Pagkapasok nila sa loob ng itim na sports car, agad na isinara ni Xayvier ang pinto. Tahimik, ang tanging maririnig ay ang mabilis na paghinga ni Yukisha at ang mahinang ugong ng makina marahil ay pinatakbo ng binata ang aircon. Ang ilaw ng mga poste sa labas ay kumikislap sa mga bintana, nagbibigay ng mahiwagang liwanag sa loob ng sasakyan.
Si Yukisha, bagama’t lasing pa rin, ay mulat na mulat sa bawat detalye ng gabing ito. Ramdam niya ang bawat segundo—ang kilig, kaba, at init na dumarampi sa kaniyang balat. Tumingin siya sa lalaking ngayon ay nasa tabi niya, naka tingin rin sa kaniya na para bang binabasa ang kaluluwa niya. "Ano? Wala ka nang masabi?" malanding biro ni Yukisha, pilit pinapawi ang tensyon. Pero ang boses niya ay may bahid ng kaba. Hindi siya sinagot ni Xayvier. Sa halip, bigla siyang hinila palapit. Mariin ang halik na sumalubong sa mga labi niya—mainit, mapusok, at puno ng pag-angkin. Walang pag dadalawang-isip. Parang tigre itong matagal nang nag pipigil. Ang dila ni Xayvier ay agad pumasok sa loob ng bibig ni Yukisha, hinanap ang kaniya, naglaro, nag-imbita ng kasalanan. Napasinghap siya, napaungol, at napakapit sa batok nito. Ang mga kamay ni Xayvier ay dumaan sa kaniyang tagiliran, humahaplos na parang apoy, hinahanap ang bawat sensitibong parte ng kaniyang katawan. Tinanggal ni Xayvier ang seatbelt niya, saka siya binuhat at pinaupo sa kandungan nito. Ramdam ni Yukisha ang matigas na bukol ng sandata nito sa ilalim ng kaniyang hita—matigas, mainit, at tila sabik na sabik. Habang magkadikit ang katawan nila, mabilis na hinila ni Xayvier ang strap ng kaniyang dress pababa. Lumantad ang kaniyang malulusog na dibdib. Walang alinlangan, isinubo niya ang isang utong—mainit at sabik. Napasinghap si Yukisha, napaliyad. "X-Xayvier..." Kinagat nito ng bahagya ang u***g niya, habang ang isang kamay ay gumapang pababa, dumaan sa tiyan, hanggang marating ang pagitan ng kaniyang hita. Ramdam niyang basa na ang panty niya. Nang maramdaman ni Xayvier iyon, mapang-akit itong ngumisi. “Basa ka na,” bulong nito, malalim at mabagal, sa kaniyang tenga. “Mas gusto ko kung mararamdaman ko ‘to sa loob.” Binaba nito ang zipper ng pantalon, inilabas ang galit na galit na alaga. Malaki, mahaba, at mataba. Tila isang sandatang handang sakupin ang lahat sa kaniya. “Virgin ka nga ba talaga?” tanong nito, habang nakatitig sa mga mata niya. Kagat-labing tumango si Yukisha. “Putangina,” mariing bulong nito. Tila na ubos na ang lahat ng kontrol sa sarili. Mabilis siyang inihiga sa naka bukang likod ng passenger seat. Tinanggal ang panty niya, ibinuka ang kaniyang mga hita. Dahan-dahan nitong tinutok ang alaga sa kaniyang bukana. Mainit, at mabigat ang kaniyang paghinga. “Ah—ahhh! Dahan-dahan…” ungol ni Yukisha, napapaluha sa hapdi ng unang pagpasok. “Shhh… konti na lang… kakayanin mo ‘to.” Nang makapasok ng buo, nanatili muna si Xayvier sa loob. Niyakap siya, hinalikan sa pisngi. Naramdaman niya ang panginginig nito—para bang kahit siya ay binabagyo ng damdamin. “Ang sikip mo… tangina… Yuki…” At doon nagsimula ang bawat pag-ulos. Una’y mabagal—Tila sinasamba ang bawat pulgada ng kaniyang laman. Hanggang sa pabilis nang pabilis, marahas, at malalim. Bawat pagbaon ay may kasamang malakas na ungol. Bawat salpukan ng laman ay musika sa gabi. “Xayvier… shit… ang sarap…” “Sabihin mong gusto mo pa.” “Gusto ko pa… bilisan mo… please!” Hinila siya nito pataas, pinaupo paharap. Kinabayo niya ito, taas-baba. Ang kaniyang mga palad ay nakakapit sa likod ng upuan. Si Xayvier, nakahawak sa kaniyang balakang, ginagabayan ang ritmo. “Ganyan… ahhh… bilisan mo pa…” Tumutulo ang pawis nila. Ang balat nila'y dumudulas sa isa’t isa. Umaalingawngaw ang mga ungol ni Yukisha sa loob ng kotse. “Lalabasan na ako…” ungol niya. “Sabay tayo.” Ang huling ulos—malalim, mariin, sabay silang napasigaw. Nilabasan si Yukisha. Ramdam niya ang pagbugso ng mainit na likido sa loob niya. Nanginig ang katawan niya habang nakasubsob sa balikat ni Xayvier. Pareho silang hingal na hingal, parang naubos ang lakas sa isa’t-isa. Pagkalipas ng ilang minuto, habang nakasandal si Yukisha sa dibdib ni Xayvier, marahan siyang hinaplos sa likod. Tahimik silang dalawa. “Tapos na ba tayo?” tanong ni Yuki, malambot ang tinig. “Hindi pa nagsisimula, baby,” sagot nito, saka pinaandar ang kotse. Binaybay nila ang hindi familiar na daan patungo sa isang pinakamalapit na hotel, matapos silang mabilisang nag IN sa may front desk at makuha ang susi ay agad na silang sumakay sisa elevator at tinungo ang huling palapag kung saan nasaan naruruon ang nerentahang kwarto ng binata. Pagkapasok sa penthouse, sinalubong sila ng malamlam na ilaw—kulay amber, mainit, at malambing ito. Tahimik ang paligid, tanging mga yabag lang nila ang maririnig. Hindi na nag sayang ng oras ang binata hinila na siya nito at, mariing tinignan. Hinalikan siya—una'y marahan. Pero agad itong naging mapusok, at sabik. Habang hinahaplos ang kaniyang baywang, hinanap ng mga daliri ang zipper ng kani. yang dress. Isang hila, at bumagsak sa sahig ang tela. Napatitig si Xayvier sa kaniya, parang uhaw na lalaking ngayon lang pinayagang tumikim. “Angkinin mo ko,” bulong ni Yukisha. “Hindi mo na kailangang sabihin" Lumuhod siya, hinalikan ang tiyan niya, pababa. Humagod ang dila sa pagitan ng kaniyang hita. Napaungol si Yukisha, napakapit sa buhok nito. Dahan-dahan, ang pag dila nito. Nilamon siya ng sarap. Bumangon si Xayvier, binuhat siya, at inihiga sa kama. Sa pagitan ng mga halik, ibinuka nito ang kani yang hita. Inilabas ang matigas na sandata, at dahan-dahang pumasok. Napakagat si Yukisha sa labi, naghalo ang hapdi at sarap. “Ahhh… dahan-dahan…” “Shhh… akin ka ngayon.” Nang makapasok ng buo, nagsimulang umindayog si Xayvier—mabagal, marahan, malalim. Hinawakan niya ang mukha ni Yukisha, hinagod ang kaniyang pisngi habang umuulos. Sa bawat ulos, parang sinasamba ang katawan niya. Hindi nagtagal, pinaupo siya sa ibabaw. Kinabayo niya ito, taas-baba, paulit-ulit. Kumakapit siya sa likod ng kama habang sinasalubong ang galit na ulos ni Xayvier. “Lalabasan na ako…” “Sabay...na.. tayo…” At sa huling sagad, sumabog ang init nila. Magkayakap, magkahalo ang pawis at ungol, hinayaan nilang lamunin sila ng makasalanang gabi na hubad at magkayakap.FEW DAYS AGO...Pagkatapos ng mabigat na pagpupulong at ng matinding emosyon mula sa CCTV footage, napagpasyahan ng grupo na hati- hatiin ang trabaho. Ngunit para kay Xayvier, hindi sapat ang nakita nilang ebidensya. Kailangan niya ng mas matibay, mas kongkreto. Kaya’ t nang makaalis ang sina Leanxro, Nathaniel at Dominic ay nanatili siya sa silid kasama si Rafael.Tahimik ang buing kwarto. Ang tanging maririnig ay ang mahinang tunog ng mga keys sa laptop ni Raf at ang mahinang ugong ng aircon.“Hindi ko kayang umasa lang sa mga hinala, Raf,” basag ni Xayvier sa katahimikan, malamig at mabigat ang boses. “Kailangan natin ng bagay na hindi nila kayang itanggi. Kung CCTV lang, madali nilang pekein o burahin. Pero kung makukuha natin ang mismong mensahe nila, ang mismong galawan nila… iyon ang magpapatumba sa kanila.”Tumango si Rafael, nakakunot ang noo habang nakatutok sa laptop. “Naiintindihan ko, Xayv. Kaya nga pinakilos mo na ang iba para diyan diba? Pero ibang level na ‘to. Ang kah
Pero habang lumalakad si Joy papunta sa filing cabinet, may napansin si Nate: mabilis itong sumulyap sa cellphone na nakapatong sa mesa. At hindi iyon typical na check lang ng notification; parang may inaantabayanan. “Joy,” biglang sambit ni Nate, “pinaunlakan na ba ni Xayvier na gumamit ka ng telepono sa oras ng trabaho? Siguro boyfriend mo 'yan ano? Kanina ka pa tingin nang tingin sa phone mo eh.” Halos mabilaukan si Joy. “Ha? Wala noh! Gawa-gawa mo lang ‘yan.” “Talaga lang ha? Baka mamaya kaya apla hindi mo nararamdaman ang pagod dahil may nag 'goodmorning babe, goodluck sa work mo, galingan mo lang lagi I'm always proud of you, iloveyousomuch.' kana pala,” pang-aasar pa niya, pero sa loob-loob niya, nagtataka siya. Kanino bang minsahe ang kanina mo pa inaabangan Joy? Hindi siya pinansin ni Joy at nagpatuloy lang ito sa pagsasalansan ng files, tila ba iniiwas ang usapan. At doon mas lalong kinutuban si Nathaniel. Habang nakaupo, pinanood niya kung paano kumuha si Joy ng isa pa
Tahimik ang biyahe ni Nathaniel papunta sa Juaquin's Corporation. Alam niyang wala si Xayvier sa opisina dahil abala ito sa mansyon at inaasikaso ang nangyari kay Yukisha kasama si Rafael. Kaya’t iyon ang perfect timing para makalapit at makapagmasid kay Joy nang hindi halatang nagmamanman. Pagpasok niya sa Juaquin's Corporation, pagbukas pa lang ng glass door, agad siyang binungaran ng security guard. "Uyy magandang umaga sainyo sir Nate." Bati ng SG sa kanya agad naman siyang sumaludo dito habang nakapaskil ang kingkoy niyang ngiti. "Magandang umaga chiff, iba ang aliwalas ng mukha mo ngayon ah siguro naka score ka kay misis noh?" Tinawanan naman siya ng SG "Nako sir hindi pi, sahod kasi ngayon kaya masaya ako." Saad nito na ikinatawa nila pareho, nag paalam na si nate at dumeretso sa front desk. Mabilis namang bumujgad sa kanya ang isang bagong receptionist. “Good morning, sir! May appointment po ba kayo?” tanong ng babae, nakangiti pero halatang sanay na sa mga bisitang hindi
“Napansin ko, Nay,” bungad ni Dominic habang humihigop ng gatas, “na madalas kang may hawak na notebook. Listahan ba ‘yan ng utang namin sa turon mo?” “Listahan ng kasalanan ni Xayvier,” sagot ni Nanay Linda sabay tawa. “Pero seryoso, anak… ito ang history ng bahay. Kahit bago pa ako, ang lola ng lola ng lola ko na ang nag-aalaga ng pamilya nila. Lahat ng nangyari rito — sa mansion, sa pamilya, sa mga empleyado — sinusulat ko. Parang journal na rin.” “Kasama ba kami ro’n?” tanong ni Dominic. “Lahat kayo,” sagot ni Nanay Linda. “Simula nang una kayong tumakbo sa hallway na may tsinelas na sumabog ang strap… hanggang sa una mong niligawan na driver’s daughter.” Natatawang saad nito at marahan pa siyang hinampas sa balikat dahilan upang lumislis ang apron ng matanda at bumungad ang lumang isang keychain na nakasabit sa pang ibabang suot nito. “Grabe, Nay!” Halakhak ni Dominic habang palihim na naka sulyap doon sa keychain. Ngunit habang natatawa siya, napansin niyang bahagyang
Habang si Leandro ay tahimik na sinusundan si Alfred sa mga blind spot ng compound, at si Nate nama’y pinagmamasdan ang bawat kilos ni Joy, isang mas personal na misyon ang nakaatang sa balikat ni Dominic — ang bantayan ang pinaka- inosente sa lahat: si Nanay Linda. Hindi ito isang ordinaryong pagsubaybay. Hindi ito tulad ng kina Alfred o Joy, na may malinaw na koneksyon sa seguridad ng pamilya o access sa sensitibong impormasyon. Marahil ay kahit na matagal nang nag tatrabaho ang pamilya ni Nanay Linda ngunit hindi kailanman nalaman nang mga ito ang misteryong bumabalot sa pamilyang Juaquin. Pero ayon sa plano ni Xayvier, kailangang walang palampasin. Kahit sino, kahit ano, oras na mag kasala ka patay ka. Iyon ang kaisa- isang batas ni Xayvier. Kaya kahit ang isang tulad ni Nanay Linda na may matagal nang Ugnayan sa pamilyang Juaquin ay wala paring takas. Simula bata pa sila Xayvier, Leandro, Nathaniel, Dominic at Rafael si Nanay Linda na naginh pangalawang nanay nilang Nanay,
Pagkatapos noon, bumalik ito sa guardhouse at nakipag- usap muli sa mga tauhan. Isa -isang kinamusta ang bawat assigned shift, at binigyan ng maikling payo ang ilan na baguhan pa. Walang halong pananakot o pang- aabuso ang kanyang estilo. Bagkus, halatang nirerespeto siya ng mga tao dahil sa kanyang pamumuno. Tahimik na nagpatuloy si Leandro sa pagsubaybay hanggang tanghali. Lahat ng kilos ni Alfred ay normal —mula sa pagtanggap ng ulat, pag- inspeksyon sa perimeter, hanggang sa simpleng pagkain ng tanghalian kasama ang dalawa sa kanyang mga tauhan. Wala siyang ipinakitang kahit anong kahinahinala. Bawat galaw nito ay sistematiko, halos parang nakasulat sa manual. Kapansin- pansin kung paano nito sinisilip ang bawat gate, binubuksan at isinasara ang mga logbook, at paulit-ulit na kinukumpirma ang mga oras ng pagpasok at paglabas ng mga sasakyan. Kung may nagtanong, mahinahon siyang sumasagot, diretso at malinaw ang tono, walang bahid ng pagkabahala. Kahit ang simpleng paglalakad niya