2. TRAPPED SERIES#5

[Gail]

“Excuse me. Wala akong boyfriend kasi wala pa sa isip ko ‘yan. Saka seventeen palang ako. Masyado pang bata para makipagrelasyon. Mas mabuti pa na pagtuunan ko ng pansin ang pag-aaral, matutuwa pa si dad.”

"Sige na, tulungan mo akong magpaalam kay mommy at daddy." Umupo ito at umakbay pa sa kanya. "Sige na, bff, please. Hindi nila ako papayagan kapag hindi kita kasama, maawa ka sa maganda mong kaibigan.” Pangongosensya nito sa kanya.

Hindi pa ito nakuntento, nilabas pa nito ang picture ni Miguel kuno na hindi niya makita ang mukha dahil tadtad ito ng kiss mark lipstick.

"Pagbigyan mo na ako na makita si Miguel, Gail. Sige na, please!"

"No... and that is my final answer." Aniya.

Pagdating sa bahay, agad siyang humalik sa pisngi ng daddy nila. "Good evening, dad. Ang aga mo naman pong dumating ngayon." Pabagsak siyang naupo sa sofa. Pakiramdam niya ay naubusan siya ng energy dahil sa walang tigil na pangungulit ni Nerissa. Hindi talaga siya nito tinigilan.

"Good evening, baby." Ganting bati ng ama. "Don't tell me nakalimutan mo kung anong araw ngayon?" May bahid ng pagtatampo ang tanong nito.

Nakalimutan?

Bumuntong hininga ito. "It's your mother's birthday, baby."

Nalukot ang kanyang mukha "Ano naman po?"

"Gail!" May pagbabanta sa boses na sita ng Ate Zera niya na kadarating lang. "She is still our mother—"

"Ate Zera, move on, okay?" Umusbong ang galit sa dibdib niya na matagal na niyang kinikimkim. "She left us, remember?" Saka bakit nagagalit ito ngayon? Hindi ba galit rin naman ito sa ginawa ng mommy nila?

"Gail!" Nakabalatay sa mukha ng kanilang ama ang sakit, halata na hindi nito gusto ang inasta niya.

Pero wala siyang pakialam. Iniwan sila nito, mas pinili nito ang ibang tao kaysa sa kanila. 'Hinding-hindi ko kayo ipagpapalit sa kahit anong bagay' Pinahid niya ang luha nang kusang tumulo ito. Naalala niya ang pangako nito sa kanilang tatlo ng mga ate niya.

"S-sige po, dad. Aakyat na po ako sa kwarto ko." Hindi na niya hinintay na magsalita pa ito. Umakyat na siya at iniwan ang mga ito. Pagdating sa kwarto ay bumuga siya ng hangin. Pakiramdam niya ay mayro’ng nakadagan sa dibdib niya.

Bakit inaalala pa ng mga ito ang taong nang iwan sa kanila? Hindi niya maintindihan. Para sa kanya ay hindi na dapat inaalala pa ang mga taong pinili kang iwan at saktan.

Kinuha niya ang cellphone at agad na tinawagan ang kaibigan. "Pumapayag na ako. Kailan kita ipapaalam kila tita?"

"Oh my god!!! Talaga?!!!"

Nilayo niya ang cellphone sa tenga. Pakiramdam niya ay mabibingi siya sa lakas ng tili ni Nerissa sa kabilang linya.

"Pwede bang ngayon na?!"

"Masyado kang atat. Kakauwi ko lang kaya. Bukas na lang, baka hindi rin ako payagan ni daddy na ihatid di'yan sa inyo ngayon." Sigurado siya na iiyak na naman ito dahil sa pag-aalala sa mommy niya, at sigurado din na bawal silang umalis ng bahay ng Ate Zera niya ngayon. Mabuti pa ay libangin niya bukas ang sarili para maalis sa isip niya ang tungkol sa mommy nila.

Kinabukasan, maaga siyang nagpahatid sa bahay nila Nerissa.

"Ikaw ang may kasalanan ng lahat ng ito! Kung hindi ka nabuntis, hindi ako makukulong sa walang kwentang pamilyang ito!" sigaw ng ama ni Nerissa.

Nagkunwari siyang walang narinig at nagpatuloy sa pagpasok sa kwarto ni Nerissa. Katulad ng dati, walang pakialam ang kaibigan niya sa away ng magulang nito. Sanay na kasi ito. Pero aaminin niya, nakakaramdam siya ng awa rito. Harap-harapan ay halos isuka ito ng sariling ama. Mas masaklap pa ang kayang gawin ng daddy nito kaysa sa mommy niya. Hindi lang kasi isang beses nambabae ang daddy ni Nerissa, maraming ulit na. Madalas pa nitong sinasaktan ang kaibigan niya. Kaya napakaswerte nilang magkakapatid sa pagkakaroon ng mabuting ama.

"Paano ako magpapaalam sa parents mo kung nag-aaway sila?" Humiga siya sa tabi ni Nerissa.

"Ouch!!!" Daing nito nang batukan niya nang malakas.

Nag-aaway na ang magulang, pero heto ang kaibigan niya, busy sa panonood ng video.

Napailing na lang siya.

Trenta minuto ang hinintay nila bago nagpaalam sa mommy nito na aalis sila next Saturday.

"Tigilan mo nga ang kakagawa ng design, Gail. Nandito tayo sa mall ngayon para gumala, hindi para mag-drawing!" Napipikang turan nito.

Narito sila ngayon sa Z-mall. Pagkatapos magpaalam sa magulang ni Nerissa, tumuloy sila rito. Bibili kasi sila ng bagong relo. Heto ang isa sa rason kung kaya madali silang nagkasundo. Pareho sila na mahilig sa iba't ibang klase ng relo.

Luminga-linga siya. Kanina lang katabi pa niya si Nerissa, pero bigla na lang itong nawala. Hindi talaga ito mapakali sa isang lugar. Sigurado na bumibili na naman ito ng bagong album ng paborito nitong artista, singer, dancer—teka, ano nga pala ang pangalan ng idol nito? Miggy? Medel? Arghh! 'Di bale na nga.

Napa-ohh ang labi niya nang dumako ang mata sa estante kung nasaan ay mayro'ng napakagandang relo.

Ang limited edition na Z-watch!

Tamang-tama, malapit na ang kaarawan ng daddy niya. Tatlo lang ang mayro'n nito sa buong mundo. Kaya sigurado na matutuwa ang daddy niya kapag nabili niya ito.

"Fvck you, fvcker! Bakit mo dinisplay ang relo ko rito?! Gusto mong pasabugin ko itong mall mo? Damn you!!!" Nalukot ang kanyang mukha nang marinig ang malulutong na mura ng lalaking katabi niya. “Damn! I'm gonna kill you later, fvcker!"

Hindi niya mapigilan ang lingunin ito. Napakalaki kasi ng boses nito—lalaking-lalaki ang dating, nakakapanindig balahibo. Muntik na niyang makagat ang dila nang pagtingin niya rito ay napakalaki pala nito. Para itong bakulaw.

Ang tangkad!

Dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin, hindi niya inaasahan na nakayuko pala ito at nakatingin sa kanya.

The man standing in front of her was six feet two inches tall. She knew this because she was good at estimating sizes. He had pale white skin like a vampire and beautiful amber eyes that she was certain captivated all the women around him. His curly faded black hair suits his handsome face, making him look more like a Greek god. May ganitong kagwapong tao pala sa Pilipinas? Akala niya'y nasa Hollywood lang ang ganitong klaseng mukha.

Hindi niya mapigilan ang mapangiwi nang madako ang mata niya sa labi nito. Medyo maitim, na halatang malakas manigarilyo.

Yuck.

Binalik niya ang tingin sa relo. Muling kuminang ang mata niya—pero agad din na nawala ang kinang sa kanyang mata nang basagin ng lalaking katabi niya ang estante.

"Hoy, teka!" Hinawakan niya ang kamay nito para kunin ang relo. "You jerk! That is illegal! You shouldn't break a glass like that, you thief! Security!!! May magnanakaw!!!!" Malakas niyang sigaw.

Napansin niya na napapalunok ito habang nakatingin sa kamay niya na nakahawak sa kamay nito.

"Let go of my hand, kid," nag-angat ito ng tingin. "Release it if you don't want me to hunt you."

Bigla siyang napabitaw nang tumingin ito sa labi niya. Bigla na lang siyang nakaramdam ng kaba. Para kasi itong handang sakmalin siya anumang oras.

Pumaling ang mukha nito sa lakas ng sampal niya. "Ikaw na nga ang nagnakaw, ikaw pa ang galit?! Ang tigas naman ng mukha mo—" Naiwan sa ere ang iba pa niyang sasabihin nang tumayo ito nang tuwid sa harapan niya.

Namutla siya dahil nagmukha siyang duwende sa harapan nito. Madilim na nakatunghay ang gwapong mukha nito sa kanya, napansin niya na nakatingin ito sa kanyang leeg— hindi kaya... balak siyang sakalin nito?!

Napalunok siya sa takot kasabay ng paggalaw ng mabilis ng kanyang katawan— mabilis siyang tumakbo papalayo.

Ano ba ang pakialam niya sa store na 'to? Hindi naman niya kaano-ano ang may-ari nito. Bahala nang manakawan ito... mas mahalaga ang buhay niya kaysa sa relo na iyon. Dahil kung hindi pa siya tatakbo at aalis... baka masakal na nga siya ng lalaki ng tuluyan.