KEISHA
"THANK you for coming ma'am and sir, hope to see you again!" Isang matamis na ngiti ang ibinigay ko sa customer ko. Madalas kong makita ang mag asawang Felidad rito sa coffee shop ko suki ko na ang mga ito. Kung minsan ay nagsasama pa ito ng mga empleyado. Masasabi ko na may kalakasang kumita itong shop ko. Sana ay lumago pa sya."Ma'am kami na po riyan nakakahiya naman po sa inyo""Ayos lang Karyll" umalis na ako sa counter at pumunta sa may office ko at doon nagpahinga. Mahigit tatlong taon ko na ring pinapatakbo itong negosyo ko. I was graduated of BSBA. Umaasa ako na mas lalago pa itong negosyo ko. I also do a online selling para dagdag kita. Masaya ako sa ginagawa ko and this is my passion, even since when i was a child i can see myself managing a business. Kaya kahit gusto ng mga magulang ko na mag teacher ako ay wala itong nagawa.Kahit 24 years old pa lang ako ay mas pinili kong sa bahay puna manatili kaysa mangupahan. Masaya ako kapag kasama ko ang pamilya ko. Ako ang bunsong kapatid at may dalawa akong kuya. Tsaka hindi rin ako pinayan ng dalawa kong kuya na humiwalay sa bahay baka raw kung mapariwala ako. Kung minsan ay masyado silang overacting.Ng lumabas ako ay nahagip ng mata ko ang estudyanteng magkasintahan na halos magkapalit na ng mukha dahil sa sobrang lapit sa isat isa. Sa tanang buhay ko ay hindi ko pa naranasang pumasok sa isang relasyon. Lagi akong sinasabihan ng mga lalaki na wala raw akong muwang. Ano bang malay ko? Ang tawag raw sa akin ay inosente.Minsan nga binalak kong manood ng rated spg na palabas yung pang adults. Pero nakita ko palang naglapat ang labi nila ay pinapatay ko na kaagad. Lalo na nung nahuli ko sila kuya nanonood ng ganun. Halos masuka ako sa nakita ko. Nakapatong yung babae sa lalaki at mabilis ang paggalaw alalang alala ko pa kung paano hawakan ng lalaki yung didbib nung babae. Grabe talaga yun hindi ko malilimutan."Naku ma'am mag dyowa na rin po kayo! Masarap po sa pakiramdam na may katext may tagahatid sundo sayo at masasandalan mo. Nakakatakot pong magmahal pero kung matatag kang tao hindi mo yun iindiin""Hindi naman kadali yun""Kahit fling fling ma'am ala kayo? Hindi nyo po ba naranasan iyon" agad ko itong nilingon at inilingan. Siguro ito ang tadhana ko ang mabuhay mag isa sa tanang buhay ko. I am a girl NEVER BEEN TOUCH, NEVER BEEN KISS. I am NO BOY FRIEND SINCE BIRTH YEAH I EXIST, WE EXIST.I am comfortable of being a single."Naku ma'am darating rin po ang para sa inyo sa tamang panahon" paniguradong kapag hinintay ko ang tamang panahon na yun ay aasa lang sya. Itinuon ko na lamang ang pansin ko sa mga tauhan ko tumutulong rin ako kung minsan dahil marami rami ang customer sa shop nya kaya hindi ko maiwasang mangiti."Ako na dyan karyll, sige na balik ka na run""Sigurado ka ho ma'am? Sa table ten po iyon" tinanguan ko lang ito at dumiretso na sa table ten. Bali apat silang lalaki masasabi kong ubod ng gwapo ang mga ito at ngayon ko lang sila nakita."Heres your order sir's" nginitian ko ang mga ito at isa isang nilapag ang order nila. Ibaba ko na sana ang isa kaso na distract ako ng lumipat ang tingin ko sa lalaking titig na titig sa akin."Ouch fvck!" Nanlaki ang mata ko ng makita ko ang tapon ng kape sa malinis nitong formal attire puti pa man din iyon! Kaya kitang kita ko ang pag kamantsa nun. Dahil sa taranta ay kumuha ako ng panyo at lumapit rito. Hindi ko alam kung anong ginagawa ko. Nanginginig ang kamay kong isa isang tinanggal ang pagkakabutones ng polo nito at walang alinlangan na pinunasan ko ang dibdib nito.Bumaba ang kamay ko sa tiyan nitong may walong umbok, katahimikan ang masasabi ko sa paligid ko dahil wala akong marinig. Nakita ko na lang na wala ng panyo ang kamay ko at mismong kamay ko na ang humihimas sa mabato nitong tiyan. Para akong napaso ng marinig ang impit nitong d***g kaya mabilis kong inalis ang kamay ko at humingi ng tawad rito. Ano ba yung ginawa ko nakakahiya!"P-pasensya na po sir hindi ko sinasadya" iniwas ko ang tingin ko rito pero kita ko ang pagbutones nito sa kanyang polo. Ramdam ko ang gulat sa mga mukha ng tao kahit ako ay nagulat sa nagawa ko! Bakit ko ba nagawang himasin yung matigas nyang tiyan! Oo marami na akong nakita na ganung katawan parang kay kuya Cannon pero first time kong mahawakan iyon.Ramdam ko ang pag iinit ng mukha ko ng maalala iyon! Pakiramdam ko ay sinisiliban ako ng apoy ano mang oras ay magsisituluan na ang mga pawis ko."I-its okay, NEXT TIME BE CAREFUL MISS WAITRESS lets go!" Hindi na ako nakaimik ng magsilayasan na ang mga ito at inilapag ang bayad sa lamesa. Grabe paniguradong maapektuhan ang image ng shop ko dahil sa nangyari ano ng gagawin ko!"Ma'am ayos lang kayo?""Ayos lang ako Cara, sige bumalik na kayo sa trabaho"Grabe talaga! Hindi ko alintana ang lakas ng aircon sa office dahil sa tuwing naaalala ko iyong kahihiyan na ginawa ko ay pinagpapawisan ako ng todo!Napahawak ako sa sintido ko ng bahagya itong kumirot. Tumayo ako pero nanlambot ang tuhod ko dahil sa panghihina. Napakapit na lang ako sa office table ko upang kumuha ng lakas pero sobra na ang pagkahilo hangganh sa mandilim na ang paningin ko.NAPAHAWAK Ako sa ulo ko ng makaramdam ng kirot roon. Bahagya ko pang hinilot ang sintido ko upang maibsan ang sakit pero masakit pa rin ito."Gising ka na pala""K-kuya anong nangyari?" Nasa hospital ako ngayon at hindi ko na matandaan kung bakit?"Lets wait for the results, yan ang napapala ng bugbog sa trabaho eh! Maulit pa ito keisha hindi na kita pagtratrabahuin!""Sorry na kuya hindi na mauulit wag kang mag alala" ilang oras pang naghintay si kuya bago pumasok ang doctor sa kwarto ko."Sir the patient has a dengue. Mat dengue po kayo ma'am" dengue napano sya? May dengue sya pero daig pa nya ang lalaki sa tibay ng katawan nya. Saan nya naman ito nakuha? Hanggang ngayon ay napapaisip rin ako sa lalaking iyon pero agad ko rin itong tinatanggal sa isipan ko."K-kuya""Lets talk tomorrow morning" Wala na akong nagawa ng umalis na ito sa harapan ko bago ako bigyan ng halik sa noo. Naiwan akong mag isa sa hospital kaya mas pinili ko na lamang matulog.ILANG araw ang nakalipas pero heto pa rin ako nakaratay sa hospital bed habang kumakain. Nagtataka akong tinignan kung sino ang nag bukas ng pinto. Isa pa lang doctor at may hawak na syringe."A-ano pong ginagawa nyo?""I just inject this to you, paniguradong gagaling ka sa dengue" kahit alinlangan ay pumayag an rin ako magpatusok. Nagtataka ako dahil sa maselan na parte ko ako tinularan."Bakit po doc dyan itunutusok?" napataas na lmaang ako ng kilay dahil sa kahinahinala nitong mga kilos."Just trust me at alam ko ang ginagawa ko" hindi na ako umimik hanggang sa matapos ito."Did the doctor already give you the medicine?" Tama nga ang doctor kanina at tama ang hula nito baka guni guni ko lang iyon kanina. Siguro epekto ito ng kulang sa tulog at pahinga."Oo kuya" nginitian ako nito bago ako ipagbalat ng mansanas. Ganito lagi ang gawi namin si mama at papa babantayan ako ng umaga si kuya madalas ay biglaan ito. Gusto ko nang lumabas ng hospital na buburyong ako! Sobrang naaalibadbaran ako rito, pakiramdam ko ay napakahina ko."Miss maari na po kayong lumabas" grabe ang kasiyahan na naramdaman ko ng marinig ang sinabi ng doctor. Mahigit dalawang linggo rin ako roon."Mag ingat kana sa susunod keisha""Opo kuya pasesya" kahit kailan talaga si kuya mapang asar."Kakain na!" Rinig kong sigaw ni mama sa hapag kaya dali akong pumunta roon upang magsandok. Gutom na ako."Ano yun bat ang baho?""Wala naman anak ah" nagtatakang tanong ni papa."Naapektuhan ata utak mo sa ngayon" gusto kong maduwal ng maamoy ang amoy ng garlic nasusuka ako. Naramdaman ko na lamang ang pagbaliktad ng sikmura ko kaya tumakbo ako sa lababo.Grabe bat ang baho ng bawang na iyon?"Keisha umamin ka nga sa akin! Sino ang nobyo mong bata ka!""Ma wala po!""Anong wala huh? Sagutin mo ako ng maayos sino ang ama ng batang dinadala mo huh!"Ako buntis paano nangyari iyon?Imposible?Birhen pa ako paano ako mabubuntis!And who is the father?Nagulantang ang magkakapatid na sina Kevin, Keifer, at Kairon nang biglang dumating ang hindi inaasahang bisita sa kanilang pintuan. Hindi nila inakalang dadating ang asawa at mga anak ng kanilang kapatid na si Keisha. Sa kanilang mga mukha, makikita ang labis na pagkagulat at panggigilid ng kanilang mga mata, nagpapahayag ng kanilang di-paniniwala sa kaganapan. Bilib talaga sila sa taong pinili ng kanilang kapatid na maging katuwang sa buhay. Kitang-kita nila ang dedikasyon at pagmamalasakit ng taong ito sa kanilang kapatid. Bawat kilos ay naglalantad ng responsableng pag-aalaga at pagmamahal na ibinibigay nito kay Keisha. Sa tuwing nakikita nila ang magkasama silang dalawa, tila'y nagiging malinaw ang patibong ng pagmamahal na bumabalot sa kanilang kapatid. Ang pagiging responsable at pag-aalaga ng asawa ni Keisha ay isang bagay na hindi nila maitatanggi. Sa bawat kilos at salita, makikita ng magkakapatid kung gaano ito kaalaga at kaibig-ibig. Talagang humahanga sila sa napangasaw
KEISHA Sa Edad na disiotso ng unang mabuntis si Mama. Nagawa siyang gahasain ng manliligaw nya. Ang madilim na nakaraan ni mama ay ang siyang nagpalakas sa kanya. Kinakailangan raw nitong huminto sa pag-aaral dahil sensitibo ang pagbubuntis nito. Hanga ako kay mama dahil sobrang lakas nya sa edad na disiotso hindi talaga sya sumuko. Nagjkatuluyan sila ng taong iyon pero pagkatapos akong ipanganak ni mama ay sumakabilang bahay na ito. Sa tahimik na silong ng aming tahanan, sa dilim na bumabalot sa paligid, ako'y nakatayo sa tabi ng kama ni Mama, nagmamasid sa kanya habang siya'y mahimbing na natutulog. Ang mga galaw ng kanyang paghinga ay nagpapahiwatig ng kanyang pagod at pagsiklab ng katandaan. Nang malaman ko na may dimentia si Mama, isang biglang kaba at lungkot ang sumalubong sa aking puso.Hindi ko matanggap ang balitang iyon. Hindi ko maunawaan kung paano nangyari. Hindi ko akalain na magiging biktima kami ng ganitong karamdaman, lalo na't sa isang napakalaking posibilidad na
KEISHAAs I started waking up, I felt a bit fuzzy, maybe from all the excitement we had last night. It had been a whole month since we last made love, and remembering how passionate it was made me feel happy and a little wistful.But with those memories came a slight discomfort down there, a reminder of just how intense our love-making had been. Trying to get out of bed, I still felt tired from sleeping, but then I felt my husband's warm hug around me. It made me feel safe and cozy.His hug was like a soothing touch, easing away any lingering discomfort. In his arms, I found peace amidst my tiredness and the thoughts swirling in my head. His steady breathing calmed me down, like a gentle lullaby.Snuggled up to him, I couldn't help but think about how strong our bond was, how much we loved each other. And as I drifted back to sleep, I felt grateful to have him by my side, my heart at ease knowing I was home.Looking at the clock, I saw it was already 5:00 AM, and I knew I had to get u
KEISHAPasado alas dos ng madaling araw ng maalimpungatan ako. Ng kapain ko ang kama ay napansin ko na wala ang asawa ko sa tabi ko. Saan naman ito nagpunta? Nakaramdam rin ako ng uhaw at gutom, tila may hindi sinasabi sa akin ang asawa ko. Hindi ko magawang makampante dahil hindi ito nagsabi pero may kutob talaga ako. Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga ng marinig ang boses ng asawa ko sa bar counter paniguradong umiinom nanaman ito may problema nga at hindi nya sinasabi sa akin."Julius update me from time to time hindi pwedeng mapunta lang sa wala ang pinaghirapan ko. If you need to play dirty do it tutal doon naman magaling ang mayor na iyan!" Hindi ko maiwasang malungkot dahil sa narinig ko. Pinagsabihan ko na ito na hanggat maaari ay huwag makialam sa mga gobyerno dahil iba sila kung maglaro ayoko na mapahamak sya at ang mga anak namin. Nilapitan ito ng tumungga ito sa bote ng alak."Napapadalas na ang pag-inom mo" yinakap ko ito mula sa liko. Ramdam ko ang init na dal
KEISHA Kanina pa ako hindi mapakali sa hinihigaan ko dahil katatapos lang ng away namin ni Colten. Mahigit isang oras na kasi at hindi pa rin niya ako sinusundan sa kwarto. Nakabusangot akong umupo mula sa pagkakahiga. I decide to go out of the room at sa garden na lamang manatili. Habang pababa ako ng hagdan ay natanaw ko ang asawa ko na tutok na tutok sa laptop nito. He was wearing formal top while only wearing boxer mukhang may meeting ito. Sa kanyang pananamit ay tila may seryosong virtual meeting o trabaho siya, kaya medyo naiinis ako na hindi niya ako sinundan. Subalit, bago ko mapansin, napalitan ng pangangamba ang aking nararamdaman. Ano kaya ang nangyari at bakit hindi niya ako sinundan?Sinadya ko talagang dumaan sa harap niya, ngunit wala talagang epekto. Nag-uumpisa na akong mainis. Hindi ba niya ako susuyuin? Sa totoo lang, ako naman talaga ang may kasalanan. Pero bahala na siya kung hindi niya ako papansinin, dito na lang siya sa living room matulog!Ang anak naming si
Its Sunday in the morning and the Eleazar family was busy they are planning to go in a church together. Tuwing linggo ay ugali na nilaang magsamba, magpatawad, at magpasalamat para sa mga biyayang kanilang natanggap, pati na rin ang paghingi ng gabay mula sa Diyos para sa mga hamon na kanilang kinakaharap. Habang nagpupulong sila at nag-aayos ng kanilang mga gamit, mayroong damang pagkakaisa at kapayapaan sa loob ng pamilya. Alam nila na sa gitna ng mga pagsubok ng buhay, ang kanilang pananampalataya ay naglilingkod bilang matatag na tuntungan, nagbibigay sa kanila ng lakas, pag-asa, at layunin. Sa kabilang banda, abala naman si Keisha sa pag-suklay ng mahabang buhok ng kanyang anak na si Luna. Kahit tahimik lamang ito, isang malaking himala ang kanyang katahimikan. Sa loob ng isang buong linggo ng pagluluksa ni Keisha, hindi nagpakita ng pasaway na kilos si Luna. Hindi niya alam kung bakit, ngunit tila mayroon itong kinikimkim na diwa na hindi nito sinasabi. Bilang isang ina, kila
Kahit na ramdam na ni Colten ang lamig at sakit sa kanyang katawan, at tila siya'y lalagnatin dahil sa matagal na pagkababad sa ulan habang hinahanap ang kanyang asawa ay di niya ito pinansin. Buong gabi siyang naghahanap, hindi alintana ang pag-ulan na bumabagsak sa kanya. Hanggang sa wakas, nakita niya si Keisha, ang kanyang mahal, na mukhang pagod na pagod na rin at pareho niyang basang-basa. Hindi niya naisip ang sariling kalagayan, ang tanging iniisip niya ay ang kaligtasan ng asawa at ang pagluluksa nito sa gitna ng ulan. Kaya't walang pag-aatubiling inangat ni Colten si Keisha, na mabigat na mabigat na sa kanyang mga bisig. Hindi niya kayang makita ang kanyang asawa na nagkakasakit, kaya't dala-dala niya ito hanggang sa kanilang tahanan. Kahit na ang kanyang sariling katawan ay sumisigaw na sa sakit at pagod, ang pagmamahal at pag-aalala ni Colten kay Keisha ang nagpapalakas sa kanya. Pagdating sa bahay, masayang sinalubong sila ni Noah, na puno ng pag-aalala ang mga mata. Ti
Nakalabas na ng ospital si Keisha at si Colten. Hanggang ngayon, ang puso ni Colten ay nababalot pa rin ng pag-aalala at pangamba tuwing tinitingnan niya ang kanyang asawa. Parang wala na ito sa sarili at hindi nagpapakita ng anumang emosyon hanggang sa kanilang pagdating sa kanilang bahay. Gusto niyang kausapin ito ngunit natatakot siyang baka siya'y masita o mapagalitan ng asawa. Nais ni Colten na pagaanin ang damdamin ng asawa at huwag dumagdag sa sama ng loob nito. Napagtanto niya na mas gusto na niyang makita ang kanyang asawa na nagwawala dahil sa sakit kaysa sa ganitong kalagayan. Parang may malaking pader na naghihiwalay sa kanilang dalawa. Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Colten at hinawakan ang kamay ng kanyang asawa, nais niyang makuha ang atensiyon nito mula sa malalim na pag-iisip. Maging ang mga anak nila ay walang kibo ng sila ay makarating, lahat sila ay nagluluksa sa pagkawala ng sana ay madadagdag sa miyembro ng kanilang pamilya na si baby butchi. "M-m
Hindi alam ni Colten kung papaano haharapin ang asawa kapag nagising ito, tila mawawalan sya ng lakas na ipagtapat rito ang nangyari sa kanilang anak na si Butchi. Hindi man lang nila ito nagawang maghawakan at masilayan. Kung meron mang magluluksa ng labi sa kanila ay yun ang asawa niya, ito ang naghirap ng labis sa kanilang anak at nag-alaga. Kinakailangan niyang maging malakas para rito, Hindi niya sinasabing hindi siya pwedeng magluksa o ilabas ang kanyang lungkot, ngunit alam niyang kailangan niya maging bantayog at sandalan ng kanyang asawa sa oras ng pangangailangan. Hindi magandang manatili sa lungkutan at luha. Mayroon silang mga anak na nangangailangan ng kanilang gabay at suporta. Sa pagkakaisa at pagtitiwala sa isa't isa, makakayanan nilang harapin ang anumang pagsubok na kanilang mararanasan, magiging sandalan nilang mag-asawa ang isat-isa. Masakit ang nangyaring pagkawala ng anak nilang si baby butchi, hindi nya maiwasang maisagi sa isipan na huwag tanungin ang diyos ku