"She's fine, the baby is also fine. Do you need something, Mr. Santford?" rinig kong tanong ng butler ni Vandeon sa kanya. Nanatili lamang nakapikit ang mga mata ko, gustuhin ko mang buksan ito ay hindi ko ginawa, ayokong makita ang mukha ni Vandeon, galit na galit ako sa ginawa niya sa akin. Siya ang may pakana ng lahat, he killed my mother, my father at may balak pa siyang patayin kami ng anak niya. How dare him, pero hindi niya alam na anak niya ito at wala rin naman akong balak na sabihin sa kanya ang totoo. Walang amang mamatay tao ang anak ko.
Kinuyom ko nang mariin ang kamao ko. Pilit kong pinipigilan ang pag agos ng mga luha ko. Hindi ko pwedeng ipakita sa kanya na mahina ako, na wala akong lakas na loob para lumaban. Ngunit, how can I fight back kung isang bilyonaryo ang kalaban ko?
"Do I look like I need something? Just check her and the baby, don't let her escape or else I'll kill you." mariin na sagot ni Vandeon at ramdam ko ang matalim na tingin nito sa gawi ko. Bigla akong kinabahan. Ano kaya ang plano niya sa amin, why is he doing this to us.
"Sino po ba ang ama ng dinadala niya, boss?" tanong ng isa sa mga tauhan niya. Dahan-dahan kong minulat ang mga mata, nakita ko siyang nakaupo sa sofa habang may hawak na baril sa kamay. S-Shit.
"Sa pagkakaalam ko hindi rin alam ni boss, 'di pa kasi nagsasalita si Ma'am tungkol sa pinagbubuntis niya e." sagot din ng isa sa mga tauhan niya. Hindi kasi umiimik si Vandeon. Sa pagkakataon na ito nag-iisip na siguro siya kung papaano niya kami papatayin. Kilalang-kilala ko na siya. Ang alam lang ng mga tao sa kanya ay matalino, mabait, mayaman, gwapo at tuso sa mga negosyo. Wala siyang kalaban dahil pati mga barkada niya rin ay mamatay tao rin.
"When she wakes up? Kill her and the baby." mariing sabi niya at isang ingay ang narinig ko sa mesa bago siya tuluyang lumabas. Naramdaman ko naman ang pagbagsak ng luha ko. Akala may pakialam siya sa akin, akala ko mahal niya ako. Wala akong kwenta para sa kanya kaya't habang nabubuhay pa ako magiging tago mula sa kanya ang batang ito.
Dahan-dahan kong inangat ang kamay. Pinunasan ko ang luha ko at dahan-dahan ring umupo. Nang makita ako ng mga tauhan ni Vandeon, bigla silang nataranta at nag-uunahan na kumuha ng baril. Ngumiti ako ng malamya, hinawakan ko ang tiyan ko, malapit na akong manganak. Hold on baby, I'll protect you no matter what.
"Almika, You should rest!" Tarantang sigaw ng isang lalaking kakapasok lamang. Napalingon naman ako at nanlaki ang mga mata nang mamukhaan ko siya. It was Kace.
"Kace!" masayang sigaw ko. Pero bago siya lumapit sa akin, sinamaan niya muna ng tingin ang mga tauhan ni Vandeon, kaya't unti-unti nitong binaba ang mga baril.
"Lumabas muna kayo." utos niya sa mga ito. Halata namang ayaw ng mga tauhan ni Vandeon.
"Kilala niyo ba ako?"
"Opo, Sir!" Nag-uunahan silang lumabas. Yumuko ako, ito na naman ang luha ko, tutulo na naman. Nakakainis!
"You need to get out of here now, Almika." bulong niya sanhi nang pag lingon ko sa gawi niya. Anong ibig niyang sabihin? Alam kong may binabalak si Vandeon, pero hindi niya ako basta basta mailalabas dito kahit na sa ibang bansa.
"Alam mong hindi ako makakalabas, Kace. Maraming koneksyon si Vandeon, delekado kapag tatakas ako mula sa kanya."
"I know he's more powerful than me, but I can protect you with my own power, he doesn't know me well, Almika, pag dating sa sekretohan walang pakialamanan kaya sundin mo ako," kumunot ang noo ko. Anong plano mo, Kace?
"Anong gagawin mo?" kinakabahan na tanong ko. Lumapit siya sa akin. Hinawakan niya ang pisnge ko. Nanlamig naman ako dahil sa ginawa niya. May gusto ako kay Kace noon, pero hindi ko man lang masabi-sabi sa kanya dahil may girlfriend na siya at mahal na mahal niya. Kaya mag-kaibigan na lamang kami at tanggap ko naman iyon.
"Come with me, and trust me." sabi niya at hinawakan niya ako sa kamay. Dahan-dahan akong bumaba mula sa kama.
"This is for the both of you, kapag hindi pa kayo lumabas dito? He'll kill you. Pareho sila ng ugali ni Kiefer, pero mas demonyo ang kaibigan kong 'to, Almika,"
"Who's Kiefer?" kunot noo kong tanong at tuluyan na ngang nakababa mula sa kama.
"You don't need to know, mamatay tao din iyon." Lumunok ako. Hindi na ako nag tanong pa. Dahan-dahang binuksan ni Kace ang pintuan.
"Wala ang mga tauhan ni Vandeon dito, lets go!" dahil na rin sa kaba na baka mahuli kami ni Vandeon, sinunod ko ang utos niya na magmadali kami. Natatakot ako na baka makita niya kami. Jusko naman.
Sumakay kami ng elevator. Binalot niya sa umuumbok na tiyan ko ang kanyang leather jacket, at pinasuot niya naman sa akin ang shades niya. Tatanong na sana ako nang may panibagong pumasok na naman sa elevator, medyo masikip na at may naamoy pa akong hindi ko gusto.
"Are you okay?" tanong niya sa likuran ko. Mukhang napansin niyang hindi ako komportable. Tinakpan ko ang ilong ko dahil nasusuka ako, shit! Not now baby.
"Nasusuka ako sa amoy," bulong ko at hinawakan siya sa braso. Nangangatog na din ang paa ko.
Sumenyas siya sa akin. "Lumapit ka sa akin." sinunod ko ang sinabi niya. Hindi ko inasahan ang ginawa niya, niyakap niya ako, pinasobsob niya ang mukha ko sa leeg niya kaya't ang pabango niya ang naamoy ko. I like his smell. Medyo kumalma na ako.
"MAY NAWAWALANG PASYENTE SA ROOM 233, ISANG BABAENG BUNTIS. KANINA PA NAGHAHANAP SI MR. SANTFORD, KAPAG MAKITA NIYO PO AY MAARI PAKI BALITAAN KAMI AGAD, AGAD NA AGAD PO TAL...Ahhh!!"
"Bullshit!"
Tila naubusan ako ng dugo sa mukha.
"If I we're you? I won't escape dear. Pinapaaga mo lang ang kamatayan mo." malamig na sabi niya kasabay nito ang pag bukas ng elevator. Mabilis akong hinila ni Kace palabas, ramdam ko ang panlalamig ng kamay niya. Natatakot din siya kay Vandeon.
"My car is waiting outside. My men will fetch you, lumabas kayo ng bansa okay? Planado na ang lahat, Almika, luluwas kayo ng ibang bansa together with my bodyguards. Please take care of yourself, palakihin mo ng tama ang bata. 'Wag mong ipakilalang ama si Vandeon sa kanya. Please go now." tumulo na naman ang luha ko.
"Why are you doing this?"
"Not now, Almika, sige na umalis kana. Ako na bahala kay Vandeon, sumakay kayo sa private plane ko." Hinila niya na naman ako papasok sa kotse niya. Ako naman panay hagolgol, hindi ko matanggap na totoo ngang papatayin ako ni Vandeon. Wala talaga siyang awa, uubusin niya lahat ng mga taong malapit sa akin. Fvck you, Vandeon.
"Thank you for saving my life, Kace Gunner."
Hinawakan ko ang tiyan ko. 'Wag mo akong iwan baby ah, kumapit ka ng mahigpit sa akin, aalagaan ka ni Mommy. Mas gugustuhin kong wala kang ama kaysa naman sa meron pero mamatay tao naman.
"I will find you, and end you woman."
Halos ito ang naririnig kong salita mula sa isip niya.
I'll promise, I will keep my son, at hindi ko siya ipapakilala sa sarili niyang ama. Kapag malaman niya man ang totoo, I will let him chase us, I will never back down.
"Miss, someone is following us!" Tarantang sigaw ng driver sanhi nang pagbalik ko sa reyalidad.
"Ano po, Manong?"
"Sasakyan ni Sir Santford sumusunod sa atin, Ma'am. Humawak po kayo ng maigi. Susubukan ko ho siyang lituhin."
"Please, Manong, tulungan mo akong makalayo!"
"Kung malakas si Sir Gunner, triple naman si Sir Santford, Ma'am."
Alam kong masama talaga siyang tao, pero umaasa ako na magbabago siya. Na aakuin niya ang mga kasalanan niya.
Pinikit ko ang mga mata. Tanging mga busina lamang ng mga sasakyan ang naririnig ko. Hindi ko narinig ang boses ni Manong.
Kung magkikita man kami ulit? Sana hindi na siya masama.
"Take this card, may pera sa loob nito. You take care of the child and stay away from that bastard."
Huling sinabi ni Kace sa amin. Sumakay kami sa private plane niya at nagpasalamat na ligtas kaming dalawa ng anak ko. May mga pasang natamo ang driver ni Kace, sabi niya hindi naman daw malala pero masakit. Well, hindi talaga ito palalampasin ni Vandeon. Papatay talaga siya ng tao.
"Patingin ng tiyan mo," may lumapit sa aking doctor. Nilingon ko naman si Manong, nagtataka.
"From now on, I will be your personal doctor, Miss Monteverdi."
At dito nagsimula ang buhay ko.
I got pregnant by the billionaire, but he doesn't know that It was me, he fvcked that night.
***
Billionaire series 03.
Almika Sheen Monteverdi's POV "Magandang umaga po, Ma'am Monteverdi, tinanggap na po ni Ma'am Ladeo ang resume niyo, bukas na bukas po ay pwede na kayong mag simula sa trabaho." paalala sa'kin ng isa sa mga empleyado ni Ma'am Ladeo. Tumango naman ako sa kanya at nagpa-salamat. Nilagay ko sa loob ng bag ko ang cellphone ko 'saka ako sumakay sa kotse ko. Tinungo ko 'yung daan pauwi sa inuupahan naming bahay ng anak ko. Mahal kasi ang condo unit, kaya sa maliit na bahay kami tumitira ngayon at 'saka luma naman 'yung bahay pero kapag nilinisan mo? Magbabago ang anyo. Malapit na rin pala ang deadline ng bayarin, hays. Mayaman naman kami pero hindi ko pa pwede makuha 'yung iniwan sa akin hangga't hindi pa ako kasal. Wala parin naman akong balak mag-asawa dahil mas priority ko ang anak ko ngayon, titiisin ko muna ito ngayon, kapag mahanap ko na ang taong pwede sa akin magpapakasal na ako. Pinark ko ang kotse ko sa gilid ng maliit namin na bahay, hinubad ko ang sling bag ko 'saka pumasok n
"Mom, why are we hiding?" Kunot noong tanong ni Vandish habang nakatingala rin sa pintong sinisilipan ko. Hinila ko siya at niyakap ng mahigpit. "Yes, baby, we're hiding. 'Wag kang maingay, okay?" paalala ko sa kanya at muling sumilip sa pintuan, ngunit nanlaki ang mata ko nang makitang nasa harapan ko na silang tatlo. Nakatalikod sila pero ramdam ko ang panlalamig. Tila napapaso ako kaya't agad kong kinalong ang anak ko, nag tago kami sa likuran ng pintuan. Shit! What I'm going to do now. "Mom, I'm scared," "I'm sorry baby. Please cooperate with me, okay?" Hinalikan ko ang kanyang noo kasabay nito ang pag bukas ng pintuan. Unang niluwa nito ay ang isang lalaking matangkad, naka suit ito, kasunod naman si Vandeon na ang angas parin ng porma. Seryoso ang kanyang mukha habang kausap ang lalaki sa likuran niya. Walang kaemosyon-emosyon ang mukha, may dala siyang malaking case. Argh, pinagpawisan ako. Paano na 'to, paano kung bigla na lang dumating si Riley at hanapin ako? Pero imposi
Third Person's POV"I forgot to bring them." malamig at walang emosyong sabi ni Vandeon sa harapan nina Riley at Almika. Nanlaki ang mata ni Almika. Nagsimula na ring manginig ang kanyang mga binti, tila kakapusin din siya ng hininga. Pilit niyang sinasabi sa sarili niya na lalaban siya, magkamatayan man silang dalawa ni Vandeon ipaglalaban niya ang anak niya. Bata pa lang siya'y tinuruan na siya ng magulang niya kung papaano makipaglaban, sa tingin niya ito na ang pagkakataon para gamitin niya ang natutunan niya. Nagda-dalawang isip siya, nag-aalala siya sa anak niya na baka matakot ito sa kanya. Maaring makapatay siya ng tao at ayaw niyang saksihan iyon ni Vandish. Ika nga bata pa ito at wala pa sa tamang edad. Pinunasan ni Almika ang kanyang luha, mahigpit niyang hinawakan sa kamay ang anak. Magwawala talaga siya kapag mawalay sa kanya ang bata. Mahal niya si Vandish lalo na't ang anak niya na lamang ang karamay niya sa buhay, bahala na kung maghirap siya basta't kasama niya ang
Almika's POV"You'll regret this day Santford, I swear!" nag tagis ang mga ngipin ko habang mariin kong tinitigan si Vandeon na ngayong walang emosyon ang mukha pero may ngisi naman sa labi. Hawak niya ang anak ko sa braso at nakatutok ang nguso ng baril sa ulo ng anak ko. Sobrang sama niyang tao! Hindi ko mapapatawad ang demonyong Vandeon na 'to. Pinikit ko nang mariin ang mata ko. Tapos na akong lumuha, pagod na pagod na ako, hindi na ako magtataka kung sa isang iglap babagsak na ako sa sahig."I'm asking you, any last words for your son?" tanong niyang muli. Tiningnan ko lamang siya bago ko tinapunan nang tingin ang anak ko na ngayong namumula na ang mga mata, he's about to cry now, but he didn't let himself. I'm sorry, baby, I'm really sorry. Inangat ko muli ang tingin. This time I'm desperate, gagawin ko ang lahat kahit na kapalit nito ang buhay ko. The most important thing in this world is my son, I don't care what will happen to me, I need to fight back for my son's life. I a
Almika's POVMahigpit kong hinawakan ang folder at bag ko. Hindi ako humarap kay Vandeon ngunit alam kong nagtitimpi na siya ngayon ng galit niya. Pakialam ko naman sa kanya. Bahala siya sa buhay niyang manigas diyan. Hindi ko siya sinagot sa halip ay mabilis ang mga kilos kong lumabas ng opisina ni Ma'am, nakalimutan ko pang mag-advance ng sweldo sa kanya. Saan na kami titira ngayon? Baka may taong maniningil na naman at 'di na kami pwedeng bumalik doon baka may mga tauhan ni Vandeon ang pumunta duon. "The fvck! Almika. Come back here! Damn it! Let me go, Roswell, papatayin ko kayo!" Pilit kong iniiwasan na marinig ang malakas na sigaw ni Vandeon. Ngayong may ideya na siya kung ano niya si Vandish, ay hindi ko siya hahayaang makalapit sa anak ko. Nang makalayo-layo na ako sa opisina ni Ma'am Ladeo. Ramdam ko parin ang kaba sa dibdib ko, mataas ang lalaking 'yun, ilang hakbang lang ay paniguradong mahuhuli niya na kami. "Ma'am Almika! Buti nakita niyo si Vandish. Anong nangyayari,
Nalaglag ang cellphone mula sa kamay ko at kusa nang namatay ang tawag. Nakatulala ako sa kawalan, hindi alam ang gagawin, hawak na ni Vandeon ang mga kaibigan ko ngayon, paano ko sila ililigtas kung pati sarili namin ay hindi ko maliligtas? How can I fight back? Paano ako lalaban na ako lang? Tiningnan ko ang anak ko. Hinaplos ko ang kanyang buhok. Kung sakaling magpapakita ako kay Vandeon, hindi ko pwedeng isama ang anak ko, mapapahamak siya nang dahil sa akin. Itataya ko na lamang ang sarili ko kaysa masangkot pa ang anak ko. Bumuntonghininga ako kasabay nito ang pag tunog ng cellphone ko. Agad kong pinulot ang cellphone 'saka walang lingon-lingong tiningnan ang caller. "Don't you dare try to escape again, Almika, marami akong mata kahit saan. Kung ayaw mong mamatay itong mga kaibigan mo sabihin mo sa'kin kung nasaan kayo." "Kapal din ng mukha mo 'noh? Ako lang ang harapin mo 'wag mong idamay ang anak ko!" galit na sagot ko sa kanya. "Show yourself then! Don't make me wait!" g
Third Person's POV"Will you stop doing this, Vandeon. Tinatakot mo ang mag-ina!" galit na sigaw ni Kace sa harap mismo ni Vandeon na ngayong duguan na ang ilang parte ng kanyang katawan. Pinalilibutan siya ng mga kaibigan niya ganu'n din ng mga tauhan ni Riley. Pinipigilan sya ng mga kaibigan niya na sumulong kay Almika, dahil kapag ito makalapit sa mag inang 'yon paniguradong wala na silang bukas pareho. May tiwala pa naman si Kace na hindi iyon magagawa ng kaibigan niya, pero sa nakikita niya ngayon, hindi ito ang kilala niyang si Vandeon Brix Santford. Mabait ang kaibigan niya, mailap nga lang ito sa mga tao at napaka-seryoso pero mabait ito. Wala siyang ideya sa kung ano talaga ang totoong nangyari, tinakas niya lang naman si Almika noon dahil nakita niyang kinuha siya ni Vandeon, ibang-iba ang kanyang mukha noon. At nakikita niya ito ngayon. Alam niyang buntis si Almika dahil malaki na ang tiyan nito noong nakita niya ang dalawa. Isa sa rason niya kung bakit niya tinulungan si
Continue."What the hell?" Nagulat siya nang makitang nakatayo si Vandeon. Nakatayo sa kanyang harapan ang katawan ni Vandeon, ayos at tuwid pa ito, parang hindi man lang tinablan ng suntok sa mukha at katawan. May hawak itong baril sa kaliwang kamay habang ang dugong nanggaling sa kanyang braso ay patuloy na umaagos pababa sa baril na hawak niya. Hindi kumibo si Kace, wala siyang pinakitang emosyon sa kaibigan. Natatakot siya kay Vandeon pero hindi niya lamang pinapakita, kung tutuluyan man siya ni Vandeon ngayon, lalaban parin siya ng patas. Tumikhim si Kace bago sinalubong ang tingin ni Vandeon. Hindi niya rin naman inaasahan na iisipin iyon ni Vandeon, magkaibigan lamang ang turingan nilang dalawa ni Almika sa isa't-isa, at wala siyang balak magtaksil sa dati nitong minamahal kahit na wala na ito sa tabi niya. May asawa na siya ngayon, kahit na hindi buo ay mahal niya iyon. But his first love is still in his heart."Kahit anong pilit mong habol sa kanila Vandeon, You can't stil