บทที่ 1

BAD ENGINEER วิศวะ (เลว) หวงรัก

เขาเข้าหาเธอเพื่อต้องการ"สิ่งนั้น"

และเมื่อเขาได้มัน...ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

THAM (ธาม)

วิศวกรรมโยธาปีสี่ มหาวิทยาลัยเอช

นิ่ง ดุ ร้าย เลว

"ได้แล้วก็คือจบ"

VAVA (วาวา)

ธุรกิจการบินปีสอง มหาวิทยาลัยเอช

อ่อนโยน อ่อนหวาน ไม่ทันคน

"พี่ต้องการอะไรจากวาอีกคะ"

ตัวอย่าง

"จะไปไหน"

"..."

"ฉันถามว่าจะไปไหน"

"พะ...พี่ลีโอ..."

ปึง!

"ถ้าเธอไป อย่าหาว่าฉันไม่เตือน"

...

"ใครอนุญาตให้เธอไปรักคนอื่น"

By Badstyle_

_______________________________________________________________________

1 วาวา

ตึกตึก

เสียงสองเท้าบางของหญิงสาวหน้าหวานตากลมโตราวกับเด็กญี่ปุ่นทั้งที่เป็นคนไทยแท้ ๆวัยยี่สิบปีเดินตรงเข้าไปยังมหาวิทยาลัยเอช มหา’ลัยชื่อดังที่ค่อนข้างขึ้นชื่อในเรื่องการศึกษาอันดับต้น ๆ ของประเทศรวมถึงค่าเทอมที่ค่อนข้างแรงพอสมควร ทว่าขณะที่คนตัวเล็กกำลังรีบสาวเท้าเดินเข้าไปยังด้านในตึกเรียนบริหารอยู่นั้น โทรศัพท์ในมือเล็กก็ดังขึ้น

เบย์

ติ้ด

"ว่างายย"

(อยู่ไหนแล้ว)

"หน้าตึกแล้วว"

(แวะซื้อน้ำให้ขวดหนึ่งด้วย)

"โอเค อาจารย์มาหรือยัง"

(ยัง ๆ รีบมา)

"โอเช" ว่าแล้ว มือเล็กก็กดตัดสายไปก่อนจะเดินตรงไปยังร้านมินิมาร์ตเพื่อซื้อน้ำเปล่าตามที่เบย์เพื่อนสนิทเธอต้องการ โดยใช้เวลาไม่กี่นาที วาวา หญิงสาวใบหน้าหวานใสก็เดินยิ้มถือขวดน้ำเดินตรงไปยังลิฟต์หรูที่อยู่ด้านในตึกคณะบริหาร ซึ่งมันไม่ใช่คณะเรียนของเธอ ความจริงแล้วนั้นวาวาเรียนอยู่ที่วิทยาลัยการท่องเที่ยวและการบริการ สาขาธุรกิจการบินปีสอง แต่ที่เธอต้องมาที่ตึกคณะบริหารก็เพราะวันนี้เธอมีเรียนวิชาเสรีที่เลือกลงไว้เกี่ยวกับการบริหารทำให้ต้องเดินมาเรียนยังตึกคณะด้านข้างของตัวเอง แต่ความจริงแล้วคณะบริหารกับคณะของเธอก็ไม่ได้ห่างกันสักเท่าไร เป็นตึกที่อยู่ติดกันโดยตึกเรียนของการบินนั้นอยู่คั่นกลางระหว่างตึกคณะบริหารกับตึกคณะวิศวะ

ตึก

ตึก!

"อ๊ะ...ดะ...เดี๋ยวค่ะ" เสียงริมฝีปากบางอมชมพูเอ่ยขึ้นพร้อมกับรีบวิ่งตรงไปยังลิฟต์ตึกคณะที่กำลังจะปิดลง โดยในตอนนั้นเอง...

ประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออกมาเผยให้เห็นเจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งที่ยืนกดลิฟต์ค้างไว้อยู่

"ขอบคุณนะคะ" ใบหน้าใสส่งยิ้มหวานเอ่ยบอกชายหนุ่มตรงหน้าที่สวมใส่ชุดช็อปสีกรมท่าด้วยความดีใจที่เขากดลิฟต์รอเธอ

ตึก

เท้าเล็กเดินแทรกตัวเข้าไปด้านในลิฟต์ขนาดพอดีที่บรรจุได้เพียงไม่กี่คนด้วยท่าทีปกติโดยทันทีที่หญิงสาวเดินเข้าไปในลิฟต์กลิ่นกายหอมจากคนตัวเล็กก็ฟุ้งเข้ามาเตะจมูกร่างสูงที่ยืนอยู่ทันที แต่แล้วร่างสูงก็ได้สติเมื่อได้ยินเสียงหวานเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ

"รบกวนกดชั้นห้าให้ด้วยได้ไหมคะ"

"..." เจ้าของใบหน้าหล่อดูดีก็เงียบไม่ตอบแต่เลือกที่จะกดไปยังเลขชั้นตามที่ร่างบางอีกคนขอ ในระหว่างที่ลิฟต์กำลังเคลื่อนตัวอยู่ทั้งสองที่ยืนอยู่ด้านในลิฟต์ก็เอาแต่เงียบจ้องมองไปยังเลขแสดงของลิฟต์ว่ากำลังอยู่ชั้นไหน

จนกระทั่ง...

เสียงประตูลิฟต์หรูถูกเปิดออกยังชั้นที่คนตัวสูงกดไว้

ติ้ง!

"นั่นไง ไอ้เหี้ยธามมาละ" ทันทีที่ลิฟต์เปิดออกชายหน้าตาดีกลุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่ก็พูดขึ้นพร้อมกับชี้มายังร่างสูงที่กำลังเดินออกไปจากลิฟต์ ดวงตากลมก็ยืนมองน้ำเสียงโวยวายพวกนั้นด้วยท่าทีปกติก่อนจะชะงักไปเมื่ออยู่ ๆ คนตัวสูงที่กำลังเดินออกจากลิฟต์ค่อย ๆ หันมามองหน้าเธอนิ่งด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดาในความคิดของเขา แต่ด้วยความที่วาวาเป็นคนสดใสร่าเริงอยู่แล้วเธอจึงไม่ได้อะไรกับสายตาคู่นั้นและเลือกที่จะส่งยิ้มหวานไปให้ชายหนุ่มที่ยืนมองหน้าเธออยู่ก่อนที่ประตูลิฟต์จะค่อย ๆ ปิดลงช้า ๆ ทั้งที่ดวงตาคมนั้นยังคงเอาแต่มองหน้าคนตัวเล็กนิ่งอยู่อย่างนั้น...