2 Bad Devil : โชคดี(ในความโชคร้าย)

เอวาตื่นลืมตาขึ้นในช่วงเช้าของวัน เมื่อคืนกว่าเธอจะข่มตาหลับได้ก็ใช้เวลาล่วงเลยมาถึงตีสอง ด้วยความที่แปลกที่แปลกทางแต่สุดท้ายก็หลับด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อนึกได้ว่าวันนี้เธอจะต้องหางานทำให้ได้ก็รีบลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวไปสมัครงานในแถวนี้ทันที

เอวาตอนนี้เดินออกมาหน้าตึกที่ใช้หลับนอนเมื่อคืน ก็เจอป้ากิมนั่งอยู่ที่หน้าตึกอย่างเดิม เธอจึงเดินไปทักทายทันที

“สวัสดีค่ะป้ากิม” เมื่อได้ยินเสียงเล็กเอ่ยขึ้นจากด้านหลังป้ากิมก็เงยหน้าจากหนังสือพิมทันที

“ตื่นเช้าเชียว จะรีบออกไปไหนล่ะ”

“สมัครงานค่ะป้า” ใบหน้าสวมพูดตอบกลับพร้อมใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มอยู่เสมอ

“เมื่อคืนนี้นอนเป็นไงล่ะ หลับสบายไหม”

“ก็นอนไม่ค่อยหลับค่ะ หนูคงรู้สึกแปลกที่แปลกทาง” เอวาตอบไปด้วยน้ำเสียงปกติ ความจริงเธอแทบไม่ได้นอนด้วยซ้ำ

“ข้าลืมถาม เอ็งไม่มีชุดเครื่องนอนมาและนอนยังไง”

“นอนพื้นค่ะ”

“ข้าว่าแล้ว ทำไมไม่ไปเรียกข้าล่ะ” ป้ากิมพูดเสียงดังขึ้นทันทีเมื่อรู้ว่าเด็กสาวนอนที่พื้นเย็นๆแทนที่จะมาขอความช่วยเหลือจากเธอ

“หนูเกรงใจ อีกอย่างก็ดึกแล้วไม่อยากรบกวนป้าค่ะ” ใบหน้ายังคงพูดด้วยรอยยิ้มบางๆส่งให้ป้ากิม

“วันนี้ข้าจะเตรียมไว้ให้ เอ็งมาเอาด้วยไว้มีเงินไปซื้อค่อยมาคืนข้าไม่ได้ใช้หรอก”

“ขอบคุณค่ะป้า หนูไปก่อนนะคะ” เอวายกมือขึ้นขอบคุณป้ากิมก่อนที่จะเดินออกมาจากตึกเพื่อไปหาสมัครงานใกล้ๆแถวนี้ก่อน

สองเท้าเล็กย่ำไปตามถนนอย่างระมัดระวังเพราะต่อให้เป็นบนทางเท้าก็ยังมีรถขับขึ้นมา ก่อนจะเห็นร้านอาหารร้านหนึ่งที่ติดป้ารับสมัครพนักงาน เอวาไม่รอช้าเดินก้าวเข้าไปด้านในทันที

“สวัสดีค่ะ คือหนูมาสมัครงานค่ะ” เอวาเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ภายในร้านจึงเอ่ยสอบถามทันที

“อ่อ ตามมาพี่จะพาไปหาเจ๊” ชายหนุ่มมองที่เด็กสาวแล้วยิ้มออกมา หวังจะให้เธอได้ทำงานที่นี่ คงทำให้เจริญหูเจริญตาไม่น้อย

“เจ๊ครับ มีคนมาสมัครงาน”

เอวาเดินตามเข้ามาด้านในร้านก่อนจะยกมือสวัสดีเจ๊เจ้าของร้านร่างท้วมที่นั่งอยู่บริเวณโต๊ะเก็บเงิน

“สวัสดีค่ะ หนูสนใจสมัครงานเสิร์ฟอาหารค่ะ” มือเรียวสวยยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อมทันที

“เคยทำมาก่อนรึเปล่าล่ะ”

“ไม่เคยค่ะ แต่สอนหนูได้หมดเลยนะคะ หนูจะพยายามค่ะ”

เมื่อมองไปด้านหลังก็เห็นผู้ชายมีอายุคนหนึ่งใส่ทองเต็มตัว เธอคิดว่าคงเป็นเฮียเจ้าของร้านส่งยิ้มหวานส่งมาให้เธอ ก่อนที่เอวาจะส่งยิ้มกลับไปบางๆตามมารยาท แต่เมื่อเจ๊เห็นนั้นก็เกิดอาการฟึดฟัดทันที

“ยังไม่รับ” เจ๊พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดทันที

“คือว่า..”

“ก็บอกว่ายังไม่รับ!!” ยังไม่ทันที่ร่างบางจะเอ่ยอะไรก็ถูกขึ้นเสียงใส่เสียก่อน เธอพยักหน้ารับรู้และเดินก้มหน้าออกมาเงียบๆ

เธอเดินออกมาเรื่อยๆจนตอนนี้ได้มาหยุดที่ป้ายรถเมย์สาธารณะเพื่อหลบแดดในช่วงสายของวัน เธอนั่งก้มหน้าเพียงเล็กน้อยไม่รู้ว่าวันนี้เธอจะหางานได้ไหมนะ เข้าใจแล้วว่าทำไมแม่ครูถึงเอาแต่พร่ำพูดว่าเป็นห่วงเธอ

“โอ๊ย ร้อนมาก” เสียงบุคคลที่เดินเข้ามาใหม่พูดขึ้น ก่อนที่เอวาจะหันไปมองเพียงเล็กน้องและรีบหันหน้ากลับมาทันที

“ใจเย็นก่อนเจ้ อย่าวีน เดี๋ยวรถก็มา”

“หงุดหงิด ทำไมรถต้องมาเสียวันนี้ด้วย”

“ไหนจะต้องหาเด็กไปทำงานที่ร้านอีก” เสียงสาวสองทั้งคู่ยังต่างพากันพูดด้วยน้ำเสียงออกรสชาต

เอวาที่ก้มหน้าอยู่ก็เงยหน้าขึ้นทันที หลังจากได้ยินทั้งคู่พูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องงาน เธอรวบรวมความกล้าหันไปเอ่ยถามทั้งคู่ทันที

“เอ่อ พี่รับคนทำงานหรอคะ” เอวาหันไปถามทั้งคู่ก่อนที่จะถูกมองเป็นตาเดียวในทันที

“ว๊ายยย/เจ้!!! ” ทั้งสองคนหันมาเห็นเอวาก็ร้องขึ้นในทันที่ก่อนจะรีบขยับมาจับตัวเด็กสาว

เอวาในตอนนี้อยู่ในอาการตกใจเพราะทั้งสองคนตอนนี้มาจับเนื้อจับตัวเธอ ก่อนจะหันไปยิ้มให้กันอย่างดีใจมาก

“อีตอง กูเจอช้างเผือกแล้ว”

“จริงเจ้ รอดแล้วเรา”

“คือ หนูกำลังหาสมัครงานอยู่ค่ะ” เอวาที่เห็นทั้งคู่ดีใจแต่เธอก็เกิดความงุนงงในใจ แต่ก็ถามย้ำไปเพื่อรอคำตอบ

“อายุเท่าไหร่ 18 แล้วใช่ไหมเนี่ย” เสียงแหลมเอ่ยถามคนตัวเล็กหน้าของเธอสวยใสราวกับเด็กน้อย จึงต้อถามย้ำก่อนเสี่ยงคุกมาก

“หนูอายุ 23 ปีแล้วค่ะ พี่สบายใจได้”

“เห้อ โล่งอกไปที”

“แต่อยากทำงานจริงๆหรอ”

“ใช่ค่ะ งานอะไรหนูไม่เกี่ยงเลย ขอแค่มีงานทำ” เอวาที่รีบเอ่ยตอบกลับทันทีราวกับกลัวว่าโอกาสนี้จะหลุดมือไป

“ไปกับเจ้ เจ้จะพาไปทำงานเงินดีแน่นอน” พูดจบเอวาก็พยักหน้ารับในทันทีจนลืมถามถึงรายละเอียดของงาน

ตอนนี้เอวาเดินตามหลังเจ้ลูกนก และเจ้ตองเข้ามาเงียบๆสถานที่นี้แปลกตาเธอมากมันคล้ายกับผับหรือสถานบันเทิงที่เคยเห็นตามโซเชียลเลย แต่ตอนนี้ปิดไฟมืดไร้ผู้คนมีเพียงแค่พนักงานที่ทำความสะอาดตามโซนต่างๆ แต่ก็หันมามองเธอบ้างคงเพราะมีบุคคลเข้ามาใหม่ก็สงสัยเป็นธรรมดา

“คือ เจ้คะ คืองานอะไรหรอหนูลืมถามค่ะ” เอวาที่ระหว่างทางได้มีการพูดคุยมาบ้างแล้วแต่เรื่องรายละเอียดของงานยังไม่มีใครบอกเธอจึงเลือกถามไป

“เป็นงานดูแลลูกค้าที่มาดื่มเหล้าที่นี่ ไม่ต้องกลัวไม่มีการขายบริการหรอกหากเอวาไม่เต็มใจ”

“เจ้าของที่นี่โหดมาก คุณเลโอหากใครไม่เคารพกฎตายเท่านั้นคือคำตอบ” เอวากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เมื่อได้ฟังคำบอกกล่าวนี้

“เลยไม่ต้องห่วงเรื่องโดนลวนลาม เจ้รับรองเงินดี ไหนจะทิปจากลูกค้าอีก”

“ค่ะเจ้”

“พาเด็กสมัครงานมาให้นายดูค่ะพี่เจไดรูปหล่อของน้องลูกนก” เจ้ลูกนกเอ่ยบอกคนใส่ชุดดำสวมใส่แว่นตาสีดำบ่งบอกถึงความหล่อได้เป็นอย่างดีด้วยท่าทีหยอกล้ออย่างเป็นกันเอง

“เชิญด้านในครับคนสวย” เจไดพูดด้วยทีเล่นทีจริงก่อนจะเปิดประตูให้เข้าไปยังด้านในห้อง

“นายคะ หนูพาเด็กมาให้นายดู แทนยัยเมลที่ออกไป” เจ้ลูกนกพูดด้วยท่าทีสุภาพกว่าในตอนแรก

ก่อนที่คงที่นั่งอยู่บริเวณโต๊ะทำงานจะเงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ดูเยือกเย็นพอสมควร จนเอวาขัยบตัวไปหลบหลังเจ้ตองเล็กน้อย

“ทำงานไวดี สมกับที่อยู่ด้วยกันมานาน”

“ไหนล่ะ” ใบหน้าคมเอ่ยถามหาเด็กสาวที่บอกว่ามาสมัครงาน

“สะ สวัสดีค่ะ หนูชื่อเอวา”ใบหน้าหล่อยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าเด็กสาวพรางให้เค้านั้นนึกถึงในหน้าของเพื่อนเค้าว่าหากเห็นเธอจะมีสีหน้าแบบไหนกัน

“แนะนำตัวมา” ใบหน้าคมเอ่ยขึ้นก่อนจะพิงตัวเอนไปกับเก้าอี้ที่นั่งอยู่ด้วยท่าทางสบาย

“อายุ 23 ปี หนูเป็นเด็กกำพร้าพึ่งเข้ามากรุงเทพเพื่อจะหางานทำและถ้าได้ทำงานที่นี่ก็จะเป็นงานแรกของหนูค่ะ”

ใบหน้าหล่อหรี่ตามองเด็กสาวเล็กน้อยถึงประวัติของเธอ ทั้งที่ใบหน้าที่สวละมุนผิวขาวละเอียดของเธอหากบอกว่าเป็นลูกหลานจากครอบครัวฐานะดีเค้าเองก็อาจจะเชื่อ

“พร้อมเริ่มงานเมื่อไหร่”

“หนูพร้อมเริ่มงานเลยค่ะ” เอวาที่ยิ้มขึ้นอย่างมีหวังเรื่องงาน

“เริ่มพรุ่งนี้ ให้เธอไปดูแลแขก VVIP” ก่อนที่ใบหน้าคมจะหันไปบอกเจ้ทั้งสองว่าให้เธอเริ่มงานได้

“ได้ค่ะ พรุ่งนี้จะจัดการแต่งหน้าแต่งตัวให้น้องด้วยตัวเองเลยค่ะนาย” เจ้ทั้งสองหันมามองที่เอวาอย่างภูมิใจที่ได้ไปเจอช้างเผือกที่ป้ายรถเมย์วันนี้