Chapter 9

“Nay, tay... asan naba kayo?”

Naniniwala si Mahalia na hindi pa patay ang kanyang mga magulang. Hanggat wala siyang nakitang katawan ng mga ito, patuloy siyang aasa.

Sinimulan ni Mahalia ang paglilinis sa kanilang kubo. Gusto niya pagbalik ng kanyang mga magulang malinis ang bahay nila. Ayaw pa naman ng kanyang ina na madumi.

May narinig siyang helikopter. Dali siyang lumabas ng kubo at tumingin sa himpapawid.

“Gainne...” bulalas niya sa pangalan ng lalaki. “Hindi naman siya siguro pupunta dito,” dagdag na bulalas niya habang nakatingin sa helekopter na nasa himpapawid.

Bumalik siya sa loob ng kubo. Pinagpatuloy niya ang kanyang ginagawa. Hindi na rin niya naririnig ang tinig ng helikopter, nang biglang may kumatok sa pintuan. Dali siyang kumuha ng itak para panlaban niya kung masamang tao man ang nasa labas.

“Mahalia, open the door! Bilisan mo, buksan mo ang pinto!”

Kumunot ang noo ni Mahalia. “Gainne... Binitiwan niya ang kanyang hawak na walis tingting at itak, at pinagbuksan ang lalaki.”

Galit na mukha ang sumalubong kay Mahalia pagbukas niya. Magsasalita sana siya, ngunit naunahan lang siya nito.

“Bakit ka umalis? Wala akong sinabi na umalis ka sa bahay!”

“Pasensya na, hindi ako nakapagpaalam na tatakas kami ni Calla, gusto ko sana kaso ayaw ng babaeng gusto mo.”

Parang yelo na natunaw ang galit ni Gainne sa babae nang marinig ang malumanay na paliwanang nito. Pumasok siya sa loob ng kubo dala ang isang bag at dumeretso sa isang silid. Inaantok na talaga siya, isang gabi siyang tulog dahil marami siyang naging pasyente.

“Anong ginagawa mo, kwarto ko ito,” bulalas ni Mahalia.

He went into Mahalia's room, which had just been cleaned. He lay down on the bed. Even though he was worried it might be broken, he had no choice but to lie down; he really wanted to rest.

“Anong ginagawa ko dito? Matutulog. Wala akong tulog dahil kakauwi ko lang galing sa trabaho,” may panunumbat nitong sabi. Umupo siya sa gilid ng katre na gawa sa kawayan.

“Hindi ka pwede dito matulog. Lumabas kana. Doon ka sa kwarto ng aking mga magulang.”

“Ayaw ko nga. Dito lang ako.” Humiga si Gainne. Umayos pa niya ang katawan niya sa katre saka ipinikit ang mga mata.

Walang nagawa si Mahalia kundi pagmasdan na lamang ang lalaking natutulog sa kanyang higaan. Nagtataka siya kung anong dahilan kung bakit ito sumunod sa kanya.

Mula nang niligtas siya ng lalaki sa kamay Ng Kapatid nito, gumaan ang pakiramdam niya sa lalaki. Pakiramdam niya ligtas siya kapag kasama ito.

“Huwag mo akong titigan ng ganyan, Mahalia. Baka malusaw ang kagwapuhan ko,” mahangin nitong sabi.

“Sobrang yabang!” sabi niya saka humakbang palabas ng kwarto.

Nakadilat ang isang mata ni Gainne habang nakatingin sa likuran ng babae. Nakangisi pa siya nang ipinikit ang mata.

Tinapos ni Mahalia ang ginagawang paglilinis. Pagkatapos nsgpunta siya sa likod ng kubo na may dalang asarul.

GAINNE woke up around one o'clock in the afternoon. He immediately looked for Mahalia. Nahanap niya ito sa kusina.

“Anong ginagawa mo?” tanong ng lalaki kay Mahalia.

Nagulat si mahalia sa biglang pagsalita ni Gainne mula sa kanyang likuran. Dali siyang humarap dito.

Daling lumapit si Gainne dito. “ I'm sorry kung nabigla kita. Ano ba yang ginagawa mo?” muling tanong niya.

“Nagsasaing ng makakain natin.”

“Ah ganun ba. Ako na ang magluto. Umupo ka na muna,” offered ni Gainne.

Walang pag-aalinlangan na sumunod si Mahalia sa lalaki. Pagod na rin siya.

Napatingin si Gainne sa malakas na apoy mula sa mga kahoy na nagliliyab sa niluluto ni Mahalia. Pakiramdam niya masusunog ang buong kubo sa lakas nito.

“Luto na iyan, Gainne, kailangan lang ihain,” ani Mahalia.

“Pero ang lakas ng apoy, Mahalia, paano ko ito mahain?” inis niyang sabi.

“May hawakan iyang kaldero, Gainne. May basahan d'yan, gamitin mo.”

Napakamot na lamang si Gainne habang kinuha ang basahan na nakasabit sa dingding. Ginamit niya ito at kahit na kinakabahan siya sa gagawin, nagawa naman niya ito ng tama. Naihain niya ang kaldero.

Natawa naman si Mahalia na nakatingin sa lalaki. Kitang-kita niya kung paano ito nahirapan.

“Huwag ka ngang tumawa, hahalikan kita.”

Naitakip agad ni Mahalia ang kanyang bibig dahil sa sinabi ni Gainne. Natawa naman ito sa kanya.

“Dadalhin ko ba ito d'yan?” tanong ng lalaki.

“Oo,” sagot ni Mahalia. Tumayo siya at kumuha ng gagamitin nila sa pagkain.

Inilapag ni Gainne ang kaldero sa mesa. Binuksan niya ito. Kumunot ang noo niya nang makita ang laman.

“Kakain na tayo,” bulalas ni Mahalia habang inaabot niya ang plato at kutsara kay Gainne. “Anomg problema? Hindi ka pa ba gutom, Gainne?”

“Walang problema, kain na tayo,” biglang naging masigla nitong sagot. Tinanggap nito ang mga binigay ng dalaga.

Bumalik si Mahakia sa inupuan niya habang nasa harapan niya umupo si Gainne. Nilagyan niya ang isang kamote ang plato nito, kasunod ang kanya.

Tahimik silang kumakain. Ganadong kumain si Mahalia, ilang araw rin siyang hindi nakakain ng kamote dahil sa pagdukot sa kanya. Natigilan siya nang maalala niya ang pagdukot sa kanya. Dumako ang paningin niya kay Gainne.

“May sasabihin ka, Mahalia?” Tanong ni Gainne nang mapansin ang titig ng babae sa kanya.

“Gainne, may itatanong ako... Huwag po sana ikaw magalit.” Lumunok siya. “Ikaw po ba ang dumukot sa akin?”

Natigilan si Gainne sa pagsubo at nakuha ang kanyang pansin sa babae. “No, Mahalia. Hindi ako ang nagpapadukot sayo. At hindi ko alam kung sino iyon,” sagot niya.

“Paano ako napunta sayo?”

Biglang sumakit ang tiyan ni Gainne dahil sa kinain niya. Hindi naman ito ang unang beses niyang kumain ng kamote. Pero ito ang unang beses niyang kumain na walang ibang kinain.

“Anong nangyayari sayo, Gainne?” nag-aalalang tanong ni Mahalia nang biglang hindi maipinta ang mukha ni Gainne.

“Masakit ang tiyan ko, kailangan ko ng banyo,  Mahalia. Meron ba kayo nun?”

“Nasa labas,” sagot nito.

Daling tumakbo si Gainne palabas ng kubo. Nakangiwi naman si Mahalia na nakasunod ang paningin sa lalaki. Napatingin siya sa kinain nila. Tiyak siyang ito ang naging dahilan ng pagsakit ng tiyan ni Gainne. Bigla tuloy siyang nakonsensya kahit na hindi naman niya alam na mangyayari ito.