Chapter 11

Eleven

Hindi ko alam kung nakailang mura na ako pagkatapos kong mabasa ang written statement ni Zeikko. Hindi ko rin alam kung ilang beses ko na siyang napatay sa isipan ko. Gusto ko siyang sugurin pero alam ko naman na kung gagawin ko iyon baka kung ano pang magawa ko sa kanya. Sobrang kapal talaga ng mukha niya! Ang lakas ng loob niyang ipagkalandakan ang nararamdaman niya ng hindi man lang niya ako muna kinusulta. Alam kong wala akong karapatan sa kung anong nararamdaman niya sa akin kaya lang hindi ko lang maatim na inilabas niya ito.

"May gusto pala sa'yo si Mr. Zeikko?"

"Sinasabi ko na nga ba. Kaya iba tingin niya sa'yo."

"Kaya pala gano'n na lang siya kapursige na tayo ang kunin niya."

Samu't saring katanungan ang mga naririnig ko kaya lang wala akong lakas ng loob na sagutin sila. Oo, p'wede ko namang sabihin na 'wala akong pakealam sa nararamdaman niya', kaya lang hindi ko kayang ipirmi ang utak ko at ang mga salitang gustong lumabas sa bibig ko.

God knows how I'm trying to