#5

GWEN SISON POINT OF VIEW

"Mommy, tama na po, hindi ko namn po sinasadya na makatabi si Seth. Humingi po kasi siya nang tulong. Kung hindi po nanagyari sa amin kagabi ang bagay na 'yon. Baka patay na po siya ngayon dahil sa sobrang init ng katawan niya. Nagawa ko lang naman po 'yon. Para, tulungan siya. Huwag na po kayong magalit. Hindi na po 'yon mauulit." Hindi pa rin tumitila ang galit sa akin ni Mom. Pagod na pagod na akong lumuhod sa harapan niya. Sana patawarin na ako ni mommy, palagi na lang siya galit sa akin.  Nakaka-awa naman ako.

"Gwen, walang pwedeng mamagitan sa inyo ni Seth, ang anak ni Nelia at Anderson. Alam mo naman na sila ang dahilan, kung bakit hindi pa rin nagigising ngayon ang Daddy mo. Kaya, layuan mo ang lalaking 'yon. Lalo na ang mga magulang niya, maliwanag ba?" paulit-ulit na lang si Mommy. Kanina ko pa naman naririnig.

"Masakit na po ang tuhod ko. Pwede na po ba akong tumayo, mommy?" pinahina ko ang boses ko. Awa effect, kung maawa nga siya.

"Gwen! Nakikinig ka ba sa sinasabi ko? Itatak mo sa utak mo, na hindi pwedeng magkaroon nang pagitan sa inyong dalawa ni Seth! Sundin mo ang sinabi ko!"

"Mommy naman, wala naman po akong imnterest sa kaniya. Isa pa, ikakasal na nga p siya sa iba 'di ba? Kaya, hindi po ako magkakagusto sa kaniya. Wala akong pake-alam sa kaniya, lalo na sa pamilya niya. Kaya, pwede po ba, patayuin mo na ako, please, kasi ang sakit na po nang tuhod ko. Kapag makita ni lolo na may pasa ako sa tuhod. Magagalit na anman po sia sa akin, pati ikaw, pagagalitan ka niya," lakas loob kong tugon sa kaniya.

"Gwen, umayos ka makipag-usap sa mommy mo," singit ng boss ng tauhan ni Mom.

"Luis, bantayan mo ang sutil na anak ko. Huwag na huwag mo siyang papalabasin ng bahay, hangga't hindi ko sinasabi, maliwanag ba?"

"Yes po madam." Akmang aalis na si mom, ngunit nagawa ko pang sumigaw, upang makatayo na ako. Subalit, hindi na niya ako pinansin pa. 

"Manong Luis,tatayo na ako. Tapos, ikaw na lang ang lumuhod para sa akin. Pwede ba?" sabay pa cute ko sa kaniya.

"Hindi namin alam, kung saan mo nakuha ang ugali mong 'yan. Masyadong matigas ang ulo mo at pasaway kang bata." Tanging sahot naman niya. Nagtanong lang naman ako, tapos, ang dami na agad niyang sinasabi sa akin.

"Manong Luis, gusto ko lang naman maging masaya sa buhay. Pero, paano ko magagawa 'yon, kung lagi na lang akong nasa loob ng bahay at hindi ko pa nakakasama ang Daddy ko." Nakakalungkot man isipin, ngunit, ito naman ang totoo.

"Nakita mo na ang nangyari sa 'yo, matapos kang lumabas ng bahay. Ngayon, gusto mo pa rin lumabas ng bahay? Hindi ba sapat sa 'yo ang mga regalo ng lolo mo sa 'yo na pwede mo naman maging libangan doto sa loob ng bahay?"

"Pero, nakakatamad na din, gumawa ng mga music. Lahat ng piano, giutars, drum, flute, o kung ano-ano pa diyan, nagamit ko na. Ngayon, gusto kong maramdaman ang maging malaya. Gusto kong gumawa ng music at iaalay sa lahat. Gusto kong kantahan si Daddy sa hospital. Pero, hindi ko naman magawa. dahil, nandito lang ako sa loob ng bahay. Bakit ba ganyan ka strict sa akin ang Mommy ko? Hindi ko naman siya maintindihan ehh," reklamo ko naman.

"Gusto ka lang naman protektahan ng mommy mo. Kaya, makinig ka na lang sa akniya. Kaya, galit na galit sa 'yo ang mom mo. Dahil, hindi biro ang nagawa mo. Hindi maliit na problema ang nagawa mo Gwen. Hindi mo alam, kung anong klaseng tao ang mga nasa labas ng bahay. Tumakas ka kung kailan, gabing-gabi na. Tapos, nakipagtalik ka pa sa lalaking hindi mo naman kilala. Paano na lang kung hindi lang 'yan ang nangyari sa 'yo? Paano kung mas malala pa ang nangyari? Sa tingin mo ba magiging panatag ang loob ng mommy mo?" Napatigil ako at malungkot na inisip ang lahat. Kung sa bagay, tama naman si Manong Luis. Nag-aalala lang sa akin si Mommy, kaya naman siya ganyan sa akin. 

"Kung ganun, dapat ba, umaga ako tumakas, hindi sa gabi?" pagtataka kong tanong sa kaniya. Ngunit, napasapo lamang siya sa noo niya. Mukhang nadismaya siya sa tanong ko.

"Bakit ba? Nagtatanog lanag naman ako ahh. Masama ba ang naging tanong ko?" 

"Mas mabuting, tumahimik ka na lang Gwen. Ang sakit mo talaga sa ulo. Tumayo ka na diyan, magtungo ka sa usic room. Maya-maya lang, darating ang lolo mo. Gusto niyang marinig ang tinig mo Gwen, kaya, mag-ayos ka na."

"We??? Talaga ba? Darating si Lolo?" natutuwang saad ko. Gad na rin akong tumayo at pinagpagan ang tuhod ko.

"Oo, darating ang lolo mo, kaya maghanda ka na sa music room."

"Sige po,' nakangiting tugon ko. Natutuwa ako kapag nandito si lolo.

Agad naman akong umalis sa harapan niya. nakaniti akong napatakbo upang magtungo sa music room. Nakaktuwang pagmasdan ang mga instrument na naging regalo sa akin ni Lolo.