CHAPTER 1 => Dare.

“Ganito na lang, since graduation party ‘to slash ‘finally free’ party ni Yuki, how about maglaro tayo ng dare? Para naman mabuhayan tayo!” hiyaw ni Hanna habang hawak ang bote ng tequila, sabay taas ng baso na tila tagumpay na nag ldiriwang.

“Game!” sigaw ng barkada, sabay-sabay na nagtawanan habang ang musika’y umaalingawngaw sa buong rooftop ng high-end building sa Makati. Ang mga city lights ay kumikislap sa paligid—parang bituin na nakikiisa sa kasiyahan ng gabing iyon.

Si Yukisha, tahimik sa isang sulok, nakaupo sa cushioned bench na malapit sa edge ng rooftop tila nakulong sa kaniyang sariling mundo. Hawak niya ang shot glass na may lamang rum na ilang ulit nang napalitan. Sa loob ng kani yang dibdib ay may kalmot ng excitement, at kalayaan. Sa wakas, tapos na siya sa kolehiyo. Tapos na ang curfew, ang paulit-ulit na sermon ng mga magulang, at ang pakiramdam ng pag kakakulongbsa isang madilim na hawla. Hawak na niya ang susi ng sariling condo unit sa Juaquin's International Condominium. Malaya na siya. Pero ang tanong—saan siya magsisimula?

"Yukisha, ikaw na ang mag spin ng bote!" sigaw ni Daisy, sabay tili ng iba pang kabarkada.

Naputol ang kaniyang pagmumuni-muni, at napatingin sa gitna ng grupo, kung saan nakahinto na ang bote at nakatutok nga ang leeg sa kaniya. “Talaga ba?” tanong niya, sabay hikab na may ngiting pilit.

“Of course! Graduate ka na, girl! Dapat lang na ikaw ang unang sumabak sa pag papaikot ng bote!” sabi ni Hanna, sabay turo sa bote. “Iikot mo na yan Yuki eksayted na kami" Agad naman niyang inikot sa ang bote sa gitna ng lamesa. Para sa iba’y laro lang ito, ngunit para kay Yukisha, ito’y isang simula—ng kung anumang bagong kabanata na hindi pa niya batid. Nang huminto ang bote at tumapat ang leeg nito sa kani mya, napasinghap ang lahat.

“YUKIIII!” sigawan ng barkada.

“Oh eto na,” sabay siko ni Hanna. “Kita mo ‘yung guy doon sa left wing? Lapitan mo, landiin mo, akitin mo. Dapat mapansin ka niya. Gawin mong unforgettable. Dare ‘yan walang atrasan!”

Sinundan ni Yukisha ang tinuturo nila—isang lalaking naka tayo sa balcony ng rooftop, nakasuot ng simpleng puting polo, dark slacks, at hawak ang isang baso ng whiskey. May kasama siyang tatlong lalaking halatang may mga posisyon sa lipunan. Matangkad siya, may matalas na panga, at masangsang ang aurang parang, ‘huwag kang lalapit — malulunod ka.’

“Baka naman bodyguard ‘yan,” biro ni Yukisha, pero bakas sa tono ang kaba.

“Eh di mas exciting!” sabat ni Daisy. “Come on, Yuki. You said ‘walang atrasan’!”

Lasing na siya. Hindi lubos-lasing, pero sapat para mawala ang inhibisyon. Sapat para palakasin ang loob niya at gawin ang isang bagay na hindi niya magagawa ng wala ang espirito ng alak

Tumayo siya. “Okay. Watch me,” sabay taas ng bote at ngumiti ng pilya. Ang mga kaibigan niya'y nag sigawan habang kinukunan siya ng video at litrato. Ang pag hakbang niya patungo sa left wing ay mabagal, at kalkulado, may matinding kaba sa dibdib niya na hindi maitatago.

Habang nag lalakad, pakiramdam niya’y tumitigil ang mundo. Ang bawat hakbang ay parang pag tawid sa isang manipis na lubid—isang pag kakamali lang at babagsak siya. Ngunit sa likod ng mga titig ng mga kaibigan at mga hiyawan ng mga ito, nag pokus siya sa hamon ng mga ito na dapat niyang panindigan.

Pag dating niya sa left wing huminga siya nang malalim at lumapit sa lalaki na ngayon ay komportable ng naka upo sa malambot na single couch.

Nang malapit na siya, hindi na siya nag-alinlangan. Umupo siya sa kandungan nito, marahang hinawakan ang batok, at inilapit ang mukha.

“What the—” gulat na saad ng lalaki, habang ang mga kasama nito'y napatingin.

Ngumiti si Yukisha, mapang-akit. Idinikit ang katawan sa dibdib nito, gumiling ng bahagya. “Why don’t you join me tonight, handsome?” bulong niya sa tenga nito, habang ang dila niya’y bahagyang humagod sa balat sa ilalim ng panga nito.

Ang mga mata ng lalaki ay biglang lumalim. Mula sa malamig na titig, ngayo’y tila apoy na kayang sunugin ang kaniyang pagkatao. Tinitigan siya nito ng matagal—parang sinusukat, at tinitimbang kung totoo nga ba ang tapang niya.

“Bold,” mahinang bulong nito, parang sinusubok siya.

Ngumiti si Yukisha. “Takot ka ba?”

“Sa’yo?” Napangisi ito. “Ikaw ang dapat matakot sa akin.”

Tumawa siya, bahagyang lasing pa rin. “I can handle danger.”

Isang iglap lang, bigla siyang binuhat nito—walang kahirap-hirap na akala mo'y isang unan na napakagaan. Nagulat ang mga tao sa paligid, ngunit walang pumigil. Tahimik na bumaba sila ng hagdanan, papalayo sa ingay ng party.

“Saan mo ako dadalhin?” tanong niya, bahagyang nangingiti pero may halong kaba.

“Sa kotse ko,” malamig pero sigurado ang boses ng lalaki.

Napatungo nalang siya siya. Sa sobrang lasing, at lakas ng tibok ng puso niya, halos hindi na niya marinig ang sarili. Ngunit isa lang ang sigurado—ang gabing ito ay hindi na basta laro. Hindi na niya alam kung tama ba ang ginawang pag sama sa binata, ngunit gusto niya ulit maramdaman ang init ng pag dampi ng pagkalalaki nito sa kaniyang nag lalawang pagkababae. Habang binabaybay nila ang hallway patungo parking lot ay hindi na niya napigilang abutin ang labi ng binata at halikan. Sarado na ang isip niya wala ng ibang mahalaga kundi ang init, ang kagustuhan, at ang pagkasabik sa kung anong susunod.