CHAPTER 41

MALAKAS NA napaigtad habang impit na umiiyak ang batang babaeng nakaluhod sa sahig habang pinapalo ng sinturon ng kanyang ama.

Ni minsan ay hindi nito na ramdaman na anak niya ito. Ni wala itong puwang sa puso ng ama.

Pilit nitong pinipigilan ang hikbi na gustong kumawala sa bibig nito pero hindi nito magawa 'yo.

Ang walang imik nitong pag-iyak ay nauwi sa mahinang hikbi at pagkalipas ng ilang segundo, pumalahaw na sa iyak ang bata dahil hindi na sinturon ang pinalo sa kanya kung 'di mahabang pamalo na gawa sa pinutol na kahoy.

Bawat hampas ng kahoy sa maliit na katawan ng bata ay nagbibigay ng hindi matatawarang sakit na dinagdagan pa ng hinagpis dahil ama nito mismo ang gumagawa sa kaniya non.

Bawat hampas ay palakas nang palakas hanggang sa

nag-umpisang manlabo ang mata ng bata.

"Hindi ba sinabi ko na sa 'yo!" Malakas na pinalo ang bata sa hita gamit ang kawayan.

“Huwag na huwag kang lalabas ng bahay! Ilang beses ko bang dapat sabihin 'yon sa '