Chapter 20 Condolence

“Leche ka talaga!” Sinipa ko siya pero hindi siya natamaan.

Inis na inis na ako sa kanya. Hindi na siya nakakatuwa pero salamat sa kanya dahil naging mabuti ang pakiramdam ko.

Nakalimutan ko ‘yung nangyari kanina.

Pinagloloko niya ako.

He’s making fun of me.

Hingal na hingal ako dahil sa pagtakbo namin. Muntik ko na ulit habulin ang paghinga ko.

Sa direksyon na hindi mo alam kung saan tutungo at kung may patutunguhan. Walang kasiguraduhan pero hindi mo malalaman kung hindi mo susubukan at titugnan.

Alam naman niya na nerboyosa ako at matatakutin. Akala ko kung ano na ang meron sa likod ko, akala ko may multo.

"Where are we going again?" This place is huge, there's a park in the east side and a small mall in the southeast part.

"Let's just walk, okay? So you will lose weight." Hinampas ko ulit siya sa braso.

"Kamusta ka naman? Bakit meron ka ba abs?" I am annoyed to the highest level.

Ang sarap niyang patayin ngayong oras na ito.

Kahit na anong mood ko nagagawa niya akong