I personalized, and we have got a few cars for our needs during our stay here.", he replies, a rougher lilt accentuating his perfectly smooth cadence. I probably shouldn't try to guess the possible causes of that lilt, because the guess-results are capable of driving me crazy. So, I just resort to a simple reply, "Oh-kay..."The car-stereo has a very soothing song playing in a background volume. It creates a beautiful ambience; one that I like immensely, provided the constant warmth that invades all my surroundings due to a particularly special presence right next to me. I am having a few unchaste thoughts that I totally should not have; but the soothing fragrance of his musky perfume begins calming my exhausted nerves immensely after a while. All the elements of the atmosphere are beginning to have an oddly soothing lulling effect on me.Yet another long moment within the span of forty-eight extremely eventful hours, that I want never to end.My life seems to be taking a hair-pin tur
"But aren't we the same Ellise? Why are you acting like your not doing the same thing?! We're both the same Ellise, Pareho tayong tanga!"Pero bakit? May nagawa ba akong masama? Jusmeyo, tatlong araw pa lang akong nandito 'tapos matatanggal na kaagad ako? Dahil ba sa paglabas ko kagabi no'ng break namin? Kasalanan ko ba na wala silang stock dito? Kasalanan ko ba na sinira ng mga classmates ko ang bag na gagamitin ko sanang lalagyan ng baon ko? Kasalanan ko ba na-"Okay?" Nahimasmasan ako sa sinabi niya."Huh?""Anong 'huh'? Hindi ka ba nakikinig sa mga sinasabi ko?"Pinatunog ko ang mga daliri. "Nakikinig namna po ako, masyado lang kasing mabilis kaya hindi ko gaanong naintindihan."Bumuntong-hininga ito. "Ang sabi ko, pumunta rito si Sir Jace kahapon. Alam niya na dito ka nagtatrabaho, pinagpaalam ka niya sa akin na kung whole minute staring at the store's entrance, hoping he'd appear out of nowhere. Pero wala talaga.I just went back to my senses when his friends are already in the
"Ah, si Jiro? Scripwriter namin 'yon sa club. I had to help him with stuff." Mahinahon kong sagot bago pa sila mag-isip ng kung ano."Really? Eh, kanina pa nandito si Jay. He's also part of your club, right?" Si Sunhee naman ang nagtanong noon.I sighed as I look at them. Makahulugan silang nakangiti sa akin. Hindi ko alam kung papaano 'yon ie-explain sa kanila."Si Jay... busy siya." Sagot ko na lang.Magsasalita pa sana sila pero biglang natigilan ang lahat dahil sa pumasok. The air suddenly becomes quiet and I wonder why. Doon pa lang ako lumingon. And there, I saw Nari walking towards Jay. Lahat ay nakatingin lang sa kanila, tila nakikiramdam lang.Mayamaya ay tumayo si Jay at naglakad palabas ng room. Sinundan naman siya ni Nari agad. They didn't look tensed or what. Siguro ay may pag-uusapan lang ulit."Mabuti naman at okay na sila." Almost everyone in the room commented.Being the newest in class, it seems like I'm the only one who really can't relate to what's happening now. P
"Wait. Sasakay tayo dito?" Tanong ni Nari.Tumango ang binata. "Oo. Papunta sa pupuntahan natin." Sagot ng binata at binuksan ang pinto ng kotse sa backseat."San ba tayo pupunta?" Tanong ni Nari.Napangiti si Taehyung. "Pasok na Nari saka ko sasabihin kung saan."Tinignan ni Nari ang binata saglit bago sya pumasok sa loob.Pagdating sa loob may tao na sa driver's seat.Wait, may driver sya? Well, bakit nga ba naman nagulat pa sya.Umirap sa kawalan si Nari dahil sa walang kwenta niyang tanong.Maya maya pa ay nasa loob na din ng kotse si Taehyung katabi niya."Tara na po." Sabi ni Taehyung sa driver niya at saka umandar ang sasakyan."Sasabihin mo na ba kung san tayo pupunta?" Tanong ni Nari.Ngumiti si Taehyung sabay umiling.Napairap ulit sa kawalan si Nari at natawa naman si Taehyung. "Chill lang. Makakarating din tayo dun." Sabi ng binata."Fine." Sagot ni Nari at tumingin sa binata."Ay oo nga pala." Sabi ni Nari sabay tingin sa bag niya.Maya maya pa ay inabot niya kay Taehyun
Imbis na sagutin ako'y tumawa lang siya at napailing."Pasado ka nang bad boy, Raf." si Mon na nakuha pang makipag-high five sa huli bago nakisabay sa pagtawa nito.Parang ayaw ko pang maniwala ngunit wala na akong nagawa kundi ang matawa na lang ng marahan.He ended up tagging along with us until Mon and I found our section's designated bus."Text me if you get bored."Sinalubong niya ako ng ngiti nang lingunin ko. Tumango ako at bahagya siyang kinawayan bago ako tuluyang sumakay ng bus. Angal ka lang, Lew pero wala ka na magagawa hahahaha"Sana all happy... 'wag lang ngingiting mag-isa para 'di mukhang creepy," anas ni Mon pagkalipat ng posisyon sa dinadantayang neck pillow. Her eyes are shut but she's smiling groggily, halos pang-asar.We settled on our assigned rooms upon arrival at the hotel. Girls are on third floor while the boys are on the second. The rooms are divided per grade and section kaya magkasama parin kami ni Mon pati nang iba kong kaklaseng babae.Pagkatapos magbaba
Sumusukong napabuntong-hininga ito bago lumabas kasama ang doktor.Nang mapag-isa siya ay unti-unti siya napaluha.Wala na siyang maramdamang pisikal na sakit pero sa loob niya, parang kinukuyom ang puso niya. Hindi siya makahinga sa sobrang kakaiyak niya.Gusto niyang magwala pero hindi naman siya makagalaw.Lahat ng pinapangarap niya ay nawala na lang na parang bula dahil lamang sa isang pangyayari.Galit siya. Galit na galit siya.Galit siya sa tatay niya. Hindi man ito ang tumulak sa kanya pero para sa kanya, kasalanan ng kriminal niyang ama lahat ng nangyayari sa kanya.Kung hindi sana ito kriminal, marahil ay sana maganda ang buhay niya. Singer na sana siya.Kung hindi sana walang kwenta ang ama niya na puro utang lang ang dulot sa kanya, marahil sana ay may pera siyang pam-paospital. Naagapan sana ang mga injury niya.Kasalanan talaga ito ng ama niya.ONE WEEK passed and Suzette is still in Palawan. Nagsimula ng tumawag si Direktor Albert sa kanya pero di naman niya ito masagot
"Nagpaplano nga 'yang bumili ng maganda 'saka malaking bahay, e. HAHA! Mukhang hanggang pangarap na lang siya. Kaya sure ako sa'yo na super excited na siyang makapasok sa house mo."Napatawa na naman niya si Liu Feng. Ano ba kasing nakakatawa roon?Ginulo niya ang buhok ng baby. "I like you," papuri niya rito.Kung alam ko lang talaga na tatraydurin mo 'ko, sana pala nilagay na lang kita sa basura no'ng araw na naiwan ka sa'kin. Ang bilis mong bilhin!"Nga pala, kuya, alam mo na ba ang mga hilig ni ate-?""Ches," nagbabantang tawag ko. "Tama na, okay?""Hindi. Okay lang, Ches. Huwag mo nang pansinin ang ate mo. Nagseselos lang 'yan sa'kin." Nilingon niya ako sa rera-view mirror 'saka kinindatan.Napairap na lang ako. E 'di, kayo na. Tandaan mo, Ches, simula ngayon, wala ka nang kapatid.Wala akong imik habang ang mga nasa harapan nama'y todo kung magdaldalan. Puro naman mga walang kwenta ang pinag-uusapan nila.Huminto na ang sasakyan sa harapan ng isang pagkalaki-laking gate. Dalawa
"Yeah. I'm okay with this." Sagot ko."You always eat unhealthily." Komento niya nang magsimula kaming kumain."I don't have time to cook for myself so I always end up eating here." Depensa ko naman doon. It's true, anyway."Why? You don't have someone to cook for you? Your parents or whoever you're with at home." Mabilis niyang sinabi. I was a bit grateful that he's not looking at me when he said that and he didn't see me flinched.Hindi agad ako nakasagot doon kaya napatingin na siya sa akin. I don't know if I should answer it, though. I suddenly remembered that I only told Sunhee and Hana about myself and my family's situation. Baka lang hindi siya maging komportable sa maririnig niya kung sakali at ayaw ko namang mangyari 'yon."Uh.. yeah. Something like that." I said as I faked a chuckle.He just stared at me for a moment and showed me his usual half-smile before nodding. Mabuti na lang at hindi na siya nag-usisa pagkatapos na nakahawak sa kamay niya.Tumingin ang dalaga sa binat