Chapter 15

“Sigurado ka ba, boss? Tatalon ka sa helikopter? Ngayon lang ako makakakita ng orthopedic surgeon na mag-ala-ninja.”

“What the fuck, Crisostomo. Kaya nga may lubid diba...” inis na sabi ni Gainne. “Gawin mo nalang ang sinabi ko, ibaba mo ang helikopter.”

“Bakit mo kasi iniwan si Mahalia sa kapatid mo... para mong pinapain sa gutom na buwaya.” bulalas ni Crisostomo habang ibinaba ang paglipad ng helikopter.

“Sinong nagbigay permission sayo na tawagin mo siya sa pangalan niya?” inis na tanong ni Gainne.

“Ako...”

Umismid lang si Gainne saka hinulog ang lubid saka tumalon habang nakatali ito sa kanya at ang ibang dulo ay sa upuan ng helikopter. Nakababa siya ng ligtas, hinubad niya ang lubid sa katawan saka kinuha ang flashlight sa loob ng bag nasa kanyang likod at inilawan ang helikopter saka lamang ito lumipad pabalik ng Maynila.

“What the fuck! Ano bang ginagawa ko sa sarili ko...” Malalim siyang bumuntonghininga.

Naglakad si Gainne pabalik ng kubo. Nang nasa malapitan na siya pinatay niya ang ilaw niyang dala. Dahan-dahan siyang tuluyang lumapit sa kubo. Nagmamasid kung anong nangyayari sa loob.

Nagtatago siya sa malabong na mga damo, hindi iniisip na baka may ahas roon. Madilim na halos wala siyang makikita dahil sa mga malalaking puno sa paligid.

“Lalaban naman siguro siya kung pagtatangkaan siya ng masama ni Primo...” bulalas ni Gainne sa kawalan. “Paano kung hindi? Then bakit ako nag-aalala?”

Humiga si Gainne sa damuhan na hindi maipinta ang mukha. Ginawa niyang unan ang kanyang dalang bag.

KINABUKASAN, ayaw lumabas ni Mahalia sa silid. Gusto niyang magmukmok doon. Kung hindi siya kinatok ni Primo sa pinto ng kanyang silid, hindi siya babangon.

"Kumain na tayo," sabi ni Primo nang mabuksan ni Mahalia ang pinto. "Nakialam na ako sa kusina mo."

Nang umalis si Gainne, nag-iwan ito ng mga pagkain. Iyon siguro ang niluto ni Primo. Lumabas si Mahalia nang hindi nagsasalita, nilagpasan niya ang taong nasa harapan niya at dumiretso sa hapag-kainan.

Naalala ni Mahalia si Gainne nang makita niya ang nakahandang pagkain sa mesa. Huminga siya nang malalim at umupo sa upuan. Umupo rin si Primo sa pwesto kung saan palaging umuupo si Gainne.

“Kumain kana. Pasensya na ito lang spam na dilata ang ulan natin. Ito lang kasi nakita ko,” ani Primo.

“S-salamat...” tipid na sagot ni Mahalia.

Kumain silang dalawa nang tahimik. Habang kumakain... napansin ni Mahalia na nanginginig ang kamay ni Primo. Tumingin siya dito na nagtataka.

"Gainne— este Primo... ano'ng nangyayari sa'yo? Kailangan mo ba ng tulong?" Nag-aalala tanong ni Mahalia.

"Wag mo akong tawaging Gainne!  Umalis ka na sa harapan  ko at pumasok ka sa kwarto mo!"

Natakot si Mahalia kaya dali-dali siyang tumakbo sa kwarto niya nang mabitawan ni Primo ang plato.  Ni-lock niya ang pinto at nakaupo sa katri at  nakayakap sa unan.

Naginig si Mahalia sa takot nang may gustong bumukas ng pintuan ng kwartong kinaruruonan niya mula sa labas. Alam niyang si Primo iyon.

"Mahalia, buksan mo ang pinto!" sigaw ni Primo. "Huwag mo akong galitin! Buksan mo na!"

Hindi alam ni Mahalia ang gagawin. Natatakot siya sa sigaw ni Primo. Naalala niya ang unang pagkikita nila, halos gahasain siya ni Primo. Naiisip niya na baka mangyari uli iyon. Wala si Gainne para iligtas siya.

Unti-unting nasisira ang gawa sa kahoy na pang-lock sa pintuan.  Wala siyang nagawa kung hindi umiyak nang mabuksan ni Primo ang pinto. Pumasok ito sa loob, nakangisi itong nakatitig sa kanya, na parang wala sa sarili.

"Maawa ka sa akin," umiiyak si Mahalia habang papalapit nang papalapit si Primo sa kanya. Namumula ang mga mata nito.

Hindi natinag si Primo sa pagmamakaawa ni Mahalia. Patuloy siyang lumapit sa dalaga at hinila niya ang paa nito nang malakas kay bumagsak ang katawan nito sa katri. Kahit anong pagpupumiglas ni Mahalia, wala itong epekto sa lakas ni Primo.

“Huwag, Primo... Maawa ka.”

"Sss... huwag kang matakot sa akin, wala akong gagawing masama sa'yo," bulong ni Primo na nanlilisik ang mga mata.

Hindi nanlaban si Mahalia, parang nakadikit siya sa katri sa takot habang tumutulo ang kanyang mga luha. Napahagulhol siya nang maramdaman niya ang kamay ni Primo sa kanyang hita.

"Ang gaganda ng mga binti mo, honey! Sigurado akong masisiyahan ako sa'yo."

"Maawa ka sa akin. Huwag mo akong saktan."

Sa oras na iyon, nagdarasal na lang si Mahalia na may dumating para iligtas siya mula kay Primo. Umaasa siyang darating si Gainne para iligtas siya.

Sinimulan ni Primo na halikan ang hita ng dalaga. Pinipigilan siya ni Mahalia sa pamamagitan ng pagpupumiglas pero hindi siya nito natinag.

"G-Gainne...! Gainne!" Sigaw ni Mahalia sa pangalan ng lalaking inaasahan niyang magliligtas sa kanya.

Napahinto si Primo sa paghalik sa hita ng dalaga. Tinitigan niya si Mahalia, galit na galit.

“H-huwag...”

"Bakit mo siya tinatawag?!" Sigaw niya sabay sampal sa mukha ni Mahalia. "Mas magaling ba siyang humalik kaysa sa akin!?" Isa pang sampal.

Wala nang nagawa si Mahalia kundi umiyak sa bawat sampal na natatanggap niya mula kay Primo.

NAGISING si Gainne dahil narinig niya ang pangalan niyang tinatawag, pero hindi siya sigurado kung totoong may tumawag sa kanya o guni-guni lamang niya. Kumunot ang noo niya nang Wala na ulit siyang narinig.

Napakatahimik ng kubo, hanggang sa gumabi na naman. Nagtaka siya kung bakit hindi bumukas ang ilaw sa kubo. Gainne started getting nervous. Tumakbo siya papunta sa kubo at deretsong pumasok sa loob ng kwarto ni Mahalia.

Naabutan niya si Mahalia na nakaupo sa isang sulok ng kwarto, yakap ang sarili habang humahagulhol.

“Huwag mo na akong saktan, Primo!” alertong saad ng dalaga nang mabuksan niya ang pintuan ng kwarto nito.

“It's me, Mahalia, ako ito si Gainne...” saad ni Gainne habang papalapit sa babae.

“G-gainne...” Mabilis itong tumayo at humakap sa lalaki. “Gainne, sinaktan niya ako. Si Primo sinaktan niya ako...”

Kumuyom ang kamao ni Gainne. He felt furious, sa kapatid niya at higit sa lahat sa kanyabg sarili. Kasalan niya ang nangyari sa babae.

“Gainne... Iniwan mo ako...” Umiiyak parin ito. “Si Primo, sinaktan niya ako, ang sakit-sakit, Gainne.” para itong bata na nagsusumbong.

“Patawarin mo ako.”