Bad Devil :เริ่มงาน

เอวาที่กลับมายังห้องพักตอนนี้เธอมีหมอนใบเล็กและที่นอนฟูกเล็กที่ป้ากิมเอามาให้เธอ ก่อนโทรศัพท์เครื่องเล็กที่วางข้างกายจะสั่นแสดงว่ามีสายโทรเข้ามา แม่ครูพักพิงนั่นเอง

“ค่ะแม่”

“เป็นไงบ้างลูก” น้ำเสียงอบอุ่นใจดีถูกถ่ายทอดออกมาส่งถึงคนปลายสายจนมีรอยยิ้มผุดขึ้นมาที่ใบหน้าสวย

“ดีค่ะ หนูได้งานทำแล้วเริ่มงานพรุ่งนี้ค่ะ”

“ถ้าไม่ไหวก็กลับมานะเอวา”

“ค่ะ หนูอยู่ได้จะไปเยี่ยมบ่อยๆนะคะ”

“งั้นแม่ไม่กวนแล้ว พักผ่อนเถอะลูก” ก่อนแม่ครูจะวางสายไปก็ยังคงสร้างรอยยิ้มให้คนตัวเล็กได้อย่างดี

เอวาล้มตัวลงนอนเพื่อพักผ่อนเพราะวันพรุ่งนี้เธอนั้นจะต้องไปหาเจ้ทั้งสองเวลาบ่ายสองเพื่อแต่งตัวทำงาน ขอให้การทำงานของเธอนั้นราบรื่นด้วยเถอะ

เดวาเดินเข้ามาภายในร้านก่อนจะเห็นว่าเจ้ทั้งสองรอเธออยู่ก่อนแล้ว

“สวัสดีค่ะเจ้” เด็กสาวเอ่ยทักทายและสวัสดีอย่างนอบน้อม

“มาพอดี เจ้พาไปเตรียมตัว” ร่างเล็กเดินตามไปอย่างเงียบๆเมื่อเข้ามายังห้องแต่งตัวก็เห็นผู้หญิงคนอื่นๆอยู่5-6คนในนี้ ทุกคนสวยมากแบบที่เอวาแทบไม่เคยเห็นเลย สายตาทุกคู่มองมายังคนที่เข้ามาใหม่ทันที

“นี่เดวา น้องใหม่ อายุ 23 คงเป็นน้องพวกเธอ”

“ฝากด้วยนะ น้องยังไม่เคยทำงาน” เจ้ลูกนกเอ่ยแนะนำเอวาให้ทุกคนรู้จัก

“หน้าตาสวยขนาดนี้ ไม่แปลกใจที่ได้มาอยู่ VVIP” เสียงสาวสวยผมสีน้ำตาลเอ่ยขึ้นและมองใบหน้าสวย

“มีอะไรก็ถามได้นะ พวกพี่มันแก่อยู่มานาน” ก่อนที่ทุกคนจะพูดคุยด้วยความเป็นกันเองทำให้เอวานั้นก็รู้สึกสบายใจขึ้น

เอวาในตอนนี้ถูกจับแต่งหน้าทำผมหมุนไปมาราวกับตุ๊กตาให้เจ้ทั้งสองทำสวยให้

“เรียบร้อย สวยมากเจ้” เจ้ตองเอ่ยขึ้นทันทีหลังจากช่วยกันแต่งหน้าทำผมให้เธอเสร็จ ด้วยที่ใบหน้าสวยเป็นทุนเดิมแค่แต่งแต้มเล็กน้อยก็ทำให้ยิ่งสวยโดดเด่นขึ้นไปอีก

“ไปเปลี่ยนชุดไป เจ้เอามาหลายชุดถ้าไม่เหมาะจะได้เปลี่ยน”

เอวาหยิบชุดที่เจ้ลูกนกส่งให้ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อเปลี่ยน เมื่อเรียบร้อยเธอเดินออกมาด้วยความเขินอาย เนื่องจากเป็นชุดเดรสเกาะอกสีดำแหวกข้างโชว์ขาขาวเนียน

“เอ่อ คือว่า..”

“ตายแล้ว สวยมาก”

“ไม่คิดว่าจะซ่อนรูปขนาดนี้” เจ้ทั้งสองต่างชมเด็กสาวที่ตั้งใจช่วยกันแต่งตัวให้เธอ แต่ไม่คิดว่าจะสวยมากขนาดนี้ ผมถูกดัดลอนสวยโชว์ใบหน้าที่โดดเด่น อยู่ในชุดสีดำที่ตัดกับผิวขาวเนียนละเอียด ขาเรียวยาวสวมใส่รองเท้าส้นสูงส้นเข็มส่งให้ยิ่งดูแพงขึ้นอีกระดับ

เอวาที่เก็บซ่อนความประหม่าไว้ก็ทำได้แค่ปั้นหน้ายิ้มรับคำชมไว้

“เดี๋ยววันนี้เกรซเอาเดวาไปด้วยนะ สอนงานน้องหน่อย”

“ได้ค่ะเจ้ หนูดูแลน้องเอง”

“เอวามากับพี่” พูดจบเกรซก็เดินนำเด็กสาวออกมา

“พี่เกรซคะ เราต้องทำอะไรบ้างคะพี่” เอวาชวนหญิงสาวพูดคุยเพื่อลดอาการประหม่าที่เกิดขึ้น

ในตอนนี้ทั้งไฟแสงสีเสียงต่างต่างตอนที่เธอเดินเข้ามาก่อนร้านเปิดอย่างมาก ผู้คนหนุ่มสาวมากมายต่างหลั่งไหลเข้ามาที่นี่

“เรามีหน้าที่ดูแลแขกที่เข้ามาที่นี่ในห้อง VVIP บางทีก็เป็นพวกนักธุรกิจมาคุยงานกัน”

“เราต้องชงเหล้าและคอยอำนวยความสะดวกให้พวกเค้า และที่สำคัญความลับในห้องนั้นเราต้องปิดปากเงียบห้ามเอาไปบอกใครเด็ดขาด”

“เข้าใจแล้วค่ะพี่เกรซ” เอวาพยักหน้ารับทราบอย่างเข้าใจง่าย

“วันนี้ที่เราต้องดูแลคือเพื่อนของเจ้านายนะ”

“ไม่มีอะไรมากทำตามที่พี่บอกก็พอ”

ห้อง VVIP 01

สาวสวยทั้งสองคนเดินมาหยุดยืนหน้าห้อง VVIP ชั้นนี้ค่อนข้างสงบ และทุกห้องจะมีบอดี้การ์ดยืนคุมและคอยดูแลความเรียบร้อยในชั้นนี้อย่างดี ซึ่งบ่งบอกถึงความต้องการเป็นส่วนตัวอย่างมากพอสมควร ในขณะระหว่างทางเดินเข้ามาก็มีบอดี้การ์ดหลายคนมองตามหญิงสาวที่มาใหม่พวกเค้าต่างมองที่ความสวยของเธอแบบที่ยากจะเชื่อว่าสาวสวยจะมาทำงานแบบนี้ เพราะถ้าหากมองภายนอกจะบอกว่าเป็นลูกคุณหนูจากตะกูลใหญ่ก็ยังเชื่อ

“ขออนุญาตค่ะ” เมื่อเกรซพูดจบก็ได้ทำการผลักประตูเข้าไปด้านในทันที

เอวาที่เดินตามเข้ามาและมองเข้าไปด้านในก็พบกับเลโอผู้เป็นนายที่เธอได้พบและพูดคุยด้วยเมื่อวานนี้ และมีปลายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับเค้าอีกสองคนที่ตอนนี้หันมามองที่เธอเป็นตาเดียว แต่ก็มีชายอีกคนที่นั่งหันหลังอยู่ แต่มองจากด้านหลังก็รู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก

“เด็กใหม่หรอวะ”

“เออ มาทำงานวันนี้วันแรก” เลโอตอบกลับเพื่อนอย่างเรียบเฉย

“ใช้ได้นี่หว่า ว่าแต่เธอชื่ออะไร” ชายหนุ่มอีกคนก็เริ่มถามเอวาทันที ท่าทางของเค้านั้นดูเป็นมิตรแต่ก็มีแววตาไม่น่าไว้ใจเท่าไหร่

“เอ่อ ชื่อเอวาค่ะ” เอวาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมอาการประหม่าอย่างเห็นได้ชัด เพราะในห้องมีรังสีของความอึดอัดและน่าเกรงขามแพร่จะจายไปทั่ว

พูดจบเธอก็เดินเข้าไปเพื่อช่วยเกรซชงเหล้าทันที เอวาเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของตัวเองเพื่อรอเวลาเลิกงานสักที

มือเรียวเล็กถือแก้วเหล้าที่ชงเรียบร้อยและกำลังจะล้มลงไปวางหน้าเพื่อนของเลโอ แต่เมื่อจะวางแก้วลงและดึงมือกลับก็ถูกจับที่ข้อมือเล็ก

หมับ... เอวาเงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่คว้าข้อมือเธอ ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นว่าคือ คุณเคเดนที่ไปบริจาคสิ่งของให้แก่บ้านเด็กกำพร้าของเธอ ทุกคนในนั้นต่างมองเป็นตาเดียว ที่อยู่ๆเคเดนก็คว้ามือเด็กสาวคนนี้ มีเพียงเลโอที่ลอบยิ้มมุมปากหยักสวยได้รูปเพียงคนเดียว

“ทำไมเธอ ถึงมาอยู่ที่นี่”

“เอ่อ.. คือหนูมาทำงานค่ะ” ร่างเล็กตอบกลับด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

“หมดงานจะทำแล้วหรือไง ถึงเลือกมาทำที่นี่ ”น้ำเสียงเข้มยังคงเอ่ยพูดต่อ นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เค้าและเอวาได้พูดคุยกัน

“มึงอย่ามาพูดแบบนี้ไอ้เคเดน ทำงานที่ผับกูแย่ตรงไหนไอ้สัส” เลโอรีบพูดขึ้นทันทีเมื่อได้ยินเพื่อนพูดจาไม่เข้าหู

“แล้วมึงไปยุ่งอะไรกับเธอ” เพทายที่เห็นเคเดนยังคงจับข้อมือเล็กไว้ไม่ยอมปล่อยก็เอ่ยถามขึ้นทันที

“รู้จักกันมาก่อนหรอวะ?” พายุก็พูดเสริมอีกคน

เคเดนที่เห็นว่าตอนนี้เพื่อนและคนอื่นในห้องต่างมองเค้าด้วยความสงสัย ก็ปล่อยมือออกจากคนตัวเล็กทันที เอวาที่เห็นแบบนั้นก็ขยับออกมาและไปยืนข้างเกรซทันที

“พวกเธอออกไป” น้ำเสียงนิ่งเรียบของเลโอเอ่ยบอกสองสาวให้ออกไปจากห้องทันที แต่สายตาของเค้านั้นก็ยังคงมองไปที่เคเดนด้วยรอยยิ้มมุมมาก และแววตาบ่งบอกว่าเลโอนั้นตั้งใจ

เมื่อสองสาวออกไปจากห้อง เหลือเพียง เคเดน เลโอ พายุ และเพทายเท่านั้น

“มึงคิดจะทำอะไร” เคเดนที่พูดขึ้นทันที ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่แววตากลับมีความแข็งกร้าวอย่างชัดเจน

“ก็ไม่ แต่มึงว่าใช่เธอไหม”

“คนที่มึงรอ และตามหามาตลอด” เลโอยังจ้องหน้าเคเดนอย่างไม่มีท่าทีจะหลบตาแม้แต่น้อย

“เธอ...ไม่ใช่”

“งั้นหรอวะ มึงแน่ใจหรอ” ใบหน้าของเลโอตอนนี้เปื้อนยิ้มเล็กน้อยราวกับกำลังเจอเรื่องสนุก

พายุและเพทายเพียงแค่นั่งมองสถานการณ์เงียบๆ คิดว่าสองคนนี้ต้องมีเรื่องอะไรแน่นอนเพียงแค่ไม่เลือกที่จะถามรอดูเสียมากกว่า

“ให้กูสืบให้ไหม”

“ไม่ต้องเสือก!!” พูดจบเคเดนก็ลุกขึ้นเดินออกไปทันที มีเพียงเลโอที่มองเรื่องนี้เป็นเรื่องขบขันและน่าสนุก