CHAPTER 3 - ANG LARONG HINDI NIYA ALAM SINIMULAN KO NA

CHRISTINE'S FAKE POV

I forgot to tell you, bakit nakaawang ang labi ni Clyde. 

Ang aking make-up ay malinis at fresh—dewy skin, soft nude lips, at defined brows, sapat lang para idiin ang natural kong ganda. Overall perfect para sa akin na parang sumisigaw ng “understated power.” Walang sobra, walang kulang. Isang modernong babae na alam ang halaga niya, at alam din ng iba. Maliban na lang sa lalaking ito.

“Ouch” 

Napangiwi si Helena Merced nang bigla siyang hinawi ni Clyde. Para bang isang kalat na basura sa ibabaw ng mesa. Isang hawi lang, linis agad. Wala nang panahon dahil may magandang bisita na dumating, at ako ‘yun. 

Muntik nang masubsob si Helena sa patong-patong na files na nakatambak sa metal na filing cabinet. Inis niya akong tinapunan ng tingin. Pasimple lang akong ngumiti sa kanya.

Tumayo si Clyde at inayos ang suot na branded tuxedo. Nakangiting lumapit sa akin na parang walang nangyari.

“Welcome to DelCas Group, Miss Delmar. Come here.” 

Hinawakan niya ako sa balikat nang may paggalang at inakay sa loob ng Boardroom. 

Sa loob, naghihintay na ang ilan sa mga shareholders ng DelCas Airline. Maaliwalas ang kwarto, salamin ang buong gilid at tanaw ang skyline. Ngunit ang mga taong naroon sa loob ay tila hindi pa rin makamove-on sa pagtitig sa akin.

Tumikhim si Clyde habang binubuklat ang folder sa harap niya. Agad namang umayos ng upo ang lahat upang ituon ang atensyon sa presidente.

Sa kabilang side ng long glass table naman ako  umupo ng elegante at may kumpiyansa sa sarili. Ibang-iba sa ordinaryo at childish na Christine ayun sa pagkakilala ni Clyde sa akin.

Tumagilid ng kaunti si Clyde bahagyang nakasandal sa swivel chair.

“So... the new face of DelCas.” Tumingin siya sa akin.

“Do you really believe you can represent a brand that’s built on decades of perfection?”

Hindi ko pinalusot ang tono ng kanyang pananalita. Sumagot na rin ako nang naayon sa kung paano niya ako kausapin. 

 “I don’t believe. I know.”  Ngumiti ako ng bahagya ngunit malalim ang paraan ng pagtitig ko kay Clyde.  “You didn’t hire me to mirror perfection. You hired me to evolve it.”

Nakita ko ang pag-arko ng dalawang kilay ni Clyde.

 “Evolve it? Into what exactly, Miss Delmar?”

Bahagya akong sumandal sa aking seat ngunit nandoon pa rin ang confident sa aking sarili. 

“Into something unforgettable. People don’t just buy luxury anymore. They buy identity. Story. Relevance.” Huminto ako saglit, hinanap ang right words na dapat sabihin. “If you want legacy, you can’t just whisper elegance. You need to speak power—boldly, relentlessly.”

Clyde smirked. Somehow, naintriga siya sa sinabi ko. 

“Hmph. And I assume you’ve come prepared with how you plan to do that?”

Lumipad ang tingin ko sa portfolio na hawak ko kanina ngunit hindi ko binuksan.  Sa halip sumagot ako.

“I could show you a proposal. Slides. Data. Buzzwords. But none of that matters unless you understand this: you didn’t hire a pretty face, Mr. President. You hired a voice. One, your brand desperately needs to be heard.”

Boom!

Malakas na palakpakan ang namayani sa loob ng boardroom, hindi galing kay Clyde kundi mismo sa mga shareholders.

Si Clyde tahimik lang at inoobserbahan ako. Parang sinusukat kung gaano ako ka- dangerous….o ka-valuable. Alin man sa dalawa atleast I’ve done my part.

Ilang sandali pa, unti-unting sumilay ang ngiti sa labi ni Clyde.

“You’re not what I expected.”

I smirked pabalik.  “Then I must be doing my job.”

Si Helena, inis na nakatingin sa akin, kanina pa. Alam ko ‘yun. Ngunit wala akong panahon sa kanya. After all, hindi niya alam na ako, ‘to, si Christine.

“Clyde,” tawag ni Helena matapos ang boardmeeting with me. Kasalukuyan kaming palabas ng board room.

Napataas ang kilay ko dahil sa paraan ng pagtawag ni Helena sa kanyang Boss. Mukhang totoo nga na may relasyon sila. Nahalata siguro ni Clyde ang reaksyon ko kaya agad niyang tinanggal ang kamay ni Helena na nakadikit sa braso niya. 

Matalim ang paraan ng pagtitig ni Clyde sa babae at nakakasunog kung may kasamang apoy lang ang kanyang mga tingin.

Tila naintindihan naman ni Helena ang pinaparating ni Clyde kaya muli itong nagsalita.

“Sir,” Nagbago ang pagtawag ni Helena, may kasama nang paggalang. “Your post-lunch schedule includes a meeting with Mr. Patopatin concerning Top World Airlines' investment proposal.”

Bumalik si Clyde sa pag-upo sa loob ng kanyang opisina. Plano ko na sanang magpaalam upang makaalis na since tapos naman ang boardmeeting, nang sumagot si Clyde.

“Let them know I’m coming with Miss DelCastrillo.”

Napalingon ako nang wala sa oras. Walang salita na lumabas sa bibig ko habang nakatingin sa kanya ng may pagtataka.

“What?” Tanong nito na para bang sinasabi na ‘magtataka ka pa?’ Muli nitong dagdag, “You said you’re more than just a face. I want them to see that. You’re coming with me.” Wika nito sa tonong wala ka nang magagawa kundi ang sumunod dahil hindi niya tatanggapin ang “No,”

“Sir, I’ve always been by your side. Why is she needed now?” Agad na kumontra si Helena. Pakiramdam siguro niya napag-iiwanan siya dahil sa akin. Maaring hindi ako makabawi sa mukha ni Christine, pero sa totoong ako, laglag ka sa akin.

“Of course, Sir.” Malumanay kong tugon, banayad ang tono pero may diin. “I’d be honored to stand by your side... just like she did.” Mas lalo ko pang diniinan ang huling linya habang dahan-dahang lumilingon kay Helena. Nakangiti pa rin ako, halatang nang-aasar.

Tahimik ang silid, pero ramdam ko ang pagbago ng ihip ng hangin. Nanigas ang panga ni Helena. Hindi siya nagsalita, pero kitang-kita ko sa mga mata niya ang inis, na parang gusto na akong lapain ng buo sa sama ng loob. Kung ang mga titig ay sandata, matagal na sana akong wala. Pero narito pa rin ako at nakangiti pa rin.

“By the way, Miss Merced, starting tomorrow, your role will be reassigned. You’ll report to the Marketing Department. I have my new secretary.” Biglang dugtong ni Clyde habang abala sa pagbubukas ng files.

Gusto kong matawa sa reaksyon ni Helena. Mukhang dobleng pasakit ito. Umupo ako sa couch at nanood muna ng palabas.

Kapansin-pansin ang unti-unting pamumula ng pisngi ni Helena. Pinipilit na panatilihin ang composure, pero nanginginig na ang kamay habang hawak ang clipboard.

“You’re replacing me?” 

Nagtitimpi sa galit si Helena ngunit si Clyde relax lang na humihigop ng kape.

“I’m reassigning you. There’s a difference.”

Humakbang si Helena palapit kay Clyde at bahagyang tumaas ang boses.

“With all due respect, Sir. I’ve been at your side for years. I know this company like the back of my hand. And now I’m being dismissed? Just like that?”

Binalingan ni Clyde si Helena sa malamig na aura. Parang hindi apektado sa kadramahan ng sekretarya.

“You’re not being dismissed. You’re being moved where you can be more useful.”

Lalong uminit ang ulo ni Helena ngunit nandoon pa rin ang pagpipigil na huwag magalit sa boss.

“Useful?” Napasinghap si Helena, waring isang katawa-tawa ang biglang desisyon ni Clyde.

“You mean replaced. After everything I’ve done, after all the nights I stayed late, covered for you, defended you—”

Tumigil si Helena sa pagngalngal nang napansin ang bahagyang pagtaas ng kilay ni Clyde.

Walang imik si Clyde kaya lalong nadagdan ang inis ni Helena. Sandali siyang tumahimik ngunit halatang may nakamamatay na plano. Maya pa’y nagtanong.

“Who is she?”

Hindi muna siya sinagot agad ni Clyde. Tinapos muna ang pagpirma ng documento bago siya binalingan sa kalmadong tono.

“You’ll meet her tomorrow.”

Tumalikod siya, mariing pinisil ang clipboard bago tumingin muli kay Clyde at pagkatapos sa akin. Binalikan ko naman siya ng matamis na ngiti.

“This isn’t over.”

Narinig kong sambit niya bago tuluyang iniwan ang opisina nang hindi lumilingon. 

“Ms. Delmar,” 

Nakabalik agad ako sa seryosong mukha bago tumingin kay Clyde. 

“Sir?” tanong ko, naghihintay ng instructions, ngunit bago pa man ako sagutin ni Clyde, agad nang umalingawngaw ang tawag mula sa kanyang telepono.

“Hello, Dad.”

Umalerto agad ako nang marinig na kausap niya si Tito Clarence. Nagdadasal ako na sana maririnig ko lang ang pinag-uusapan nila. Ngunit nagkasya na lamang akong intindihin ang pinag-usapan nila ayon sa reaksyon ni Clyde.

“Dad, sinubukan n’yo na ba siyang tawagan? Baka nasa mall pa rin siya at hindi naman nawala.”

Natutop ko ang bibig. Mukhang nagreport na ang dalawang gwardya na nawawala ako. I need to go back. 

“Fvck!”  

Narinig ko ang inis ni Clyde maging ang mahinang pagmura, sapat lang na hindi marinig ng kanyang ama. 

“Sige, Dad, I’m coming home with her.” 

Matapos ibaba ni Clyde ang telepono halata ang stress sa kanyang mukha na humarap sa akin.

Pinagdarasal ko na lang na sana hindi ako mahalata. Paano ba ito? Ano ba ang idadahilan ko para makaalis agad rito at maibalik ang pangit na Christine Scott?