Special Made in USA“ช่อ ไปเที่ยวอเมริการอบนี้เป็นไงมั่ง?” เพลงเอ่ยถาม ขณะที่เรากำลังกินมื้อเที่ยงในห้องทำงาน หลังจากเรียนจบฉันกับเพลงก็เปิดสำนักพิมพ์เป็นของตัวเอง โดยมีเพื่อนรักเป็นทั้งหุ้นส่วนและเพื่อนร่วมงาน สำนักพิมพ์ของเราเป็นอาคารไม่ใหญ่มาก ด้านหน้าจัดเป็นสวนดอกไม้ ให้พนักงานที่มีอยู่เพียงเจ็ดคนรวมฉันกับเพลงได้ไปนั่งผ่อนคลาย ชมดอกไม้และบ่อที่เลี้ยงปลาสวยงาม มีม้านั่งสีขาวพร้อมโต๊ะสามชุด ทั้งหมดทั้งมวลพี่ไคและพี่เกียร์คือผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ เพลงแต่งงานกับพี่เกียร์เมื่อปีที่แล้ว ส่วนฉันแต่งงานกับพี่ไคเมื่อครั้งที่เราไปเที่ยวอเมริกาเดือนที่แล้ว สามีหนุ่มหล่อทำเซอร์ไพร้ซ์ขอแต่งงานตอนที่เราไปปีนผา ที่อุทยานแห่งชาติไซออน ด้วยเพราะฉันคิดว่าเราจะไปปีนเขาแบบสมบุกสมบันฉันก็เลยไปแบบใสๆโนเมคอัพ เพราะถ้าแต่งหน้าแบบปกติเหมือนทุกวัน พอขึ้นไปถึงยอดเขาหน้าก็คงมันเยิ้ม รองพื้นไหลมากองรวมกันจนเป็นคราบอยู่ดี ทว่าวันนั้นพอเราขึ้นไปถึงจุดชมวิว‘ช่อครับ แต่งงานกันนะครับ’ พี่ไคคุกเข่าลงตรงหน้า พร้อมกับกล่องแหวนเพชรกำมะหยี่สีแดงเปิดกว้าง แสงจากอัญมณีเม็ดงามราคาหลายล้านสะท้อนวูบวาบ จนฉันต้องเ
Chapter 33“กรี๊ดดด พี่ไค ช่อเดินเองได้ค่ะ” ฉันร้องโวยวายหลังจากที่ประตูห้องของเขาปิดลง พี่ไคก็อุ้มฉันตรงไปยังห้องนอนทันที คุณนายลูซ่าเข้ามาคลอเคลียก็โดนบ่น“ไว้ค่อยมาเล่นกับแม่ ให้พ่อฟัดแม่ให้หนำใจก่อน” เจ้าแมวอ้วนคงแอบมองค้อน มันเดินอย่างเชื่องช้าไปยังที่นอนที่มีตุ๊กตาหนูราวๆห้าตัว ทำการกัดเจ้าตุ๊กตาหนูอย่างเมามัน ระหว่างที่กำลังเพลิดเพลินกับการคาบเจ้าหนูปลอม คุณนายลูซ่าคงคิดในใจ‘สนใจเราบ้างก็ได้ เจ้ามนุษย์ พอคืนดีกัน เราก็กลายเป็นแมวหัวเน่า’พอพี่ไควางฉันลงที่เตียงนุ่ม ร่างหนาก็โถมทับลงบนตัวฉันทันที เป็นวันแรกที่เรากลับมาคบกัน ฉันรู้สึกเขินๆนิดหน่อย‘เขินอะไรยัยช่อ หล่อนกับพี่ไค ลึกซึ้งไปถึงไหนต่อไหนแล้ว’“พี่ไค ร้อนไหมคะ อาบน้ำก่อนไหม?” ฉันพยายามหาเรื่องคุยเพื่อแก้เขิน อาทิตย์ที่แล้วฉันยังตอบเพื่อนๆอย่างมั่นใจว่า ไม่เอาพี่ไคแล้ว เลิกเด็ดขาด..พยายามจะมูฟออนและไม่มีวันรีเทิร์นแน่นอนแต่นี่อะไร แค่ไม่กี่วันต่อมาเราก็กลับมาดีกันซะอย่างนั้น“อาบหลังจากนี้ได้ไหม? พี่คิดถึงช่อมาก อยากกอดช่อ” เสียงอ้อนๆบวกกับดวงตาคู่คมที่ทอประกายวาบหวาน ทำเอาฉันเผลอพยักหน้ารับอย่างลืมตัว‘เจอแบบนี้ใครไหว
Chapter 32“อาหารการกินเยอะอีกตามเคย” มิ้นท์เอ่ยขึ้น ทุกวันบนโต๊ะประจำของกลุ่มเราจะมีขนมนมเนยจากพี่ไค ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นของโปรดฉันแทบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นสปาเกตตี้ผัดพริกแห้งเบคอน ขนมปังร้านดัง ฉันมองของทุกอย่างด้วยความเคยชิน เกือบอาทิตย์แล้วที่พี่ไคพยายามง้องอนฉัน..ใช่แล้ว ง้อด้วยของกิน เพราะฉันไม่เปิดโอกาสให้เขาเข้าใกล้ มือถือโซเชียลต่างๆฉันก็ทำการบล็อกเขาหมดแล้ว“บอกพี่ไคเลิกส่งมาได้แล้ว” เพลงพูดอย่างจริงจัง“ไม่ได้ๆ มีของดีๆให้กินทุกวันประหยัดจะตายไป” มิ้นท์แย้งขึ้นในขณะที่มือหนึ่งคว้าขนมปังเข้าปาก อีกมือหยิบชานมเจ้าดังขึ้นมาดูด“เห็นแก่กิน” พาร์ทหรี่ตามองอย่างประชดประชัน“แล้วไงใครแคร์ มีของอร่อยๆให้กินทุกวัน ไม่สนแหล่งที่มาหรอก คนให้ก็ไม่รู้ว่าใครกินมั่ง” มิ้นท์ไหวไหล่อย่างไม่แคร์“วันนี้มีไอ้นี่ด้วยช่อ ขนมม่วงๆหน้าตาประหลาด” เพลงหยิบกล่องพลาสติกใสทรงกลมขึ้นมา นี่มันขนมช่อม่วงนี่นา มันเป็นที่มาของชื่อเล่นฉันเอง แม่บอกว่าตอนที่ท้องชอบกินขนมช่อม่วงมาก จึงตั้งชื่อฉันว่าช่อม่วง เอาเข้าจริง ฉันเติบโตที่อเมริกาขนมไทยแท้ๆแบบนี้จึงหากินได้ยากมาก มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นขนมช่อม่วง ตั
Chapter 31“อ้าวไค มากินข้าวบ้านใหญ่จนได้นะ” เสียงของคุณย่าสมรเอ่ยทักทายหลานชายคนโปรด“ครับคุณย่า พ่อบอกว่าต้องมาเพราะไอ้นั่นมา..” เขาโบ้ยหน้าไปทาง ‘ไอ้นั่น’ ก็คือแฝดผู้พี่ คนที่เขาไม่ลงรอยด้วยเท่าไหร่นัก ใครจะไปชอบคนที่แย่งแม่ไปจากตัวเอง ต่อให้เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดก็เถอะ“ไค เรียกพี่เขาดีๆลูก” ผู้เป็นย่าดุ“ผมเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง” ไคตักอาหารเข้าปาก เขาไม่สนใจดวงตาคมเฉี่ยวของย่าที่ปรายตามองลอดแว่นคล้ายจะตำหนิ“คาเอลเป็นไงบ้างลูกเรื่องเรียน ได้ยินว่าเรียนจบแล้ว ต่อโทเลยไหมลูก” คณิณถามลูกชายคนโตที่นานๆจะกลับไทย ด้วยเพราะยี่หวา อดีตภรรยาไม่อยากให้คาเอลกลับมาเจอเขา ตอนที่เลิกรากันทั้งคู่ตัดสินใจว่าจะแบ่งลูกชายฝาแฝดไปเลี้ยง ยี่หวากับเขาต่างพากันเลือกคาเอล แต่คาเอลเลือกที่จะไปอยู่กับแม่เอง เขาจึงได้ไคโรมาเลี้ยง ซึ่งก็เลี้ยงตามประสาผู้ชาย เขาให้เงินทองความสะดวกสบายแก่ลูกชาย หากแต่ไม่ให้ความใกล้ชิดความรักเท่าที่ควร เพราะเขาต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำในฐานะประธานบริษัทส่งออกชิ้นส่วนรถยนต์ยักษ์ใหญ่ที่กำลังขยายสาขาไปยังต่างประเทศ“ว่าจะหางานทำก่อนครับพ่อ อาจจะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย” คาเอลตอบ
Chapter 30“กูไม่บอก มึงจะไปตายที่ไหนก็ไป กูเลิกเป็นเพื่อนกับมึงแล้ว” เสียงของพี่เกียร์คุยกับใครสักคน ซึ่งก็พอเดาได้ไม่ยาก มันดังแว่วมาในห้องนอนห้องเล็กที่ฉันกำลังกบดานอยู่ พี่เกียร์กับเพลงพาฉันมาที่ห้องของเขา ซึ่งอยู่ชั้นแรกของคอนโดเดียวกับพี่ไค โดยพี่เกียร์บอกว่า‘ที่ๆอันตรายที่สุดคือที่ๆปลอดภัยที่สุด’ พี่ไคตามหาฉันไม่เจออย่างแน่นอน เพราะเขาคงนึกไม่ถึงว่าฉันจะอยู่ใต้จมูกเขา“ช่อ หิวไหม เพลงทำข้าวต้มมาให้” ดวงตาของเพื่อนสาวบวมแดงเพราะผ่านการร้องไห้มาพอๆกันกับฉัน เพลงกอดฉันที่ร้องไห้นานนับชั่วโมง ยิ่งนึกภาพผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างพี่ไคแล้วหัวใจของฉันก็เจ็บปวดจนชา สุดท้ายแล้วพี่ไคก็คือคนเดิม คบผู้หญิงคนเดียวไม่เคยพอ..เขานอนกับผู้หญิงคนอื่นในห้องที่เราอยู่ด้วยกันได้ยังไง จิตใจเขาทำด้วยอะไร ฉันใช้มือปาดน้ำตาตัวเองที่กำลังไหลรินอีกครั้ง“ไม่..ช่อไม่หิว ขอบคุณนะเพลง”“ไม่เป็นไรนะช่อ ไม่ต้องไปสนใจไอ้เลวคนนั้น” คราวก่อนที่เพลงต่อว่าพี่ไคเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่คราวนี้เป็นเรื่องจริงที่แม้แต่ฉันเองยังพูดอะไรไม่ออกเพราะมัวแต่สะเทือนใจกับภาพที่เห็น“ช่อ อยู่ที่นี่ตามสบายนะ พี่ไม่บอกไอ้ไคแน่นอน” พี
Chapter 29@ ผับเอ็กซ์ “สุขสันต์วันเกิดนะช่อม่วง” เพลงเดินยิ้มกว้างถือกล่องของขวัญมาให้ฉันคนแรก ทว่าด้านหลังมีร่างสูงของพี่เกียร์เดินซ้อนหลังมา ทุกคนต่างพากันมองด้วยแววตาสงสัยปนใคร่รู้อย่างปิดไม่มิดโดยเฉพาะมิ้นท์“ของขวัญพี่กับเพลง” พี่เกียร์กดยิ้มมุมปากจนเห็นลักยิ้ม ใบหน้าเล็กๆน่ารักของเพื่อนสาวหันไปมองค้อน“พี่เกียร์ เดี๋ยวคนอื่นก็สงสัยหรอก” ถึงจะพูดเบาๆแต่หลายคนก็ได้ยิน“ทำไมล่ะเพลง บอกคนอื่นไปเลยว่าเราคบ..” เพลงรีบปิดปากพี่เกียร์ทันที“กรี๊ดดด ไม่มีอะไร”“ปลอม” มิ้นท์แอบกลั้นขำ“จะบอกว่าคบกันเหรอ?” พี่เอมิเบ้ปากอย่างหมั่นไส้เพื่อนสนิท“เออ บอกว่าได้กันกี่รอบยังจะน่าสนใจกว่า” พี่ออโต้ส่งยิ้มกวนๆให้คนที่ชอบเก็บงำความลับ แต่มันดันปิดมันไม่มิด มองจากดาวพลูโตก็ดูออก “ไอ้ออโต้ มึงให้เกียรติน้องเพลงของกูด้วย น้องเค้าเป็นผู้หญิง” พี่เอมิตีมือพี่ออโต้แรงๆ“เดี๋ยวนะ..น้องเพลงเป็นของมึงตั้งแต่ตอนไหน?” พี่เกียร์เข้ามาร่วมวงอีกคนจนจะกลายเป็นสงครามย่อมๆในวันเกิดของฉัน“โอ้ย พวกมึงไปกัดกันไกลๆเลยไป วันเกิดน้องช่อของกูจะกร่อยเพราะพวกมึงเนี่ย” เป็นพี่ไคที่อดรนทนไม่ไหวพูดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดเพ