Chapter 14

Fourteen.

Hindi pa rin naalis sa isip ko ang huling pag-uusap namin ni Zeikko. Kahit paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko na wala lang naman iyon, alam kong nagkaroon ito ng epekto sa akin. Sa sobrang inis ko kay Zeikko, hindi ko madalas makita ang kabutihang ginagawa niya para sa akin, gaya na naman ngayon kung hindi pa sinabi sa akin ni mommy na siya ang naglagay kay dad sa private room at nagbayad ng mga gastusin ay hindi ko pa malalaman. Sobra-sobra na ang tulong na ibinibigay niya sa akin.

"Anak, huwag ka ng mag-alala sa akin. Ayos na ako. Narinig mo naman ang sinabi ng Doctor di ba? Pagod lang at stress ito."

Mahigpit kong hinawakan ang kamay ni dad. Isa lang naman ang makakatulong sa amin sa problemang hinaharap namin ngayon eh, si Zeikko. But then here I am still anxious to take the risk.

"Dad, I told you not to do anything and just stay at home. Ako na pong bahala sa lahat." Sinubukan kong ngumiti, buti na lamang ay nagawa ko iyon nang hindi naiiyak.

Sa tuwing nakikita k