Chapter 39

Madeline's P. O. V.

Tumakbo ako, papalayo sa lahat. Hindi ko alam kung saan ako papunta, pero tumatakbo ako, hanggang sa makarating ako sa kalsada. Pinagtitinginan pa rin ako ng mga tao pero nagpatuloy ako sa pagtakas. Tuluyang bumuhos ang nagbabadya kong mga luha, hanggang sa tuluyang manghina ang katawan ko. Naramdaman ko na lang ang pagbagsak ko sa malamig na simento.

"Miss, okay ka lang?" May isang babae ang yumuko para tulungan akong tumayo.

Yumuko lang ako habang lumuluha. Ramdam ko ang kirot sa kamay ko dahil tinukod ko ito sa magaspang na simento. Hindi ko matanggap na nagmukha na naman akong mali sa paningin ni Raven, sa kung bakit kailangan gawin at sabihin 'yon ni Rebecca. Wala akong ginagawang masama, pero sa paningin ng lahat, masama ako.

"Miss?" Naramdaman ko ang kamay ng babae sa likod ko.

"T-Taxi..." nanghihina kong sambit at tinaas ang kamay ko.

"Miss, tulungan na kita tumayo... Kung ako man nangyare sa 'yo, sana malagpasan mo." Napatingin ako sa babaeng tumulong s