Kabanata 4

Hinanap ng mga mata ko si Denise pero hindi ko ito nakita. Nagtataka lang akong parang wala siya. 

“This is Russel, ang aking panganay,” nakangiting panimula niya habang isa-isa kaming tinitingnan. “Son, they're our most loyal workers kaya inimbitahan ko sila ngayon.”

“Magandang gabi, Sir. Ako ho si Banny. Isa ako sa mga katiwala ng Clausen farm.” 

Bahagyang yumuko si Russel para tanggapin ang kamay ni Tiyo Banny. “Russel Clausen. Thank you for coming,” pormal niyang tugon. 

“Ilang beses pa lang kitang nakita, hijo. Tawagin mo na lang akong Tita Allissa,” magiliw na sabi ni Nanay. 

Sumilay ang tipid na ngiti sa mga labi ni Russel nang magkamay sila. “Nice meeting you again, Tita.”

“Yo, man. Ruan here,” nakangising singit ni Ruan. 

“Wala ka yatang balak lumipat ng mesa,” sagot ni Russel. Hindi ko alam kung biro ba iyon o hindi pero tiningnan niya ako matapos sabihin iyon. Napansin kong hindi gaya ni Daimler ay tuwid ang pananalita niya ng Tagalog. 

Humalakhak lang si Ruan at hindi na muling umimik. 

“Hello, Sir Russel. I'm Venus po. Pamangkin ni Tiyo Banny.” 

Muling naglapag ng pagkain ang waiter sa aming mesa. Bigla akong nagutom at natakam doon. 

“Thank you,” bulong ko sa waiter. 

Nakatingin na pala sa akin ang mga kasama ko, tila naghihintay sa sasabihin ko. 

“Ah, Alliyah po, Sir...” Hindi ko siya magawang tingnan. Nag-alinlangan pa ako kung ilalahad ko ang kamay ko o hindi pero nagulat ako nang siya na mismo ang naglahad ng kaniyang kamay sa 'kin. 

“Russel,” tipid niyang saad. 

Para akong nakuryente nang maglapat ang mga palad namin. Nilulukob ako ng init nito. Napilitan akong tumingin sa mukha niya dahil sa tarantang nararamdaman. Hindi gaya ng malikot kong mga mata ay diretsong-diretso ang tingin niya sa akin na para bang wala lang sa kaniya ang tagpong ito. 

Sinapul ako ng panghihinayang nang biglang dumating si Denise. Nakaramdam ako ng hiya nang dumapo ang tingin niya sa mga kamay namin dahilan para mapakalas ako. 

“Hon, they are waiting for you,” malambing niyang sabi bago pumulupot sa braso ni Russel. 

Napaiwas ako ng tingin. 

Tumikhim si Russel. 

“It's nice meeting you all. I have to go.”

“If you need anything, nandoon lang kami sa unahan. Okay?” pahabol ni Ma'am Navi bago tuluyang magpaalam. 

Nakahinga ako nang maluwag nang wala na sila. 

Inabala ko na lang ang sarili sa pagkain at nangakong hindi na ako muling dadalo sa ganitong party lalo na kung involved si Russel. 

Ngunit hindi ko pa rin talaga maiiwasang maistorbo lalo na nung tumugtog ang sweet song at nagsimulang pumusyaw ang kulay ng disco lights. Sinabayan ng maingay na cheers ang pagtayo ni Russel. Inabot ni Denise ang nakalahad niyang kamay at marahan silang umakyat ng stage.

“Bagay na bagay sila, ano?” bulalas ni Nanay.

“Sinabi mo pa. Pareho silang mataas na ang narating. Pihadong magiging masaya ang pagsasama nila bilang mag-asawa,” sang-ayon ni Tiyo Banny sa pagitan ng pagnguya.

Muli na naman akong sinakop ng hindi maipaliwanag na pakiramdam at muntik pa akong mabilaukan.

“Chill,” natatawang reaksiyon ni Ruan. Iniabot niya sa akin ang tubig at diretso kong ininom iyon.

“Ang sarap kasi, eh,” dahilan ko na lang at muling sumubo ng paella pero kaunti lang.

Nakagat ko ang labi ko habang pinanonood ang pagsayaw ng dalawa sa stage. Dumiin ang pagnguya ko sa pagkain na para bang mababawasan no'n ang pagkainggit ko kay Denise.

Mas lalong umingay ang kantiyawan nang sumunod na umakyat ang mag-asawang Clausen at nasundan pa sila ng mga bisitang nagka-udyukan na rin sa pagsayaw.

“Haay, kailan kaya ako makararanas ng ganiyan.” Puno ng pag-aasam ang mga mata ni Venus habang palihim na sinusulyapan si Ruan.

“Isayaw mo kaya si Venus, Ruan,” hindi ko napigilang sabihin iyon.

Umismid si Venus sa akin pero huli na nang lingunin siya ni Ruan.

“You wanna dance?” 

“H-hindi, wala naman akong sinabing ikaw.” 

Napahalakhak ako. 

Hindi iyon pinakinggan ni Ruan. “Tito, can I take her to the stage?” nakangiting paalam niya kay Tiyo Banny.

Bakas ang pagkamangha sa mukha ni Tiyo Banny nang tingnan niya si Ruan. “Aba, sigurado ka ba riyan, hijo?”

Napuno ng tawanan ang aming pwesto dahil sa birong iyon.

Pinamulahan ng mukha si Venus ngunit agad ding tumayo nang abutin ang kamay ni Ruan.

“Ikaw talaga, Tiyo,” nahihiyang turan niya.

Pinanood kong humalo sa karamihan sina Venus at Ruan. Pumuwesto sila malapit kina Russel. May ibinulong pa si Ruan kay Russel dahilan para dumilim ang mukha ni Denise.

Ano kaya iyon?

“Bakit hindi rin kayo sumayaw, 'nay?” suhestiyon ko. 

“Puwede rin naman, halika, Allissa.”

“Nakakahiya, ano ka ba,” natatawang saad ni Nanay.

Pero wala na siyang nagawa nang hatakin siya ni Tiyo Banny. “Ngayon ka pa ba mahihiya, eh, laman tayo ng sayawan noon.” Nasundan iyon ng halakhak kaya't napatawa na rin kami ni Nanay. 

Dati silang magkaklase kaya naman malalim din ang kanilang pagkakaibigan, kasama na rin ang tatay ko. Silang tatlo ang madalas magkakasama noon at parati silang napupunta sa parehong section. Buhat nang pumanaw si Tatay ay si Tiyo Banny na yung naging katulong ni Nanay sa farm at hanggang ngayon ay nananatiling matibay ang pagkakaibigan nila.

Naiwan akong mag-isa sa mesa. Nangingiti ako habang pinagmamasdan sina Ruan at Venus. Hindi makatingin nang diretso ang kaibigan ko pero kahit papaano naman ay nag-uusap sila.

Samantala, kahit anong pigil kong tingnan si Russel ay hindi ko magawa. Kahit saang anggulo ay nangingibabaw ang kagwapuhan niya. Bigla kong naalalang ganitong-ganito ang view noon sa cottage kung saan ko siya unang nakita.

Napapikit na lang ako dahil sa frustration.

Bakit nga ba gustong-gusto pa rin kita, Russel?  

“Alliyah, busy ka ba?” yaya ni Venus isang hapon sa farm.

Kasalukuyang naglilipat ako ng mga halaman sa paso habang si Nanay ay nasa sentro kasama ng kaniyang mga katrabaho. Ngayon din ang araw ng harvesting kaya naman ang lahat ay abala.

Pinagpagan ko ang kamay ko bago humarap kay Venus. “Bakit?” 

Pinarisan ni Venus ng puting flat shoes ang suot niyang maong shorts at square neck blouse. Mas lalong nangibabaw ang kaniyang kaputian dahil doon. 

“Kukuha na kasi ako ng entrance exam sa Clinton University. Gusto mo bang sumama?” 

Matagal ko na ring gustong makapasok sa Clinton University. Ngayong alam ko namang hindi pa ako makakapag-enroll doon ay at least makita ko man lang yung hitsura no'n. Bukambibig din kasi iyon ng mga kaklase ko. 

Pagkatapos naming magpaalam kay nanay ay pinabaunan pa niya ako ng isang daang piso pamasahe. 

Faded jeans at t-shirt ang isinuot ko. Bukod sa wala akong masyadong damit ay mas gusto kong gamitin ang simple lang at komportableng isuot.

Pinagpagan ko ang luma kong sneakers na kinuha ko pa mula sa ilalim ng higaan ko. Ilang taon na rin sa akin ang sapatos na ito na napanaluhan ko pa sa poster making contest sa school. 

'Di gaya ko ay likas na kay Venus ang pagiging fashionista kaya naman mayroon siyang collection ng clothes. Hindi naman sila mayaman pero parehong may maayos na trabaho ang parents niya. Gusto pa sana niyang ibigay sa akin ang iba niyang bestida pero tinanggihan ko knowing na wala naman akong paggagamitan ng mga iyon.

Marami nang tao sa Clinton University nang makarating kami ni Venus. Naupo ako sa waiting area at hinayaan siyang pumila roon at makapagregister. 

Habang tinatanaw ang mga estudyanteng nakapila ay hindi ko maiwasang ikumpara ang sarili ko sa kanila. Ako lang ang naiiba rito. Nakapanliliit ang kanilang mga suot na lahat ay halatang branded. Ang iba'y hatid sundo pa ng kanilang mga magulang at halos lahat ay may family car.

Sa kabilang banda'y proud pa rin ako sa nagawa sa akin ni Nanay. Hindi man kasing level nila ay sigurado naman ako sa kakayahan ko, sa angking talino at talento na mayroon ako.

Kagabi, nang buksan ko ang graduation gift sa akin ni Ruan ay lubos akong natuwa. Gagamitin ko ang mga art material na iyon para makaipon ngayong summer mula sa commissions ko. Kung suswertihin ako't makaipon nang malaki ay saka ko itutuloy ang pag-aaral kasabay ng scholarship na kukunin ko. 

Nahawi ang kumpulan ng mga estudyante nang pumasok sa main gate ang isang sasakyan, ang parehong sasakyan na minsan na ring pumasok sa aming bakuran kaya alam ko na rin kung sino ang nagdadala nito. 

“He's here na! Oh my G!” Siniko nung babae ang katabi niya habang nag-aabang sa pagbaba ng nagmamaneho no'n. 

Ang maangas na porma ni Daimler ang iniluwal no'n. Akalain mo nga namang dito rin pala siya nag-aaral. Tuwid siyang naglakad sa pathway habang nakapamulsa. 

Hindi niya pinansin ang mga babaeng tumitili malapit sa kaniya. 

“I heard he's the CEO's brother. Magkamukha sila, ano?”

“Oo. Pero mas gusto ko si Daimler kaysa sa kuya niya. Masama raw ugali no'n, eh.”

Nanliit ang mga mata ko sa huling sinabi nung isa. Masama ang ugali ni Russel? Ang alam ko, masungit lang iyon at masyadong intimidating pero... hindi ko alam kung saang parte ba no'n ang pagiging masama niya. O marahil ay katiting lang na impormasyon ang alam ko tungkol sa kaniya at mas marami akong hindi alam. 

Napabuga ako sa hangin.

Bahagya akong nagtago sa poste ng waiting area para hindi ako makita ng paparating na si Daimler.

Nahihiya pa rin ako sa nangyari sa event. Hindi ko rin kasi direktang naibalik sa kaniya yung coat niya at ipinaabot ko na lang iyon sa isang housemaid nila.

Nanuot sa ilong ko ang matapang na amoy ng pabango niya.

Hindi nakatakas sa paningin ko ang pagkatulala ni Venus nang dumaan sa tabi niya si Daimler. Lumapit si Daimler sa guwardiyang nasa gilid ng front desk at may kung anong isinulat sa hinuha kong log book. 

Mabilis din itong umalis. Hanggang sa lumiko na ito ay nakapako pa rin ang tingin ni Venus sa dinaanan nito.

Palihim akong napangiti at agad nang binuo ang pang-asar ko sa kaniya.

“Deym!” bulalas ni Venus nang makalapit siya sa akin. “Geez, fren! Nagbago na talaga ang isip ko! Hindi na si Ruan ang crush ko!”

Napahilamos ako. Akala ko pa naman ay tungkol sa exam ang ibabalita niya.

Dahil sa lakas ng boses niya ay alam kong malinaw iyong narinig ng mga estudyanteng malapit sa amin. Kahit kailan talaga! 

Hinawakan ko siya sa braso at hinila na palabas dahil pasama nang pasama ang tingin sa kaniya ng mga naroon, bagay na hindi napapansin ni Venus dahil sa pagka-startrucked niya kay Daimler.

“Nakikita mo ba ang kumpulang 'yan?” tukoy ko sa grupo ng mga babae nang makalayo kami. 

“Oh?”

“Mukhang fans club 'yan ni Daimler. 'Wag kang masyadong maingay, baka kuyugin ka ng mga iyan,” pabirong banta ko.

Umikot pataas ang kaniyang mga mata. “I'm even prettier than them. Daimler deserves a gorgeous admirer like me!”

Mas matanda ako ng dalawang taon kay Venus. Gusto kong isipin na dahil mas bata siya kaysa sa akin ay mas bata rin siyang umakto at mag-isip. Gayunpaman ay parehas lang kaming bata pa. 

Naalala ko na naman tuloy ang agwat namin ni Russel. Sa bagay na iyon ay malabong magustuhan niya ako. 

Sana lang din ay hanggang dito lang ang pagtingin ni Venus kay Daimler or else, magagaya siya sa akin na hanggang ngayon ay stuck pa rin sa nararamdaman kahit ilang taon na ang lumipas. Pakiramdam ko nga'y mas lumala pa ito matapos kong makitang muli si Russel at dalawang beses pa iyon. Hiling ko'y hindi na masundan ang pagkikita namin dahil malapit na malapit na akong malunod nang hindi niya nalalaman. 

At kapag nangyari iyon ay walang ibang puwedeng sumagip sa akin bukod sa sarili ko.