Kailangan ko na raw mag-almusal
SABI KO NA nga ba magugulat siya. Hindi lang siya kun’di lahat ng kasama namin sa lamesa. I even saw the reaction of the great Xander Luis Montenegro. Hindi ako bobo at lalong hindi ako tanga para hindi matunugang nagkakagustuhan na sila Luis at Armina.Hinding-hindi ako papayag na mawala si Armina. Ang tagal ko nang naghihintay na magdalaga siya. Ilang taon na lang.After three year, eightheen na siya. That was the right age. Ayaw kong masalisihan ng sino man. I will do everything to win her dahil ang akin ay aking lamang!Wala akong pakialam kung manggamit ako ng iba to win her! I will do everything to win Armina’s love . . . isinusumpa ko sa aking sarili.“Yeah, we’re cousins,” tila may bikig sa lalamunang sabi Vanessa.“So, cousins pala kayo,” walang anu-anong sabi ni George.“Yup, pare! Sor