CHAPTER THREE

GEEZ! Ilang araw na ba ang lumipas? Isa, dalawa, seven days? Bale one week na pala? Geez! One week na pala. One week nang magulo ang buhay ko. Magmula nang mai-settle na ni Dad ang tungkol sa kasal nila ay naging busy na siya. Lagi naman siyang busy, pero mas grabe ngayon. Halos hindi ko na siya nakikita sa mansyon. As if naman, napakalawak kaya ng mansyon namin? Six-storey kaya iyon!

Parang 'di na nga mansyon ang matatawag sa bahay namin. Palasyo na iyon! Joke. Napailing-iling ako, lalong sumasakit ang ulo ko. Masyado na akong stressed-out.

Isa pa ito . . . itong balitang kumalat. Tungkol lang naman sa pagkaka-involve ko kay Xander Luis Montenegro.

Lalo akong nawalan ng gana, paulit-ulit na lang kasi.

"Hi, Armina, ang suwerte mo. Magiging future stepbrother mo si Xander Luis."

"Wow, Armina! Pakibigay nga ito kay Xander," dagdag suhol pa nila sa akin kahit halata ang kaplastikan nila.

Nakakagigil, as in! Tsk!

At ang nakakabuwiset pa, after nilang makipagkaibigan tatanungin ako ng kung anu-ano sa lalaking iyon!

"Hi, Armina, can we friends?" Duh! were not close. Never kaming magiging close. Para kaming tubig at langis. Bawal pagsamahin. Maingat kong inilapag ang ulo ko sa desk. Kunwa'y, nagtutulog-tulugan ako. Pero sa totoo, hindi ako makatulog. Naramdaman kong may umupo sa tabi ko.

"Friend," Mikaela said.

"What?" bugnot kong sabi.

"Anong pakiramdam na para kang celebrity na dinudumog?" nakangiting sabi naman ni Luisa.

"Masaklap!" maiksi kong sagot.

"Huh?" Sabay na nagkatinginan ang dalawa kong kaibigan. Tila naguguluhan sa narinig nila mula sa akin.

"Ano ba, Armina, magkwento ka naman!"

"Nakakainis lang kasi, magmula nang maikalat na magiging stepbrother ko siya. . . nawalan na ako ng privacy!"

"I hate to say this, pero hindi katanggap-tanggap ang bagay na iyon!"

"Ang alin, friend? Na magiging stepbrother mo siya? Kasi wala na kayong chance?" tila kinikilig na sabi ni Mikaela.

"What?"

"May sira yata ang ulo nito, ang kulit eh!" bulong ng aking isip.

"Urgh! Syempre, na magiging stepbrother ko siya! Ayoko ang lahat ng tungkol sa hilaw kong stepbrother. Hindi ko siya feel! Maisip ko pa lang na nasa malapit siya. . . nasusuka na ako!"

"Friend, huh, iba na iyan!"

"Oo, talagang iba na ito! I'm sick of the idea na magiging kabilang siya sa pamilya namin."

Walang nagawa ang dalawa kong kaibigan. Natahimik silang umupo sa kanilang kaniya-kaniyang mga upuan.

Mayamaya ay bigla na lamang umentrada si Xander kasama ang mga kaibigan nito. Hindi ko maiwasang tingnan sila. Sa pagbaling naman ng aking sulyap, nagkakatitigan na naman kami. The familiar amusement in his eyes was there. Kasabay ng pagngiti niya ay ang pagsinghap naman ng kababaihan sa aming silid-aralan. Dahan-dahan niya akong nilapitan na parang sa kaniya ang espasyong kaniyang linalakaran. Hanggang sa tumigil siya nang ilang pulgada sa harap ko at sa pagtatama ng mga mata namin ay ang pag-usbong ng kakaibang emosyon.

"HI, stepsister, kumusta na?" tila nakakaloko kong bungad kay Armina.

Napangiti siya, pero halata namang peke lamang iyon. "Kanina ayos pa ako. Pero ngayong nandito ka na. . . hindi na!" galit niyang sabi at inirapan ako.

W*-wow! First time kong mairapan at sa magiging step sister ko pa.

"Para saan iyon, stepsister?" tila naa-amuse kong sabi. Nasisiyahan talaga akong inisin pa siya lalo.

Mabilis niya akong binalingan at sa nandidilat na mga mata ay nagsabing, "Huwag mo na nga akong malapit-lapitan! Hindi kita feel kausapin!"

Napatawa ako dahil sa sinabi niya. "Hindi mo na puwedeng sabihin 'yan, dear sister, kasi magiging magkapatid na tayo next month. Alam kong gusto ng Dad mo na maging close tayo. Your Dad really trust me, huh," nakangiti kong sabi sa kaniya. Lalong lumapad ang pagkakangiti ko nang lalong lumaki ang singkit niyang mga mata.

This girl. The way she speak. The way she moves. Everything about her makes my heart grow fonder to tease her more. Ito lang, ito lang ang nagustuhan ko sa pagpapakasal ng Mama ko.

HINDI KO maiwasang kumulo ang dugo nang marinig ko ang pang-uuyam sa bunganga ng mayabang na lalaking si Xander. My dad trust him daw? Akma ko na sana siyang hahambalusin nang mabilis niyang hinawakan ang wrist ko. Dahan-dahan niyang inilapit ang face niya sa face ko na parang hahalikan niya nga talaga ako. Napapikit na lang ako dahil ayaw bitiwan ng guwapong nilalang ang mga kamay ko. Oh my gosh! Ang lapit na talaga niya. Nanginginig na ako sa sa sobrang kaba!

"Akala mo siguro hahalikan kita. Nah! In your dreams lang, step-sister!" pilyo niyang pagkakasabi at walang anu-anong binitiwan na ang mga kamay ko.

"Urghh! Another embarassing moment with him! Sobra na siya! The nerve of this man! Sarap niyang pagsasampalin! Feeling niya inaasam ko iyon?! Eh, hindi nga ba?"

Paupo na siya sa desk nang mapatingin ako sa kinaroroonan niya. Mabilis akong naglakad palapit sa kaniya at mabilis kong inihampas sa table niya ang kamay ko. Aray ko! Napalakas yata, damn this man!

"Oh, bakit, Armina? Nag-bell na. 'Di ka pa ba uupo?" nang-iinis pa niyang sabi.

Kampante siyang nakaupo. Ako? Nagpupuyos na sa kaloob-looban ko! In grinning teeth, unti-unti akong nagsalita.

"Ikaw, Xander Luis Montenegro, lagi mo na lang ako iniinis. Mag-enjoy ka lang, dahil darating at darating ang araw na ikaw naman ang mapapahiya!" nanggagalaiting sabi ko.

Hindi ko na siya hinintay na magsalita. Dali-dali at taas noo akong bumalik sa upuan ko. The nerve of this man? Akala niya hindi ako lalaban? Utot niya lang.

NAKITA KO kung gaano natameme si Xander. Tila siya nakalulon ng buto ng santol na hindi makapag-salita.

"Uy, pare, I can see in your eyes that you like her."

"Ulol! Hindi, ah, magiging stepsister ko siya. Ano ba?" malakas niyang depensa.

Buhat doon, lalo siyang tinukso nina Betty at Alexandra.

"Ikaw, huh?! Luis, may pa-stepsister thingy ka pa riyan. Ba't 'di ka pa kasi umamin na you like her more than a sister!" nang-iinis pang sabi ni Alexandra.

"Stop that, Alexandra," tila napikon namang sabi ni Xander.

"Uy! Defensive! Alam na 'yan," hirit pa ni Betty.

"Isa ka pa, Betty," bulong ni Xander. Kasabay niyon ang pagkiliti ni Xander kay Betty. Alam kasi niyang maraming kiliti si Betty.

"Waaah! Tama na iyan, uy! Xander!" tumitiling iyak at tawa na si Betty. Pero sige lang si Xander kahit namamaos na nga si Betty. Napatigil lang siya nang biglang sumabad si George, ang serious type na barkada at may lihim na pagtingin kay Bettina.

"Ayaw na nga ni Bettina, Luis, ayaw mo pang tigilan!"

"Ooops, sorry naman George."

Maingat na lang tumayo si George at iniwan kaming walang imik.

"Problema ng isang iyon?" nagtatakang tanong ni Betty sa amin.

"Kasi, Betty, may gus. . ." Hindi pa natatapos ni Alexandra ang sasabihin niya ay mabilis ko nang tinakpan ang bunganga niya.

"Uy, tomboy, tumahimik ka nga!"

Mabilis kong nginitian si Betty.

"Forget what Alexadra said. Lasing lang 'to," mabilis kong sabi.

"Huh? Lasing?" tila naguguluhang sabi ni Bettina nang makawala si Alexandra sa pagkakatakip ko sa bunganga niya.

"Ano ka ba, Nicolas! Muntik mo na akong mapatay, huh. Hindi ako makahinga! Ang baho pa ng mga kamay mo! Lasing ka riyan. Hindi nga ako nakainom kagabi, walang pera si erpat!"

Tingnan mo ang utak ng isang ito, talo pa ako! Hindi nga ako umiinom, e. Tinitigan ko lang ang mga barkada ko. Grabe talaga, para kaming mga bata.

Tapos dumating na si teacher. Sure akong magbibigay na naman ito ng surprise exam. Tama naman ang hinala ko. Narinig kong may bumulong sa likod ko, si Alex, nanghihingi nang sagot sa akin. Malayo kasi sina Betty, Luis at George sa amin. Nasa ikatlo silang row, eh, kami nasa unahan. Malandi akong ngumiti tapos ibinigay ko ang answer sheet ko sa kaniya. Tapos nag-okay sign na siya. Mahal ko, eh, ba't ko ipagdadamot sagot ko? Kung tama naman mga sagot ko. Mataman kong tinitigan sina Luis, Betty at George. Tiyak si Luis, hindi na naman nagbasa-basa kagabi. Sira talaga! Tumigil na sa pagsagot, parang hari lang. Hari ng katamaran sa pag-aaral . . . kahit alam kong may ibubuga sa pag-aaral. Nang matapos ang pagsusulit, isa-isang ibinigay ng guro namin ang mga paperworks. Nang matanggap ko 'yong akin, napangiti ako nang makitang pasado.

Tinignan ko si Alexandra na ang lapad din ng ngiti. Sa akin ba naman kumopya. Tiningnan ko si Luis. Kahit 'di na nito tingnan ang papel ay alam kong bagsak na siya. Pero parang wala lang iyon sa kaniya.

"Class, I really feel disappointed to others. Iyang pagsusulit niyong iyan, half sana ng grade ninyo this next grading. But as far as I'm concerned, halos kalahati ng klase ang bumagsak. Now, I'm giving a second chance sa mga bumagsak na kumuha ng removal exam this coming week. At para makapasa talaga kayo. . . I will assign some students who passed the first examination."

"YEAH, I passed the examination and I feel great about it. Tiyak matutuwa na naman si Dad nito," masayang sabi ko habang nagdi-discuss pa rin si Ms. Nombre.

"Now, I'm giving a second chance sa mga bumagsak na kumuha ng removal exam this coming week. At para makapasa talaga kayo. . . I will assign some students who passed the first examination."

Mayamaya ay nagsimula nang magbanggit ng pairing si Ms. Nombre. "Ms. Armina Deo Gracia. . . to Mr. Xander Luis Montenegro."

Parang bulong lang sa umpisa ang narinig ko. Tila na-traffic sa utak ko ang sinabi ni Ms. hanggang sa nagsink-in na nga. At sa gulat na reaction ko, "What did you say, Ms.?"

Mataman lang akong tinitigan ni Ms. Nombre. "You to Mr. Xander Luis Montenegro. Something wrong, Ms. Deo Gracia?"

"Nothing, Ms." nahihiyang sabi ko at awkward na tumawa.

Anong nothing? Putcha! Ibig lang sabihin niyon tuturuan ko siya ng mga leksyon namin in few weeks? Grabe! Ang samang magbiro ng tadhana! Urgh! Ba't siya pa? I hate this!

NATUTUWA naman ako sa nangyari. Lalung-lalo na sa reaction ni Armina. Dali-dali akong lumapit sa kaniya nang umalis na si Ms. Nombre.

"Hi there, sister."

Masama siyang tumingin sa akin. Umupo siya nang tahimik, tila natitimpi.

"Uy, kailan mo ako uumpisahan i-review."

At sa nandidilat na mga mata at nagtatagis na mga bagang ay sinigawan niya ako. "Hindi kita tuturuan!"

Matamis akong ngumiti at sa pabulong na salita. "Na, ah! Didn't you hear Ms. Nombre? You have to review me para hindi ka mahila sa pagbagsak ko sa exam."

Lalong naningkit mga mata niya. Ang cute niya talaga kapag naiinis. Kaya gustong-gusto ko siyang inisin, eh.Marahas siyang nagbuga ng hininga at nagbilang ng hanggang tatlo. Then pilit siyang ngumiti na lalo namang ikinangiti ko.

"M-maybe tomorrow. Tutal sabado naman, mga eight ng umaga sa bahay. I will wait for you na lang there. Okay na ba, my dear stepbrother?" patuya niyang sabi. Parang lumaki ang tainga ko.

"Ikaw, ah, Ms. Deo Gracia. Ikaw pa ang nag-iinsist na magdate tayo!" pang-iinis ko pa.

Tila naman 'di makapaniwala sa narinig si Armina at nanlaki ang mga mata. "D-date?!" tila nauutal na sabi niya. "Hoy, lalaki, hindi ito date! Review time iyon. Para 'di ako mahila sa pagbagsak mo!"

"Okay, fine, sabi mo. Pero base kasi sa pagsasabi mo ng lugar at oras, eh, parang nag-aayaya ka ng date," sabi ko at saka ipinasok sa aking bulsa ang mga kamay ko. Akma na akong aalis. Nakatalikod na ako nang tawagin ni Armina ang pangalan ko.

"Why?" I asked.

"Ang yabang mo rin! Tingnan natin bukas kung may ipagyayabang ka pa."

Ngumiti lang ako ng simpatiko.

"You bet, huh!"