Wala siya sa mood i-train si Sofia kaya naman sinabihan niya si Craig na bukas na lamang niya gagawin iyon. Hindinniya rin talaga kayang harapin ang babae ngayon dahil sa nangyari kanina lang. Binigyan na lamang niya ng task ang babae para kahit papaano ay may pakinabang naman itong naroon.
She instructed her to get the phone when it rings. Sinigurado pa niyang alam nito ang gagawin. Binilinan niya na huwag lang istorbohin si Craig lalo kung hindi naman importante ang tawag. Mula sa desk niya ay hindi naman mapigilan ni Sofia na maghimutok ang kalooban. Hindi niya gusto ang ipinapagawa sa kanya. Naiinis siya kasi gusto niyang makasama si Craig. Naroon na siya. Nagbunga na ang matagal niyang plano na mapansin ng lalaki at makatungtong doon para mapalapit dito. Hindi niya lamang inaasahan na may pangit na babaeng magiging sagabal pa yata sa pakikipaglapit niya sa lalaki. Though halata niyang nahulog sa kamandag niya si Craig ay hindi pa rin niya maiwasang magdalawang isip. Pumasok na muli sa isipan niya ang nasaksihan kanina. Hindi niya inaasahang makikita si Craig at ang babae na halos maghalikan na. She's positive. May pakiramdam siyang may mas malalim pang nangyayari. Kaya kailangan niyang gumawa ng paraan para mawala sa eksena ang babae. Nagtataka nga si Sofia kung bakit ang pangit at manang na babae ay hinahayaang nasa tabi ni Craig. Para sa kanya hindi ito nababagay sa opisinang iyon o kaya ay ang makasama ni Craig. Nakakahiya kasi ang itsura ng babae para sa guwapong amo. Mukhang tama nga ang mga naririnig niya. May kung anong espesyal na treatment sa babae. Kung hindi, bakit hinahayaan ito roon? Ang ikinangingitngit pa ng kalooban niya ay mukhang malapit din ito kay Craig. Napalingon si Sofia sa saradong pinto ng opisina ni Craig. Nangangati na ang mga paa niya upang puntahan ito at katukin. Pero anong idadahilan niya? Wala din naman tawag para dito. Bumuga siya ng hangin. Bagot na bagot na siya pero tiniis niya dahil gusto niyang magpa-impress muna dito. Gusto niyang magkunwaring isang masunuring empleyado. Napalingon din siya sa saradong pinto ng opisina ni Maxine. Hindi niya maiwasang magduda. Hindi kaya may ginagawa ng kababalaghan ang dalawa dahil kanina pa hindi lumalabas ang mga ito sa kani-kanilang mga opisina? Kanina sa loob ng opisina ni Craig ay napansin niya ang connecting door papunta sa opisina ni Maxine. Hindi siya maaaring magkamali sa nakita. Baka ipinagpatuloy ng mga ito ang naudlot na ginagawa nang maistorbo niya ang mga ito. "Bullshît!" bulalas niyang napatampal ang kamay sa mesa. Padarag siyang napatayo at nagmamadaling humakbang papunta sa pinto ng opisina ni Craig. Akma na siyang kakatok nang bigla naman bumukas ang pinto ng opisina ni Maxine at iluwa doon ang babae. "What are you doing, Miss Alegre?" agad na sita sa kanya ni Maxine. Napatigil naman siya at tila napahiya. Kahit na nanggigigil siya sa galit ay minabuti niyang magkunwaring natakot sa babae. "Ah, Miss Maxine, magpapaalam lang sana ako kay Craig. Lunch time na, bababa sana ako sa canteen. Baka may gusto rin si Craig na ipabili," aniya. Kunwari ay nahihiya kaya napayuko siya. Nanatiling walang emosyon ang mukha ni Maxine sa sinabi ng babae. Kung alam lang nito na kanina pa niya pinagmamasdan ito mula sa kanyang opisina. Salamin ang dingding ng kanyang opisina ngunit hindi siya nakikita sa loob. Siya naman ay malayang napagmamasdan ang babaeng kanina pa nakasimangot at tila nayayamot sa pagsagot sa telepono. Tila pa nga binabagsakan na nito ang mga tuwatawag. Ayaw na lamang niyang sawayin ito dahil siguradong sila ni Craig ang magkakainitan. Hindi iyon malabong mangyari. How Craig this morning? Siya pa ang siguradong mapapasama. "Don't worry about his food. Nagpadeliver na ako ng food for him," sabi niya sa babae. "Ganoon ba, Miss Maxine?" Tumango siya. "Isa pa, Miss Alegre. Hindi mo na kailangan pang magpaalam. It's lunch time and it stated to your contract that you can have your lunch break. Hindi mo na kailangan pang istorbohin ang amo mo para lang diyan. You can go anytime basta bumalik ka sa tamang oras," pangangaral niya dito. "Pero..." "You can go," pagtataboy niya dito. Hindi binigyan ng pagkakataong umapela. "Nasa online meeting si Craig kaya hindi siya puwedeng maistorbo," aniyang nilagpasan na ang babae ngunit napatigil at muling bumaling dito. "Kapag may kailangan ka, sa akin ka muna magtanong o magpaalam. Not directly to our boss. Dahil unang una, you are under to me, not...him," madiing ika niya bago tuluyang iwanan ang babae. Nagngitngit na naman sa galit si Sofia. She clenched her fist tightly. Parang gusto na lamang niyang sabunutan si Maxine. Pero nagpigil siya ng sarili. Bago lamang siya. In the eyes of others specially their boss, dapat ay mabuti siya na tila anghel. Dapat ay si Maxine ang gawin niyang masama. "May araw ka rin sa akin. Humanda kang pangit ka!" piping banta niya habang nakayuko pa rin. Nang tuluyang mawala na si Maxine ay padabog siyang lumapit sa mesa niya. Napilitan rin siyang bumaba na mag-isa sa canteen ng kompanya. Sa elevator pa lamang ay nakatawag na siya ng pansin lalo na sa mga kasabayan niya. Paano ay lamang ang ganda niya sa ilang kababaihang naroon. Hindi naman siya katangkaran pero lumulutang ang kaputian at kagandahan niya sa lahat. "Miss, bago ka rito?" hindi na napigilang tanong ng isang kasama sa elevator. Lalaki iyon at mukhang galing sa accounting department. Nakita niya kasi sa suot na ID nito. Matamis siyang ngumiti. "Yeah. I just started today. Secretary ni Mr Samaniego," matamis na pagpapakilala niya. Nahihiyang ngumiti pa siya rito at sa ibang naroon. "Wow, siya yata iyong sinasabing special appointment ni Mr Samaniego, "ika ng nasa likod niya. "Tama ang ang naging usap-usapan. Maganda talaga," ayon pa sa iba. Lantaran ang pag-appreciate sa beauty niya. Tila lumaki ang teynga ni Sofia sa mga narinig. Masaya ang kalooban niya dahil maganda ang impression ng iba sa kanya. She needs that. Kailangan niya ang mga tao sa kompanya para lalong makuha ang atensiyon ni Craig. "I'm Sofia. Sana ay maging kaibigan ko kayong lahat. Bago pa lamang ako at mahirap makipaglapit, lalo na kay Miss Maxine kaya heto, mag-isa akong kakain ng lunch..." aniya. Pasimpleng sinisiraan si Maxine sa iba. Kailangan na niyang umpisahan ang pagpapabagsak sa babae. And it will start to their co-workers. "Naku!" biglang singit ng isang babae. Lumapit ito kay Sofia. Iyon ay walang iba kundi si Hannah "Masama talaga ugali ng babaeng iyon. Kaya mag-iingat ka Sofia..." Umugong ang bulong-bulungan sa loob ng elevator. Natigil lang iyon nang biglang may tumawa ng malakas. Binalingan ng lahat ang taong iyon na nasa gilid lamang. "Masama ang ugali? So sinong mas masama ang ugali ngayon na bina-back stab ninyo ang isang tao na wala naman kaalam-alam sa mga pinagsasabi ninyo!" ika ng babaeng nakahawak ng maraming folders. Galing ito sa advertising department. Hinahawakan din kasi ni Maxine ang departamentong iyon. Umirap si Hannah sa babae. "Naku Sharon, ipinagtatanggol mo pa talaga. Sabagay, pareho kasi kayong kapit sa taas..." aniya nito sa babaeng nagtaas lamang ng kilay. Immediate family si Sharon. Pinsan nito si Craig at naging matalik na kaibigan ni Maxine. "Look who's talking! For your information Miss S****p, we work hard for it, kung nasaan man kami ngayon ay dahil sa abilidad namin at talino!" Ipinagdiinan niya ang huling salita bago balingan ang bagong empleyadong nag-umpisa ng usapan tungkol kay Maxine. "Hindi kami gumamit ng ganda..." Tumingin ito kay Sofia mula ulo hanggang paa. "O paninipsip para lamang tumaas ang ranggo sa kompanya," aniya ulit na si Hannah naman ang binalingan. "Ewan ko na lang kung anong klaseng s****p ang ginagawa..." makahulugan nitong saad. Nang tumunog ang elevator ay naglakad si Sharon palabas. Bago muling sumara ang elevator ay muli siyang nagsalita. "Huwag kayong pahuhuli sa ginagawang pagsipsip. Baka mahuli kayo, kahiya-hiya lang kayo! Lalo na ikaw Miss S****p," aniya kay Hannah. Natahimik ang lahat maliban kay Hannah na nagpupuyos ng galit. Alam niyang siya ang pinapatamaan ng babae. Kung anong alam nito ay labis niyang ikinagagalit. Lumapit naman sa kanya si Sofia para pakalmahin. "Don't worry, hindi ako naniniwala sa kanya. Isa sa talento ko ang kilitasin ang isang tao. So batay sa nakikita ko, alam kong mabuti kang tao at hindi makagagawa ng bagay na gustong ipahiwatig ng babaeng iyon," ika niyang ngumiti ng maluwang. "Alam kong magiging magkaibigan tayo..." sabi pa nitong lalong ngumisi. Nakakita siya ng kakampi sa pamamagitan nito. "Thank you, Sofia..." sabi naman ni Hannah na tila nabunutan ng tinik. Nakikita niyang maaari niyang magamit ang babae para mas makaakyat pa sa kinalalagyan niya. Kung hindi niya makuha ang boss nila dahil obvious naman na si Sofia na ang panalo, at least, kapag malapit siya dito ay maambunan siya ng suwerte. Ngumiti lamang si Sofia ng makahulugan. Agad silang naging magkaibigan ni Hannah. She wants to learn more about Maxine. At sa tingin niya, si Hannah ang tamang tao para malaman ang lahat tungkol sa babae. Hindi na magtatagal ay mapapatalsik niya ito sa kinalalagyan.Pakiramdam ni Craig ay may mga matang nakatitig sa kanya. Kaya mula sa pagkakayakap kay Althea ay naghanap ang mga mata niya. Nagpalingon-lingon.Pero wala naman siyang makita na kilala niya. Sa tingin niya'y guni-guni lamang niya iyon. Sa tuwina, pakiramdam niya ay may laging nakamasid sa kanya. "Ready?" sabi niya sa babae. Nakangiting inakbayan ito. "Ready. Thank you for—""Nah! It doesn't matter, Thea..." nakangiti niyang saad. Tinitigan na muli ang babae. Limang taon lang ang naging hatol kay Althea dahil napatunayan na ginamit lamang talaga ito sa mga krimen na iyon. Una si Althea na binalikan ni Craig na harapin when he thought he's ready. He needs to face the cause of his trauma. At isa si Althea sa mga iyon. Sa una, mahirap sa kanya iyon. Kapag nakikita niya ang dalaga, nagagalit siya. Gusto niya itong patayin. A process that both of them endured. Sa kagustuhang makatulong ni Althea kay Craig, kahit halos sakalin siya nito sa galit, hindi ito nag-give up. Dahil mahal pa ri
"What?" Kinakabahan na bulalas ni Maxine. Tumawag si Elias sa kanya sa gabing iyon para ibalita ang nangyari sa kanyang anak."We will transport him right away. Naasikaso ko na ang sasakyan papunta riyan," ika nito. Kalmado ito sa pagsasalita pero hindi pa rin niya maiwasang mataranta. Anak na niya iyon. Si Rain na iyon!Humigpit ang pagkakahawak ni Maxine sa kanyang telepono. Sising sisi na iniwan ang anak sa panahong mas kailangan siya nito."Elias...""Don't worry, Max. Everything will be okay. Rain is okay. He is conscious. Nakakausap na siya. He just needs a better hospital to treat him..."Hindi na alam ni Maxine ang gagawin. Parang pinagsakluban na naman siya ng langit at lupa. Ang kasiyahan ng kanyang puso kanina. Napalitan na naman iyong ng lungkot. Alam niyang nagsisinungaling si Elias. Rushing Rain to a bigger hospital means he is in danger right now. Alam niyang lumalaban pa ang kanyang anak. Pero hanggang kailan?"Max...""I'll stay here then. Saang hospital siya ililip
"Hanggang ngayon hindi ko pa rin maintindihan kung bakit kinailangan natin itago kay Maxine ang nangyari kay Craig at kay Lolo Felipe." Habang nasa hapag ay bulalas ni Sharon sa kanyang asawa. Tapos na ang mga batang kumain at hinayaan niya ang mga itong manood ng TV. Si Felip naman na anak nila ay inaalagaan ng isang kasama nila sa bahay habang siya naman ay inaasikaso ang asawa. Napatingin sa kanya si Elias. "Mahal...""Elias, kahit hindi ko sabihin alam kong alam mo ang nagyayari sa kapatid mo..." sabi niya. Hindi na niya itinago ang suspetsa nang makita itong nasa telepono kahit gabing gabi na. Pinapasundan nito si Maxine at sigurado siyang alam na nitong nagkita na si Maxine at si Craig. Gusto niyang alamin kung anong binabalak nito pero paano? Kung tungkol doon ay alam niyang maglilihim ang asawa sa kanya.Bumuga ng hangin si Elias. Ginagap ang kamay ng asawa. "Nangako ako kay Papa na aalagaan ko si Maxine...""Alam ko. Pero Elias, mahal ni Craig si Maxine at mga anak nila.
When things are meant to happen. It will happen. Mahirap para kay Maxine ang bagay na matagal niyang pinag-isipang gawin. For her, she wants to keep her childs from Craig. Pero ngayon, bakit parang may nagtutulak sa kanyang ipakilala ang mga anak dito? Kahit sa tingin niya, wala naman balak na kilalanin ni Craig ang mga anak nila. Aalis na muli ito. Means, walang pakialam ang lalake sa mga anak nila."Mama, if it makes you sad. I don't want to meet our Father..." sagot ni Rain sa kanya. "We're okay. Just you and us. Dada and Mommy Sha with baby Felip. We are happy..."Sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi kahit pa nga hilam pa ng luha ang mga mata niya. Umagang umaga pero heto siya, umiiyak na naman siya. Simula't sapul, kapag nariyan si Craig. It has always been a bitter sweet. Umiiyak siya dahil sa lalake. Pero alam niya, sa puso niya, ito pa rin talaga ang nilalaman. Tanga pa rin at bobò ang puso niyang iyon. Dahil sa lahat ng mga nangyari, hindi iyon nagbago ng tinibok.Mahal pa
Hindi halos nakatulog si Maxine dahil sa kaiisip ng sitwasyon nila ni Craig. Hindi siya mapakali lalo na at mas malapit lang sila sa isa't isa.Sa tingin niya, hindi naman talaga nawala ang alaala nito. Kasi kung oo, bakit ganoon umasta kanina ito. Na para bang alam nito ang naging ugnayan nila noon. At ang walang hiyang puso niya, naghuumerantado na Aman kanina. Buti na lang talaga at napigilan pa niya ang sarili na ipagkanulo ng tuluyan.Napigilan? Nagpapatawa ba siya? Napahiya nga siya kanina. Naghintay siya sa halik ni Craig. Akala niya, hahalikan talaga siya nito."Ganyan ka na ba kadesparada para asamin mo ang halik niya?" Sita niya sa sarili. Pero ewan niya. Para talaga siyang baliw. Ang puso niya baliw pa rin. Hindi pa rin nakalimutan ang lalaking tanging minahal ng puso niya.Nagising si Maxine sa sunod sunod na katok. Nag-inat siya bago bumangon. Pupungas pungas pang pumunta sa may pinto. Binuksan iyon pero hinayaan na nakalagay ang chain lock.Kaya halos nakasilip lamang s
Sumunod agad si Craig pagkababa ni Maxine. Pasara pa lamang ang elevator na sinasakyan ng babae kaya naabutan pa niya ito.Hindi tuminag si Maxine nang nakasakay na siya. Nanatili itong nakatayo sa kinaroroonan. Malawak ang elevator at nasa gitna lang ito. Kahit noong lumapit siya rito at halos payungan na ng katawan niya ang katawan nito ay hindi ito tuminag. Tumingala lamang ito sa kanya. Matapang ang tingin nito. Ngunit ang tapang na iyon ay unti-unting natutunaw nang umabante na muli siya. Iyong halos wala na silang espasyo sa isa't isa. Halos banggain niya ito.Gusto man na manatili ni Maxine sa kinatatayuan ay hindi niya nagawa. Unti-unti siyang napaatras nang humakbang si Craig palapit pa sa kanya. Hanggang sa maipit siya sa katawan nito at sa dingding ng elevator..."Craig, stop!" babala niya rito pero hindi ito tumigil. Ang tanging nagawa na lamang niya ay ang ipatong ang mga palad sa dibdib nito. Itinulak niya ito. Pero parang walang lakas iyon. O dahil tila pader sa pagkak