Chapter 4 Consequences

Jaya Pov...

Sabi ko unwind lang ako kagabi pero kamalas malasan narape ako sa pag-aakalang isa akong bayarang babae. Hindi naman ako mukhang bayaran at disente naman ang ayos ko kagabi. Grabe namang mapagkamalan akong bayaran! Maktol ko sa aking sarili pero hindi na maibabalik pa kahit magmaktol ako nang magmaktol.

Hindi ko rin matukoy kung sino siya dahil sa suot niyang maskara. Bakit siya may suot maskara para saan namab kaya!

Pero mukha siyang mayaman dahil sa mamahalin niyang mga suot at pabango. Aware ako dahil hindi naman ako pinalaking ipinagkait yun!

Maganda rin ang kanyang katawan na akala mo isang modelo, parang iginuhit ang tikas ng kanyang katawan. Talagang napansin mo pa ang kanyang katawan Jaya samantalang walang pakundangan ka niyang ginamit kagabi kung hindi kapa yata lantutay sa walang tigil niyang pagwasak sa flower mo eh, pinagulong-gulong ka pa siguro niya. Lintek na hayop na yun!. Kastigo ko naman sa aking sarili.

Tama halimaw siya sa kama akalain mo bang siniguradong hindi ako makakalakad kinabukasan. Oo kinailangan ko talagang magpahinga ng tatlong araw dahil para akong dinaanan ng sampung bulldozer. Ramdam ko pa ang laki ng kanyang alaga na parang nakabara sa aking bukana pati ang hapdi at kirot na parang sugat na binuhusan ng suka. Mas masakit pa kaysa paghihiwalay namin ni Erik!

Hindi ko rin aakalaing may ganun kalaking titi ang isang asian. Bwisit siya kung hindi lang sana siya bastos baka nagkusa na akong lumambitin sa magaganda niyang katawan at bumukaka para madali siyang makapasok. Letche ka Jaya! Katos kong muli sa aking sarili.

Pagkatapos ng tatlong araw na day-off, bumalik na ako sa opisina ni daddy. Kailangan kong magtrabaho na.

Kakapasok ko pa lang sa opisina nung tawagin ako ng kanyang sekretarya.

"Mam may naghahanap po sainyo nasa lobby po. Importante daw po kayong makausap. Erik daw yata ang pangalan." Ang kapal din ang mukha ng isa pang hayop na yan para magpakita pa dito!

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo dito ha?" Deretso kong bungad pagkarating sa lobby. Hindi na ako nagpaligoy ligoy pa. Lahat ng pagmamahal na inilaan ko sa kanya ay naglahong parang bula. Pagkamuhi at pagkasuklam nalang ang natitira sa puso ko para sa kanya.

"Please baby, let's talk about this! Give me a second chance, no a last chance!" Pagmamakaawa niyang sambit. Kita mo sa kanyang mukha ang lubusang pagsisi pero ako hindi na magbabago ang nararamdaman. Sinaktan niya ako at niloko. Hindi na kayang supilin pa ng kanyang pagmamakaawa ang sugat na naibigay niya sa akin.

"Sorry! Pero nauntog na ako at nagising sa katotohanan na hindi ikaw ang nararapat sa aking pagmamahal ko Erik." Mariin kong sagot sa kanya.

"Please Jaya! Just give me last chance. I'll prove to you na hindi na mauulit. Inakit niya lang ako and she knows I'm engaged! Please, hindi ko kayang mawala ka sa akin!" Pagpupumilit niyang pagmamakaawa. Desidido siyang gumapang tanggapin ko siyang muli kaso ayaw na talaga ng aking puso. Selyado na ang desisyong tapusin ko ang lahat sa amin dahil sa kanyang pagkakamali.

"Don't Erik! It's not worth it. Tapos na akong mahibang sa'yo!" Matigas ko rin na saad sa kanya. I don't know but all my love for him just perish.

"Please Jaya!" Umiiyak niyang pagmamakaawa na humawak sa aking kamay. Mahigpit ang kanyang pagkakahawak at mainit.

"I'm sorry Erik! Kung sana inisip mo yan bago ka pumasok sa kanyang kweba 'di wala na sana tayong problema ngayon. Huwag kang mag alala ako na ang bahala sa pagkansela ng ating kasal." Pagtanggi ko pa rin sa kanya dahil wala ng pag ibig na umaapaw sa puso ko para bigyan ko pa siya ng isang pagkakataon.

"Jaya! Minahal mo ba ako? Bakit andaling itapon mo ako sa isang pagkakamali ko lang? Bakit?" Wala sa anyo na niyang saad. Hindi na na siya gwapong tignan. Talagang pinagsakluban na siya ng langit at lupa.

"Huwag mong kwestyunin ang pagmamahal ko sa'yo! Minahal kita ng higit sa buhay ko pero niloko mo lang ako! Sinaktan mo ako! Kaya huwag mo akong susumbatan dahil sa ating dalawa ikaw ang nagtapon ng ating relasyon! Subukan mong masaktan para malaman mo kung gaano kasakit." Galit kong singhal sa kanya. Wala siyang karapatan! Ako ang may karapatan na husgahan ang pagmamahal niya. Ako ang may karapatan na sumbatan siya!

"Kung mahal mo ako hindi mo ako sasaktan ng ganito! Kaya mong maghintay pero hindi. Hindi ka nakatiis na gumapang. Mataas ang tingin at respeto ko sa'yo pero dahil sa panloloko mo, gumuho lahat!" Maigting kong paliwanag sa kanya. Kahit umiyak pa siya ng dugo hindi na mawawalit ang pasakit na tinamo ko sa panloloko niya.

"Jaya!" Mapait niyang turan na umiiyak na pero hindi na niya ako makukuha sa pagpatak ng kanyang luha. Wala na kasing kwenta!

"Please!" Patuloy niyang pagmamakaawa. Pinagtitinginan na kami ng mga empleyadong dumadaan.

"You already tarnished my trust and I can't undo it, Erik. All that is left to say is a damn goodbye and I'm sorry too." Saad ko sa kanya.

"Jaya mahal na mahal kita! Mahal kita Jaya! Please come back to me and I'm sorry!" Garalgal niyang saad na ayaw bitawan ang aking kamay.

"I'm sorry Erik, hanggang dito nalang tayo. Heto ang singsing ibigay mo sa kanya at nababagay sa kanyang daliri! Hindi na bagay sa aking daliri!" Pinilit kong iniabot sa kanyang kamay ang engagement ring sabay talikod at hindi na ako lumingon pa kahit nakailang tawag pa siya! Tapos na kami at kailangan kong harapin ang bagong yugto ng buhay ko.

Oo! Kailangan nating mauntog para magising sa katotohanang nasa mali tayong daang tinatahak. Mas mainam na nalaman ko ng maaga kaysa naman kasal na kami malalaman kong may iba siya.

Minahal ko siya kaya kami tumagal sa aming relasyon at umabot ng ilang taon pero sadyang hindi siya para sa akin dahil ayaw tanggapin ng puso ko ang kanyang pagmamakaawa.

Nauntog na ako at nagising sa katotohanan bakit ko pa babalikuhin muli. Ito ang makakabuti sa amin kaysa maging impyerno ang buhay ko. Malay ko rin kung anu ang iniisip ng babaeng yun. Ayaw ko na magkaroon ng kaaway at problema dahil sa pagkakamali ni Erik. I still remember what I saw and heard.

Ako si Jaya Salas, 28 years old at isang mahinhin na babae. Hindi rin ako mahilig sa mga party. I love reading and travelling kaya ang pagpunta sa bar ay isang malaking pagkakamaling aking nagawa na hindi na pwedeng ibalik pa. Napahamak na eh! Warak na warak na ang bulaklak ko. Ikaw ba naman ang bayuhin ng wagas na kasing laki ng ulo ng hito, ewan ko nalang.