CHAPTER 4 - YOU'RE HELL, MY FIRE

Maagap akong nagsalita. 

“Sir, magpapaalam sana ako na pupunta ng mall. Since first day ko rito sa pilipinas, gusto kong gumala muna. Babalik ako at one p.m. sharp para sa meeting natin with Mr. Patopatin.”

Agad siyang sumang-ayon. 

“Sa mall din naman ako pupunta, sasamahan na kita.”

Pumayag na ako sa offer ni Clyde para mas mapabilis ang aking transformation. 

Pagdating sa mall, mabilis akong nagpaalam kay Clyde.

“Sorry, Sir. I need to pee.” Pagdadahilan ko para makalayo ako sa kanya. Sumang-ayon din siya ngunit nakita kong nagsisimula nang maglikot ang kanyang mga mata tila may hinahanap. Alam kong hinahanap nito si Christine.

Mabilis akong pumasok sa fitting room at hinanap sa bag ko ang suot ko kanina. Inayos ko ang paglagay ng makapal na kilay, makapal na labi at maraming nunal sa pisngi. Mga fake moles na binili ko pa sa states at ibinaon dito sa pinas. Nang makitang ako na naman ulit ang pangit na Christine, lumabas na ako ng fitting room. Gumala-gala ako sa loob ng mall at nagkunwaring naliligaw.

“Pwede bang makita ang cctv ninyo? May hinahanap akong babae.”

Napakubli ako sa manikin matapos marinig ang boses ni Clyde. Nakapamewang siya habang kausap ang gwardya sa may entrance. 

“Sige, Sir. Samahan ko kayo.” ani ng gwardya na ikinataranta ko. Pag nakita ni Clyde ang cctv footage tiyak unang araw ko pa lang failure na ako.

Mabilis akong dumaan sa gawi nila bago pa man umalis ang guwardya. May humatak bigla sa aking kamay.

“Wait..” umasta akong na shock sa presensya niya ngunit may bahid nang pasalamat. “Oh, my gush, Clyde. Mabuti at nandito ka. Muntik na akong maligaw.” 

Humigpit ang paghawak niya sa akin. Ramdam ko ang galit niya. 

Nagsalita ang guwardya. “Nandito na pala ang babaeng hinahanap mo, Sir. Asawa mo ba siya?”

Hindi sumagot si Clyde, marahil nahihiya siyang aminin na asawa niya ako. Hindi ko alam bakit nakaramdam ako ng kirot. Ganito pala ang pakiramdam kapag kinakahiya ka ng taong malapit sa’yo. Kinurot ko ang aking binti sapat na upang matauhan ako. Marahas niya akong hinila palabas ng mall at tinulak sa loob ng kotse.

“Ouch..” Napangiwi ako sa sakit nang tumama ang ulo ko sa headrest ng upuan.

“Drive,” Narinig kong utos niya sa driver.

Galit akong binalingan ni Clyde. “Kung ayaw mong sinasaktan kita, pwede kang bumalik sa states.” 

Ininda ko ang kirot at matapang na sumagot. “Hindi ako babalik. Kung ayaw mong magsama tayo sa iisang bubong, Magmakaawa ka sa Daddy mo.” 

“Then, I’ll make you suffer the consequences.” Matalim at puno ng pagkamuhi ang kanyang boses.

Napakapit ako sa aking bag at buong tatag na sumagot. 

“Go ahead. I’d love to see you try.”

Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Ngunit hindi na siya sumagot pa. Nakakuyom ang kanyang kamay at halatang nagpipigil. 

Ilang sandali pa, tanaw ko na ang DelCastrillo Estate. Hindi ko maiwasang hindi mapasighap sa ganda nito. Marami na akong nakita na mayayamang mansion sa San Francisco ngunit kakaiba ang desenyo ng mansion ng mga DelCastrillo. Ang mansion na tila hinugot mula sa isang architectural magazine. Malawak, elegante, at tahimik na nakatayo sa gitna ng isang pribadong estate na napapalibutan ng mga pine tree at matataas na pader. Paglapit mo pa lang sa gate, makikita mo agad ang black iron gates na may ukit ng kanilang family crest. Isang agila na may korona, sumisimbolo sa kanilang kapangyarihan at karangalan. Sa aming pagpasok, humahawi ito nang kusa at awtomatikong nagsasara pagkatapos. Ang mismong mansion ay tatlong palapag na modern-classic design, malalawak na bintana mula sahig hanggang kisame, at golden light fixtures na nakasabit sa mga porch at veranda. Kapag gabi, naiimagine ko nang animo’y may sariling bituin ang bahay sa dami ng warm lights na bumabalot dito.

“Iha, mabuti at nagkita kayo ng anak ko.”

Agad akog sinalubong ni Tito Clarence. Ngumiti lang ako sa kanya. Hindi pinahalata na nag-away kami ni Clyde. 

“Halika sa loob, naghanda ng masasarap na pananghalian ang Mommy Ciara mo.”

Nakita ko ang pagkunot ng noo ni Clyde, marahil dahil sa Mommy na ang tawag ko sa Mommy niya.

Habang papasok kami sa loob ng mansion, hindi pa rin ako tinigilan ng aking pagkamangha.

Sa loob, ay may isang grand staircase, makintab na kahoy na may balustrade na bakal na tila gawa sa kamay ng alagad ng sining. Sa ilalim nito, may fountain na may glass sculpture ni Aurora, ang diyosa ng bukang-liwayway. 

Mayroon na rin silang indoor garden at koi pond. May isang library na may second floor balcony, at syempre, isang private wine cellar na may mga vintage bottles pa mula Europe.

“Ano ka ba, mahal. Dinala mo agad si Christine dito sa dining room. Hayaan mo muna siyang magbihis sa silid nila ni Clyde.”

Narinig kong saway ni Tita Ciara. Pasimple kong sinulyapan si Clyde. Wala akong emotion na makukuha. Tahimik lang siya na tumungo sa kusina.

“Clyde, anak. Samahan mo si Christine sa inyong silid.” utos ni Tito Clarence nang makita ang anak.

“Come here,” malamig ang boses ni Clyde na inanyayahan ako. Hindi ko alam bakit napakamasunurin niya at hindi manlang kumontra. Marahil nagpapanggap rin na okay kami.

Sumunod na rin ako sa taas. 

Ang silid ni Clyde ay nasa ikatlong palapag. Isang presidential suite na may sariling elevator access, terrace na may view ng lungsod, at high-tech security system. May private gym, walk-in closet na mas malaki pa sa condo, at isang bathroom na parang hotel spa.

Namangha ako lalo habang nakatayo sa terrace. Sa paligid ng mansion ay may infinity pool, guest house, tennis court, at isang garahe na kasya ang mahigit sampung luxury cars.

Ganito kayaman ang asawa ko? Bakit hindi man lang ito binanggit ni Mommy. Lalo akong nanliit sa aking sarili. Ang kaninang tapang ko, parang unti-unting nalusaw dahil sa karangyaan na tumambad sa aking harapan. 

May dahilan din pala si Clyde kung bakit may pagka dominant type siya. 

“Satisfied with the view?”

Napasinghap ako nang maramdaman ang presensya ni Clyde sa aking likuran. 

“Hindi ko alam kung ano ang dahilan mo na pumayag kang sumama rito. Since ayaw mong bumalik, don’t blame me if I will make your life a living hell.” Mahinang bulong nito sa aking tenga ngunit ramdam ko ang nag-aapoy na galit sa kanyang boses.

Bigla akong lumingon para sana sumagot ngunit natigilan nang marealize kong kaunting galaw lang ay didikit na ang aming mga labi. Ngunit hindi ako umatras.

“Kung ganun, kailangan kong maging demonyo, para maging angkop sa impyerno mo.”

Nakita kong natigilan siya sa aking sinabi ngunit sa paraan ng kanyang pagtitig sa akin, ramdam ko ang apoy na gustong kumawala.