Suppression Of The Tamed

The fall of dry leaves touching my skin as it passes, while the wind whispers sweet nothings from time to time, feels like my fleeting memories of the past.The time when we were at Casa Lupin, the green scenery of the town mixed with the fiery color of the sun. Our people, may they be young or old, are filled with laughter and smiles. When a simple illness can be treated abruptly by the fresh air the Tree of Life gives us.I tiptoed, stretching my arms and body up high, trying to win against the giant trees surrounding me. Thinking maybe if I pass all these humongous barriers, I will be able to see my homeland again. But every time I do that, I always fail, and to add up, Casa Lupin will never be the same as before. The west part of the Missarati is the only place that reminds me of those times. The only difference is that this place is darker than the old Casa Lupin. I exhaled deeply, lowering my arms and flattening down my heels.Bakit ang tagal yata ni Niko?Lumabas ako rito para

We stood still, staring at the full carriage in front of us."Dinala niyo ba buong bahay niyo?" The crown prince asked with his eyebrows meeting together.I became more ashamed every second that pass. Mahalaga ang bawat gamit namin sa bahay kaya naman wala kaming iniwan na kahit isa, hindi naman kami makakabili ng pamalit na gamit sa kabisera.Si lola ang unang pumasok sa karwahe, sakto na ang loob sa isang tao kasama ang mga gamit namin. Sinubukang itabi ni lola ang ibang gamit pero mas lalo lang sumikip.She smiled awkwardly at me. "Kandong na lang kita.""Sasabit na lang po ako." Suhestyon ko.The people around my grandma and I stared ridiculously at us."Tama, buksan na lang ang bintana para makakapit ka nang maayos." Suhestyon pa ng isa sa mga kabalyero habang pilit pinipigilan ang pagtawa."Hindi! Kasya pa rito." Pilit ni lola kahit na kitang-kita na kung gaano kasikip ang looban.Hinawakan ko ang pinto ng karwahe at sinara ito. Habang hinahanap ko kung saan ako tatapak, nagsali

Nang magtama ang mata namin nang natatarantang lola, agad siyang lumapit sa'kin. Pero nang mapagtanto niyang kalmado lang akong nakatayo sa harap ng pinto ng isang hindi kilalang bahay, bumagal ang paglakad niya papunta sa akin at kinunot ang noo."Anong ginagawa mo riyan?" Pinanlakihan niya ako ng mata."Dito tayo maninirahan mula ngayon, Lola." I showed her the key I'm holding."Dito?" Her eyes became wider whilst her neck started to stretch to peek inside.Sabay kaming pumasok sa loob, ang mga kumpulan naming gamit ay nakatabi na nang maayos sa may gilid.Nang nagsilabasan na ang mga kabalyero, tsaka ko lamang napagtantong paalis na rin sila."The papers of this house are still in my keep, I'll give it once you fully pay your debt." Prince Castellan told me while he's busy fixing his horse."Kailan ang due date?" Sana naman nakahanap na ko ng trabaho't nakapag-ipon na ng panahon na iyon para kung ilang daming ginto man ang babayaran ko, may pangdown payment naman ako kahit papaano.

"Nasisiraan ka na ba ng ulo?!" Tayo ni lola sa harap ko.Ang kaninang tuwa ay kumpleto nang hindi makita."La, iyon na lang ang tanging pag-asa natin para mabuhay pa nang matagal sa lugar na 'to." Paliwanag ko naman."Mabuhay? Kaya ilalagay mo sarili mo sa peligro?" She said like she can't understand the logic behind my reason."Hindi 'yon magiging peligro kung mag-iingat ako. Kaya ko naman, e. At isa pa, baka naroon din nila kinukulong si Niko."Mas lalo siyang nagpanic sa narinig."At kung mali ka?""May nagsabi sa aking nandoon ang mga kasagutan sa tanong ko, nalaman niyang hinahanap ko si Niko at mukhang alam niya rin kung ano ako pero hindi naging mapanganib ang tingin niya!"Maybe some people are still not blind by their prejudices and I want her to know that too."Sino ang nagsabi sa'yo non?" Imbis na matuwa sa balita kong may ibang tao na hindi mapanganib para sa amin, mas nagdilim lang ang eksp

"But...what about my grandmother? Will she be okay here?" I asked because this has been bothering me too.Obviously, she will be alone if leave her here. So I'm worried."I'll assign a knight to guard her."I was surprised because of what he said, nagtatanong lang naman ako kung magiging okay ba siya rito pero sinabi niya na agad na maglalagay siya ng kabalyero para kay lola? This is too much but if this is for my lola's safety then so be it.Nang tumigil ang karwahe, sinubukan kong silipin kung nasa tapat na ba kami ng bahay kung nasaan kami naninirahan ni lola ngunit wala akong nakitang kahit isang bahay sa labas.Nagtaka ako kung bakit pero nang napansin ko ang pamilyar na matandang babaeng naglalakad bitbit ang isang pamilyar na bag, nanlaki ang mga mata ko sa gulat, takot, at pag-aalala sa lola ko."Bababa ako." Paalam ko bago sinubukang buksan ang karwahe."Saglit lang." Aniya pero pinagsawalang bahala ko lang iyon