Nang makarating kami sa hospital kung saan dinala si Erene ay agad na akong bumaba sa kotse ni Seig. Hindi ko na siya nabalingan pa para magpasalamat.Mabilis na akong pumasok sa hospital at hinanap kung nasaan si Pia at si Marcus na kapwa napatayo nang makita akong paparating. Wala na akong pakialam kung makita nilang pareho na t-shirt at pajama ni Seig ang suot ko.“What's the result? Anong dahilan kung bakit siya nilalagnat?”“E-e besh, d-dengue raw e.” nahihirapan pa siyang sabihin.“What?! Bakit sa dami dengue pa!?”“It's my fault Ean, I'm sorry.”“I told you Marcus! Sinabi kong sa bahay lang siya e! Kung nasunod lang ang sinabi ko hindi siya magkakasakit!” nagsimula na akong maiyak, kaya agad akong niyakap ni Pia. Si Marcus naman ay napayuko na lang.It's my entire fault! I am blaming myself for what happened to her. Ako naman talaga ang may kasalanan, I was so hard to her, I was swallowed by my pain and anger at idinamay ko pa siya.“Tahan na, magiging okay din si Erene.”“K-ka
Mahigpit ang kapit ko sa bag ko habang nakatingin kay Erene.Way to go baby, I will bring your father here. Ipapakilala na kita sa kaniya, kaya dapat gumaling ka na agad ha?I dried my tears first before walking out of her ward. Derederetso ako sa parking lot at sumakay sa kotse ko.Wala akong idea kung nasaan si Seigraine ngayon, kung nasa bahay niya o nasa opisina niya pero inuna ko siyang puntahan sa dating bahay kung saan unang beses na may nangyari sa amin.Bumukas ang gate noon at may lumabas na katulong, so he already hired a maid?“Yes po ma'am? Sino po sila?”“I'm Eras, andito ba si Seigraine?”“Ay ma'am! Kakaalis lang po ni Sir.”“Saan siya pupunta sa opisina niya ba?”“Opo ma'am, marami po yata siyang hahabulin na trabaho e.”“Sige salamat.” agad na rin akong umalis at nagmaneho patungo sa kompanya ni Seig.Mabilis kong ipinara ang kotse sa parking lot at agad na naglakad papasok. Halos sobrang lakas nang kalabog ng didbib ko habang papasok ng building when the guard blocke
“M-mommy?”Agad akong napaangat ng mukha nang marinig ang boses ni Erene. It's been three days, na naririto siya sa hospital. So far, bumubuti na ang lagay niya.“Y-yes baby?” hinawakan ko ang kamay niya at pasimpleng pinunasan ang luha.“W-why are you crying? K-kahapon po I saw you crying too.”“M-masaya lang si mommy k-kasi okay ka na e.”“L-love mo na po ba a-ako mommy? Hindi ka na po g-galit?” muli akong naiyak sa sinabi niya at umiling.“M-mahal ka ni mommy ha? Don't ever think na ni minsan hindi ka minahal ni mommy kasi... kasi nasa tiyan ka pa lang ni mommy love na love ka na niya. Hindi rin galit si mommy sa 'yo, malungkot lang siya kaya lagi ka niya nasisigawan pero ngayon... promise na mommy hindi na ha? Hindi ka na gagalitan ni mommy.” I saw how tears pooled in her eyes.“M-mommy, mommy I love you!” agad akong napatayo at mabilis siyang hinalikan sa noo.“I love you too baby, mahal na mahal kita. Stop crying, hindi ka agad gagaling kapag umiyak ka... dapat smile ka lang lagi
"Are you sure you're okay now?"Pinagmasdan ko siyang kunin ang inorder niyang kape bago inabot iyon sa akin na agad ko namang tinanggap."Oo, sanay na rin ako sa gagong 'yon noon pa man. Anyways, thank you pala rito sa kape.""No worries, so mag-isa ka lang do'n?""I am with my best friend, but eto nga ka t-text lang niya, inuwi raw siya no'ng boyfriend niya e." lagot sa 'kin ang babaeng 'yon, kaya pala ang lakas-lakas ng loob na magwalwal may problema yata sila no'ng boyfriend niya dinamay pa ako.Sumandal kami sa kotse niya at nagsimulang inumin ang kape namin, I don't know why pero gumaan ang loob ko sa kaniya."I forgot to ask, what's your name?""I'm Eras Fross... " agad siyang napalingon sa akin."So you're a Fross?" okay, alam ko na sunod, mukhang galit din siya sa lahi namin."Yeah...""Woah, this is my first time to interact with a Fross.""You hate us too right?""No," naiiling na sabi niya at uminom sa kape niya, "Ano mang mayrokn sa pamilya ko at sa pamilya niyo, labas na
“Mommy!”“O? Bakit?” napalingon ako kay Erene nang tumatakbo itong pumasok sa kusina.“Mommy there's a guy.” kumunot ang noo ko lalo na nang makita ang teddy bear na yakap-yakap niya.“He gave me this mommy! And like me he has blue eyes.” nanlaki bigla ang mata ko at nabitawan ang hawak-hawak na kutsara saka nagmadaling lumabas ng kusina.Fuck! Hindi maaari!Halos pigil ang hininga kong hinanap kung sino ang tinutukoy ni Erene hanggang sa dumako ang tingin ko sa lalaking pinagmamasdan ang nakasabit na malaking frame na pinasadya ko pa. It's my picture with my daughter.Ang kaninang nagmamadali kong paghakbang ay unti-unting bumagal hanggang sa humarap siya sa akin. Kumapit sa kamay ko si Erene nang makahabol ito at sinisilip din ang lalaking tinitingnan ko ngayon.Unlike the previous days, he's not wearing corporate suit right now. Nakasuot lang siya ng v-neck shirt st kaki shorts. Nakapamulsa at naka top-bun nanaman ang buhok.His bluish eyes settled on me, I remember... halos dalawa
Sinubukan kong habulin si Seig ngunit mabilis na itong nakasakay sa kotse niya at nagmaneho palayo.“Now, still doubting about his feelings? I told you he loves you.” umiiyak akong nilingon si Sylvan na nakapamulsang naglalakad papalapit sa akin.“Gago ka! Bakit mo ginawa 'yon?”“For us to know his real feelings, he loves you Ean.” napasabunot na lang ako sa sariling buhok. Wala rin akong nagawa ng gabing iyon kun'di palipasin ang nangyari.Though, I really tried to search for Seig for some reason.I am hurt by what I heard inside his office, hurt to see him with someone else. But there will always be this feeling inside of me telling me that I should talk to him, I should ask him, that I should clear things to him...but looks like I am too late...he was nowhere to be found.I am having trouble on my decision, isa pang iniisip ko ay ang pamilya nila. God! How would I survive this fuck?“Bakit kasi ayaw mong direktahin?”Napasulyap ako kay Pia nang tanungin niya ako. Nasa pool area kami
“Mommy! He has blue eyes too just like mine and Tito Van!” umaliwalas ang mukha ni Erene habang tinuturo si Seigraine na ngayo'y hindi na mailarawan kung ano ang pinapahiwatig ng expression ng mukha niya.Seig held Erene's hand and guided her to me. I don't how I manage to hold his stares because I am still fucking holding my breath. I don't know how to talk, what to say, what to do...I feel like a criminal being caught in the act.My mind tangled, as questions come after another. What should I do? Where to start? How to initiate a conversation with him right now that he's so hard to read? I can see how his jaw moves harshly.“Erene! Halika may pupuntahan tayo.”“But tita! The bear! And how about mommy?”“Your mom needs to talk to someone, and the bear...bibilihin niya na raw 'yon, kaya mauuna na tayo ha?”“Okay! Mommy, we're going!” hindi ko na nalingon pa si Erene at nanatiling nakipagtagisan ng tingin kay Seig. As I saw how his eyes clouded by different emotions.“S-seig can we—” h
Everyone stares at me like I was a star shining above them. They always treat me like someone they should respect because my position in society is higher than theirs.And I never liked it because of the fact that it was so unfair.Respect is for everyone, hindi ka man mayaman...nasa laylayan ka man ng lipunan o nasa gitna. Karapatan mong irespeto. Hindi por'que mayaman, maimpluwensya, nakakataas ay sila lang dapat ang makatanggap ng espesyal na pakikitungo.Kung minsan nga, kung sino pa 'yong nakakataas ay hindi nararapat na makatanggap ng respeto.I don't know why the concept of respect is being altered nowadays. But for me, I will respect those who deserved it, mababa man o mataas. Isang tao lang siguro ang hindi ko kailanman nagawang irespeto, dad's second wife.Noon, isa lang naman ang gusto ko, mabuo kami nila mom. Pero alam kong hindi na 'yon mangyayari.However, I was nourished by luxurious things and wealth. And I never experienced working hard for something I wanted, except