CHAPTER 0

Paano nga ba natin masasabi na ginawa natin ang lahat? Hanggang saan ba dapat natin ibigay ang lahat? But what if you already did everything but still it isn't enough? Kailan ba yung tamang moment for us to stop? When will be the right time to take a rest from everything?

"We're here. Are you ready?" sabi niya ng huminto ang sasakyan sa harap ng De Luca Hotel.

Madaming mga taga press ang nakaantabay sa labas dahil sa mga naglalakihang taong imbitado sa party. Politicians, artists, mga negosyante, kahit ang mga mula sa kilalang pamilya sa iba't ibang bansa ay narito din.

Agad siyang bumaba at inalalayan ako dahilan upang magkagulo ang mga taga-media samin. Lumapit naman ang mga bodyguards upang daluhan kami at ng mailayo sa mga nagkakagulong paparazzi.

"Will you gonna be fine? You might see them there." nagaalalang tanong niya.

"Your Highness, who is she?"

"Isn't this is Prosecutor Cortés?"

"What is your relationship with her?" hindi namin pinansin ang mga tanong ng mga taga media. We let them speculate about us. After all, that is their job.

They escorted us away from those paparazzis. "Pharynne, are you really sure---"

"Heydrich" I cut him off. Tumigil ako sa paglalakad at humarap sa kanya. "Just be calm okay? Why are you more scared and worried than me, hmm?" Inayos ko ang tie niya and  straightened his suit.

"It wouldn't be a problem for me. Should we go now? Father and fratello must be inside now." I tapped his cheek at saka naunang maglakad sa kanya.

"I bet the Duke and your brothers are looking for you now. Knowing them, mawala ka lang sa paningin nila or matagalan ka lang na sagutin ang tawag nila, matataranta ang mga yun." The receptionist asked for our invitation when we reached the entrance ng hall.

Tumunog ang telepono niya at pinakita kung sino ang tumawag. Napailing na lang ako. It was my brother, Nikholai Mikhael.

Kinuha ko ang phone niya para sagutin ang tawag habang kinukuha ang invitation namin.

"Heydrich, where are you and my sister? Bat wala pa kayo? The Duke are looking for you." Napatawa ako sa kanya.

"Mi Fratello, just calm okay? We're already here. Bat ba kayo natataranta? Para namang may makikita akong hindi dapat." Napatahimik naman siya.

"Anyway, where were you guys at?" Hinanap ng mga mata ko kung nasaan sila. Nang magawi ang tingin ko malapit sa stage ay nakita ko sina Papá. "Oh, found you Kuya." Sabi ko at binaba ang tawag.

Lumapit si Heydrich sakin and he offered his arm at pumunta kung nasaan sila Papá. Hinapit niya ang aking bewang kaya napataas ang kilay ko sa kanya.

"What?" Natatawa niyang tanong sakin. Umismid ako at inikutan siya ng mga mata.

Malakas na tinapik ko ang kamay niyang nasa bewang ko dahilan upang mapabitaw siya at umaray. "Halika na nga. Dami mo pang ano eh." Pagtataray ko sa kanya kaya mas napatawa siya.

Seryosong nakikipagusap sina Papá kasama ang ilang guests ng magawi ang tingin niya samin ni Kuya Nikholai.

May binulong siya kay Papá kaya napatingin din ito samin at umaliwalas ang kanyang mukha.

"Oh, here they are! My beautiful child." Napangiti ako sa sinabi nito. Napatingin naman ang mga kasama nila samin.

"Papá, Fratello." I bowed with a curtsy before I kissed their cheeks.

"Gentlemen, this is my beautiful daughter. Duchessa Pharynne Mauridelle Stavrós Montevérdi." Pagpapakilala niya sakin sa mga kasama nila. I shook hands with them bago humarap sa kanya.

I blankly look straight into his shocked eyes. Nilahad ko ang aking kamay sa kanya. "Duchessa Pharynne Mauridelle Stavrós Montevérdi, Segniore." Pagpapakilala ko ng may accent, emphasizing my title.

Sa tagal ko nang pagstay sa Italia, marami na ding nagbago. Kahit nga mismo ang pananalita ko ay mahihinuha mong iba.

Nakatanga lang siya sakin kaya tumikhim ako na nagpaayos sa kanya. "Jhariêx Ivan Romanov Strëízhnnërr IV." He took my hand and firmly shook it. Nang hindi niya pa binibitawan ang kamay ko ay napataas ang kilay ko sa kanya at binawi ang kamay.

"How come she's your daughter, Duke Nikholai?" Pagtatanong ng ama nito.

"How come I won't be Mr. Strëízhnnërr? And if you're doubting it, we can request for a DNA test right away." Napatahimik naman ito sa sinabi ko.

"Who wouldn't thought that I'm not Mi Papá's daughter? Just by my face anyone can say that I'm from him. Right, Papá?" Nakangiti kong tanong kay Papá kaya napatawa na lang sila.

"Sí, sí. But she really have my late wife's beauty. No wonder why a lot of men line up to have my daughter. Whoever can get Mí Principessa's attenzione and corazón, is very lucky. He couldn't ask for more." Hinawakan ko ang braso ni Papá at bahagyang napayuko dahil sa hiya.

"Papá, my sister is still young. No man is deserving of her especially those who don't know how to value and hurt my sister. Am I right, Mr. Jhariêx Ivan?" Nikholai Mikhael said emphasizing his words. May diin ang pagkakahawak nito sa balikat at madilim ang tingin nito sa kanya.

Hindi nakatakas sakin ang bahagyang pagngiwi nito bahang tumatango sa kanya. Napaiwas siya ng tingin ng nakita niya akong nakatingin sa kanya dahil sa tensyon ng usapan.

Tumawa naman si Heydrich at mahinang tinapik ang balikat nito. "Just chill, Mikhael. No one can even hurt nor get near of your sister. I'll take care of her. And even I'm not beside her, no one can get near her. Look at her, she's a tigress and a ruthless lawyer. I can still remember when she broke my arm just because I surprised her."

Napatawa ako ng maalala yun. "Hey! It's your fault. If you didn't surprised me, I wouldn't have twisted ad broke your arm." Sinapak ko ang braso niya kaya napaaray siya dahilan para tumawa sila ng malakas.

After few talks and introductions with the other guests, I excused myself to get a drink.

Umupo ako sa bar stool at humarap sa bartender. "Wine please." I asked the bartender. Pagkalapag niya ng baso ay agad kong inisang inom.

Naramdaman kong may umupo sa tabi ko ngunit hindi ko ito pinansin. I ordered for more when someone spoke.

"Pharynne..." Pagtawag niya. "...pwede ba tayong magusap?" Nilagok ko muna ang iniinom ko bago humarap sa kanya.

Napataas ang kilay ko. "Shall we take a  dance Segniore Strëízhnnërr? The night won't be complete without a dance. Sí?" Nilahad ko ang aking kamay sa kanya na siya naman niyang tinanggap.

Nahawi naman ang mga tao nang makita kaming papunta sa gitna upang sumayaw. Napunta naman samin ang atensyon ng karamihan. I put my hand at his shoulder while he holds the other. As soon as the music starts, I move my feet and let my body sway rhythmically to feel the beat of the music.

Sa buong oras ng pagsasayaw namin ay harapang nakatingin lamang siya ng diretso sakin. Mga mata niya ay puno ng sakit, lungkot, pagtataka, gulat, saya at iba pang mga emosyong hindi ko mawari o matukoy.

"Pharynne, about what happened years ago---" I cut off what he is saying. Napabaling ako sa kanya. "It's Duchessa, Segniore Strëízhnnërr. I hope you won't forget that." Matigas na sabi ko sa kanya.

"About what happened between us years ago... I just want to apologize." Mahinang sabi nito. I turn around him and he held my back before I bend. Matapos kong i-bend ang likod ko, mabilis niya akong inangat.

Bumangga ako sa dibdib niya kaya bahagya akong nawalan ng balanse. He held my waist securely to keep me from falling. Tumigil kami sa pagsasayaw. I put my hand to his chest to keep a distance from him dahil sa lapit ng katawan naming dalawa.

Umayos ako ng tayo bago nagsalita. "You know, Mr. Strëízhnnërr..." Panimula ko saka umayos ng tayo. "...what happened between us in the past, should stay in the past. Por favore, stop bringing it up again. In the first place, it was ended already. I remembered that you are the one who ended things between us. You're the who cheated behind my back. So whatever explanation you want me to know, ayoko nang marinig yan."

Lumapit ang isang lalaki sa amin. Si Lukas, ang pinagkakatiwalaang tao ng Papá. "Her Grace, Duchessa Pharynne. Forgive me to interrupt your conversation but the party is about to start. The Duke, your father is looking for you." Tumango ako dito. Sumulyap muna ako sa kanya bago tumalikod at maglakad paalis.

Hinawakan niya ang kamay ko upang pigilan ako. Na alerto si Lukas dahil sa paghawak niya sakin.

"Segniore Strëízhnnërr, por favore. Remove your hand to Her Grace. You're not allowed to touch, the Duchessa." Matigas na untag nito.

Napabuntong hininga ako bago nagsalita. "Jhariêx, kahit ano pa ang sabihin mo, I don't care anymore. Tapos na tayo diba. At kahit ano pa ang gawin mo, kahit lumuhod ka pa, umiyak ng dugo, at kahit ang magmakaawa, hinding hindi na ako babalik sayo. Ikaw, kayo ni Zurianne, ang sumira sa kung ano meron tayo. Siguro kung noon ka pa nagpaliwanag pakikinggan at tatanggapin ulit kita. Pero hindi naman ako tanga, at lalong lalo na hindi ako matyr para hayaan kang saktan ulit ako. I gave you that chance before but you wasted it. Hindi ko na kasalanan kung hindi ka nakuntento sakin."

Tumalikod ako sa kanya. Inabot ni Lukas ang kanyang braso na siya namang tinanggap ko. "I regretted meeting you and letting you enter my life. Because having you was the start where my life became so much miserable and it destroyed me. And now that my life is already fixed, I won't let anyone to destroy it again. Even if that person is you." Matapos kong sabihin yun ay agad kaming umalis at iniwan siyang nakatanga samin.

"You okay, My Lady?" Tanong ni Lukas. Ngumiti lang ako sa kanya saka tumango.

I felt my heart constrict in pain but I shrug it off remembering what happened to me before. I won't let him hurt me the way he did before. Not again.