Chapter 22

Malungkot na mukha, maiitim na eyebags, hapis na pisngi at mugtong mugtong mga mata ang sumalubong ng umagang iyon kay Jodi.

Gulat na gulat siya ng pagbukas ng pintuan ng kanilang bahay ay ang kapatid niyang hindi magkandadala sa mga gamit ang sumalubong sa kanya.

Hindi pa man ito nag sasalita ay alam na niya na may masamang nangyari lalo na nang patakbo itong yumakap sakanya at saka umiyak ng umiyak.

Agad ring lumapit ang kanilang ina at bukas palad nitong tinanggap ang panganay na anak.

Para namang mas nakonsensya si Jade dahil sa kabaitan ng kapatid at ina lalo siyang napahagulhol ng iyak.

"Apo mabuti pa ay magpahinga ka muna sa iyong silid at mamaya na tayo mag usap usap." Baling naman sakanya ng butihing lolo.

"Jodi samahan mo ang ate mo at huwag mong iiwan." Utos naman ng kanyang lola.

Ganoon nga ang nangyari, at dahil sa sobrang pag-iiyak ay nakatulog si Jade ng buong araw. At halos mag tatakip silim na ng siya ay magmulat ng mga mata.

Agad siyang bumangon at nagtungo sa kus