Bad Devil :นึกถึงอดีต

ร่างเล็กในตอนนี้ที่เกิดอาการตกใจจากเรื่องในห้อง เกรซได้พากลับมาพักยังห้องแต่งตัวทันที

“เอวารู้จักกับคุณเคเดนมาก่อนงั้นหรอ”

“คุณเคเดนเคยไปบริจาคเงินและของให้กับบ้านเด็กกำพร้าที่หนูโตมาค่ะ”ร่างเล็กตอบไปตามจริงด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดังมาก เนื่องจากเธอนั้นไม่รู้ว่าหากเกรซรู้ว่าเธอนั้นเป็นเพียงแค่เด็กกำพร้าจะนึกรังเกียจไหม

“บังเอิญจังเลยนะ เรานั่งพักอยู่ที่นี่แหล่ะ นายไม่ว่าอะไรหรอก”

อีกด้าน

เคเดนในตอนนี้ยืนสูบบุหรี่ที่ริมระเบียงเพ้นส์เฮ้าส์สุดหรูของตน พรางนึกถึงเรื่องราวในอดีตที่ผ่านแล้วเกือบ 20 ปีเห็นจะได้

ในตอนที่เค้ากับเลโอถูกผู้เป็นพ่อส่งไปฝึกเพื่อเอาตัวรอดในป่าที่ต่างจังหวัดนั้น แต่กลับถูกลอบทำร้ายจริงๆจนพวกเค้าทั้งสองคนแทบเอาชีวิตไม่รอด ทั้งสองคนพากันลัดเลาะหลบหนีมาตามแนวป่าเรื่อยๆเพราะคนที่ตามมานั้นต้องการฆ่าทั้งสองคนเท่านั้น เพื่อป้องการการขึ้นรับตำแหน่งทายาทมาเฟียที่จะขยายอำนาจในอนาคตนั่นเอง 

ทั้งสองคนต่างดิ้นรนจนมาพบกับบ้านหลังหนึ่งซึ่งค่อนข้างใหญ่เรียกว่าคฤหาสน์ก็ยังได้ เด็กหนุ่มทั้งสองคนมองหน้ากันเห็นเพียงแค่นี่คือทางรอดเท่านั้น

“ว๊าย ตายจริง” แม่บ้านคนหนึ่งหันมาเห็นว่ามีเด็กผู้ชายสองคนพยุงกันเข้ามา เนื้อตัวเปอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือด

“ช่วย ช่วยพวกผมด้วย” เลโอเป็นคนเปล่งเสียงออกมาเพื่อของความช่วยเหลือ เคเดนในตอนนี้ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะพูด

“พี่คะ พี่เจ็บรึป่าว” เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาเธอน่ารักราวกับตุ๊กตา เมื่อเธอนั้นนั่งเล่นที่หน้าบ้านกับแม่บ้านและหันมาเห็นเด็กชายที่โตกว่าเธอมาก

“คุณหนูรอนาวอยู่นี่ก่อนนะคะ นาวจะไปแจ้งคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายค่ะ ” พูดจบนาวรีบสาวเท้ากึ่งวิ่งเข้าไปในบ้าน

ก่อนที่เจ้าของบ้านทั้งสองคนจะวิ่งตามออกมา เห็นเด็กหนุ่มทั้งสองคนที่เสื้อผ้าเปื้อนไปด้วยเลือดและเห็นลูกสาวของตนนั่งทรุดอยู่ข้างกัน

“ไอรีน ลูกหลบมาทางนี้ก่อน” ผู้เป็นพ่อรีบบอกให้ลูกสาวนั้นหลบก่อนจะเข้าไปช่วยพยุงและพาทั้งสองคนส่งโรงพยาบาลในทันที

เคเดนนั้นฟื้นขึ้นมาที่โรงพยาบาล และเห็นว่าในตอนนี้แม่และป๊าของเค้าก็อยู่ในนี้ด้วย

“เคเดน ลูกฟื้นแล้ว” น้ำเสียงสั่นคลอนเพราะความดีใจของมลดาเอ่ยขึ้นทันที ที่เห็นลูกชายคนเดียวลืมตาขึ้นมา ก่อนจะรีบเรียกหมอเข้ามา

“ยังปวดหัวหรือเจ็บแผลไหมครับ” หมอที่ตอนนี้ตรวจอาการเบื้องต้นเอ่ยถามเด็กหนุ่ม

เคเดนเพียงแค่ส่ายหน้าเล็กน้อยเท่านั้น และเมื่อตรวจเสร็จเรียบร้อยหมอก็เดินออกไปทันที

ผ่านไป2-3วันเคเดนและเลโอก็ได้ออกจากโรงพยาบาล เคเดนถูกยิงเข้าที่ท้องดีที่ไม่โดนจุดสำคัญ ส่วนเลโอนั้นก็แค่มีแผลฟกช้ำตามร่างกายแต่ด้วยที่พวกเค้าหนีตายเป็นเวลา2วันก็ทำให้ร่างกายอ่อนแอจนแทบเอาชีวิตไม่รอด

“กูอยากกลับไปที่นั่น” เคเดนที่ตอนนี้อยู่ในห้องนั่งเล่นกับเลโอ เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

“ทำไม??” เลโอถามกลับอย่างไม่เข้าใจ

“กูอยากไปเจอ ยัยเด็กนั่น” อยู่ๆเคเดนก็นึกถึงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เข้ามาพยายามช่วยพวกเค้าทั้งที่ตัวเองก็เด็กมาก และเอาแต่ร้องไห้เพราะกลัวเลือดตามตัวเค้า และเอาแต่ถามว่า “พี่เจ็บไหมคะ”

เคเดนและเลโอเดินทางมาหยุดที่หน้าประตูบ้านหลังเดิม แต่ก็ไม่เห็นคนหรือไม่มีใครมาเปิดประตูบ้านเลย บรรยากาศมันดูเงียบแปลกไป

“นายน้อย ให้บุกเข้าไปเลยไหมครับ”

“ผมว่ามันแปลกครับ” เคเดนและเลโอมองหน้ากันและหยิบปืนขึ้นมาติดตัวทันที เค้าทั้งสองคนมาในวันนี้ก็มีลูกน้องติดตามมาด้วยไม่ได้มากันเพียงแค่สองคน

ทั้งสองคนตอนนี้เดินเข้ามาถึงด้านในบ้านก็ต้องหันมองหน้ากัน เมื่อพบคราบเลือดตามทางเดินเป็นจำนวนมาก ก่อนจะพบว่ามีศพแม่บ้านคนที่เห็นเค้าทั้งสองคนในวันที่มาขอความช่วยเหลือถูกฆ่าตายและ คาดว่าน่าจะประมาณ2-3วันแล้ว เนื่องจากตอนนี้ศพเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเน่าคละคลุ้งไปทั่ว

เลโอและเคเดนต่างเดินด้วยความระมัดระวังและเปิดเข้าไปที่ห้องนอนชั้นสาม ก็พบศพสองสามีภรรยานอนจมกองเลือดอยู่ เคเดนในตอนนี้คิดว่าคนร้ายน่าจะหนีไปแล้ว จึงรีบก้าวเดินออกตามหาเด็กหญิงในทันที แต่พยายามเท่าไหร่ก็ไม่พบ พบแต่ศพคนใช้และคนสวนที่ถูกฆ่าทิ้งยกบ้าน

“มึงหยุดเถอะ เด็กนั่นคงตายแล้ว” เลโอที่เห็นเคเดนพยายามวิ่งตามหาดูทุกที่จนเหนื่อยหอบ ได้เอ่ยขึ้นเพื่อบอกให้พอได้แล้ว

“แต่กูยังไม่เห็นศพยัยเด็กนั่น”

“เพื่ออะไรวะ เผลอๆครอบครัวนี้อาจจะถูกฆ่าเพราะช่วยมึงกับกูก็ได้” เลโอพูดเพื่อเรียกสติเพื่อนอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปสั่งให้ลูกน้องจัดการที่นี่ทันที

ปัจจุบันในตอนนี้ เคเดนก็ยังเชื่อว่าเธอนั้นอาจจะยังมีชีวิตอยู่ เมื่อป๊าของเค้าส่งคนไปเก็บกวาดและตรวจดูทุกซอกทุกมุมอย่างละเอียดกลับไม่พบศพเด็กหญิง หากเธอตายแล้วจริง ศพอยู่ที่ไหน...

กลับมาปัจจุบัน ร่างสูงที่ย้อนกลับไปนึกถึงอตีตเมื่อสักครู่ก็ได้นึกถึงวันที่ได้ไปเจอเอวาที่บ้านพักเด็กกำพร้า ที่อยู่ๆแม่ของเค้านั้นก็อยากจะให้ไปด้วยนักหนา จนสุดท้ายเค้าเองก็ยอมไป เมื่อเห็นเธอทำให้นึกถึงยัยเด็กนั่นจริงๆ ดวงตากลมโตนั้นเค้าจำได้ไม่ลืม แต่เธอเป็นเด็กกำพร้าไม่ว่ายังไงเธอเองก็ต้องมีประวัติก่อนที่จะมาอยู่ที่นี่บ้าง และเค้าจะต้องรู้ให้ได้...

เวลาในตอนนี้เลิกงานแล้วและเป็นเวลาล่วงเลยมาจนถึงตี 5 เอวาพึ่งมาถึงห้องพัก เธอคิดถึงแต่เรื่องวันนี้ที่เจอเคเดนเกรงว่าคนตัวสูงจะนำเรื่องที่เธอทำงานที่ผับไปบอกคุณหญิงมลดา และจะรู้ไปถึงแม่ครูของเธอ เพราะกลัวว่าจะเป็นห่วงเธอจนให้กลับไปมากกว่า

แต่ร่างเล็กเพียงแค่สะบัดหัวเพื่อไล่ความคิดและลุกไปอาบน้ำชำระร่างกายเพื่อพักผ่อนวันนี้เธอเหนื่อยล้าเต็มที เพราะไม่เคยใส่รองเท้าส้นสูงทำให้เธอรู้สึกปวดขาและเท้าไปหมด

เอวาที่ตื่นมาช่วงสายของวันเธอไม่อิดออดลุกขึ้นไปอาบน้ำและเตรียมตัวไปทำงานทันที

“เอวามาพอดีเลย” เมื่อเธอมาถึงห้องแต่งตัวก็เจอเจ้ลูกนกกับเจ้ตองอยู่ก่อนแล้ว

“สวัสดีค่ะเจ้” เอวาสวัสดีสาวสองทั้งสองคนอย่างนอบน้อมเหมือนเคย

“เมื่อวานทำงานเป็นอย่างไงบ้าง ทำได้ไหม”

“ทำได้ค่ะเจ้” เอวาตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม โล่งใจคิดว่าเจ้ทั้งสองจะซักถามเรื่องเมื่อวานเสียอีก

เมื่อแต่งตัวเสร็จเอวาก็ไปทำงานกับเกรซตามปกติ วันนี้เธอทั้งสองคนได้ทำงานคู่กันอีกแล้ว

ห้องที่เธอดูแลวันนี้นั้นเป็นเหมือนนัดการคุยธุรกิจมากกว่ามีผู้ชายอยู่ในนี้สามคนที่เธอจะต้องดูแล

“อาวุธล็อตหน้าจะมาถึงเมื่อไหร่วะ”

“ไม่น่าเกิน 2-3วันนี้” ชายหนุ่มทั้งสามคนพูดคุยกันถึงการนำเข้าของผิดกฎหมาย

เอวาในตอนนี้เมื่อรู้ดีว่าต้องปิดปากทำเป็นไม่ได้ยินเรื่องที่ทั้งสามคนพูดคุยกัน เมื่อหันไปเห็นเกรซก็ส่งสายตาประมาณว่าให้เอวาทำตัวตามปกติ

“เธอ.. มานั่งข้างฉันสิ่” หนึ่งในสามคนได้หันมาพูดกับเอวาในตอนที่เธอกำลังวางแก้วเหล้าที่นำไปชงมาใหม่ตรงหน้าเค้า

“เอ่อ.. คือว่า”เอวาหันไปมองเกรซเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ได้รับการพยักหน้าตอบกลับมาเท่านั้น

“นั่งลง ตรงนี้ข้างฉัน” เอวาที่ไม่รู้จะทำอย่างไงก็นั่งลงตรงข้างของคนที่บอกเธออย่างเกร็งๆ

ระยะที่นั่งใกล้กันจนได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงจากคนตัวสูง เอวายอมรับว่าเค้าหล่อมากจริงๆแต่เธอนั้นก็มีแค่ความรู้สึกกลัวเท่านั้น

อาการสั่นกลัวของคนตัวเล็กสร้างความเอ็นดูให้คลาสอย่างมาก  คลาสมองเธอตั้งแต่ที่เดินเข้ามาเพื่อดูแลเค้าและเพื่อนของเค้านั่นเอง

ใบหน้าของเธอคล้ายกับน้องสาวต่างมารดาของตัวเองที่หายตัวไปนานมากแล้ว ส่วนพ่อของเค้าและแม่เลี้ยงกลับถูกฆ่าตายยกบ้าน แต่ในตอนนั้นเค้าถูกส่งไปเรียนต่อที่ต่างประเทศทำให้เสียหลักอย่างมาก เพราะสูญเสียครอบครัวกะทันหัน ส่วนน้องสาวก็หายตัวไปพร้อมกับแม่นมของเธออย่างไร้ร่องรอย  คลาสเองก็ถูกลุงของตัวเองมารับไปดูแลต่อแต่เค้าเองก็ยังคงตามหาน้องสาวมาตลอดเช่นกัน หากมองคร่าวๆอายุเธอก็คงพอๆกันกับไอรีน

“ไปอยู่กับฉันไหม...”