"What did you just say, Luna?!"
Bumuntong hininga siya. She already anticipated Irhia's hysterics. She just really wanted to inform her about her decision because she was her only friend, and she should be the first to know about everything. But as the moment she told her about it, Irhia was opposed because she didn't like Brix. "Luna, I'm sorry if I am so affected. I just couldn't believe it. Alam mo naman siguro kung bakit." "I know. Sorry, nagulat kita. Gusto ko lang naman na unang ipaalam sayo ang naging desis—" "Saan ba ako nagkulang magpaalala? Since day 1, you know I am so against with your relationship with him. Hell, I don't even trust your judgement about guys, yet you still didn't listen to me." Napalabi siya. "Then you're going to surprise me with a call saying that you accepted his proposal? Seriously, Luna? Pinag-isipan mo ba talaga 'yan nang mabuti?" Nagbuga siya nang marahas na hininga. Mukhang hindi talaga nito matanggap ang naging desisyon niya. "I'm going to marry him, Irhia." Desidido niyang sambit. "Sige nga, Luna! What the hell were you thinking that time? Nauto ka ba? You're smart! Bu why are you so stupid when it comes to love?" Walang katapusang sermon nito. "We both know Brix is a cheater! Try to think of it again, please." Her shoulders slumped. Everything she said was true. She might be the biggest martyr on the face of the earth. She caught her boyfriend with other women many times, but she ignored it because he still made her feel loved. Sa isip niya'y baka gano'n lang talaga ito makitungo sa ibang babae. Likas na gentleman ito kaya isa 'yon sa rason kung bakit kalahati ng utak niya'y hindi iyon binibigyan ng kahulugan. But she couldn’t deny she was one of those foolish women. Mahal niya ang binata, at hindi niya kayang mawala ito. "Ano? Napag-isip isip mo na ba?" Marahas siyang bumuntong hininga. Kahit ano pang sabihin nito, wala na itong magagawa. Desisyon niya ang manatili sa relasyong ito. Wala ng magpapabago ng isip niya dahil miski pamilya niya, gusto si Brix para sa kanya. Ayaw niyang biguin ang mga ito because her family are now expecting a marriage from her and Brix. "I know this is not easy for you, but I hope you understand that this is my decision. I love Brix, and I'm sure about my feelings." She heard Irhia laughed in a sarcastic way. Sinaway niya ito. "Hindi naman sa tutol ako sa pagmamahal mo kay Brix. I'm amused with the love you gave for him. Pero hindi iyon sapat para tuluyan kang magpakasal sa kanya. Maybe, if Brix will change first, you can finally accept his proposal." Marami pa itong sinabi. Inilabas na lang niya sa kabilang tainga dahil hindi na mababago pa ang isip niya. Naiintindihan niya rin naman ang punto ng kaibigan. She knows how much Irhia cares for her. She has opened her eyes to the things she should be cautious about and that includes her fiancé. She doesn't really know where she is coming from. She's too secretive. Pero pansin niya na ayaw nito sa lalaki, hindi niya lang alam kung bakit. Hindi rin kasi ito kailanman nagbahagi ng kwento tungkol sa buhay pag-ibig nito. Hindi rin naman siya naging interesado dahil ayaw niyang nakikialam sa buhay ng ibang tao. She's sensitive about others and doesn't want to exceed her bounds. In short, she's not an intrusive person, kabaliktaran naman ng kaibigan niya. May narinig siyang baritonong boses sa kabilang linya. Medyo mahina iyon kaya hindi niya naintindihan. "What the heck, Kuya!" Rinig niyang hiyaw ng kaibigan. Napataas ang kilay niya. Maya maya ay narinig siyang kumalabog. Sandali lamang ay narinig niya si Irhia. "I'm sorry. I have to end the call. Let's talk again later." Mabilis na anito at agad pinatay ang linya. Inubos niya ang natitirang oras sa pagtatrabaho. Marami na siyang natapos at palagi ay gano'n. She enjoyed working here since it was her dream job. Hindi toxic at maayos ang environment, kaya naman kahit mailap siya sa tao at walang kaibigan sa loob, ni minsan ay hindi niya naramdamang iba siya sa mga ito. They respected her, and so she is to them. She decided to visit Brix after her work done. Knowing how exhausting her fiancé’s job was and how he often forgot to eat, she liked checking on him to see if he was taking care of himself. So, she stopped by a coffee shop and bought his favorite coffee and some cinnamon rolls. Nang makarating sa tamang destinasyon ay agad siyang bumaba sa sasakyan nang makapag-park. Matamis ang ngiti niya nang pumasok at binati ang mga tao roon dahil kilala na rin naman siya. Nang nasa tamang palapag na, kung nasaan ang opisina ng nobyo, mabilis niyang tinungo ang daan papunta roon. Nasa dulong bahagi ito kaya diretso siyang naglakad, may ngiti pa rin sa labi. She was about to open the door when she heard something inside. Dahan dahan niyang pinihit ang seradura upang hindi siya makaabala. One stepped inside, her body froze. Hindi niya alam ang eksaktong nararamdaman. At hindi siya tanga para hindi maintindihan ang nangyayari sa loob ng silid na iyon. She squeezed her hand, not caring if it would hurt because she was so frustrated. Halos mawalan siya ng balanse nang malinaw niya iyong nakita. Malakas ang tibok ng puso niya. Kumikirot. Dire-diretso na rin ang pagpatak ng mga luha niyang hindi niya na rin namalayan. "Ugh, faster! Oh!" Malakas na ungol ng babae, kita ang buong kahubadan, nakadapa sa working table. She covered her lips to stifle her sobs. They had their backs turned, and they didn't notice her. At alam niyang si Brix iyon. Kilala niya ang tindig at postura nito, hindi siya pwedeng magkamali. Pinalis niya ang luha sa pisngi at tumalikod. No. She couldn't bear to stay there any longer. Para siyang tinarakan ng punyal sa dibdib sa sobrang sakit. Tahimik na lumabas si Luna at tinakbo ang restroom sa palapag na iyon. Doon niya inilabas ang hinanakit at doon hinayaang umalpas ang mga hikbi niya. What is lacking in her? Is it because she hasn't given herself to him that he seeks someone else? But why? Can't he endure it? Hindi ba at engage na sila at magpaplano na ng kasal? Bakit hindi nito kinayang maghintay? Luna couldn't stop sobbing. The pain was overwhelming. At akala niya kaya niya, pero hindi pala. It felt like facing the truth all at once.Luna’s POVNang matapos sila, marami pa ring bumati sa kanila. Pana'y puri rin ang mga iyon sa kanya. Ang iba ay iniimbita pa siyang maging modelo pero agad niyang tinatanggihan. "You both have a very nice body, full package, as in, iha. Kaya lang kilala ko na 'tong si Ms. Fabregas, she always turned me down kaya I knew she's gonna do it again." Nakasimangot na anito kay Irhia habang ang kaibigan naman niya'y tumatawa. "Anyway, if you're interested, you can call me. Pwede kitang i-refer sa kakilala ko sa U.S." Madam Rocky initiated. Tumango siya at inabot ang calling card nito. "Thank you." Aniya sabay nagpaalam din sila ni Irhia. "Mom! Dad! Grandma!" Masayang sigaw na bati ni Irhia nang tuluyan silang makarating sa tamang destinasyon, kasama na ng mga ito ang magkakaibigan at mukhang masayang nag-uusap doon. "Oh, she's here!" Nagkabatian ang pamilya Fabregas. Naiwan naman siya sa isang tabi na nakangiti habang pinagmamasdan ang pamilya ng kaibigan. They are now scolding Irhia f
Luna’s POV"IRHIA?!" Bulalas na sambit ng lalaking may magandang ngiti kasama ang iba pang lalaki na nagpakunot ng noo niya. They looked familiar from her. Hindi niya lang maisip kung saan niya nakita ang mga ito. "Buti nakadalo kayo!" Tuwang tuwang sambit ng kaibigan at isa-isang binati ang mga lalaking nasa harapan nila. They are so intimidating. Hindi niya alam kung sino ang titingnan. Hindi siya kumportable. She's too ashamed. Hindi yata siya bagay humarap sa mga ito. At kung kanina ay hiyang hiya na siya, hindi niya alam na may ititindi pa pala iyon. Tipong gusto na lang niyang tumakbo para tumakas sa lugar na iyon. Gorgeous is not enough to define their looks. And this is the moment that she can say that life is really unfair. Nasa mga ito na ata ang lahat. "Have you seen Ashton?" Narinig niyang tanong ng isa sa kanila na ikinamilog ng mga mata niya. Oh my God! She finally realized it. This man is Ulysses! Hindi siya pwedeng magkamali.Bigla niyang naalala na big time nga
Ashton’s POV "Happy anniversary, Señora!" Naputol ang tawanan at kantyawan ng matatandang Fabregas sa kanya dahil sa bating iyon ng pamilyang malapit din sa pamilya niya. He once dated the Mercadero's youngest daughter when he was desperate to take off that woman in his system pero hindi... walang nangyari. Hindi siya nagtagumpay kaya hindi na rin niya itinuloy na magkaroon man ng seryosong relasyon sa dalaga. "Oh! Hi!" Pambating balik ng lola niya na maging mommy at daddy niya binati rin ang mga ito. Nginitian naman niya ang mga ito. Nang sipatin niya ng tingin si Ylena, nginitian na lang niya ito't agad iniwasan. He doesn't want her to harbor feelings towards him. She's innocent, bagay na hindi niya kayang samantalahin kaya iniiwasan na lang niya ito kahit na pakiramdam niya nagbibigay ito ng motibo sa kanya. "Where's your sister? Where's Irhia?" Tanong ng ginang na Mercadero kaya napunta rito ang atensyon niya. "Oh! She's still fetching her friend. Galing daw US ang kaibigan
Ashton’s POV"SO, IHO... WHERE'S MY SOON-TO-BE GRANDDAUGHTER IN LAW?"Biglang nasamid si Ashton sa iniinom na wine nang marinig ang tanong na iyon mula sa kanyang Lola. Ni hindi niya inaasahan na iyon ang unang lalabas sa bibig nito nang makita siyang muli. Sa dinami rami ng pwedeng itanong, iyon pa gayo'ng wala naman siyang maisasagot kung tungkol doon ang usapan."Kailan mo ako bibigyan ng apo sa tuhod? You've been separated from us for years. We let you do what you wanted. Your parents freed you. At buong akala ko, may madadala ka ng babae rito para pormal na ipakilala sa amin!" Untag na sermon ni Hermina Fabregas, ang lola niya."Ma, calm down. Baka tumaas na naman ang presyon mo niyan." Pagpapakalma ng daddy niya sa lola niyang masama na ang tingin sa kanya kaya bumuga na lang siya ng hininga't napailing.Ito ang ayaw niya kapag may pagtitipon silang pamilya. His grandma never stop pestering him with that matter. Gusto na nitong pag-asawahin siya't bigyan ng apo sa tuhod.Paano n
Luna’s POVKararating lang ni Luna at Irhia sa magarbo at malaking mansion ng mga Fabregas kung saan ang kaibigan na rin mismo ang kumaon sa kanya sa condo na tinutuluyan nila ni Brix.Unfortunately, her husband can't be with her. Matapos nila sa isla ay parati itong umaalis at hindi siya isinasama. Anito ay may nilalakad lang na importante. Hindi naman nito dinetalye. She just assumed it's connected with his work. Ngayon ay nagsisisi na siyang sumama sa kaibigan. Ang daming tao. She's not comfortable. Hindi niya talaga gusto ang mga party katulad nito. And though, she's also attending party in US, hindi pa rin niya nagagawang masanay. Pinipilit niya lang ang sarili dahil kailangan din sa trabaho. She already anticipated this. Hindi lang din makapaniwala na ganito talaga kayaman ang pamilya ng kaibigan. This is her first time visiting her house, and this is beyond her expectations. Hindi niya tuloy maintindihan kung bakit siya kinaibigan ni Irhia. "Ang daming tao." komento niya ha
Luna’s POV"No, Irhia! I can't." Protesta niya sa paanyaya ng kaibigan.Kababalik lang nila galing sa isla ni Reeve. After three days, babalik na rin sila sa U.S. at sa halip na manatili sa isla sa naturang araw, wala siyang nagawa kundi manatili sa condo na pagmamay ari rin nito. Wala sana silang balak umalis doon, inanyayahan lang sila ng tita ni Brix sa isang dinner kahapon.Their Tita Vara was particularly upset at them because they didn't even inform her that they were on a vacation in the Philippines. Nahiya naman siya kaya nagpasya silang mag-asawa na paunlakan ang mga ito. Masaya rin naman siya dahil nagkitang muli sila ni Raia. Ito ang pinaka-close niya sa pinsan ni Brix, kapatid ni Reeve. Medyo marami rin kasi silang pagkakatulad sa mga hilig. Kaya naman naging close niya agad ito. Gano'n din ang Tita Vara niya na sa edad nito ay mukhang bata pa rin kung tingnan at hindi nalalayo sa kanila. Nag-enjoy din talaga siya sa mga ito. Marami ring mga kwento tungkol sa mga nangyay