BAD ENGINEER เป็นของพี่ซะดี ๆ 2/2

"ห๊ะ" เมจิกถึงกับตกใจที่ได้ยินชื่อชัดๆอีกครั้ง เธอจำได้ว่าชื่อนี้เป็นชื่อของคนที่เพื่อนเธอไปนอนกับเขาในคืนที่เธอหายตัวไป

"ไปช่วยเขาหน่อยไหมแก" โดนัทหันไปถามเมจิกที่กำลังยืนจ้องหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทแบบไม่วางตาเพราะเธออยากจะเห็นหน้าชัดๆ ว่าหล่อเกาหลีอย่างที่เพื่อนเธอบอกจริงหรือเปล่า

"อือๆ" เมจิกตอบรับแล้วเดินเข้าไปหาหนุ่มรุ่นพี่ที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์

"พี่เดลๆ หนูเองโดนัท พี่จะไปชั้นไหน" เธอเข้าไปหารุ่นพี่หนุ่มแล้วประคองเขาเอาไว้เผื่อเขาจะล้มพับลงไปกับพื้น

"อ้อ โดนัทนี่เอง~ พี่จาปายชั้น...ชั้น...รักเธออออได้ยินฉันม้ายยยย ทุกอย่างที่หัวใจฉานนนบอก~" เดลตะเบงเสียงร้องเพลงออกมาดังลั่น ทำให้ผู้คนที่เดินไปมาโดยรอบหันมามองพวกเธอ

"พี่เดล ถามว่าจะไปชั้นไหน ไม่ได้ให้ร้องเพลง"

"อึก~ชั้น~สามสิบ"

เมื่อรู้ชั้นที่จะไปนิ้วเรียวสวยกดไปที่ปุ่มขึ้นลิฟท์ แล้วหิ้วปีกหนุ่มรุ่นพี่กับเพื่อนเธอคนละข้างเพื่อพาเขากลับไปยังห้องพัก

"ทำไมอยู่สูงจังวะ" เมจิกเอ่ยถามก่อนจะพาตัวหนุ่มรุ่นพี่ของเพื่อนสนิทเข้าไปในลิทฟ์ที่เปิดประตูรอแล้ว

เมื่อประตูลิฟท์ปิดสนิท นิ้วเรียวสวยกดไปยังชั้นสามสิบตามที่รุ่นพี่บอก

"พี่ๆคีย์การ์ดอยู่ไหน" โดนัทถามคนเมาที่ยืนโอนเอนไปมา แล้วทิ้งน้ำหนักตัวมาทางเธอ

"อยู่ไหนวะ~"

"โอ๊ยพี่ ยืนดีๆอย่าทิ้งตัวมาแบบนี้ หนูรับน้ำหนักไม่ไหว" เธอบ่น แค่ทิ้งตัวมาที่เธอก็จะแย่แล้ว นี่เล่นยกแขนอีกข้างออกจากเพื่อนเธอที่ช่วยหิ้วกันมาคนข้างแล้วกอดเธอเอาไว้ กลายเป็นทั้งเขาและเธอยืนกอดกันอยู่ในลิฟท์

"เมจิก แกช่วยฉันหน่อยสิ"

"เออๆๆ" เมจิกเลยดึงตัวเดลที่กำลังกอดเพื่อนของเธอออกมาแล้วถามเพื่อนสนิท

"ไม่น่าหาเรื่องเลยนะแกอ่ะ"

"ก็คนรู้จักกัน ช่วยกันหน่อยจะเป็นอะไร" เธอคิดแบบนั้น แล้วพลันนึกไปถึงคืนนั้นว่าเธอเมามายแบบที่รุ่นพี่หนุ่มกำลังมีอาการอย่างตอนนี้หรือเปล่า

โคตรจะไม่มีสติเลย แค่ยืนยังทรงตัวไม่ได้

"หรือจริงๆแกชอบพี่..."

"นี่ ฉันไม่ได้ชอบ" เธอท้วง จะบ้าหรือเปล่ากับอีแค่ช่วยคนเมาเมจิกจะมาหาว่าเธอชอบรุ่นพี่คนนี้เนี่ยนะ เป็นไปไม่ได้

"แหม รีบปฏิเสธเชียวนะ"

ติ๊ง~

ไม่ทันที่เธอจะท้วงเสียงลิฟท์เตือนให้รู้ว่าถึงชั้นที่เธอมาส่งรุ่นพี่หนุ่ม เมื่อประตูลิฟท์เปิดออกเธอกับเพื่อนก็ลากเขาออกมายังด้านนอก

"ชิบหายละห้องไหนวะเนี่ย" โดนัทหันมองซ้ายขวา ชั้นนี้มีเพียงแค่ไม่กี่ห้อง แต่เธอไม่รู้ว่าเขาพักห้องไหน ในใจก็นึกสงสัย ทำไมเขาถึงได้พักชั้นที่สูงขนาดนี้ แล้วเหมือนว่าชั้นที่เขาพักจะเป็นห้องสำหรับวีไอพีเสียด้วยสิ เพราะไม่มีเลขห้องติดอยู่หน้าห้องเลย

แต่ตอนนี้เธอต้องเลิกคิดเรื่องอื่นก่อน "พี่เดลห้องไหนอ่ะ ขอคีย์การ์ดหน่อย"

"อื้ม แปป~" เดลตบไปที่ต้นขาตรงช่วงกระเป๋ากางเกง ก่อนจะสอดมือล้วงเข้าไปหยิบอะไรบางอย่างออกมา

"นี่~" สิ่งที่เขาหยิบออกมาเป็นคีย์การ์ดห้อง โดนัทจึงหยิบมันออกมาจากมือของเขา

"พี่อยู่ห้องไหน" เดลปรือตาเล็กน้อย มองซ้ายทีมองขวาทีแล้วยิ้มก่อนจะยกนิ้วชี้ไปที่ห้องที่ทั้งสามคนยืนตรงหน้า

"ห้องนี้เหรอ" โดนัทชี้ถาม

"ช่ายยย~ห้องนี้" โดนัทกับเมจิกถอนหายใจออกมาก่อนจะลากเขาให้มายืนอยู่ที่หน้าห้องแล้วแตะคีย์การ์ดลงไปที่ระบบประตูคีย์การ์ด

ติ๊ด~

"ใช่วะ" โดนัทกับเมจิกระบายยิ้มออกมา ภารกิจส่งคนเมาเสร็จสิ้นสักที

เมื่อเปิดประตูเข้ามาโดนัทกับเมจิกหิ้วปีกคนเมาเข้ามาภายในห้องที่หรูหรา ดวงตาคู่สวยของเธอทั้งสองมองไปรอบๆห้องอย่างตื่นตา เขาต้องรวยขนาดไหนถึงพักห้องที่หรูขนาดนี้ได้

"แกเอาพี่เขาไปไว้ในห้องนอนเถอะ~"

"อืม"

ตุบ~ สองสาวพาเขาขึ้นไปนอนบนเตียงได้สำเร็จ

"เพิ่งจะเห็นหน้าชัดๆ รุ่นพี่แกคนนี้หล่อไม่เบาเลยนะ"

"เออ พี่เดลหนูไปแล้วนะ" โดนัทบอกลาคนเมาที่นอนอยู่บนเตียงแบบไม่ได้สติ แต่ก่อนที่เธอจะหันหลังเพื่อกลับออกจากห้อง

หมับ~

"ว๊าย~"

มือหนาของคนที่นอนอยู่บนเตียงกลับคว้าข้อมือเล็กของเธอเอาไว้แล้วกระชากเธอให้ลงไปทับบนตัวเขาในอ้อมกอดของรุ่นพี่

"พี่เดลปล่อย~" โดนัทร้องดิ้น โวยวายลั่น "ไอเมจิกช่วยฉันหน่อยสิ"

คนเมานี่แรงเยอะเป็นบ้า

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เมจิกเห็นภาพตรงหน้าแล้วขำลั่น เป็นภาพที่หาดูได้ยาก เพื่อนเธอโดนรุ่นพี่หนุ่มกระชากไปกอดทั้งที่เมาไม่ได้สติ

"น้องแคร์คร้าบบบบบบบบ เป็นแฟนพี่น๊า~" รุ่นพี่หนุ่มกำลังละเมอเพ้อชื่อเพื่อนคนสนิทของเธอ

นี่เธอไม่ใช่แคร์นะ ถึงได้มากกกอดเธอแบบนี้

"เห้ยแก พี่พีโทรมา ฉันออกไปรับโทรศัพท์ก่อน เดี๋ยวฉันช่วย"

"อ่าว เมจิก เมจิกไอเพื่อนคนนี้ กลับมาช่วยฉันก่อน" เธอโวยวายนึกด่าเพื่อนในใจ เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนหรือไงวะ ถึงปล่อยให้เธอโดนคนเมากอดอยู่แบบนี้

พรึ่บ~

"ว๊าย~" โดนัทหวีดลั่นด้วยความตกใจสุดขีด จู่ๆรุ่นพี่หนุ่มกลับพลิกตัวเธอให้นอนอยู่ใต้ร่าง แล้วเขาก็ขึ้นมาคร่อมทับร่างของเธอ "น้องแคร์เป็นของพี่ซะดีๆ~"

โอ๊ย เธอไม่ใช่แคร์ไหมหล่ะไอพี่บ้า!!! เมจิกนะเมจิกทำไมไม่มาช่วยฉันก่อนเนี่ย