Six : Sakripisyo

LOID XAVIER’S POV

Me and Rico, my family’s driver are heading to our Hacienda Aguirre at Romblon. Mula sa aking tinutuluyang magarang bahay ng aking Tita Olga at Tito Eleazar, lula ng isang kotseng pag-aari ni Dad ay nakasimangot na ako. Uuwi na naman kasi ako sa boring, matanda at puno ng malulungkot na ala-ala ni Mommy na klase ng lugar. Isang bagay na labis kong ikanayayamot pa ay mukhang magtatagal ako roon dahil sa kailangan daw ako ni Dad na asikasikuhin ang mga properties namin. Since bugtong na anak lamang ako ni Dad, wala siyang ibang maasahan kundi ako.

Tumawag siya sa akin sa telepono kagabi. Pinapauwi na niya ako dahil kailangang-kailangan niya na daw ako sa amin.Tumanggi man ako ay hindi na iyon pinansin pa ni Dad. Sinubukan ko pang gumawa ng kuwento. Na kesyo hindi pa ako puwedeng makauwi dahil may mga school papers pa akong kailangang mai-submit. Pero honestly ay wala naman kasi bago pa man magsara ang klase, I been completely passed every projects and researches.

Hindi na umandar ang mga rason ko mas kailangan daw ako ni Dad. He also want me to pursue going home right away after two days. My father’s orders are firm and final. Hindi ito dapat nade-delay or nai-interrupt. Kilala niya ang kaniyang Dad. He supposed to be the dictator and decision-maker of the house, as always he does.

Heto nga at wala na akong nagawa kundi sundin ang pakiusap na utos niya.

“Wag ka nang sumimangot. Ibang-iba na ang Hacienda Aguirre kaya you won’t bored there anymore. Marami nang nabago at binago ang Dad mo sa lugar, securing that you won’t be feel sad when you saw any memories of your Mom and you.” Tinig iyon ni Rico na nasa driver seat.

Kitang-kita kasi nito sa salaming nasa uluhan nito ang hindi maipinta kong mukha.

Iniwas ko ang aking mga mata at itinapon sa labas ng bintana. Sinubukan kong aliwin ang sarili sa mga nararaanang mga nagtataasang building ng siyudad. Ayaw na ayaw kong magkaroon ng puwang sa isip ko ang maalala ang Mommy Mellina niya. Ayaw kong maramdaman ang lungkot o mangulila kay Mom pero dinadala ako ng panahon para bumalik sa lugar na ayaw sanang makita sa ngayon.

Paano maghihilom ang sugat kung muli’t muli ay mauungkat ang nakaraan? Paano ako makapagsimula kung ang mga Dad ko mismo ang gumagawa ng paraan para maging malapit sa akong muli sa lugar? Mas mas lalong lumalim ang lungkot? O baka naman ay gusto ni Dad na hindi lang siyang mag-isang mangulila? Dapat ba ay pati din ako?

Ano ba namang biro ito ni Dad? Iyong iwas na iwas nga ako ay saka naman niya pilit akong pinapauwi. Kung siya ay nadadala niya sa paglalasing at pagdala ng iba’t ibang babae sa kuwarto nito ang pangungulila kay Mom, paano naman ako?

I swear that I never taste any kind of alcohol ever since. Kahit nga wine ay ayaw ko. Ayuko maengganyo ako o matuto ako. Even the smells of any liquors makes me dizzy the moment its foul scent reach my nosetrils.

Hindi ang magagarang building ang pumapasok sa isip ko. Ang naglalaro sa isipan ko ay mga gagawin ko pag-uwi upang hindi ako mabored sa amin. Balak kong mag fishing, maghiking, magmountain climbing sa Mt. Guting-guiting. Marami akong naiisip. Marami akong nais puntahan.

I missed everything about Romblon.

Paano ba magzipline? Paano ba magtour sa ilang Isla para sa Island hopping. Kumusta ang Carabao Island? Ang Bonbon Beach? Ang Tiamban Beach?

Sumilay ang isang matipid na ngiti habang isa-isa kong ini-imagine ang mga pupuntahan ko sa aking pag-uwi. Bahala na kung magalit si Dad kung hindi ako mapirmi sa bahay. Kukulitin ko si Mang Rico na samahan ako.

Ayaw kong mag-stay sa bahay. I don’t want to be there. Never! Umandar na naman ang pagiging suplado ko. Ganito na talaga ako ever since my Mom passed away. Parang kulang na lang ay isumpa ko ang lugar na ito. Even my shadow hates to be here.

Busy na noon si Eric kaya hindi na nito nakita pa kong paano ako napangiti ng lihim.

_____

YZZA’s POV

MAAGA akong ginising ni Inay Miriam. May importante daw akong puntahan ngayong araw. Hindi nila sinabi ni Itay kung ano at kung saan pero pinagmamadali nila ang aking kilos.

“Bilisan mong maligo! Naku! Ang batang ito, kung saan mas importante, doon naman naging pagong. Pabagal-bagal ang kilos!” Kahit sa banyo ay dinig na dinig ko ang pahapyaw na parinig ni Inay. Hindi natalo ng lagaslag ng tubig gripo ang boses nito. Kahit nga magbuhos ako ng isang tabo ng tubig para basain ang buong katawan ko ay mas nangingibabaw pa din ang boses ni Inay. Malinaw ko pa ding naririnig ang pagtatalak nito dangan kasi ay nasa loob ng aming bahay ang aming banyo at katabi lamang ito ng aming kusina.

Ayuko ko talaga sanang lumakad ngayon. Pinipilit ko nga lang kumilos pero sa totoo lang ay wala talaga akong ganang gumalaw. Idagdag pa na ayaw nilang sabihin kung saan ang punta ko at ganoon na lamang ang pag-apura sa akin.

“Ihahanda ko na ang mesa para sabay na tayong kumain. Mamaya ay baka hindi na matanggap ‘tong anak natin sa trabaho.” Kasunod na narinig ko mula kay Inay.

Sinasadya ko na ngang bagalan ang aking pagkilos para malinawa na marinig ang usapan nilang dalawa. May hindi pa kasi sila sinasabi kaya na-curious ako sa kung ano talaga ang pag-uusapan nila.

‘Trabaho? Mag-aaplay ako ng trabaho? Ano namang trabaho? At saan?’ Ilan lamang sa maraming tanong na nabubuo sa isipan ko. Dahan-dahan akong nagshampoo ng buhok para hindi mawala sa linya, este sa topic nilang mag-asawa.

“Naku, ‘wag mo nang stressin ang sarili mo! Mag-init ka lang kag maguba ang adlaw mo! (Maiinis ka lang at masisira ang araw mo).” Narinig kong pagpakalma rito ni Itay Samuel. “Sabi ng Don Samson, dapat daw mag-ayos ang ating anak sa pagpunta niya sa hacienda. Doon ay magsisimula na siyang magtrabaho bilang kasambahay simula sa araw na ito.”

Napatigil ako ng pagshashampoo ng buhok at napayakap sa sarili.

Okay lang sana kung trabaho nga ang pupuntahan ko. Mas makakabuti iyon para sa akin para at least ay makatulong ako kina Itay at Inay. Tutal ay bakasyon naman ngayon kaya hindi na magiging kalabisan sa akin kung mamasukan man akong kasambahay habang walang pang klase. Kaso nga lang, sa dinami-dami ng mga taong pwede kong maging amo… bakit si Don Samson Aguirre pa?

Alam naman nilang ayuko sa taong iyon! O kung alam nga nila?

Kakaiba ang matandang iyon kung tingnan ako. Nababasa ko sa mga mata nito ang labis na pagnanasa. At iyon ang kinakatakutan ko!

Halos manlamig ako at manigas sa kinatatayuan. Alam kong malamig ang tubig kanina pero hindi ko iyon naramdaman dahil sa pagmamadali. Ngayon ko lang nakilala ang lamig ng tubig.

Iyon pala ang dahilan kung bakit nagsadya si Itay kay Don Samson kahapon. Pera nga talaga ang dahilan ng pagpunta roon ni Itay. Ang masaklap pa, umutang na siya ng paunang bayad para sa aking trabaho. Hindi pa nga ako nakakapagsimula ay na-utangan na.

Gusto kong maiyak dahil sa nalaman. Inilihim na nga nila ang tungkol sa pupuntahan ko, pati ba naman ang pag cash advance ay hindi din sinabi?

Para naman akong alipin na ibenenta ng mga ito sa mayaman! Anong klaseng magulang sila?

Bumalong ang mga luha sa mga mata ko at nahulog sakto sa mismong timba. Nahimasmasan ako dahil dito. Kailangan ko nang matapos sa pagliligo dahil lalakad ako. Sinubukan kong kalmahin ang mga mata ko at tiniyak na walang bakas ng luha doon.

Ayaw kong pangunahan ang mga magulang kahit dinidiktahan na ng mga ito ang buhay ko. Alang-alang sa pagiging anak ko sa mga ito at sa aking pagpapatuloy ng pag-aaral, mag-iipon ako. Susubukan kong kunin at ipunin ang aking magiging sahod para sa aking pagbabalik iskuwela pagkatapos ng bakasyon.

“Yzza, ano ba? Matagal pa ba ‘yan? Halika na at nang makakain na tayo! Lalamig na ang pagkain rito!” Narinig kong tawag ni Inay Miriam.

“Andiyan na po, Inay! Magbibihis na lang!” malambing pa ding tugon ko kahit sa totoo lang ay sobra na akong nasaktan sa ginawang paglihim ng mga ito sa akin.

“Sige, bilisan mo na at mag-aalas siyete emedya na.” dagdag ni Inay.

Matapos ko ngang matiyak na okay na ulit at kalmado na ang mga mata ko, lumabas na ako ng banyo at nakapagpalit na din ng damit. Ibinalot ko sa tuwalyang makapal ang aking maitim at tuwid na buhok upang mabilis na matuyo.

“O halika na! Dito ka na maupo!” Mayamaya ay alok ni Itay Samuel nang makita niya akong lumabas na ng banyo. Isang karaniwang ngiti ang aking ibinigay rito upang manatiling kalmado ang sitwasyon. Hindi ko na ibig pang mangusisa sa mga ito dangan ay narinig ko na din ang lahat ng piang-uusapan ng mga ito.

Umupo na nga ako at nagsandok ng kanin.

Hindi ko namalayang kanina pa ako tinitigan ng aking Itay. Nagtaka naman ako kaya bumuka ang bibig ko at nagtanong. Hindi ko napigilan ang sariling makapagtanong.

“Bakit po, Itay? May problema po ba?”