Hindi maintindihan ni Mahalia ang menu na binigay sa kanya. Alam ni Gainne na walang alam ang dalaga sa pagpili ng kanilang makakain kaya siya na ang nag-order. Alam niyang ito ang kauna-unahang pagkakataon na nakapasok siya sa ganitong uri ng lugar.
“Gainne...” tawag ni Mahalia sa lalaki. Nakuha naman niya ang atensyon nito. “Ang ganda dito. Matagal pa tayo dito?”
“Pagkatapos nating kumain, uuwi na tayo,” casual na sagot ni Gainne.
“Kung ganoon... mabilis lang. Gusto ko sana magtagal.”
Umiling-iling habang nakangiti.
Nang dumating ang kanilang pagkain, hindi alam ni Mahalia kung paano kumain. Hawak niya ang chopsticks na hindi alam kung ano ang gagawin dito. Tiningnan niya si Gainne na nakatuon sa kinakain niya at ginaya niya, ngunit hindi niya talaga magaya.
Napansin ni Gainne ang dalaga, kung paano ito nahirapan. “Pwede mong hindi iyan gamitin. May kutsara, iyan ang gamitin mo,” saad niya.
“Salamat. Hindi ko talaga alam paano gamitin.” Isang malaking ngiti ang sumilay sa labi ni Mahalia nang marinig niyang pumayag si Gainne. Gutom na gutom na talaga siya.
Nakatingin si Gainne sa babae habang kumakain. Sa maaliwalas na mukha nito, mukhang nakalimutan na nito ang nangyari sa mansyon. Nagpatuloy na rin siyang kumain.
Pagkatapos nilang kumain, umuwi na agad sila sa mansyon. Walang reaksyon si Gainne nang makita niya si Calla sa sala. Nakaupo ito sa sofa at halatang may hinihintay.
Lumapit si Gainne dito habang dumiretso naman si Mahalia sa kwarto dala ang kanilang mga pinamili. Ayaw niyang makinig sa pag-uusap ng dalawa.
“What are you doing here?” Tanong ni Gainne sa babae. “Hindi ka ba talaga nakakaintindi!?”
“Don't shout at me, Gainne! Isipin mo marami akong alam tungkol sayo!” pagbabanta nito.
“Huwag mo akong bantaan, Calla! Go ahead... Tingnan lang natin.” balik banta ni Gainne. "Lumabas ka na rito, ngayon na!"
"Pagsisisihan mo itong ginagawa mo sa akin, Gainne. Hindi ko makakalimutan ang araw na ito." galit na singhal ni Calla bago dinaan si Gainne palabas ng mansyon.
Nang lumabas si Calla, lumiit ang mga mata ni Gainne. Nagbanta ito, mukhang gagawa ito ng hindi niya gusto. Nang tuluyan nang umalis si Calla, umakyat si Gainne sa silid. Naabutan niya si Mahalia na natutulog sa kanyang kama.
Hinayaan ni Gainne na magkapagpahinga si Mahalia at tuluyan siyang pumasok sa kanyang kwarto. Nagpalit siya ng damit saka umalis para pumunta sa trabaho. May pasyenteng naghihintay sa kanya.
Madilim na nang magising si Mahalia. Bumaba siya sa kusina para uminom ng tubig nang makita niya si Calla na nakasandal sa refrigerator habang naninigarilyo at may galit na mga mata na nakatingin sa kanya.
"Pwede bang malaman ang pangalan mo?" tanong ni Calla kay Mahalia. "Pakiramdam ko, pwede tayong maging magkaibigan."
Hindi sumagot si Mahalia. Yumuko lang siya na parang wala siyang narinig mula kay Calla.
"Hindi mo ba ako naiintindihan? Tanong ko, saan ka galing?" Ito ay galit na.
"Sa El Tigre," takot na sagot ni Mahalia dito.
Humakbang si Calla ng isang hakbang palapit kay Mahalia. "Galing ka sa bundok. Hindi ako makapaniwala!" Tumawa ito. "Ano ang pangalan mo?"
"Mahalia," sagot niya.
"Okay, Mahalia… gusto mo bang tulungan kitang bumalik sa El Tigre?"
Tumingin ng diretso si Mahalia sa taong nasa harapan niya. "Talaga bang tutulungan mo ako?" hindi siya makapaniwala. Talagang gusto niyang bumalik doon para makita ang mga magulang niya.
"Oo naman, tutulungan kita. Kaya tara na."
"Pwede bang hintayin muna natin si Gainne. Magpapaalam lang ako sa kanya." Pagmamakaawa ni Mahalia.
"Hindi pwede, Mahalia!" tanggi ni Calla. "Hindi ka niya hahayaang umalis. Hindi ka ba gustong umuwi?"
Wala nang magawa si Mahalia kundi umalis nang hindi nagpapaalam kay Gainne. Talagang gusto niyang umuwi at makita ang kanyang ina at ama.
“Tayo na, bago pa makauwi si Gainne.”
Unang naglakad si Calla, nakasunod rin si Mahalia sa babae. Nakatakas sila sa mga tauhan ni Gainne at nakalabas sa mansyon. Sakay ng helikopter, nakarating sila sa El Tigre.
It was morning when Gainne got home from the hospital. He was surprised when he went up to the bedroom and back down to the living room but he couldn't find Mahalia. He quickly went to the back house where the warehouse was and spoke to one of his men.
"Boss, bakit?" tanong ng kanyang tauhan.
"Nasaan si Mahalia?" matigas ang boses ni Gainne. "Nasaan siya?!"
"Nakita ko po siya, boss... umaalis kasama ni ma'am Calla kanina," sagot niya.
Hindi napigilan ni Gainne ang sarili sa pagsipa sa kanyang tauhan dahil sa galit. Natumba ito sa sahig. "Tapos wala kayong ginawa!?"
Umalis si Gainne doon habang kinukuha ang kanyang cellphone mula sa bulsa. Tinawagan niya si Calla habang naninigas ang kanyang panga sa galit. Kung alam niyang may ginawa siya kay Mahalia, papatayin niya talaga ito.
"Hello, Gainne..." Calla answered. "Oh, why are you calling? Do you need something?"
"Where's Mahalia?!" Gainne demanded. "Where the hell did you take her?!""Huwag kang mag-alala, Gainne. Dinala ko lang ang babaeng taga-bundok kung saan niya gustong pumunta," sabi ni Calla. "Alam mo ba Gainne... nagpasalamat pa siya sa akin."
Agad na naunawaan ni Gainne kung ano ang ginagawa ni Calla. Ibinaba niya ang tawag at tinawagan ang kanyang piloto, si Crisostomo.
"Crisostomo, ihanda mo ang helikopter. Pupunta tayo sa El Tigre," sabi ni Gainne sa taong nasa kabilang linya.
"Boss, paano kung—"
"No what ifs, Crisostomo! Just obey my behest!" Gainne sneered.
"Masusunod, boss. Basta wala akong kinalaman kapag malaman ito ng ama mo, boss.”
“Hindi mo na kailangan sabihin iyan, kilala mo ako,” ani Gainne.
“Okay, Gainne...”
Gainne called off the phone. Umakyat siya sa kwarto at kumuha ng ilang gamit na dadalhin bago umalis at mabilis na nagtungo sa helipad. Nasa kaliwang bahagi ito ng mansyon. At nang makarating siya doon, handa na ang helikopter gaya ng iniutos niya kay Crisostomo.
Nasa loob na ng helikopter ang amo nang magsalita ang piloto. "Boss, baka magkaroon tayo ng problema... Alam niyo po ang ibig kong sabihin, boss," ani Crisostomo.
"Ako na ang bahala sa lahat, dalhin mo lang ako sa El Tigre," bulalas ni Gainnne
Pinalipad ni Crisostomo ang helikopter at gaya ng iniutos ng kanyang amo, dinala niya ito sa El Tigre.
“Mahalia, do you take Gainne to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”Sa ilalim ng makulimlim na langit, habang ang ulan ay marahang bumubuhos sa bubong ng kapilya, nakatayo si Mahalia sa harapan ni Gainne. Nakasuot siya ng wedding gown ay bahagyang nabasa, ngunit ang kanyang mga mata ay nagniningning… hindi dahil sa luha, kundi sa pag-ibig.Tumango si Mahalia, mahigpit ang hawak sa kamay ni Gainne. “I do, father,” bulong niya, ngunit sapat upang marinig ng lahat. Pinipigilan niya ang kanyang mga luha na hindi magsilaglagan upang hindi masira ang kanyang make-up.“Gainne, do you take Mahalia to be your partner for sickness and in health, for richer or poorer, till death do you part?”“I do, Father. Not only in days of joy, but also in moments of sorrow. With every step through life, until the final beat of my heart,” vowed Gainne, as tears gently streamed down his cheeks.Wala siyang ibang nararamdamn kung hindi kasayahan dahil sa w
Nakaupo sa isang plastic chair si Mahalia habang nasa loob ng presento. Gyvanne was also sitting on her lap. Bumukas ang pintuan ng presento, napalingon si Mahalia roon. Nanubig ang kanyang mga mata habang unti-unting tumatayo. Kasalukuyan niya pa ring karga ang anak.“Papa!”“Gainne…”Nilapitan ni Gainne ang kanyang mag-ina. Nawala lahat ng pangamba niya nang makita niya ang mga ito na ligtas. Deretso niyang niyakap ang mga ito. Sa ilang araw niyang paghahanap, nakita na rin niya, at ang higit sa lahat ay ligtas ang mga ito.“Papa, si tito Primo, he wants us to hurt.”“I’m sorry for leaving you to him. Sorry kung hindi ko kayo nahanap agad. Mahalia I’m sorry.” Ramdam sa boses ang pagsisisi sa pag-iwan niya sa mga ito sa kapatid. “Hindi ko na kayo ibabalik sa kanya. I won’t let Primo come closer or even touch you.” Idestansya ni Mahalia ang katawan kaya napabitiw si Gainne sa pagyakap. Kinuha niya ang anak na buhat-buhat pa rin nito saka tumayo nang matuwid sa harapan ng babae. kumuno
Stand still, Mahalia just stared at Primo. She can’t even talk because of fear. Bumaba ito sa kama at lumapit sa kanya. Tiningnan niya ito ng nakakatakot na lalong kinakabog ng puso niya.“Sagutin mo ako, anong ginawa mo dito?”“K-kukuha—” Mahalia calmed herself. “Sorry kung nagising kita. Kukuha lang sana ako ng isang unan, kailangan ni Gyvanne lagyan ng unan sa gilid niya,” she responds. Laki ang pasasalamat niya at nakaisip siya nang maidadahilan.Tiningnan ni Primo ang babae mula paa hanggang mukha, sinuri niya ito kung nagsasabi ba ng totoo. At sa nakikita niya mukhang hindi naman nagsisinungaling sa kanya si Mahalia. Tiyak siyang wala rin itong balak takasan siya, mahihirapan ito, lalo’t kasama nito ang anak. Malalayo ang kabahayaan na kanilang kinaruruonan na lugar kaya wala itong mahingan ng tulong at ang alam niya hindi rin ito marunong magmaniho ng sasakyan.“Kumuha ka ng unan at lumabas ka na,” sabi ni Primo bago tinalikuran si Mahalia at bumalik sa kama. Umupo siya sa gil
“No, you can’t do this to us. Hindi mo kami pwede ilayo dito, Primo. Hindi ako pupunta sa ibang bansa.”Nasa loob silang dalawa ng kwarto habang nag-uusap. It was eight in the evening. Gyvanne was on his owned room. Kumukuha lamang si Mahalia ng damit sa kwarto ngunit hindi siya dito natutulog, tatabi siya sa anak niya.Isang linggo na simula nang makalabas si Gyvanne ng hospital. halos magtatatlong linggo na rin na hindi na nagpakita sa kanila si Gainne. Hanap-hanap ito ng bata, hindi rin masagot ni Mahalia.“Hindi ikaw masusunod dito. Sa ayaw at sa gusto mo, pupunta tayo ng Australia!"Ikinuyom ni Mahalia ang kanyang palad. Simula nang malaman niya ang ginawa nito sa kanyang ina, minimithi na niyang makalayo sa lalaking ito at mabigyan ng hustisya ang mga pinatay.Tinalikuran ni Mahalia ang kausap, mariin na nakakuyom ang kanyang kamao habang pinipigilan ang mga luha sa galit habang naglalakad patungo sa pintuan.“Mahalia! Come back here! Mahalia!” singhal ni Primo.Kahit isang ling
“Mama nasaan po si papa?”Hindi masagot ni Mahalia ang anak. Kakagising pa lamang pero si Gainne ang hinahanap-hanap. Hinawakan niya ang kamay ng anak na nakahiga sa kama habang nakatayo siya sa gilid nito. Ngumiti na lamang siya sa anak, sa pamamagitan nito niya pinaparating ang kaniyang nais sabihin na hindi niya masabi.“M-mama, w-where’s p-papa?” muling tanong ng bata kahit mahina pa ito.“Hmn…” Halatang nag-iisip ng isasagot ni Mahalia. “Umuwi muna siya sa isla, may kinuha siya. Pagbalik niya sigurado ako na may dala siyang strawberry ice cream,” sagot niya sa anak.Hindi na muling nagsalita ang bata. Ngumiti ito sa ina saka ipinikit ang mga mata. Hinayaan rin ni Mahalia na makatulog ang anak. Dinudurog ang puso niya sa tuwing hinahanap ni Gyvanne ang ama nito, lalo’t alam niya na possible na matagal na naman ulit magkita ang kanyang mag-ama.Hinalikan ni mahalia ang kamay ng anak na kaniyang hawak. She felt sorry for her son. Ayaw niyang magsinungaling sa anak pero kinakilangan
“Succesful ang operation ni Gyvanne, boss.”Hindi mapigilan ni Gainne ang saya nang marinig ang magandang balita ng kaibigan na nasa kabilang linya. Parang nawalan siya ng tinik sa puso. Gumaan ang pakiramdamdam niya. Napangiti siya ngunit naglaho rin ito agad nang may naalala siya.“Kumusta si Mahalia, is she okay?” usisa ni Gainne sa kaibigan.“Kasama ko siya ngayon, lumayo lang ako ng kunti sa kanya” sagot ni Crisostomo “Do you want to talk to her? Alam niya kung bakit wala ka dito, naiintindihan niya ang mga nangyayari. Talk to her, boss. Baka mahuli na ang lahat.”“Can’t Cris, hindi ko kayang ilagay sa panganip ang buhay ng anak ko, baka kapag-nalaman ni Primo na nakikipag-usap ako sa kanya anong gawin niya sa mag-ina ko, hintayin ko muna na maka-recover ang anak ko,” mahabang sagot ni Gainne.“Naiintindihan kita boss, ibaba ko na ang tawag kasi ililipat na si Gyvaane sa regular room.”“Salamat Cris, babawi ako sayo balang araw,” saad ni Gainne. “Ang laki na ng utang ko sayo.”“N