Mahigpit na nakayakap si Mahalia sa lalaki na parang wala na siyang balak pangbitawan ito. Mas lalong tumulo ang kanyang mga luha.
"Huwag ka na umiyak, nandito na ako. Hindi na kita iwan."
"G-gainne... s-sinaktan niya ako. Gainne, a-ang sakit-sakit," maaninag sa boses nito ang sakit nitong iniinda.
"I know... I'm very sorry, Mahalia."
Hinubad ni Gainne ang mga bisig ng dalaga na nakayakap sa kanya. Iniwan niya ito roon at pumasok sa isa pang kwarto, naabutan niya roon si Primo, nakaupo ito sa gitna ng katri. Nang tumingin siya sa katri, nakita niya ang isang pakiti ng shabu.
"Bro, I'm sorry. I didn't mean to hurt her," Primo apologized.
Gainne was burning with anger when he heard what Primo said. He rushed to him and veiled him.
"Fuck! You hurt her! You r*ped, Mahalia! Then you say you didn't mean it?!"
"Gainne, listen to me-"
Gainne violently let go of Primo. "I don't want to see your face again!"
Lumabas si Gainne sa kwarto at bumalik sa silid kung nasaan si Mahalia. Nasaksihan niya kung paano ito natakot pagpasok niya sa pag-aakalang si Primo ang pumasok.
“Ako ito, Mahalia...” pabulong niyang sabi.
“H-hindi mo ako iiwan?”
“Hindi kita iiwan,” sagot ng lalaki. “Sumama kana sa akin. Babalik tayo sa Maynila.”
Tumango si Mahalia, payag itong sumama pabalik sa Manila. Pinaupo siya ni Gainne sa gilid katri.
“Dito ka muna, kukunin ko muna ang gamit ko.”
“Iiwan mo ako?” Nagpanik ang babae. “H-hindi, Gainne... Sasama ako sayo.”
“Pero...”
Tumayo si Mahalia at humawak ng mahigpit sa braso ng lalaki. Wala siyang balak na bitawan ito.
“Okay, fine...” Binuhat ni Gainne ang babae at lumabas ng kubo. Bumalik siya kung saan niya naiwan ang kanyang bag. Ibinaba nito si Mahalia bago kinuha ang flashlight sa loob ng bag, kasama ang cellphone niya.
May tinawagan si Gainne. Sumagot rin ito agad.
“Boss...”
“Balikan mo kami dito, Crisostomo. Now na,” utos ni Gainne sa nasa kabilang linya. Pinatay na niya ang tawag.
Binuhat ulit ni Gainne ang dalaga pabalik ng kubo ngunit hindi na niya ito pinasok roon, hinintay na lamang nila sa labas ang helikopter na dumating.
Nang dumating ang helikopter, isinakay agad ni Gainne ang dalaga roon, kasunod siya saka sila umalis sa El Tigre. Nang makarating sila sa bahay niya, ipinasok niya ang dalaga sa kwartong tinutulungan nito. Binigyan niya ito ng damit at binabihis, kasunod pinahiga sa kama saka siya pumasok sa kanyang kwarto. Dumeretso siya sa banyo.
Kagagaling lang sa shower, nagmamadaling lumabas si Gainne sa kwarto, may tuwalya pa itong nakabalot sa pan-ibaba nang marinig niya si Mahalia na sumigaw. Dali niya itong pinuntuan.
“Gainne... Tulong! Gainne...” bigkas ni Mahalia habang nakapikit ang mga mata.
Natatakot pa rin si Mahalia dahil sa panaginip niya, niyakap niya si Gainne nang imulat niya ang kanyang mga mata. Nanginginig pa rin siya. Talagang na-trauma siya sa ginawa ni Primo sa kanya.
"Sss... Nandito ako, hindi na kita iiwan," pagpapatahan ni Gainne sa babae.
Humitaw si Mahalia sa pagyakap kay Gainne nang marinig niya ang mga salita nito. "Sinungaling ka! Nangako ka sa akin na hindi mo hahayaang makalapit siya sa akin! Pero iniwan mo ako sa kanya! Hinayaan mong saktan niya ako!" singhal niya.
Ang tanging nagawa ni Gainne habang naririnig ang mga salitang iyon mula kay Mahalia ay ang titigan ito. Nararamdaman niya ang galit nito sa kanya.
"Sinungaling ka!" Tinulak ni Mahalia si Gainne nang buong lakas. Napalayo ang lalaki rito.
May ginawang masama si Primo sa babae at naintindihan ni Gainne ito. Kahit anong gawin sa kanya ng babae, hindi na nito maibabalik ang nawala kay Mahalia.
"P-patawad! Alam kong kasalanan ko. Patawarin mo ako."
Kumalma si Mahalia. Hinayaan niyang yakapin siya ni Gainne. Wala na siyang magagawa. Kahit gaano pa siya ka-galit, nangyari na ang nangyari.
"Gainne, bakit mo ba ako iniwan sa kanya?" Parang isang bata niyang tanong.
"Kasalanan ko," ang tanging nasabi ni Gainne. Totoo ngang kasalanan niya. "Gusto mo bang lumabas tayo bukas?" pag-iba nito ng paksa.
Tumango si Mahalia.
"Wala na bang masakit sayo?"
"Mahapdi parin mga pasa ko," sagot niya. "Pero hindi naman siya gaanong masakit."
"Buti naman. Matulog kana. Hindi na kita iiwan. Dito lang ako sa tabi mo," ani Gainne.
Muling humiga si Mahalia. Kinumutan naman ito ni Gainne. Nang makitang nakapikit ang mga mata ng babae... nakatingin siya sa kanyang sarili. Napagtanto niya na tuwalya lamang ang nakapulupot sa babang bahagi ng kanyang katawan. Pumasok siya sa kwarto niya at daling nagbihis ng pantulog na damit saka bumalik sa silid ng babae. Tumabi siya nitong humiga hanggang sa nakatulog na rin siya.
Kinaumagahan, Wala na si Mahalia sa tabi ni Gainne. He entered in his room and take a bath. Nang makabihis na siya at lumabas sa kwarto niya, naabutan niya si Mahalia na kwarto nito na nakaupo sa gilid ng kama. Bagong ligo ito at nakabihis.
Tumikhim si Mahalia. "Magandang araw,” bati niya.
“Good, morning, Mahalia.”
Mahalia was wearing a simple white blouse white black flat shoes. While Gainne was also wearing a polo shirt, black jeans and black shoes. They look perfect together.
Napakurap-kurap si Gainne sa naging ayos ni Mahalia. Lantad na lantad ang kagandahang taglay nito sa simpleng suot. Hindi naging hadlang ang pasa sa gilid ng labi nito para hindi makita kung gaano kaganda ang babae.
"Aalis na ba tayo, Gainne?" Tanong ng babae.
"Aalis?" Kumunot ang noo ni Gainne.
"Sabi mo kagabi, lalabas tayo ngayon."
"Ah, yah... Nawala sa isip ko," ani Gainne. "Tara na. Sa labas na lang tayo kakain."
Tumayo si Mahalia at pinauna niyang lumabas ng kwarto si Gainne saka siya sumunod. Dumeretso sila sa parking area. Binuksan ni Gainne ang pintuan para sa kanya, at pumasok rin siya. Kasunod pumasok si Gainne sa driver's seat.
They were both silent until they reached the amusement park. Gainne went out first and opened the door for Mahalia.
"Nagustuhan mo?" Gainne asked.
"Oo," Tumango si Mahalia na halatang nagustuhan ang nakikita sa paligid.
"Oh...sige, sumakay na tayo sa mga rides." Hawak ni Gainne ang kamay ni Mahalia habang papasok sila sa amusement park.
Una nilang sinakyan ang Ferris wheel. Halos mapunit ang laylayan ng damit ni Gainne dahil sa pagkakahawak ni Mahalia dito. Natatakot siya, unang beses niya itong sinakyan.
"G-gainne...baka mahulog tayo," nag-aalangan si Mahalia.
"Yakap mo lang ako, baby. Hindi tayo mahuhulog," sagot ni Gainne.
At agad naman siyang sinunod ng inosenteng si Mahalia. Napangiti lamang si Gainne habang hinahaplos ang likod ng babae. Nag-eenjoy rin siya.
Nagsimulang umikot ang Ferris wheel. Humigpit din ang yakap ni Mahalia kay Gainne na hinayaan naman nitong mangyari. At nang nasa ikalawang ikot na sila, naramdaman ni Mahalia na parang nahihilo siya.
“Mahalia, do you take Gainne to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”Sa ilalim ng makulimlim na langit, habang ang ulan ay marahang bumubuhos sa bubong ng kapilya, nakatayo si Mahalia sa harapan ni Gainne. Nakasuot siya ng wedding gown ay bahagyang nabasa, ngunit ang kanyang mga mata ay nagniningning… hindi dahil sa luha, kundi sa pag-ibig.Tumango si Mahalia, mahigpit ang hawak sa kamay ni Gainne. “I do, father,” bulong niya, ngunit sapat upang marinig ng lahat. Pinipigilan niya ang kanyang mga luha na hindi magsilaglagan upang hindi masira ang kanyang make-up.“Gainne, do you take Mahalia to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”“I do, Father. Not only in days of joy, but also in moments of sorrow. With every step through life, until the final beat of my heart,” vowed Gainne, as tears gently streamed down his cheeks.Wala siyang ibang nararamdamn kung hindi kasayahan dahil sa w
Nakaupo sa isang plastic chair si Mahalia habang nasa loob ng presento. Gyvanne was also sitting on her lap. Bumukas ang pintuan ng presento, napalingon si Mahalia roon. Nanubig ang kanyang mga mata habang unti-unting tumatayo. Kasalukuyan niya pa ring karga ang anak.“Papa!”“Gainne…”Nilapitan ni Gainne ang kanyang mag-ina. Nawala lahat ng pangamba niya nang makita niya ang mga ito na ligtas. Deretso niyang niyakap ang mga ito. Sa ilang araw niyang paghahanap, nakita na rin niya, at ang higit sa lahat ay ligtas ang mga ito.“Papa, si tito Primo, he wants us to hurt.”“I’m sorry for leaving you to him. Sorry kung hindi ko kayo nahanap agad. Mahalia I’m sorry.” Ramdam sa boses ang pagsisisi sa pag-iwan niya sa mga ito sa kapatid. “Hindi ko na kayo ibabalik sa kanya. I won’t let Primo come closer or even touch you.” Idestansya ni Mahalia ang katawan kaya napabitiw si Gainne sa pagyakap. Kinuha niya ang anak na buhat-buhat pa rin nito saka tumayo nang matuwid sa harapan ng babae. kumuno
Stand still, Mahalia just stared at Primo. She can’t even talk because of fear. Bumaba ito sa kama at lumapit sa kanya. Tiningnan niya ito ng nakakatakot na lalong kinakabog ng puso niya.“Sagutin mo ako, anong ginawa mo dito?”“K-kukuha—” Mahalia calmed herself. “Sorry kung nagising kita. Kukuha lang sana ako ng isang unan, kailangan ni Gyvanne lagyan ng unan sa gilid niya,” she responds. Laki ang pasasalamat niya at nakaisip siya nang maidadahilan.Tiningnan ni Primo ang babae mula paa hanggang mukha, sinuri niya ito kung nagsasabi ba ng totoo. At sa nakikita niya mukhang hindi naman nagsisinungaling sa kanya si Mahalia. Tiyak siyang wala rin itong balak takasan siya, mahihirapan ito, lalo’t kasama nito ang anak. Malalayo ang kabahayaan na kanilang kinaruruonan na lugar kaya wala itong mahingan ng tulong at ang alam niya hindi rin ito marunong magmaniho ng sasakyan.“Kumuha ka ng unan at lumabas ka na,” sabi ni Primo bago tinalikuran si Mahalia at bumalik sa kama. Umupo siya sa gil
“No, you can’t do this to us. Hindi mo kami pwede ilayo dito, Primo. Hindi ako pupunta sa ibang bansa.”Nasa loob silang dalawa ng kwarto habang nag-uusap. It was eight in the evening. Gyvanne was on his owned room. Kumukuha lamang si Mahalia ng damit sa kwarto ngunit hindi siya dito natutulog, tatabi siya sa anak niya.Isang linggo na simula nang makalabas si Gyvanne ng hospital. halos magtatatlong linggo na rin na hindi na nagpakita sa kanila si Gainne. Hanap-hanap ito ng bata, hindi rin masagot ni Mahalia.“Hindi ikaw masusunod dito. Sa ayaw at sa gusto mo, pupunta tayo ng Australia!"Ikinuyom ni Mahalia ang kanyang palad. Simula nang malaman niya ang ginawa nito sa kanyang ina, minimithi na niyang makalayo sa lalaking ito at mabigyan ng hustisya ang mga pinatay.Tinalikuran ni Mahalia ang kausap, mariin na nakakuyom ang kanyang kamao habang pinipigilan ang mga luha sa galit habang naglalakad patungo sa pintuan.“Mahalia! Come back here! Mahalia!” singhal ni Primo.Kahit isang ling
“Mama nasaan po si papa?”Hindi masagot ni Mahalia ang anak. Kakagising pa lamang pero si Gainne ang hinahanap-hanap. Hinawakan niya ang kamay ng anak na nakahiga sa kama habang nakatayo siya sa gilid nito. Ngumiti na lamang siya sa anak, sa pamamagitan nito niya pinaparating ang kaniyang nais sabihin na hindi niya masabi.“M-mama, w-where’s p-papa?” muling tanong ng bata kahit mahina pa ito.“Hmn…” Halatang nag-iisip ng isasagot ni Mahalia. “Umuwi muna siya sa isla, may kinuha siya. Pagbalik niya sigurado ako na may dala siyang strawberry ice cream,” sagot niya sa anak.Hindi na muling nagsalita ang bata. Ngumiti ito sa ina saka ipinikit ang mga mata. Hinayaan rin ni Mahalia na makatulog ang anak. Dinudurog ang puso niya sa tuwing hinahanap ni Gyvanne ang ama nito, lalo’t alam niya na possible na matagal na naman ulit magkita ang kanyang mag-ama.Hinalikan ni mahalia ang kamay ng anak na kaniyang hawak. She felt sorry for her son. Ayaw niyang magsinungaling sa anak pero kinakilangan
“Succesful ang operation ni Gyvanne, boss.”Hindi mapigilan ni Gainne ang saya nang marinig ang magandang balita ng kaibigan na nasa kabilang linya. Parang nawalan siya ng tinik sa puso. Gumaan ang pakiramdamdam niya. Napangiti siya ngunit naglaho rin ito agad nang may naalala siya.“Kumusta si Mahalia, is she okay?” usisa ni Gainne sa kaibigan.“Kasama ko siya ngayon, lumayo lang ako ng kunti sa kanya” sagot ni Crisostomo “Do you want to talk to her? Alam niya kung bakit wala ka dito, naiintindihan niya ang mga nangyayari. Talk to her, boss. Baka mahuli na ang lahat.”“Can’t Cris, hindi ko kayang ilagay sa panganip ang buhay ng anak ko, baka kapag-nalaman ni Primo na nakikipag-usap ako sa kanya anong gawin niya sa mag-ina ko, hintayin ko muna na maka-recover ang anak ko,” mahabang sagot ni Gainne.“Naiintindihan kita boss, ibaba ko na ang tawag kasi ililipat na si Gyvaane sa regular room.”“Salamat Cris, babawi ako sayo balang araw,” saad ni Gainne. “Ang laki na ng utang ko sayo.”“N