CHAPTER THIRTY NINE

NAPAKADILIM, wala akong makita ni katiting na liwanag. Marahan kong pinaglandas sa aking mukha ang mga palad ko.

Nanatiling may benda ang aking mga mata. Iinot-inot akong bumangon, pinakiramdam ko ang buong paligid. Napakatahimik kasi, malamig ang temperatura kung saan ako naroroon.

"M-may tao ba diyan?" alangan kong sabi. Nagbabakasali akong may ibang tao.

Hanggang nakarinig ako ng ilang kaluskos sa may gilid. Nanatiling tikom ang aking bibig at nakikiramdam sa pinagmulan ng tunog.

"Iha, mabuti at gising ka na, " sabi ng pamilyar na tinig. Hindi ko pa mapagsino kung kaninong tinig iyon, ngunit nakakasiguro akong kilala ko ang may-ari niyon.

"Siya nga pala si T-Tita Yolanda mo 'tu, don't worry your Papa will be arrive soon. Papunta na rin si doktora iha," eksplika nito.

Napatango-tango lamang ako, nais ko pa sanang itanong kung bakit nanatiling may benda ang