BAD ENGINEER 7
| อมของใหญ่ | เดลจับล็อกข้อมือเธอเอาไว้เหนือศีรษะแล้วก้มใบหน้าลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาว "กรี๊ดดดด~ไอขี้เมา ไอคนหื่น ไอเปรต ไอ...." โดนัทสรรหาคำด่าทั้งหมดที่เธอนึกออก เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างพยายามผลักคนเมาที่ไม่ได้สติให้พ้นออกจากตัวเธอ "ไอเมจิกคุยเสร็จยัง มาช่วยฉันก่อน ไอขี้เมาจะจับฉันปล้ำแล้ว" เธอตะโกนสุดเสียง เพื่อให้เมจิกรีบเข้ามาช่วย แต่ทว่าเพื่อนเธอก็ไม่เข้ามาช่วยสักที "เมจิก ไอเมโว้ยยยย ไอบ้าผู้ชายยย~" เสียงตะโกนลั่นห้องทำให้คนเมาที่ไม่ได้สติผละใบหน้าออกจากซอกคอแล้วหรี่ตามองคนที่นอนอยู่ใต้ร่างให้ชัดๆ "นี่ใคร~" "โดนัทไงที่น่ารักๆอะ" "น่ารัก?" คนเมาทำหน้ายุ่ง ก้มหน้าลงไปใกล้ๆ หวังจะได้เห็นหน้าชัดๆ "น่ารักจริงด้วย มาจุ๊บทีมา~" ฝ่ามือหนายกขึ้นกอบกุมใบหน้าหวานแล้วมอบจุมพิตให้กับเธอ สัมผัสอุ่นร้อนที่ริมฝีปากทำเอาโดนัทสะดุ้งเฮือก เธอตกใจเบิกตากว้างได้แต่นอนตัวแข็งทื่อให้คนเมาจูบทาบทับริมฝีปากอยู่แบบนั้น "อื้มมมม~" คนเมาส่งเสียงในลำคอคล้ายจะถูกใจ มือหนาปล่อยข้อมือเธอที่ตรึงไว้เหนือศีรษะแล้วค่อยๆ เคลื่อนมือลงมาสัมผัสไปตามเรือนร่างก่อนที่หนุ่มรุ่นพี่จะสอดมือหนาเข้าไปใต้เสื้อแล้วลูบไปมาบริเวณหน้าท้องแบนราบ "อื้อ อื้อ~" โดนัทสะดุ้งตกใจที่ถูกมือสากสัมผัสไปตามร่างกาย เธอพยายามปัดป่ายแต่คนเมาก็ยิ่งสู้ เธอยิ่งขัดขืนเขาก็ยิ่งจูบบดขยี้ ริมฝีปากบางสั่นระริกค่อยๆ ขยับปากตามการชักนำของเขาอย่างไม่รู้ตัว ลิ้นร้อนของเขาสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานของเธอแล้วเกี่ยวตวัดดูดดึงจนเธอรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่มีกลิ่นของแอลกอฮอล์คละฟุ้งไปทั่วโพรงปาก คนทั้งสองจูบกันเนิ่นนานมือสากก็ยังคงทำหน้าที่ลูบไล้ไปตามสัมผัสจนเขารู้สึกอยากทำมากกว่าจูบ ใบหน้าคมถอนจูบออกแล้วมองใบหน้าหวานที่แดงซ่าน ใจเธอนึกคิดว่าเขาจะจำหน้าเธอได้หรือไม่ ทำไมเขาถึงมองเธอด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งอยู่แบบนั้น แต่จู่ๆ ร่างหนาก็หยัดตัวขึ้นแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำออกเผยให้เห็นลอนซิคแพคแน่นๆ ที่เธอเคยนึกถึง ปากเล็กเม้มปากแน่นดวงตากลมโตเบิกกว้างนึกอยากสัมผัส แต่ความคิดของเธอต้องหยุดชะงักแล้วถามคนที่ไม่ได้สติตรงหน้า "พี่จำหนูได้ไหม~" "น้องแยม~" ตัวละครลับโผล่มาอีกหนึ่ง ก่อนหน้าก็เห็นเธอเป็นแคร์ ตอนนี้ยังมาเห็นเธอเป็นแยม ว่าแต่แยมไหนหล่ะทีนี้ "หนูไม่ใช่แยมพี่ หนูโดนัท" เธอพยายามเรียกสติคนเมาที่ทำหน้ายุ่งอีกครั้ง "โดนัทที่มีรูอ่ะเหรอ" คนเมายกมือขึ้นทำท่าโอเคแล้วยิ้มพริ้ม "โอ้ย ไอพี่ขี้เมา" "ใครเมา~ไม่มี๊~" คนเมาตอบเสียงสูง "ลุกไปได้แล้ว" โดนัทใช้ฝ่ามือเล็กดันเข้าไปที่หน้าท้องแกร่ง แต่คนเมากลับโน้มตัวลงมาแล้วกดจูบที่ริมฝีปากเธออีกครั้ง "อื้อ~" เธอที่นอนใต้ร่างส่งเสียงร้องท้วงในลำคอ ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ โดนัทพยายามผลักเขาออกแต่ร่างกายคนเมากลับไม่ขยับ เพราะเขาเล่นทิ้งน้ำหนักตัวลงมาที่เธอเต็มๆ ร่างหนาครางแผ่วเบาแล้วผละใบหน้าออกก่อนจะไล่จูบไปที่ซอกคอขาวอีกครั้ง มือไม้สอดเข้าไปใต้เสื้อแล้วไปหยุดที่ใต้ฐานบราเซีย 'อ๊ะ พี่ ยะอย่า" เธอร้องท้วง แต่ร่างกายกลับรู้สึกวูบวาบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอไม่เคยโดนผู้ชายคนไหนสัมผัสเธอใกล้ขนาดนี้ แล้วยังป็นคนเมาที่ไม่ได้สติอีกต่างหาก "น้องพราวขา พี่ขอนะคะ" ใครกันอีกหล่ะทีนี้ เดี๋ยวก็แยม เดี๋ยวก็พราว "นะ หนูไม่ใช่พราว" "อื้ม~น้องพราวยังหอมเหมือนเดิมเลยนะคะ~" ขณะพูดใบหน้าหล่อยังคงซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวของเธอ ร่างกายคนเมาเริ่มปลุกตัวตนความเป็นชายในตัว "อ๊ะ พะ พี่ มะ มันตุงอะ ตุงๆ" เธอรู้สึกตรงช่วงล่างของเขามันแข็งขืนสัมผัสอยู่ที่ต้นขาของเธอ ทำให้โดนัทนึกจินตนาการภาพในวันนั้น ไข่ดำที่เธอเคยเห็นตอนนี้มันทาบทับอยู่ตรงต้นขาของเธอ "อื้อ~ เอ็นพี่เองแหละ" ร่างหนาหยัดตัวขึ้นรูดซิปกางเกงออกแล้วถกลงมาพร้อมกับกางเกงชั้นในเผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ตั้งตระหง่าตรงหน้า "กรี๊ดด~" โดนัทหวีดสุดเสียง หลับตาปี๋ นี่เธอต้องมีภาพจำใหม่อีกแล้วเหรอเนี่ย "ผีเข้าหรือไง อย่างนี้มันต้อง..." งับ~ "อ่า~" ร่างหนาจับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าไปในปากของเธอเพื่อให้หยุดร้อง มือหนาตรึงข้อมือทั้งสองข้างขึ้นเหนือศีรษะ เอวสอบขยับเข้าออกอย่างช้าๆ เสียงของเธอมันเงียบหายไปเพราะกำลังอมของใหญ่ที่เธอไม่สามารถขัดขืนได้ "ซี๊ด~" ร่างหนากัดปากแน่นเพราะความเสียว แก่นกายใหญ่ของเขามันแน่นคับปากจนเธอเริ่มจะทนไม่ไหว "อื้อ อื้อ" โดนัทได้แต่ร้องท้วงส่งเสียงผ่านลำคอ แต่ไอรุ่นพี่โรคจิตเอาแต่ทำหน้าฟินโดยไม่สนเสียงร้องของเธอสักแอะ "อ่า~อีกนิด อื้ม~" อีกนิดอะไรเธอไม่สนแล้ว โดนัทพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีดิ้นเพื่อให้ไอรุ่นพี่โรคจิตเอาแก่นกายใหญ่ออกจากปากเธอ ตุบ~ "โอ๊ย~" คนเมากลิ้งตกลงไปที่พื้นดังตุ๊บ โดนัทจึงรีบลุกลงจากเตียงแล้วยืนชี้หน้าด่า "ได้สติเมื่อไหร่แม่จะด่าให้เอ็นถลอกเลยคอยดู" เมจิกที่ได้ยินเสียงดังจากห้องนอนก็รีบกลับเข้ามาดู "ไอโด ฉัน...กรี๊ด~" เมจิกถึงกับร้องลั่น รีบหมุนตัวกลับเพราะเธอดันมาเห็นภาพคนเมานอนแก้ผ้าอยู่ที่พื้น "เกิดอะไรขึ้นวะแก" "อมของใหญ่" "ห๊ะ" "ไว้ค่อยตกใจทีหลัง กลับเถอะ"BAD ENGINEER 9| ไม่สวยบาดตา แต่ปากหมาบาดใจ |โดนัทคอยหันมองหนุ่มรุ่นพี่เป็นระยะว่าเขาเดินตามเธอมาหรือยัง เมื่อกี้ตอนที่เธอเดินไปในกลุ่มแล้วทุบโต๊ะดังปึง~ ในใจเธอนับหนึ่งถึงสิบ พยายามอดกลั้นไม่อาละวาดกลางโรงอาหาร ไม่งั้นเรื่องของเธอกับรุ่นพี่คนนี้คงได้ดังไปทั่วมหา'ลัย เธอจึงตัดสินใจเรียกให้รุ่นพี่เดินตามเธอออกมาแล้วไปหาที่คุยเงียบๆ "โดนัท" เดลตะโกนเรียกเธอแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตาม เธอจึงหันมองตามเสียงเรียกแล้วหยุดยืนทำตาขวางใส่"จะคุยอะไร" เขาถาม "เดี๋ยวก็รู้ ตามมา" เธอบอกเสียงแข็ง แล้วหันกลับเดินหน้าต่อโดยที่มีรุ่นพี่หนุ่มเดินขนาบข้าง"นี่ มีเรื่องอะไรจะคุยก็พูดมาเลย" เขาถาม เพราะเขาเองก็อยากรู้ แล้วทำไมถึงคุยตอนนี้ไม่ได้ เธอจะพาเขาไปไหนโดนัทหยุดเดินแล้วหันไปถามด้วยสีหน้าเซ็งๆ "จะให้พูดตรงนี้?""ใช่ พูดมาเลย เสร็จแล้วพี่จะได้กลับไปกินข้าวต่อ" "กินตีนหนูก่อนก็แล้วกัน" เธอกัดฟันพูดแล้วมองหน้ารุ่นพี่ด้วยอารมณ์โกรธ เธอโกรธเขามากพลันนึกถึงเรื่องเมื่อคืน เขาทำเธอเกือบจะขาดใจตาย ต่อให้เมื่อคืนเขาเมาจนขาดสติไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอ เธอเองปล่อยผ่านไปไม่ได้ และ
BAD ENGINEER 8| อย่าให้องค์แม่ประทับแรง |โดนัทเธอมีเรียนเช้า วันนี้เธอถึงมหา'ลัยตั้งแต่เจ็ดโมงแล้วเดินป้วนเปี้ยนอยู่ที่หน้าตึกวิศวะหวังจะเจอหน้าใครบางคนที่ทำให้เธอมีภาพจำอย่างไม่รู้ลืม เธออยากจะกรี๊ดใส่หน้ารุ่นพี่แล้วบิดคxยเอาให้สืบพันธ์ต่อไปไม่ได้ โดนัทอยากจะสรรหาคำด่ามาด่าแบบเจ็ดชั่วโคตร ไอรุ่นพี่โรคจิตทำเอาเมื่อคืนเธอนอนไม่หลับเพราะภาพมันติดตา มันเหมือนเธอเห็นภาพซ้อน รอบแรกเมาไม่รู้เรื่องทั้งคู่แต่ดันมาเห็นเขานอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ ไหนจะท่อนลำใหญ่ที่ช่วงล่างมันนห่อเหี่ยวเหมือนหนอนน้อยที่ตายไปแล้ว นึกแล้วอี๋~แต่ที่หนักไปกว่านั้นเมื่อคืนเขาจับแก่นกายใหญ่ยัดเข้าไปในปากเธอจนคับแน่นปากมากๆ ทำเอาเธอตาเหลือกเพราะส่วนหัวของแก่นกายมันจุกอยู่ที่คอหอยของเธอ ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ออกแรงผลักเขามีหวังคงมีข่าวเธอลงโซเชียลทุกแพลตฟอร์มนักศึกษาสาวมหา'ลัยชื่อดังดับคาโรงแรมหรูย่าน....สาเหตุการตาย : อมคxยโหดจนตาเหลือกขาดอากาศหายใจตาย วันนี้เธอตั้งใจมาด่าเขาโดยเฉพาะ โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาหรือเปล่า เขาเรียนเช้า หรือว่าเรียนบ่าย เธอเดินไปมาอยู่หน้าตึกอยู่นานเป็นชั่วโมงจนตอนนี้ก็เป็นเวลาแปดโมงแล
BAD ENGINEER 7| อมของใหญ่ | เดลจับล็อกข้อมือเธอเอาไว้เหนือศีรษะแล้วก้มใบหน้าลงซุกไซร้ที่ซอกคอขาว"กรี๊ดดดด~ไอขี้เมา ไอคนหื่น ไอเปรต ไอ...." โดนัทสรรหาคำด่าทั้งหมดที่เธอนึกออก เธอดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างพยายามผลักคนเมาที่ไม่ได้สติให้พ้นออกจากตัวเธอ"ไอเมจิกคุยเสร็จยัง มาช่วยฉันก่อน ไอขี้เมาจะจับฉันปล้ำแล้ว" เธอตะโกนสุดเสียง เพื่อให้เมจิกรีบเข้ามาช่วย แต่ทว่าเพื่อนเธอก็ไม่เข้ามาช่วยสักที"เมจิก ไอเมโว้ยยยย ไอบ้าผู้ชายยย~" เสียงตะโกนลั่นห้องทำให้คนเมาที่ไม่ได้สติผละใบหน้าออกจากซอกคอแล้วหรี่ตามองคนที่นอนอยู่ใต้ร่างให้ชัดๆ"นี่ใคร~""โดนัทไงที่น่ารักๆอะ""น่ารัก?" คนเมาทำหน้ายุ่ง ก้มหน้าลงไปใกล้ๆ หวังจะได้เห็นหน้าชัดๆ"น่ารักจริงด้วย มาจุ๊บทีมา~" ฝ่ามือหนายกขึ้นกอบกุมใบหน้าหวานแล้วมอบจุมพิตให้กับเธอ สัมผัสอุ่นร้อนที่ริมฝีปากทำเอาโดนัทสะดุ้งเฮือก เธอตกใจเบิกตากว้างได้แต่นอนตัวแข็งทื่อให้คนเมาจูบทาบทับริมฝีปากอยู่แบบนั้น"อื้มมมม~" คนเมาส่งเสียงในลำคอคล้ายจะถูกใจ มือหนาปล่อยข้อมือเธอที่ตรึงไว้เหนือศีรษะแล้วค่อยๆ เคลื่อนมือลงมาสัมผัสไปตามเรือนร่างก่อนที่หนุ่มรุ่นพี่จะสอดมือหนาเข้าไปใต้เสื้อแ
"ห๊ะ" เมจิกถึงกับตกใจที่ได้ยินชื่อชัดๆอีกครั้ง เธอจำได้ว่าชื่อนี้เป็นชื่อของคนที่เพื่อนเธอไปนอนกับเขาในคืนที่เธอหายตัวไป "ไปช่วยเขาหน่อยไหมแก" โดนัทหันไปถามเมจิกที่กำลังยืนจ้องหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทแบบไม่วางตาเพราะเธออยากจะเห็นหน้าชัดๆ ว่าหล่อเกาหลีอย่างที่เพื่อนเธอบอกจริงหรือเปล่า"อือๆ" เมจิกตอบรับแล้วเดินเข้าไปหาหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์ "พี่เดลๆ หนูเองโดนัท พี่จะไปชั้นไหน" เธอเข้าไปหารุ่นพี่หนุ่มแล้วประคองเขาเอาไว้เผื่อเขาจะล้มพับลงไปกับพื้น"อ้อ โดนัทนี่เอง~ พี่จาปายชั้น...ชั้น...รักเธออออได้ยินฉันม้ายยยย ทุกอย่างที่หัวใจฉานนนบอก~" เดลตะเบงเสียงร้องเพลงออกมาดังลั่น ทำให้ผู้คนที่เดินไปมาโดยรอบหันมามองพวกเธอ "พี่เดล ถามว่าจะไปชั้นไหน ไม่ได้ให้ร้องเพลง" "อึก~ชั้น~สามสิบ"เมื่อรู้ชั้นที่จะไปนิ้วเรียวสวยกดไปที่ปุ่มขึ้นลิฟท์ แล้วหิ้วปีกหนุ่มรุ่นพี่กับเพื่อนเธอคนละข้างเพื่อพาเขากลับไปยังห้องพัก"ทำไมอยู่สูงจังวะ" เมจิกเอ่ยถามก่อนจะพาตัวหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทเข้าไปในลิทฟ์ที่เปิดประตูรอแล้ว เมื่อประตูลิฟท์ปิดสนิท นิ้วเรียวสวยกดไปยังชั้นสามสิบตามที่รุ่นพี่บอก"พี่ๆคีย์การ์
BAD ENGINEER 6 จากเหตุการณ์ในวันนั้นเธอก็ไม่ได้เจอรุ่นพี่หนุ่มอีกเลยเป็นสัปดาห์แม้แต่ในมหา'ลัยเธอก็ยังไม่เจอหน้า จนกระทั่งวันนี้... โดนัทกับเพื่อนสนิทของเธอที่ชื่อเมจิกยังคงลิงโลดกับการมาเที่ยวผับในยามค่ำคืน เธอทั้งสองปฏิญาณตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ดื่มเด็ดขาด โดนัทเธอชักขยาดเพราะไม่อยากทำตัวเป็นภาระ กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยแบบวันนั้น และการมาผับของเธอกับเพื่อนในครั้งนี้ไม่ได้มาด้วยกันแค่สองคนแต่มีอีกหนึ่งหนุ่มที่ทำให้หัวใจเพื่อนของเธอเป็นสีชมพูตามเธอมาด้วย "เอ่อพี่พีคะ..." "ครับ" "หนูขอโทษนะคะพี่ เรื่องคืนนั้น..." เธอยกมือไหว้ท่วมหัวขอโทษชายหนุ่มที่ทำตัวเป็นภาระ "ไม่เป็นไร พี่เองก็ผิดที่ให้เราสองคนดื่ม ทั้งที่อายุยังไม่ถึงด้วยซ้ำ" "ไม่เลยพี่ หนูผิดเอง ไม่ใช่ความผิดพี่เลย" โดนัทโบกมือรัวๆ ไม่อยากให้ชายหนุ่มคิดว่าเขาเป็นต้นเหตุ แต่จริงๆเธอนั่นแหล่ะที่ควรจะปฏิเสธไม่ควรรับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากเขา "งั้นคืนนี้อย่าดื่มเลยเนอะ พี่ขี้เกียจหิ้ว" พีพูดแหย่ แต่สีหน้าของคนโดนแกล้งกลับหม่นลงเพราะเธอรู้สึกผิดจริงๆ เหมือนเขากำลังตอกย้ำเธอว่าเธอคือภาระ "อย่าทำหน้าแบบนั้น พี่แค
BAD ENGINEER 5| ขาว...แน่น... | พอกลับมาถึงบ้านโดนัทกับเมจิกก็พากันวิ่งขึ้นไปบนห้องนอน โดยมีเสียงเตือนของหญิงวัยกลางคนตะโกนลั่น"โอ๊ยย กลับมาก็ตึงตัง เบาๆหน่อยไอสองคนนี้นี่""สวัสดีค่ะม๊า" เมจิกไม่ลืมที่จะเดินถอยหลังลงบันไดมายกมือไหว้แม่ของเพื่อนสนิทก่อนจะรีบเดินตามเธอไปที่ห้องไม่รอช้าเมจิกรีบเล่าเรื่องราวเมื่อคืนให้โดนัทฟังก่อนเป็นอันดับแรก โดนัทที่ตั้งใจฟังเรื่องราวทางฝั่งเพื่อนของเธอ ก็นึกอยากขอโทษที่ทำให้เพื่อนต้องเป็นห่วง รวมถึงอยากขอโทษชายหนุ่มคนเมื่อคืนด้วย โดนัทนึกกร่นด่าตัวเองในใจเธอนี่มันภาระเสียจริง"ไปเจอกับรุ่นพี่คนนั้นได้ยังไง""ก็..." เธอจะเล่าเท่าที่เธอจำได้ แต่ภาพแรกที่อยู่ในหัวของเธอมันเป็นภาพที่ติดตาไม่ลืม "ไข่ดำ" นึกแล้วก็ขยะแขยง เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นผู้ชายนอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ"ห๊ะ" เมจิกที่เพิ่งฟังไปได้ไม่กี่นาทีถึงกับต้องร้องลั่น ยกมือขึ้นปิดปากสนิทก่อนจะถามเสียงเบา"แล้วยังไงต่อ""ฉันจำก่อนหน้าไม่ได้หรอก เอาจริงๆมันแทบไม่มีอะไรจะเล่าเลยนอกซะจากตื่นมาก็มีผู้ชายมานอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ แล้วฉันเองก็นอนเปลือยอยู่บนที่นอนกับเขาแค่สองต่อสอง แล้วคนที่นอนด้วยกลับเป็นรุ่น