"Hmm, mangga? May indian mango sa isang bahay sa main gate, aakyatin namin iyon tsaka may atsara at bagoong na ginawa si Gail. Kaso, it's her own recipe. Pero ang sarap sa pang-amoy. Kukunan ka namin mamaya." nakangiti kong sagot.
"Ay nga pala, huwag n'yo sanang masamain pero, kelan kayo lalabas sa subdivision. Kasi, di'ba sabi ni Tara ay monthly may mga pagbabago ang mga Cains? 'Wag mo sanang masamain ha?""Ahh, we're not sure yet, pero nagpapalakas pa kami para may insakto kaming lakas panglaban sa mga Cains." sabay kunyari ang pagmamayabang ng muscles ko pero wala naman haha."Aalis na pala kami ate.Magpapalakas pa kami, at sa Sabado ay baka makakalabas na kami." pamamaalam ko at inaya si Gordon na nakikipaglaro kay Via. Aww, ang cute.
Kinuha na namin ang tray at iniwan sa kanila ang pagkain.Pagkalabas namin ay tumingin sa akin si G"God! Don't let other men see you like this Raine!" I heard him mumbled something but I couldn't hear it clearly."Huh?""Nothing," tumikhim siya, sinuklay ang buhokniya patalikod.Weird. Parang hindi si Christian ang kausap ko ngayon ah. Nahihiya man ay inilapit ko sa kanya ang ulo ko.He stared at me, confused. "What?""Y-yung ginagawa mo kanina, puwede bang pakituloy?""Why would I?" Nagsusungit siya pero nilabas ko na ang aking greatest weapon to convince him.My puppy eyes. Natutununan ko lang 'yon sa TV.Sabi nila effective daw sa magkapatid na magpacute para pagbigyan ka ng nakakatanda. Puwede naman siguro sa amin.Makahulugan niya akong tinignan at marahang lumayo. Sinimangutan ko siya at isinandal na lang ang ulo ko sa swivel chair."Ang damot mo naman!""Bakit mo gustong ipatapik ang ulo mo?" Tanong niya.
Fire didnt wait for any instructions and went fast to Doreen to carry her up above the ropes limit.And Ate Josie who's still in the state of shock managed to get a rope cutter in a very short period of time and we're able to untied the rope enclosing Doreen's neck."Anak! Gumising ka anak. Im sorry im sorry. Nandito na si Mommy." Ate Josie said crying while hugging her daughter.I kneeled and went near to Doreen's body to check her pulse and breathing. Thank God, she's alive but her state was weak and need to observe her more."Kamusta ang anak ko?" Umiiyak na tanong ni Ate Josie."Her pulse weakened at first, but right now it is in manageable range. But we still need to observe her condition. Much better if we will bring her to the nearest hospital......" i suggested before i was interrupted by Doreen who just regained her consiousness.She cried a lot and repeatedly said sorr
"I collect designer bags and clothes in general..." maikling sagot ko."Wow!" they all commented in awe. Look at these garbages. They look so pathetic. Tsk..."You should definitely start hanging out with us, girl. I'm sure we have a lot in common!" sabi pa ulit nung Tarah sakin.I literally cringed because of that. Suddenly, parang mas gusto ko nalang gumamit ng plastic papasok ng school. I scanned their bags and saw that they are also branded. But way cheaper than mine.Sad little creatures... What a pity..."Hi babe!" a familiar voice greeted from behind. I turned around and saw that it was Mathieu. Charline also stood up to greet him. Math then gave her a kiss on the lips... which also gave me weird feelings...I really hate this day.Oo na. I'm jealous. I could never imagine seeing Mathieu kissing someone in front of me. Syempre, normal lang yun since mag-
"Nothing in particular." he cleared his throat, then lay down beside me on the grass. "This is my sleeping spot, you know.""I can go if you want."He looked up to me then giggled. "I'm just kidding, Ellen. You can stay here with me if you want some peace and quiet, though. Promise, I won't talk." he put his arms behind his head. He closed his eyes after. I stared down to him, then sighed. We stayed that way for a few minutes. No one dared to break the silence. Naka-higa parin si Cain sa ganung posisyon nung may bigla akong naisip itanong sa kanya."I have a question." I started."Hmm?" he replied."Tell me why you're here again..."He opened his eyes. "I already told you, remember? I used to sleep here all the time."I sneered. "Yeah, right. But do you really need to sleep on this spot? I mean, maluwag naman tong garden. Bakit dito ka pa talaga sa tabi ko
Nailing-iling akong lumapit sa kanila. Nang makalapit ako, agad akong sinalubong ng halik ni Fire na sa apat na taon naming pagsasama nakasanayan ko na. Matapos iyon, hinapit niya ang baywang ko saka tiningnan ang anak naming pinupunasan ko ang pawis sa noo."Kita mo? Katatapos mo lang maligo at magbihis, pawisan ka na naman." sabi ko sa anak ko."How's your day, Aki superhero? Pinasakit mo ba ang ulo ng Mommy habang wala si Daddy?" Fire asked to our son."No! Aki good boy! Aki love Mommy!"Nailing-iling na lang ako. Hanggang ngayon hindi pa rin siya gaanong maayos magsalita. Nabubulol pa nga siya minsan.Mayamaya, ako naman ang binalingan ni Fire. Pinatakan niya ulit ako ng halik sa labi saka niya ako tinanong."How's day with this kid?"Ngumuso ako, "Okay lang. Pero papasok na ako bukas sa opisina. Isang linggo na akong walang pasok."He
"Mag-ingat kayo pauwi, anak." Salita ni grandpa kay mom. Mom nodded in response sabay bigay ng yakap kay grandpa."Pa, mauna na kami. Ingat ka rin dito." Salita naman ni dad kay grandpa. Nakangiting tumango si grandpa bilang tugon. Pumasok na sina mom at dad sa sasakyan and my brothers are also slowly getting inside the car.I reach for my pockets at may naramdaman akong bagay na nasa loob. I took it out at nagulat sa nakita. It's Lalaine's handkerchief he used to cover up my wound, back in that fight! Mabilis na napalingon ako sa kanila and they were getting ready too. Kaagad na napatakbo ako patungo kay Lalaine and handed out his handkerchief.I thanked God. But the result was I started to feel shame. It's an embarrassing deed I ever have done, though it was an unintentional. I just consoled myself.Till I have got home at 2, I was still feeling asham
"Here. I already washed it. Hindi mo na makikita at maaamoy ang malansang dugo." Sabi ko sa kanya as I handed it out to him. He didn't hesitate to accept it at ibinulsa."Wanna ride behind my back?" Tanong ni Lalaine sa akin and I immediately decline."Nah. Car's much more better to ride when you're sleepy." Sagot ko sa kanya at napatawa siya."HAHA! Anyway... We will have our gathering tomorrow night. You really need to be present this time. But before that, you and Monhi need to go to Mitsuya's school tomorrow, okay?" Lalaine said in a cheerful tone. Nagkatinginan naman kaming dalawa ni Minho bago ako tumango."YENYEENN!! HALI KANA DITO!! AALIS NA TAYO!" Nabaling ang atensyon ko sa pagtawag sa akin ni kuya Kaito."Lalaine, Vladmir, Monhi... Mauna na ako. See you guys tomorrow!" Nakangiting paalam ko sa kanila at mabilis na bumalik sa sasa
Habang nasa biyahe kami patungo sa opisina ko, panay ang kantahan at tawanan ng mag-ama ko. Nailing-iling na lang ako sa kakulitan nilang dalawa pero hindi ko rin mapigilang ngumiti.Ang saya lang kasi nilang panuorin. Sa pagkakataon talaga na ganito, nag-iisip bata si Khalid masabayan lang ang kakulitan ng anak niya. Sa bagay, kahit ako rin naman. Ganun namin kamahal ang anak namin.Si Aki 'yung pinakamasayang nangyari at regalo saamin ng Panginoon. Kaya mas gugustuhin ko ngang huwag nang mag-anak dahil gusto ko kay Aki ko lang ibuhos ang pagmamahal ko. Pero hindi ko pa rin sigurado lalo na't bata pa naman kami ni Khalid. At gusto ni Khalid na sundan pa si Aki nang marami. Plano niya yatang magbuo ng basketball team, 'e.Hindi nagtagal, huminto na rin ang kotse ni Khalid sa tapat ng hotel namin. Bago ako bumaba, hinalikan muna ako ni Khalid."I love you. Take care." malambing niyang sabi."I love you, t