EXCITED SI SIMOUN na ipakita kay Menchie ang kuting na ibinigay sa kanya ng isa sa mga tauhan sa kwadra.
Hindi nga natakot sa mga kabayo si Menchie nang mag-horseback riding sila noong isang araw. Pero hindi rin ito naging interesadong matutong sumakay mag-isa doon. Sa halip ay ang nakita nitong mga kuting sa quarters ng mga tagapag-alaga ng kabayo ang nakakuha ng interes nito.
Iyon pa daw maaari nitong maalagaan kaysa sa mga kabayo. Hindi pa ito mag-aalala na baka masipa ito ng malalakas na paa niyon tulad ng kung ang mga kabayo ang
pagtutuunan nito ng oras.
&
SIMOUN STARED AT THE TORN CHECK IN HIS HANDS. Kung kailangan pa niya ng dagdag na patunay ng damdamin ni Menchie sa kanya, nasa mga kamay na niya iyon ngayon. Sinadya nitong punitin at iwan ang tsekeng napagkasunduan nilang ibabayad niya dito sa katapusan ng palabas nila. Bukod doon ay gumawa din ito ng kasulatan na nangangakong babayaran paunti-unti ang dalawandaang libong pisong halagang orihinal na hiniram nito sa kanya para pambayad sa mga utang ng pamilya nito. Nanlulumong napaupo siya sa gilid ng kama nito sa loob ng guest room na ginagamit dito sa
PROLOGUEA PAGE FROM THE MEMOIRS OF AN OLD, INTERFERING, MEDDLING, MANIPULATIVE, SCHEMING---ERASE, ERASE…HMM…A PAGE FROM THE MEMOIRS OF NEMO ASERON, THE MOST LOVING AND CARING GRANDFATHER… Hah! Two down, twelve more left to go. Sino ang may sabing kupas na ang talino ko? Dahil sa akin, ngayon ay masaya na sa kanya-kanyang fiancees nila sina Ravin at Simoun.Soon there would be more sweet babies to bounce on this old man’s knees. My great-grandchildren na walang duda ay sing gaganda at sing gagwapo rin ng aking mga apo. Just think of the possibilities! More desce
Patapos na ang klase ni Mrs. Jaime sa Psychology nang pumasok si Aishell Falceso. Tuloy-tuloy at ni hindi man lang bumati sa guro na naupo ito sa natatanging bakanteng silya sa loob ng klase. Sa silyang nasa kaliwa ni Bastian sa unang hanay. Mabibilang lang ang mga hindi nakakakilala sa dalaga. At hindi kabilang doon si Bastian. Kaya naman nang maupo ito sa tabi niya, daig pa niya ang nakakita ng talang nahulog sa mismong harapan niya. “May problema ka ba?” paasik na tano
Pero karaniwan na ang mga pinaglalaruan nila ay iyong mga guys na alam nilang masyado din talaga ang ere sa katawan. Iyong mga tipong ang tingin sa mga babae ay trophy sa braso ng mga ito. Iyong mga tipong iisa lang ang habol sa mga kabaro nila. They loved raising the expectaions of those jerks then brutally putting them down. Ang turing nila sa sarili nila ay mga secret avengers ng mga kabaro nilang sinaktan at pinaasa ng mga walang-maggawang lalaking iyon. Hence the name Heartless Girls. Because they are the girls who will never fall for a jerk and have her heart ripped out by said jerk. Mas gusto nilang sila ang magpadugo sa puso ng mga iyon.Ang tingin tuloy sa kanila ng mga kaeskwela nilang babae ay playgirls dahil sa tila napakadali lang para sa kanilang pag-approach nila sa mga lalaki. Ang hindi alam ng marami, ni isa sa kanilang apat ay hindi pa nagkakaroon ng seryoson
Nakayuko si Aishell habang naglalakad sa pasilyo ng building na kinaroroonan ng Psychology class niya. Kakakausap lang sa kanya ng propesora nila. At sabi nito ay kung hindi niya bibilisan ang paghabol sa subject nito, malamang ay bumagsak siya. Kung kailan pa naman nasermunan siya ng Lolo Miong niya nang bisitahin niya ito sa Labrador kahapon. Tiyuhin ng kanyang ina si Lolo Miong. Ang tanging natitira niyang kapamilya mula sa side ng kanyang ina. Nang hindi sinasadyang mabanggit kasi niya dito ang tactic niyang sadyang ibabagsak ang kurso niya ay srmon ang ipinaulan nito sa ulo niya. “Para ano, Aishell? Ibabagsak mo ang kurso mo para lang makaganti sa lola at madrasta mo? Anong maidudulot niyon sa kanila bukod sa mapapahiya silang ang anak at apo nila ay bobo? Mas ang sarili mo ang pahihirapan mo!”
Pamoso ang reputasyon ng Labrador sa pagiging kuta ng mga delingkwenteng kabataan at kriminal dito sa San Isidro noon. Kapag may tumatakas na mga pugante ay doon awtomatiko ang takbo. Wala kasing pulis na nakakapasok doon at lumalabas ng buhay. Kaya naman pinababayaan na lang ng mga awtoridad ang mga naroon.Marumi, magulo at maya’t maya ang rambulan ng mga tagaroon sa lugar na iyon. Subalit nitong mga nagdaang taon ay tila luminis at tumahimik doon kahit paano. At iyon ay dahil daw sa tumatayong baranggay captain doon na si Kapitan Miong. Bagamat hindi ito pormal na kinikilala ng Comelec ay binoto naman ito ng mga tagaroon bilang pinuno ng mga ito. “Aishell, ano ba ang gagawin mo dito? May pupuntahan ka ba sa loob?” mahinang tanong niya sa dalaga. Ka
“Huwag kang mag-alala. Hustler ako dito, pampalipas oras namin ito ni Nando.” “Hindi na oras mo ngayon ang lilipas kapag natalo ka, buhay mo kaya huwag kang masyadong pa-easy-easy diyan!”Puno ng iritasyon ang anyo at tono nito. Pero may palagay siyang mas para sa sarili nito kaysa sa kanya ang iritasyong iyon. ---------------------------------------------------------------------------------------------------- Nginangatngat ng pangamba at guilt si Aishell habang pinanonood ang laban sa bilyar nina Bastian at Damulag. Alam niyang mahusay sa laro
Sa pila pa lang para sa flag ceremony ay hindi na mapakali si Bastian. Maya’t maya ang sulyap niya kay Aishell na nakahalukipkip sa dulo ng pila ng mga babae. Kataka-taka wala sa paligid ang ibang kaibigan nito. Malamang ay no-show n naman ang tatlo. Ganoon naman kasi ang grupo nito, dedma sa karamihan sa rules ng eskelahan nila.Akala niya hindi rin ito makaka-abot sa seremonya dahil hindi tulad kahapon, medyo huli na naman itong dumating ngayon.Tuwing Lunes lang ang flag ceremony ng eskwelahan nila. At required lahat ng estudyante na sumama sa seremonya. Kasabay rin kasi niyon ang lingguhang pagtatalumpati ng dean nila. Nang matapos ang pagsasalita ng