CHAPTER 12: WARMTH

EURUS' POV

Hindi kami dumeretso sa Academy dahil ayon sa bagong announcement ng headmaster, pwede na raw kami umuwi sa kaniya-kaniyang bahay dahil walang pasok ng one week. agad naman itong ikinatuwa naming lahat, halata sa amin na sabik na sabik na kaming makauwi sa kaniya-kaniya naming tahanan. Mabilis lang ang naging byahe namin, nang malapit na ako sa subdivission namin ay inihanda ko na ang mga gamit ko. 

I am so happy that finally I can sleep on my own bed with the smell of home. Agad akong bumaba nang tumigil sa tapat ng subdivission namin ang bus, nakareceive rin ako ng text na nakauwi na raw si Oceana kaya dumeretso na ako sa bahay. Hindi na ako nag patumpik-tumpik pa, kaagad akong pumara ng tricycle para ihatid ako sa bahay namin. Malawak ang subdivission namin, pero madali lang naman mahagilap ang bahay namin dahil namumukod tangi itong kulay mint green at kapansin pansin ang laki nito. 

Kilala na rin ako ni manong driver kaya alam na niya kung saan ako ibababa, nang makarating kami sa bahay nakita kong nasa bungad ng gate ni Mom. Halata sa mukha nitong sabik na sabik akong makita, kaya agad akong nag bayad nang makababa ako para salubungin ng mahigpit na yakap si Mom. At ganon din siya, sinuklian niya ako ng napakahigpit na yakap.

"Namiss kita, anak." wika nito habang inamoy-amoy pa ako. Pagkatapos naming magyakapan ay agad naman kaming pumasok dahil naghihintay na doon sa loob si Oceana at may inihanda siyang pagkain para sa amin. Sa 'di ko malamang dahilan bigla akong kinabahan. 

"Bakit anak?" pagaalalang tanong ni Mom. Agad ko namang iwinakli ang kaba ko at nginitian si mom. "Namiss ko lang ang bahay, ma." sagot ko. Ngumiti naman ito pabalik at inakay na ako papasok.

Dito pa lang sa sala ay amoy ko na ang napakabangong sarsa na tiyak akong luto ni mom. Agad naman ako naexcite kumain dahil namiss ko rin ang luto niya.

"Kuya." tawag ni Oceana, nabunutan ako ng tinik sa lalamunan nang makita ko siyang nakatayo sa pintuan ng kusina habang nakangiti pa. Hindi ko alam pero nawala ang kaba ko kanina nang makita ko siyang okay naman. Siguro dala lang din 'to ng pagod at gutom. Buti pa nga, kakain na muna ako.

Agad kong ibinaba ang gamit ko at dinaluhan sila sa hapag-kainan. Naging maganda naman ang takbo ng araw ko, marami kaming napagkwentuhan dahil daming tanong ni mom about sa studies namin. Pagkatapos ng ilang oras na kwentuhan, hinayaan na muna kami ni mom na magpahinga dahil alam niyang pagod pa kami galing byahe, mamaya niya na raw kami kukulitin. Hindi na ako umangal pa dahil totoong kailangan ko ng magpahinga.

Naglinis muna ako ng katawan bago mahiga sa kama ko, haay namiss ko ang kama ko. Nakailang ikot muna ako bago ako tuluyang nakatulog na. 

AEULOS' POV

Hindi ko maitatangging naiinggit ako sa mga taong bou ang pamilya, hindi ko kayang makita ang mga masasaya nilang mukha habang ang mga katulad kong naghihirap at nangungulila sa pagmmahal ng isang pamilya. Karaniwan akong nakaupo sa malaking sanga habang pinagmamasdan ang pamilya ni Eurus. Ang mga ngiti nila, ang masayang tawa mas lalo kong kinamumuhian si Amelia. Walang karapatang maging masaya ang isang taksil. 

"Dito ka lang pala." bungad ni Hades sa gilid ko, nramdaman ko namang umupo siya sa tabi habang nakatingin sa pamilya ni Eurus. "Gusto mo bang umuwi na?" tanong nito,  alam kong nagaalala lang ito sa'kin dahil wala na akong mauuwiang pamilya. Ayokong umuwi. Ayokong umuwi sa mansiong wala naman akong kasama kundi kadiliman lang. Kahit minsan ay dinadalaw ako nila Hades, hindi pa rin mapapawi nito ang pangungulila ko sa tunaw na pamilya. 

Hindi na muli siya nagsalita pa, alam niyang sobra akong naiingit  to the point na kinamumuhian ko na ang mga may kompleto at masasayng pamilya. Hindi nila ako masisisi, lumaki akong puro sakit, poot, galit at lungkot ang nararanasan ko. Alam ko namang ganon ang mangyayare dahil sa pamilyang taglay ko. Isang sumpa ang isinilang bilang isang Cromwell. 

Ang alam ng lahat isa itong makapangyarihang pamilya, malakas at nakakaangat sa lahat ng bampira. Sabagay, ayon lang ang importante. Kapangyarihan at angat sa lahat, kahit sariling pamilya ay kakalabanin makuha lang ang hangarin.  Mga taong nilamon ng kasamaan at kasakiman. Nakakadiri, minsan ay nakakaawa pero wala. Dumadaloy sa'kin ang dugong sakim, ang dugong Cromwell.

Bago pa man ako madala ng emosyon ay inaya na ako ni Hades na umalis na. Hindi na ako umangal, alam kong ikakabuti ko ang paglayo. Mas natitrigger kasi ako pag may nakikita akong tulad niyan, siguro dahil sa inggit at galit. Halo-halong emosyon.

Sinadya kong mapalapit kay Eurus dahil may bagay akong kailangan sa kaniya. Bagay na hindi nila pagmamay-a*i at kailangan lang maibalik. Tila nakalimot ang mga Laurier.

"Kung may makakakita sa'yo baka isipin stalker ka. Oh 'di kaya'y magnanakaw." sambit ni Hades habang naglalakad palayo sa mansion ng mga Laurier. Hindi ko na lang siya kinibo, wala pa namang nakakahuli sa'kin at isa pa, magaling akong magtago ng presensya. Hindi ako magiging isang Cromwell kung tatanga tanga ako.

"Kumusta ang pinapagawa ko?" seryosong tanong ko. Hindi ko alam bakit kailangan ko pang pumasok sa paaralan kung alam ko naman ang itinuturo nila at isa pa, matagal na akong nakapagtapos sa pag-aaral. Kung hindi lang dahil sa kaniya, hindi ako papasok sa paaralang hawak ng kinamumuhian ko, ang mga Caddel.

"Mas lumalala ang sitwation sa St. Ardelean dahil sa mga tauhan ni Headmas- err ni Sebastian Caddel." wika nito. Natatawa na lang ako pag tinatawag nilang Headmaster ang bakulaw na 'yon. Eh, mas matanda pa 'tong si Hades kaysa don. Kung hindi lang siya namatay-.

EURUS' POV

Naalimpungatan ako dahil sa lakas ng ulan sa labas, mukhang napapadalas na ang pag ulan dito sa St. Castillio. Pero kahit umuulan ito pa rin ang tamang pagkakataon para makasama ang pamilya kaya agad akong bumangon dahil alam kong nagluluto si mom ngayon ng champorado dahil umuulan. At hindi nga ako nagkamali, amoy ko na ang bango ng niluluto niya. Kasabay ko sa paglabas ng kwarto si Oceana, na halatang kakagising lang din.

"Miss ko na talaga ang lutong bahay ni mom." wika niya, napatango lang ako dahil ganon din ako. Sabay kaming bumaba sa hagdan, sa hindi ko malamang dahilan bigla akong nakaramdam ng kilabot. Hindi naman malamig sa loob ng bahay, baka sa ihip lang ng hangin kaya agad kong tinungo ang nakabukas na bintana sa sala. Malakas na hangin ang humahampas sa bintana namin, kaagad kong isinara para hindi na rin kumalat ang talsik ng ulan sa loob. 

Pagkatapos ay kaagad akong pumunta sa kusina para dumalo sa kainan nila, as usual may nakahanda na sa mesa kaya umupo na ako para makakain na rin. Sobrang sabik ako sa luto ni mom.

"Masarap ba ang luto ko mga anak?" tanong ni mom. Kaagad akong tumango dahil puno pa ang bibig ko. Napatingin ako kay Oceana dahil hindi maipinta ang mukha nito. Tila ba nandidiri na ewan siya, magsasalita na sana ako nang may nag door bell. 

"Ako na po." presinta ni Oceana, hindi pa man nakakassagot si mom ay kaagad itong tumayo at umalis. Ano kayang problema non? Hinayaan ko na lang at inubos na ang pagkain ko. Tinulungan ko na ring magligpit si mom. 

"For you ma." Abot ni Ocean sa isang red letter.

Tinignan ko si mom habang tinitignan ang letter, napansin kong namutla ito at parang natataranta kaya kaagad akong lumapit sa kaniya. "Mom, ano pong problema?" seryoso kong tanong. Kinabahan ako bigla dahil hindi umimik si mom, umalis ito sa harap namin. Hindi ko magawang sumunod dahil para akong napako sa kinatatayuan ko. Tinignan ko si Oceana at ganon din siya. 

Makalipas ang ilang segundo ay naigalaw ko na ang katawan ko. Si mom kaagad ang naisip ko kaya kaagad akong tumakbo papunta sa kwarto niya. Naramdaman ko ring sumunod sa'kin si Oceana, nang makarating ako sa tapat ng room ni mom kaagad akong kumatok. 

Ilang katok pa ay walang sumasagot sa loob, mas lalo akong kinabahan kaya binuksan ko ang pintuan. Wala akong nakitang tao sa loob kaya kaagad kong tinungo ang cr ng kwarto ni mom pero wala siya. 

"Ahhhh." rinig kong sigaw ni Oceana kaya kaagad akong lumabas, hinanap ko kaagad siya at natagpuang nakaupo sa sahig. Gulat at takot ang rumihistro sa mukha niya kaya nilapitan ko siya at tinignan kong saan siya nakatingin. Si..... si mom.

Si mom nakahiga, pero...

pero wala na siyang puso...