"Ah, si Jiro? Scripwriter namin 'yon sa club. I had to help him with stuff." Mahinahon kong sagot bago pa sila mag-isip ng kung ano."Really? Eh, kanina pa nandito si Jay. He's also part of your club, right?" Si Sunhee naman ang nagtanong noon.I sighed as I look at them. Makahulugan silang nakangiti sa akin. Hindi ko alam kung papaano 'yon ie-explain sa kanila."Si Jay... busy siya." Sagot ko na lang.Magsasalita pa sana sila pero biglang natigilan ang lahat dahil sa pumasok. The air suddenly becomes quiet and I wonder why. Doon pa lang ako lumingon. And there, I saw Nari walking towards Jay. Lahat ay nakatingin lang sa kanila, tila nakikiramdam lang.Mayamaya ay tumayo si Jay at naglakad palabas ng room. Sinundan naman siya ni Nari agad. They didn't look tensed or what. Siguro ay may pag-uusapan lang ulit."Mabuti naman at okay na sila." Almost everyone in the room commented.Being the newest in class, it seems like I'm the only one who really can't relate to what's happening now. P
"Wait. Sasakay tayo dito?" Tanong ni Nari.Tumango ang binata. "Oo. Papunta sa pupuntahan natin." Sagot ng binata at binuksan ang pinto ng kotse sa backseat."San ba tayo pupunta?" Tanong ni Nari.Napangiti si Taehyung. "Pasok na Nari saka ko sasabihin kung saan."Tinignan ni Nari ang binata saglit bago sya pumasok sa loob.Pagdating sa loob may tao na sa driver's seat.Wait, may driver sya? Well, bakit nga ba naman nagulat pa sya.Umirap sa kawalan si Nari dahil sa walang kwenta niyang tanong.Maya maya pa ay nasa loob na din ng kotse si Taehyung katabi niya."Tara na po." Sabi ni Taehyung sa driver niya at saka umandar ang sasakyan."Sasabihin mo na ba kung san tayo pupunta?" Tanong ni Nari.Ngumiti si Taehyung sabay umiling.Napairap ulit sa kawalan si Nari at natawa naman si Taehyung. "Chill lang. Makakarating din tayo dun." Sabi ng binata."Fine." Sagot ni Nari at tumingin sa binata."Ay oo nga pala." Sabi ni Nari sabay tingin sa bag niya.Maya maya pa ay inabot niya kay Taehyun
Imbis na sagutin ako'y tumawa lang siya at napailing."Pasado ka nang bad boy, Raf." si Mon na nakuha pang makipag-high five sa huli bago nakisabay sa pagtawa nito.Parang ayaw ko pang maniwala ngunit wala na akong nagawa kundi ang matawa na lang ng marahan.He ended up tagging along with us until Mon and I found our section's designated bus."Text me if you get bored."Sinalubong niya ako ng ngiti nang lingunin ko. Tumango ako at bahagya siyang kinawayan bago ako tuluyang sumakay ng bus. Angal ka lang, Lew pero wala ka na magagawa hahahaha"Sana all happy... 'wag lang ngingiting mag-isa para 'di mukhang creepy," anas ni Mon pagkalipat ng posisyon sa dinadantayang neck pillow. Her eyes are shut but she's smiling groggily, halos pang-asar.We settled on our assigned rooms upon arrival at the hotel. Girls are on third floor while the boys are on the second. The rooms are divided per grade and section kaya magkasama parin kami ni Mon pati nang iba kong kaklaseng babae.Pagkatapos magbaba
Sumusukong napabuntong-hininga ito bago lumabas kasama ang doktor.Nang mapag-isa siya ay unti-unti siya napaluha.Wala na siyang maramdamang pisikal na sakit pero sa loob niya, parang kinukuyom ang puso niya. Hindi siya makahinga sa sobrang kakaiyak niya.Gusto niyang magwala pero hindi naman siya makagalaw.Lahat ng pinapangarap niya ay nawala na lang na parang bula dahil lamang sa isang pangyayari.Galit siya. Galit na galit siya.Galit siya sa tatay niya. Hindi man ito ang tumulak sa kanya pero para sa kanya, kasalanan ng kriminal niyang ama lahat ng nangyayari sa kanya.Kung hindi sana ito kriminal, marahil ay sana maganda ang buhay niya. Singer na sana siya.Kung hindi sana walang kwenta ang ama niya na puro utang lang ang dulot sa kanya, marahil sana ay may pera siyang pam-paospital. Naagapan sana ang mga injury niya.Kasalanan talaga ito ng ama niya.ONE WEEK passed and Suzette is still in Palawan. Nagsimula ng tumawag si Direktor Albert sa kanya pero di naman niya ito masagot
"Nagpaplano nga 'yang bumili ng maganda 'saka malaking bahay, e. HAHA! Mukhang hanggang pangarap na lang siya. Kaya sure ako sa'yo na super excited na siyang makapasok sa house mo."Napatawa na naman niya si Liu Feng. Ano ba kasing nakakatawa roon?Ginulo niya ang buhok ng baby. "I like you," papuri niya rito.Kung alam ko lang talaga na tatraydurin mo 'ko, sana pala nilagay na lang kita sa basura no'ng araw na naiwan ka sa'kin. Ang bilis mong bilhin!"Nga pala, kuya, alam mo na ba ang mga hilig ni ate-?""Ches," nagbabantang tawag ko. "Tama na, okay?""Hindi. Okay lang, Ches. Huwag mo nang pansinin ang ate mo. Nagseselos lang 'yan sa'kin." Nilingon niya ako sa rera-view mirror 'saka kinindatan.Napairap na lang ako. E 'di, kayo na. Tandaan mo, Ches, simula ngayon, wala ka nang kapatid.Wala akong imik habang ang mga nasa harapan nama'y todo kung magdaldalan. Puro naman mga walang kwenta ang pinag-uusapan nila.Huminto na ang sasakyan sa harapan ng isang pagkalaki-laking gate. Dalawa
"Yeah. I'm okay with this." Sagot ko."You always eat unhealthily." Komento niya nang magsimula kaming kumain."I don't have time to cook for myself so I always end up eating here." Depensa ko naman doon. It's true, anyway."Why? You don't have someone to cook for you? Your parents or whoever you're with at home." Mabilis niyang sinabi. I was a bit grateful that he's not looking at me when he said that and he didn't see me flinched.Hindi agad ako nakasagot doon kaya napatingin na siya sa akin. I don't know if I should answer it, though. I suddenly remembered that I only told Sunhee and Hana about myself and my family's situation. Baka lang hindi siya maging komportable sa maririnig niya kung sakali at ayaw ko namang mangyari 'yon."Uh.. yeah. Something like that." I said as I faked a chuckle.He just stared at me for a moment and showed me his usual half-smile before nodding. Mabuti na lang at hindi na siya nag-usisa pagkatapos na nakahawak sa kamay niya.Tumingin ang dalaga sa binat
Palingon pa lamang sana ako sa tinitignan niya nang sumalubong ang pagyukod sa akin ng kung sino. Sunod kong naramdaman ang pagdampi ng kung ano sa hita ko. A jacket."Raf?" natitigilan pa ako nang mamataan ko ang pagtayo niya sa harap ko, pinagtitinginan siya ng mga estudyante at mas lalung lumakas ang bulung-bulungan. Hindi ko sigurado kung dahil ba sa tangkad o dating niya kaya siya pansinin o dahil siya lang ang nakatayo roon bukod sa teacher na nasa stage.Matapos sulyapan sandali ang katapat na row ng inuupuan namin ay nagbalik siya ng tingin. Mukha siyang galing sa pagsimangot ngunit nang bumagsak sa akin ang mga mata'y mabilis nanlambot ang ekspresyon niya. He gave me a gentle and assuring smile when our eyes locked.Kumalabog ang dibdib ko sa sandaling pagtititigan namin."Ayos ka lang d'yan?""Yea." tango ko, pigil ang hininga.Halos hindi na marinig ang nagsasalita sa stage nang dumagundong ang bulungan at ilang pigil na tili ng mga estudyanteng nakakita. Si Raf naman ay tu
I just let him do so, we went out the recording studio then we went upstairs, I let him guide me as I glance on the interior design , It was really well built.We are now in front of a two black big door room.I look at him confuse as why we are not entering the room and he might have notice it because he returned me with a smug look."I'm just thinking if I would let you enter my room since I don't think you deserve to enter a king's place because you have been a naughty girl and naughty girls are supposed to be kept from good things to learn from"I rolled my eyes at him and also gave him a smug look.I didn't wait for his next move because ,I abruptly open the door and didn't let him stop me then entered it.Luxurious but minimal. Three words to describe it."Since you already enter the king's place without me forcing you too.I'm afraid you don't have any choice but to remove your title as a princess and be my queen instead." "SAMANTHA Faster!"I heard shout outside the bathroom,