“Isa ka lamang Luna ngunit ang lakas na ng loob mo na harapin ako sa isang laban. Hindi ka ba natatakot para sa iyong buhay?” Mapang-uyam na saad sa akin ni Amara. I was a daughter of a two unmated individual that later on died of sickness because of having me born in this world. Inampon ako ng matalik na kaibigan ng aking ama na nagkataon ay isang mataas na opisyal na kawal ng aming Alpha noon na siyang ama ni Akira. Lumaki ako na nagagawa ko ang lahat ng gustuhin ko na walang pagtutol ni isa mula sa aking ama-amahan. Nang unang makita ko ang mate ko na si Akira ay kaagad akong nagkaroon ng paghanga sa kaniya na habang tumatagal ay nagiging mas malalim. Loving him from afar is more than enough for me because I know by myself that at the end of the day, he will come to me and love me back. Ngunit nagkamali ako. Nagmahal siya ng ibang babae. Natakot ba ako na mawala siya? Hindi. He deserves what he loves and I deserve a man who will love me back not just because we were mated and we
“AMARA!” Malakas na pagtawag ko sa pangalan niya. Natigilan siya sa akma niyang paghataw ng kaniyang espada na itim sa likuran ng aming bagong Alpha. Nakatayo si Akira at mapapansin ang kaniyang matinding panghihina. Ngunit pinipilit niya na manatili sa kaniyang kinatatayuan upang protektakan si Clara at Vince. Nakahiga si Vince sa lupa habang nakapatong ang kaniyang ulo sa hita ni Clara. May malaking sugat sa tagiliran si Vince. Walang tigil ang pagpalahaw sa iyak ni Clara habang pinipilit na gamutin ang sugat ni Vince kahit alam niyang ikakaubos iyon ng buo niyang enehiya. Unti-unting naglaho ang armas na hawak-hawak ni Amara. Napansin ko ang paglalabo ng kaniyang kanina ay itim na itim na mga mata. Ngumiti ako sa kaniya. Sa wakas ay nakita ko na rin siyang muli sa napakaraming taon na lumipas na paghihintay ko sa kaniya. Bagaman lagi kong nakikita at minsan ay nakakasama ang kaniyang batang bersyon ay iba pa rin ang kaniyang totoo at kasalukuyan na edad at pag-iisip. Kahit matanda
KINUHA ni Amara ang isang kamay ni Custodio. Pinagsiklop niya ang kanilang mga kamay at nakangiting pinagmasdan niya iyon. Pagkatapos ay tumingala siya sa mukha ng kaniyang lalaking iniibig. Sakto naman na nakatingin din ito sa kaniya. Mataman na pinagmamasdan nito ang kabuuan ng kaniyang napakagandang mukha."Noong bata pa lamang ako ay pangarap ko na ako ang maging pinakamalakas na mangkukulam sa henerasyon namin. That was supposed to be just a dream only, but things makes it to end up as an obsession. Lagi akong napre-pressure dahil sa aking mga magulang. Ayon sa kanila dapat ako lang ang magmay-ari ng pwestong iyon at wala ng iba pa. At si Kuya naman, nang magkaroon siya ng nobya ay napapabayaan na niya ako sa pangangalaga ng aming mga magulang na walang ginawa kundi pilitin ako na gawin ang mga bagay na hindi ko nais" mahabang kwento niya habang nakatanaw sa medyo maliwanag nang kalangitan.Ayon sa kaniyang mga magulang, upang maipanalo niya ang paligsahan sa posisyon na iyon ay
NAKABANGON muli mula sa matinding destruksyon na naidulot ni Tita Amara ang mga taong-lobo. Madali lamang nilang naibalik sa normal ang lahat. Bagaman wala na sa mundo si Tita Amara, nananatiling buhay ang kaniyang kapangyarihan na siyang nagsisilbing proteksyon ng mundo ng mga taong-lobo mula sa mga mata ng normal na nilalang.Ang mate bond ay nananatili pa rin. Ngunit binigyan ni Tita Amara ng basbas na maaaring putulin ng kasalukuyang Alpha ang lila na sinulid na siyang nagdudugtong sa dalawang tao na itinadhana para sa isa’t isa kung hindi magiging maayos ang pagsasama ng dalawang indibidwal hanggang sa ang isa sa kanila ay dumating sa edad na tatlumpu’t lima.Ang lahi ng mga taong-lobo sa kasalukuyan ay pinamamahalaan ng kanilang itinalagang Luna na si Dani at ang kaniyang kasintahan na isang mandirigma ng kaniyang itinuring na ama ang siyang naging Alpha. Ipinaubaya ni Akira ang kaniyang posisyon upang ipagpatuloy ang kaniyang pamumuhay sa mundo ng mga mortal kasama ako pati na r
Kabilugan ng buwan nang gabing iyon. Isang babaeng sanggol ang isinilang ni Matilda—ang pinakamakapangyarihang puting mangkukulam sa ikalabinlimang henerasyon ng kanilang lahi. Kasabay ng unang pag-iyak ng sanggol ay nakarinig sila ng isang malakas na ungol na wari ay nanggagaling sa isang mabangis at malaking hayop. Nasundan pa ito ng mas maliit na ungol na tila ba’y nagmula pa sa isang mas batang hayop. Nagsimulang magsiliparan palayo ang mga ibon na kanina lang ay magiliw na nakatanaw sa kanila sa loob ng malaking silid. Naging alerto si Orlando dahil sa narinig.Napakapit na lamang nang mahigpit si Matilda sa braso ng asawa nang maramdaman niya ang itim na kapangyarihan ni Amara. Napatingin sa kaniya si Orlando na tila iisa lang ang kanilang iniisip.Agad siyang tumayo at isinuot ang kayumangging kapa kay Clara—ang siyam na taong gulang niyang panganay na anak na babae—pagkatapos ay iniabot niya rito ang kaniyang bagong silang na sanggol. Ang kayumangging kapa ang magsisilbing pr
I stared at the big painting in front of me. Nakadikit iyon sa puting pader ng aking kwarto. Nakapinta ro’n ang mukha ng aking mga yumaong magulang. My parents whom I never had the chance to be with since I was born. Despite of that, hindi ko naramdaman ang pagiging isang ulila. I have my Ate Clara beside me who became a sister, a mother, and a father to me. And in fact, I grew up being rich because of Ate Clara’s endeavor and perseverance. Nakapagpatayo siya ng isang kumpanya ng mga beauty product dito sa Pilipinas, ang Ever Beauty. And now, it is the leading and most successful company in our country. Halos lahat ay tinatangkilik ang mga produkto nila dahil sa pagiging epektibo nito at mabibili lamang sa murang halaga. Pati sa ibang bansa ay nakapage-export na rin sila ng kanilang produkto. Minsan nga ay nagtataka ako kay Ate. Kung paano siya nagkaroon ng sobrang lawak na kaalaman kung paano gagamitin sa pagpapaganda ang iba’t ibang uri ng mga halaman gayong sa normal na eskwelaha
MULA sa kinauupuan ko sa loob ng classroom ay matatanaw sa bintana ang malawak na plaza ng aming school, ang Mabini College. Doon ay masayang naglalaro ng baseball ang grupo ng mga fourth year college. Nakaipon ang lahat ng bag nila sa isang asul na bench na nasa tapat lamang ng pwesto nila. Okupado naman ng mga babaeng nanonood sa kanilang paglalaro ang ibang bench na nakahilera sa paligid ng plaza. At ang mga babaeng ‘yon ay may mga paghanga sa kanila, lalong lalo na kay Akira.Pinanonood ko lamang ang bawat galaw ni Akira. Mula sa pagtira niya sa bola hanggang sa pagtakbo niya paikot ay sa kaniya lamang nakatuon ang buo kong atensyon. Dati pa ay gawain ko na talaga ang manood mula sa bintana ng aming classroom ng mga kaganapan sa plaza. But today hits different. Dahil ang napapansin na lamang ng mga mata ko ay si Akira. It all started since that juice accident happened.The moment I turned my gaze on the man who spilled his mango juice on my Birkin bag, my eyes first landed on his b
NAPAMULAT na lamang ako ng aking mga mata nang maramdaman ko ang pagtama ng isang magaan na bagay sa mukha ko. Dinampot ko ang ginumos na papel at saka ibinato iyon pabalik sa labas ng binatana ng aking kwarto. Tumayo ako mula sa pagkakahiga sa banig at saka tinungo ang may kalakihang bintana sa aking kwarto. Pagdungaw ko sa binatana ay doon ko nakita sina Jeremy at Lance. Nakaupo si Lance sa malaking bato at hindi maipinta ang mukha nito habang si Jeremy naman ay nakasakay sa duyan at hawak-hawak ang papel na ibinato ko pabalik sa kaniya habang dinuduyan nang malakas ang sarili. Kaya naman pala nakasimangot si Lance dahil naunahan na naman siya ni Jeremy sa pag-upo sa duyan. “Buti naman at gising ka na, Mr. Torpe, na kung hindi ko pa aksidenteng naitulak kay Jennifer ay mananatiling hanggang tingin na lamang sa kaniyang iniirog,” mahabang litanya ni Jeremy. “Gago, ang baduy,” saad naman ni Lance kay Jeremy. “Inggit ka lang kasi nauna ako sa duyan,” pang-aasar ni Jeremy. “Ang aga-