Chapter 2

Kinabukasan, parang wala lang nangyari.

Hindi pa rin nagbibigay ng sagot si Allison. Hindi niya rin alam kung bakit hindi siya makatulog buong gabi kahit gutom na gutom na siya at sobrang pagod na. Imbes na magdesisyon na tuldukan agad ang alok ni Zion Almonte, e, pinili niyang maghintay pa. Para saan? Hindi niya rin alam.

Pero isa lang ang malinaw: kahit anong pilit niyang iwasan ang problema, hinahabol pa rin siya nito.

Pagpasok pa lang niya sa classroom, ilang estudyante na ang nagbubulungan. Yung iba, pasulyap-sulyap pa sa kanya habang nagse-cellphone sa ilalim ng desk.

"Ma’am Allison, totoo po bang kayo si... ano..."

"Kayo po ba 'yung nasa tabloid kahapon?"

Napahinto siya. Napatitig sa estudyanteng babae na tila inosente lang ang tanong pero may gigil ang kilig sa tono.

"Excuse me?" mataray niyang tanong dito.

"'Di po ba kayo 'yung teacher na kasama ni Sir Zion sa picture? Yung may hawak na bata? Viral po sa T*****r, e,” kinikilig nitong wika.

Mabilis na tinapik ni Allison ang desk. "Focus on your work, please."

Bumalik sila sa kanilang ginagawa. Pero hanggang nang matapos silang lahat, ramdam niyang hindi pa rin talaga siya nito tapos pag-usapan.

Nang oras ng lunch break, hindi niya napigilang buksan ang cellphone. Punong-puno ang phone niya ng notifications.

GROUP CHAT: Grade 12 Faculty Only

Ma’am Cherry: "Girl, ikaw ba 'to? 😳"Sir Anton: "Hot issue ka, Ma’am A!"Ma’am Les: "Grabe ha. Iba talaga ang may aura."

Napapikit si Allison. Ito na nga ba ang sinasabi ko.

Pagbukas niya ng browser, nando’n pa rin ang picture: siya, nakaluhod sa tabi ng batang umiiyak, hawak ang braso nito habang si Mr. Zion Almonte ay bumababa sa sasakyan nito. Mula sa tamang anggulo, para talaga silang mag-asawang sabay na sumundo sa anak. Parang eksena sa isang commercial.

May caption pa na: "Northview Academy Owner and Mysterious Teacher: Love in the Academy?"

Nag-init ang mukha niya. Hindi niya alam kung dahil sa hiya, kaba, o inis.

Nagbukas pa siya ng isa pang site. Sunod-sunod na article ang bumungad sa kanya. May mga forum thread pa tungkol sa kanya. May nagsabing maganda raw siya, bagay sila ni Mr. Almonte. May nagsabing gold digger siya. May nagsabing bagong flavor of the month lang siya. At marami pang masasakit na salitang kailanman ‘di niya ginustong marinig o mabasa.

Hindi naman ako artista. Pero bakit ako pinagpipiyestahan?

"Allison,” mabigat ang tono ng tumawag sa kanya.

Napalingon siya at nakita ang isang pigura. Si Principal Velasquez, seryosong seryoso ang mukha. "The board wants to speak with you. Now."

Wala siyang nagawa kundi ang sumunod. Sa loob ng maliit na conference room ng admin building, nandoon ulit si Zion.

Walang emosyon ang mukha nito. Formal. Business-like. Nakatayo sa tabi niya ang dalawang board member na 'di niya kilala pero mukhang matataas na tao.

"Miss Reyes," panimula ng isa. "We would like to clarify your relationship with Mr. Almonte."

Biglang lumamig ang conference room kahit mataas ang araw sa labas.

"There is no relationship," sagot niya agad. "It was a coincidence."

Nagkaroon ng katahimikan. Parang walang naniwala sa sinabi niya.

"Mr. Almonte," sabat ng isa pang board member. "This institution is already under heavy scrutiny. If this story gets worse, your leadership will be questioned."

Doon lang nagsalita si Zion. "I’ll handle it."

"How?"

"We’re engaged."

Halos maibuga ni Allison ang hangin na kanina pa niya tinitimpi. Napalingon siya kay Zion, nanlalaki ang mata. Anong sinabi niya?!

"We got engaged recently. The timing was unfortunate, yes. But it was real. I was about to inform the board." Tiningnan niya si Allison. "Right, darling?"

Pakiramdam niya ay may bumara sa lalamunan niya.

Ngumiti siya. Pilit. "Y-yes."

At do’n madaling nakuha ni Zion ang sagot niya.

Paglabas nila ng conference room, hindi na siya nakatiis.

"Anong ginagawa mo?!" bulyaw niya.

"Damage control."

"Wala pa akong binibigay na sagot!"

"Then say yes." Tahimik ang boses nito pero matalim. "Say yes now, or we both lose."

Allison looked at him. She hated this man.

But she hated her helplessness more. Bumuga siya ng hangin at tinalikuran lang ang lalaki. Ilang beses pa siya nitong tinawag pero hindi na niya pinansin.

Sa gabi ring 'yon, dumating ang tawag mula sa ospital.

"Ms. Reyes, kailangan na pong simulan ang bagong cycle ng chemotherapy ng ama ninyo. Kung wala pong pambayad sa loob ng tatlong araw, ililipat na po siya sa charity ward."

Tumitig siya sa kisame ng bahay habang hawak ang lumang cellphone.

Wala na siyang ibang natanggap na trabaho. Wala na ring oras.

At ang tanging may offer, ay ang lalaking ayaw niyang makasama pero siya lang ang may kakayahang tumulong kay Allison sa mga oras na ‘yon.

Sa pagkakataong ito, hindi na siya umiyak.

Dahil buo na ang desisyon niya, bukas tatanggapin na niya ang alok ni Zion Almonte.